พม่าใกล้ตาฯตอนที่9 บ้านชาวอินทา วัดงาแพเชา วัดผ่องต่ออู เดินทางเที่ยวท่องอยู่ในเมืองพม่ามาตั้ง8ตอนแล้ว อย่าเพิ่งเบื่อกันก่อนนะคะเพราะว่าอีกสองตอนก็จะจบแล้วล่ะ แล้วยิ่งเมืองนี้ที่ณ มนจะพาเพื่อนๆไปเที่ยวนะ สวยมากเลยฟ้านี่เป็นฟ้า น้ำเป็นน้ำเลยล่ะ เมืองนี้ก็คือ อินเล นั่นเอง เป็นเมืองที่มีชาวอินทาอาศัยอยู่ สร้างบ้านเรือนอยู่กลางทะเลสาบที่กว้างตั้ง158 ตารางกิโลเมตรแน่ะ จะไปบ้านชาวอินทาก็ต้องนั่งเรือหางยาวไปแบบนี้ล่ะค่ะ ระหว่างทางก็มีแต่น้ำกับฟ้าและนกนางนวลเท่านั้น อ้อมีต้นอ้อ บ้างเป็นบางแห่ง อินทาแปลว่าลูกทะเลสาบค่ะ ตรงตัวเลยล่ะพวกเขาอาศัยกินอยู่หลับนอนกันในทะเลสาบอินเลที่เปรียบเหมือนบ้านเหมือนแม่ที่ให้ชีวิต ชาวอินทาแต่เดิมอาศัยอยู่แถวย่านทวาย ซึ่งเป็นชายแดนไทยพม่า แต่เนื่องจากตรงนั้นเป็นทางผ่านของกองทัพ ทุกครั้งที่ไทยรบพม่าก็ต้องเกณฑ์ไพร่พลผ่านตรงนั้น ชีวิตไม่มีความสงบ บรรพบุรุษชาวอินทาที่เป็นพ่อค้าก็เลยอพยพครอบครัวมาหาที่อยู่ใหม่ โดยมากัน4ครอบครัว ตั้งบ้านเรือนกันอยู่รอบทะเลสาบ4หมู่บ้าน ดังนั้นชาวอินทาบางทีก็เรียกทะเลสาบอินเลนี้ว่า อินเลยัว ที่แปลว่าบึง4หมู่บ้าน ตอ่มาก็ขยายบ้านเรือนมากถึง32หมู่บ้าน ชาวอินทาใช้เวลาเรียนรู้และปรับตัวอยู่นานกว่าจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับทะเลสาบได้ เรียกได้ว่าผ่านห้วงเวลาทุกข์ยากมาพอดู เพราะช่วงน้ำหลากนั้นกระแสน้ำในทะเลสาบก็เชี่ยวกรากกวาดทุกอย่างลงทะเลสาบจนหมด อาชีพหลักของชาวอินทาคงหนีไม่พ้นการทำประมง ซึ่งมีอุปกรณ์หาปลาทีเป็นเอกลักษณ์อย่างภาพบนนั่นล่ะค่ะ เป็นสุ่มกรวยทรงสูง มีแหอยู่ข้างใน เวลาเจอปลาก็ครอบสุ่มลงไปให้ถึงก้นทะเลสาบซึ่งไม่ใช่เรื่องยากเพราะทะเลสาบมีความลึกเพียง2-3เมตรเท่านั้น ปลาในทะเลสาบก็มีปลาดุก ปลาไหลและปลาตะเพียนเป็นต้น นอกจากทำประมงแล้วก็มีอาชีพทำการเกษตร ไม่ต้องสงสัยว่าที่นี่ไม่มีดินทำไมเพาะปลูกได้ ก็บอกแล้วไงคะว่าชาวอินทาเขาปรับตัวและหลอมตัวเป็นหนึ่งเดียวกับทะเลสาบ ดังนั้นแปลงดินที่ใช้ทำการเพาะปลูกนั้นก็ทำมาจากการนำวัชพืชลอยนำมาผูกมัดติดกัน จากนั้นก็ตักดินก้นทะเลสาบขึ้นมาโปะเอาไว้ข้างบน เพียงเท่านี้ก็จะได้แปลงเพาะปลูกที่อุดมสมบูรณ์มากๆ เราเรียกแปลงปลูกผักแบบนี้ว่า จุนโป่ว ที่เห็นปลูกกันมากๆก็เห็นจะเป็นมะเขือเทศกับดอกไม้นี่ล่ะค่ะ ได้ยินว่ามะเขือเทศจากที่นี่ส่งไปทั่วประเทศทีเดียวนา ว่ากันว่าชาวอินทาคือชนกลุ่มน้อยในพม่าที่ร่ำรวยที่สุด เพราะว่าไม่ค่อยได้ใช้เงินทองนัก ก็ผักก็ปลูกกินเองแบบนี้ ปลาก็หาจับได้ในทะเลสาบใกล้บ้านแล้วจะเอาเงินไปใช้ที่ไหน ดังนั้นชาวพม่าเลยค่อนขอดชาวอินทาว่ามีเงินแต่ใช่ไม่เป็น เวลามีงานบุญทีใส่ทองจนคองี้เงยไม่ขึ้นทีเดียว แบบว่ามีเงินก็ซื้อทองเก็บไว้และมาใส่อวดกันในงานบุญนั่นเอง 555 นั่งเรือไปนี่ไม่เหงาเลยะนคะเพราะมีนกนางนวลบินมาทักทายรอรับอาหารจากเราตลอดทางเลยทีเดียว เชื่องมากเลยแบบบินโฉบมาให้ถ่ายรุปใกล้ๆเลยล่ะ ทั้งแบบบินมาเดี่ยว มาคู่ มาสาม มาสี่ และนี่เลยค่ะมาแบบเป็นหมู่คณะ ส่วนนี่คือเสาหงส์ที่เป็นสัญลักษณ์ให้ได้รู้ว่าเมื่อก่อนขบวนเรือการเวกที่อัเญเชิญพระบัวเข็มจากวัดผ่องต่ออูเคยมาล่มบริเวณนี้ เรียกได้ว่าบินมาให้เราได้ถ่ายรุปได้โยนอาหารให้กันเพลินไปเลย เผลอแป๊บเดียวเราก็มาถึง จุดหมายแรกของวันนี้วัดผ่องต่ออู นั่นเอง วัดผ่องต่ออู ตั้งอยู่ในบริเวณหมู่บ้านเหยา หม่า เป็นหมู่บ้านที่เก่าแก่ที่สุดในทะเลสาบอินเล ซึ่งวัดนี้เกิดจากแรงศรัทธาของชาวบ้านที่ช่วยกันถมดินแล้วก่อสร้างวัดขึ้น ซึ่งถือเป็นจุดศูนย์รวมจิตใจของชาวอินทากันทีเดียว ภายในวัดเป็นทีประดิษฐานพระบัวเข็มห้าองค์ ซึ่งปัจจุบันชาวบ้านปิดทองจนแทบมองไม่เห็นว่าเป็นองค์พระแล้วล่ะคะ เหมือนลูกแก้วกลมๆเสียมากว่า องค์เดิมเป็นแบบนี้ ส่วนนี่เป็นเรือการเวก เรือที่จะอิญเชิญพระบัวเข็ม4องค์แล้วก็จะเดินทางไปตามหมู่บ้านของชาวอินทารอบทะเลสาบเป็นเวลา15วัน15คืนก่อนออกพรรษาให้ชาวบ้านได้นมัสการพระบัวเข็มกันอย่างทั่วถึง เห็นว่าตอนมีชบวนแห่พระนั้นจะเป็นพิธีที่ใหญ่โตและงดงามอลังการมากเลย ใครอยากเห็นต้องไปช่วงเดือนตุลาคมนะคะ เขาเรียกกันว่าวัน ตะดิงยุท์ อาจจะสงสัยว่ามีพระ5องค์ทำไมตอนงานวันฉลองถึงได้อัญเชิญไปแค่4องค์ ฟังจากพี่ทิพย์พี่เขาเล่าว่าเมื่อก่อนก็อัญเชิญ5องค์นี่ล่ะแต่เกิดเรือล่มงมหากันอยู่นานได้แค่4 องค์ หาอีกองค์ไม่พบจนเลิกหาแล้วกลับมาวัด กลับพบพระมาอยู่ที่วัด ตั้งแต่นั้นชาวบ้านเลยต้องอัญเชิญพระแค่4องค์ อีกองค์ต้องประดิษฐานอยู่ที่วัด นี่เป็นภาพวาดเรือการเวกในวันงานตะดิงยุท์ กราบพระเสร็จพี่ๆก็ออกเดินซื้อของกันอีกแล้ว เพราะด้านหลังของวัดเป็นตลาดเล็กๆค่ะ ก็เป็นร้านขายข้าวของเครื่องใช้ในครัวเรือน จำพวกกาน้ำหม้อไหไพพิงทั้งหลาย ณ มนไม่ได้เดินไปดูหรอกค่ะ เดินมานั่งเล่นที่ท่าน้ำวัดมากกว่าเพราะมีนกนางนวลลอยอยู่ในน้ำเพียบเลย น้าแตกำลังโยนอาหารให้นก ส่วนน้องคนนี้เขาแต่งตัวด้วยผ้าพื้นเมืองน่ารักดีค่ะ น้องมาขายขนมถั่วตัดกับงา ณ มนอุดหนุนน้องเขาแล้วก็ถ่ายรุปมาด้วย ได้เวลาต้องออกเดินทางต่อแล้วค่ะ เราจะไปบ้านทอผ้าใยบัวกัน มานั่งเรือกันเถอะ เห็นฟ้าใสๆแบบนี้นะคะ อากาศเย็นเอาเรื่องเลยนะ ถึงได้พันผ้าพันคอกันแบบนี้ล่ะค่ะ ตอนแรกคิดว่าเป็นแค่ชื่อเท่านั้นไม่คิดว่าเขาจะเอาบัวมาทอจริงๆหรอก แต่พอไปเห็นก็ทึ่งมากเพราะเขาใช้ใยบัวมาทอจริงๆนะ นี่ชัดๆค่ะ คิดดูกว่าจะได้แต่ละเส้นแต่ละผืนมันจะนานขนาดไหน และแน่นอนเมื่อทำยากขนาดนี้ราคาเลยสูงไปด้วย ตกอยู่ที่ผืนละสามพันสี่พันกว่าบาท โห เห็นราคาแล้วณ มนเลยไปเดินดูคนงานเขาทอผ้าดีกว่าค่ะ ไม่กล้าไปหยิบไปจับหรอก ที่นี่เขาทอผ้าไหมกันด้วยนะ ฝาแฝดบ้านทอผ้า น่ารักทีเดียว คุณยายยิ้มหวาน ส่วนนี่เป็นวิวหลังบ้านของบ้านทอผ้าใยบัวเขาล่ะ น้องหนูผู้น่ารัก น้องหนูผู้น่ารัก2 กับคุณแม่ เดินดูตรงนั้นตรงนี้จนได้เวลาไปทานข้าวเที่ยงกันแล้วก็ลงมานั่งเรือกันต่อ ณ มนเรียกร้านอาหารวันนี้ว่า ร้านน้ำปั่น ก็เขาเขียนชื่อร้านแบบนี้อ่ะค่ะ nampan ดังนั้นเรียกน้ำปั่นถูกแล้วล่ะเนอะ อยู่กลางทะเลสาบเหมือนเคย และในเมือ่มาอยู่ใจกลางเมืองเกษตรกรรมแบบนี้ก็ต้องทานผักกันให้ฉ่ำชื่นอุรา ขอบอกว่าผัดผักที่ร้านนี่อร่อย กรอบหวานสดมากเลยค่ะ พี่ๆแอคท่าน่ารักที่โต๊ะอาหารว่าง ซึ่งเจ้าของร้านเขาจะนำมาวางไว้ให้แขกได้ทานรองท้องก่อนอาหารจะมาเสิร์ฟ แผ่นแป้งขาวๆนั่นคล้ายๆข้าวเกรียบบ้านเราแต่เหนียวกว่าค่ะ เขาทานกับผักอย่างมะเขือเทศนี่ล่ะ หั่นมาเป็นชิ้นเล็กๆแล้วก็มีน้ำราดรสออกเปรี้ยวๆหวาน อรอ่ยดีค่ะ ทานข้าวเที่ยงกันจนอิ่มท้องก็ออกเดินทางไปเที่ยวต่อ ที่เที่ยวสุดท้ายก่อนกลับไปที่พักก็คือ วัดงาแพเชา ถ้าบอกว่าวัดแมวกระโดดล่ะก็ คนไทยที่เคยไปอินเลคงจะร้องอ๋อ คุ้นกับชื่อนี้กว่า นอกจากโดดเด่นเรื่องการสร้างจากเสาไม้สักหกร้อยกว่าต้นแล้ว วัดนี้ยังมีบุษบกงามๆที่ใช้ประดิษฐานพระพุทธรูปเพียบเลยค่ะ พระพุทธรูปก็งามค่ะ มีพระพุทธรูปที่แกะสลักจากหินอ่อนและก็มีแบบลงรัก ชื่อเสียงอีกอย่างของวัดนี้ก็คือการฝึกแมวให้กระโดดลอดห่วง ที่นี่เลี้ยงแมวเยอะมากเลยล่ะ แต่ละตัวก็มีฝีมือในการลอดห่วงไม้แพ้กันเลย เรียกเสียงปรบมือให้กับคนมาเยือนที่วัดได้เกรียวทีเดียวตอนแมวแต่ละตัวกระโดด เจ้าตัวนี้มันอ้วนมากกกแล้วก็ร้ายมากเลยละ ณ มนเรียกมันว่า เจ้าเหมียวซิล่า ตอนแรกก็นอนแบบขี้เกียจมาก มองตัวอื่นเขากระโดดหน้าตาเฉย ณ มนคิดว่าไอ้เจ้านี่มันต้องโดดไม่ขึ้นแน่ๆ ที่ไหนได้พอน้องคนฝึกเขาเรียกมันมาโดดนะคะ มันโดดตัวลอยเลยล่ะ คนงี้ปรบมือกันดังลั่นเลย พอโดดเสร็จได้รางวัลเป็นอาหารเรียบร้อยเจ้านี่ก็เดินกลับไปนอนผึ่งแดดแบบไม่สนใจใครเหมือนเดิม แหม๊ มันร้ายน่าดูนะนี่ นั่งดูแมวกระโดด ท่านเจ้าอาวาสก็ร้องถามกับพี่ทิพย์ว่าพวกนี้เป็นคนโยเดียใช่ไหม พอตอบว่าใช่ท่านก็คุยด้วยใหญ่เลยค่ะ ท่านว่าท่านเคยมาเมืองไทยหลายครั้งแล้วและไปเที่ยวมาหลายจังหวัดแล้วด้วยละ หลังจากนั่งคุยกับท่านเจ้าอาวาสครู่หนึ่งพวกเราก็ลากลับค่ะ เพราะเย็นมากแล้ว ที่พักของเราวันนี้เป็นเจ้าเดียวกับโรงแรมที่ในเมืองยองฉ่วยนั่นแหละค่ะ บรรยากาศดีน่าพักมากเลย ที่นี่มีหอสูงให้เดินขึ้นไปชมวิวทะเลสาบแบบรอบทิศด้วยล่ะค่ะ บ้านเรือนของชาวบ้านรอบๆที่พักของเรา ระเบียงน่านั่งเล่นหลังห้องพักเราค่ะ ระหว่างที่ณ มนเดินสำรวจไปทั่วพี่หนูของณ มนก็นี่เลย หลับพักเอาแรง ท่าทางจะอยู่ในนิทรารมย์อันแสนสุขทีเดียวนะเนี่ย เดินถ่ายรุปจนทั่วก็ได้เวลามานั่งรอช็อตเด็ด พระอาทิตย์ตกน้ำในทะเลสาบกันแล้ว แต่เนื่องจากว่าทะเลสาบอินเลนั้นถูกล้อมรอบด้วยภูเขาคะ ดังนั้นอาทิตย์ก็เลยลับเหลี่ยมเขาไปแบบนี้ไม่ได้ตกลงในทะเลสาบแบบที่ณ มนอยากจะเห็น แต่ก็ไม่ได้สวยน้อยกว่าที่อื่นเนาะ อาทิตย์ตกที่ถ่ายผ่านกระจกหน้าห้องนั่งเล่นในโรงแรม คืนนี้พวกเราก็พักค้างแรมที่ในทะเลสาบนี่ล่ะคะ อยากจะบอกว่าอากาศเย็นมากกกก ยิ่งตอนเช้านะยิ่งไม่ต้องพูดถึงเย็นสุดๆเลยค่ะ แต่ก็สนุกดีเพราะอากาศแบบนี้ในเมืองไทยหายากมากเลยนะ คืนนั้นกว่าจะนอนหลับก็ดึกเหมือนกันเพราะทุกคนในคณะต่างมานั่งจดรายการทบทวนกันว่า8-9วันที่ผ่านมานี่เราไปเที่ยวทีไหนกันมาบ้าง เหมือนพี่ทิพย์กำลังสอบพวกเราเลยละคะ แต่ก็ดีเหมือนกันทีได้มานั่งทบทวนแบบนี้เพราะทำให้ณ มนจำได้ว่าไปเที่ยวทีไหนแล้วก็มีความเป็นมายังไง เพื่อที่จะนำมาเล่าตอ่ในบลอกแบบนี้ไงคะ ปิดท้ายทัวร์อินเลของณ มนที่ภาพท้องฟ้ายามค่ำคืนนี่ล่ะคะ ตอนนี้ภาพมากอาจจะโหลดนานหน่อย ยังไงก็อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ ตอนหน้าจะพาคุณเดินทางกลับย่างกุ้งแล้วก็บินกลับกรุงเทพฯแล้วละคะ อย่าลืมมาส่งท้ายการเดินทางในเมืองพม่าของณ มนนะคะ ปล.1 ภาพที่ลงในตอนนี้มาจากหลายกล้องมากเลยค่ะทั้งจากกล้องของน้าเชียร พี่ปู ยูนิเซฟแล้วก็พี่นา ณ เมืองกาญจน์ ณ มนขอบคุณมากนะคะ ปล.2 สำหรับเพื่อนๆที่อยากจะเจอนางเอกของณ มนในเรื่องร้อยเรียงเคียงรัก ณ มนจะพาพี่เขาไปพบกับทุกๆคนในวันที่30มีนาคมนี้ล่ะค่ะ เวลาบ่ายโมงนะคะ แล้วเจอกันค่า   Create Date : 25 มีนาคม 2551 26 comments Last Update : 26 มีนาคม 2551 10:23:20 น. Counter : 5028 Pageviews. Share Tweet

โอ๊ะโอ ภาพสวย แถมข้อมูลยังเพียบเลยพี่สาว ชอบๆ ไปเรียนถ่ายภาพมาละ แต่ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลยอ่ะ เซ็งตัวเองสุดๆ ทำไมสมองทึบอย่างนี้หนอ พี่นะสู้ๆ เค้านะจ๊า ยังส่งกำลังใจไปให้เสมอค่า   โดย: เบบูญ่า 25 มีนาคม 2551 16:52:33 น.

ว้าว ถ่ายรูปได้อารมณ์มากเลยค่ะ หน่าซ้ำยังเขียนดีอีกด้วย ต้องกลับไปอ่านตอนหลังเสียแล้ว   โดย: rambujan 25 มีนาคม 2551 17:15:53 น.

ดูภาพจนลายตา เอื้อก ปล. จะไปแอบติดตามดูคุณลดารินตัวจริง อิอิ   โดย: superverynice 25 มีนาคม 2551 22:21:59 น.

ชอบภาพพวกนี้ มากเลยค่ะ ขอบคุณที่เอามาให้ชมนะค่ะ สาจะคอยติดตามค่ะ   โดย: Candydolls 26 มีนาคม 2551 5:54:51 น.

รูปสวยทุกรูปเลยค่ะ ได้บรรยากาศพร้อมคำบรรยายที่อ่านเพลินไปด้วยเลยค่ะ   โดย: tiktoth 26 มีนาคม 2551 6:44:28 น.

รูปสวยดีมากครับ ข้อมูลดีจัง ได้ความรู้ ขอบคุณจ้ะ   โดย: payatong145 (payatong145 ) 26 มีนาคม 2551 12:36:06 น.

รูปสุดท้ายสวยบาดใจเลยครับ ชักอยากเห็นไซส์ใหญ่กว่านี้จัง แหะๆ ป.ล. สีสันจัดจ้านดีจริงเลยคร้าบ ชักอยากไปเที่ยวประเทศเพื่อนบ้านดูบ้างแล้วจิ   โดย: waidhaya 26 มีนาคม 2551 14:53:35 น.

ดูรูปอ่านเรื่องเพลินเหมือนได้ไปเที่ยวเองเลยค่ะ ทึ่งกับผ้าใยบัวจริงๆ   โดย: grippini 26 มีนาคม 2551 17:51:27 น.

พอบอกว่าที่พักในทะเลสาบหนาวเย็นมาก อุอุ ตรงกันข้ามกับที่กรุงเทพตอนนี้ ต้องเปิดแอร์ โยเดีย แปลว่า.... ผ้าใยบัว จริงเหรอครับทำจากใยของบัว อันซีนจริงๆ   โดย: yyswim 26 มีนาคม 2551 23:50:22 น.

เซ็ทนี้ต้องบอกว่าสวยมากเลยค่ะ สมกับที่บอกว่า ฟ้าเป็นฟ้า น้ำเป็นน้ำ ... ท่องเที่ยวกับเมืองอินเล แบบนี้ ล่ะเพลินไปเลยค่ะ เพราะว่าบรรยากาศแสนสบาย ไม่เชือ่ไม่ได้ล่ะคะ เพราะว่าเห็นภาพเก็บตกแอบหลับ แบบนี้ คงแสนสบายมากๆ แน่นอนเลย ว่าแต่ว่าคนถูกเก็บภาพเค้ารู้หรือเปล่าคะเนี่ยว่าเอามา ลงบล็อกด้วย ... :)   โดย: JewNid 27 มีนาคม 2551 8:48:29 น.

จิวนิด....สบายจริงๆค่ะ ส่วนนางแบบรู้แล้วล่ะค่ะว่าได้หลายมาเป็นดาราหน้าบลอกอิอิ yyswim...โยเดีย ก็คืออโยธยา หรือคนไทยนั่นล่ะค่ะ เพราะคนพม่าเขาไม่ออกเสียง อะ หน้าคำ จากอโยธยา เลยกลายมาเป็นโยเดีย ส่วนผ้าทอใยบัวใช้ใยบัวจริงๆค่ะ เลยราคาแพงมากเพราะกว่าจะได้แต่ละผืนลำบากจริงๆ คุณกิ๊ฟ...ขอบคุณค่าที่มาเพลิดเพลินด้วยกัน คุณสา..ยินดีเลยค่ะที่จะติดตามอ่านกันไปทุกตอน หมี...อยู่ใกล้ๆบ้านหมีด้วยนะ หาโอกาสไปเยือนดูแล้วจะรู้ว่าพม่ามีอะไรดีๆเยอะเลยน้อง payatong145....ยินดีค่าที่การนำเที่ยวของณ มนจะทำให้เพื่อนบลอกได้เพลิดเพลินและได้ความรู้ แม่ติ๊ก....ดีใจนะคะที่บลอกนี้ทำให้คุณแม่ผู้กำลังอุ้มท้องน้องหนูน่ารักได้อารมณ์ดี แสน...อย่าไปดูนางเอกอย่างเดียวเน้อน้อง อย่าลืมเชียร์นักร้องเสียงเพี้ยนด้วย เบบูญ่า....ขอบใจมากมายจ้าสำหรับกำลังใจที่มอบให้พี่ rambujan.....อ่านได้เลยค่ะด้วยความยินดี ตอนก่อนๆก็มีภาพมีเรือ่งเล่าแบบตอนนี้ล่ะค่ะ   โดย: ณ มน 27 มีนาคม 2551 14:51:51 น.

เคบไปแต่ชายแดนแม่สายครับ อยากไปเที่ยวในแผ่นดินตอนในบ้าง พม่ามีอะไรที่น่าดูน่าเที่ยวนะครับ ไม่น่าเบื่อเหมือนทางยุโรป   โดย: Louisson 28 มีนาคม 2551 6:14:49 น.

ไม่เบื่อเลย ณ มน แปลกใจด้วยซ้ำว่า เมืองที่เรามองข้าม และอยู่ใกล้เหลือเกินเช่นนี้ มีสิ่งน่าสนใจอยู่มากจัง ผ้าสายบัว พระบัวเข็ม ทะเลสาบ งามๆ โอ้ว ... นี่ถ้า ณ มน ไม่เล่าให้ฟัง จี้ก็ไม่รู้ อะ ดิ ขอบคุณจ้ะ   โดย: angy_11 28 มีนาคม 2551 12:56:37 น.

ชอบภาพบล๊อคนี้จังจ๊ะ(ที่จริงก็ชอบบล๊อคพาเที่ยวทุกบล๊อคแหละ) ได้เห็นท้องฟ้าโล่งๆแล้วสบายตาดีจัง สีฟ้าก็งามขนาด สีน้ำทะเลสาบกะท้องฟ้างี้สีเดียวกันเลย เพิ่งเห็นนี่แหละว่าบัวเอามาทำผ้าได้ อยากเห็นตอนทอเสร็จแล้วว่าเป็นยังไง ทอยากแบบนั้นก็น่าที่จะราคาแพงอ่ะนะ   โดย: haiku 28 มีนาคม 2551 14:37:13 น.

ตามมาเที่ยวผ่านบล็อกเหมือนเคยค่ะ   โดย: คุณย่า 29 มีนาคม 2551 6:01:23 น.

แวะมาเยี่ยม เนื่องเพราะคุณ ณ มน ไปกรุณาไปลงชื่อในสมุดเยี่ยม ก็เลยได้อ่านบล็อกดีๆเข้าให้ อ่านแล้วกิเลสพุ่งพรวดๆๆๆ อยากไปจังเลย ชอบบรรยากาศแบบนี้อ่ะครับ วางแผนเดินทางยังไง ไปเองหรือไปทัวร์ ในบล็อกเก่าๆมีบอกไหม พี่จะได้เก็บไว้เป็นข้อมูล แล้วพรุ่งนี้ บ่ายโมง มีกิจกรรมอันใดหรือครับ ?? ^^   โดย: aston27 29 มีนาคม 2551 21:31:56 น.

อุตส่าห์ไปอธิบาย แล้วก็ไม่บอกว่าบูธไหน พี่จะหาเจอมั้ยเนี่ย - -" แต่งานหนังสือ เมื่อวานไปมาแล้วครับ ^^   โดย: aston27 30 มีนาคม 2551 12:20:58 น.

เด็กพม่าสวยนะค่ะพี่ บ้านเรือนแถวนั้นคงลมเย็นสลายน่าดู ติดน้ำน่าอิจฉา   โดย: veeda 30 มีนาคม 2551 20:04:14 น.

veeda....อื่อ แบบที่เขาบอกไงง่าผิวพม่านัยตาแขก พี่เอ็ดดี้....ดีใจจังที่พี่มาเยี่ยมบลอก ส่วนเรื่องบูธที่นะจะไปแจกลายเซ็นบอกไปเกรงว่าจะขัดกับบุคลิกภาพของพี่เป็นอย่างมากอ่ะค่ะ เพราะว่าเป็นสนพ.นิยายรักหวานแหววมากเลยไม่กล้าบอก จี้...เห็นไหมบอกแล้วว่าพม่ามีอะไรดีๆเยอะเลย อ่านจบแล้วนี่จี้อย่าลืมวางแผนไปเยือนสักครั้งนะ ไฮกุ...จริงแฮะเราลืมรุปผ้าใยบัวได้ไงเนี่ย อืม มันจะออกหยาบๆนิดหนึ่งนะไม่ละเอียดเหมือนผ้าฝ้ายแล้วที่นี่เขาใช้สีธรรมชาติด้วย ผ้าเลยสีเข้มๆน่ะจ้ะ คุณย่า....ขอบคุณที่มาเที่ยวด้วยกันนะคะ louission....เป็นอีกหนึ่งรสชาติของการเดินทางน่ะค่ะ เพราะว่ายุโรปที่คุณไปเที่ยวก็คงให้อีกรสหนึ่งใช่ไหมคะ   โดย: ณ มน 31 มีนาคม 2551 11:09:04 น.

ยังไม่เคยได้ไปพม่าเลยค่ะ จขบ.ถ่ายรูปสวยเหมือนกันนะคะนี่ อ่า..สนับสนุนให้ไปวันธรรมดาเหมือนกันค่ะ น่าจะมีความสุขในการเดินดูมากกว่า   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 31 มีนาคม 2551 11:27:22 น.

ไปงานหนังสือมาแล้วค่ะ กระเตงลูกชายไปด้วย เลยเลือกซื้อไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ค่ะ คุณ ณ มน ไปแล้วรึยังคะ   โดย: คุณย่า 1 เมษายน 2551 6:08:55 น.

เป็นไงจ๊ะ เมื่อวานซืนแจกลายเซ็นมือจนเมื่อยมือเลยใช่ป่ะ เสียดายไม่ได้ไปเลยไม่ได้เจอณ มน   โดย: haiku 1 เมษายน 2551 15:59:59 น.

มาเที่ยวพม่าจ้าพี่นะ โห ภาพสวยมากเลย ชอบคะชอบ โดยเฉพาะภาพนกบิน ปล. เปิ้นแอบตามไปดูภาพบรรยากาศงานหนังสือที่บล้อก คุณ ตัวซีแล้ว พี่นะน่ารักมากเลย ชอบแก้มพี่นะอ่ะ น่ารักน่าหยิก อิอิ   โดย: fonrin 1 เมษายน 2551 19:09:20 น.

มาชวนพี่นะไปเที่ยวต่อ เรื่องหนังสือขอให้ขายดิบขายดีนะพี่ กลับไปจะช่วยอุดหนุน   โดย: veeda 5 เมษายน 2551 18:18:22 น.

ต้องขอโทษไม่ได้แวะมานานเลยครับ วันนี้มาร่วมขบวนไปเที่ยวด้วยคน แอบขำเจ้าเหมียวซิลล่า ว่าจะชมว่าคุณ ณ มน ถ่ายภาพสวยมากครับ แต่พออ่านมาถึงตอนท้าย...ไม่รู้จะชมใครดี เอาเป็นว่าชมโดยรวม ๆ ว่าภาพสวยก็แล้วกันนะครับ ปล. ขอให้หนังสือขายดิบขายดีเน้อ   โดย: 9A 6 เมษายน 2551 16:59:20 น.

9A...ก็แหม ถ้าจะให้ดูฝีมือเจ้าของบลอกอย่างเดียว เดี๋ยวก็ไม่ได้เห็นภาพสวยๆน่ะสิ ดา...สักวันพี่จะไปให้ได้เลย เนปาลน่ะ ปล.ขอให้เรียนจบไวๆนะจ๊ะ ไฮกุ...มือไม่หงิกจ้า แค่เกร็งเล็กน้อยเพราะปีนี้เขาจับนักเขียนมาร้องเพลงง่ะ ลำบากมากเลย ร้องก็เพี้ยน คุณย่า...ไปมาสามวันค่ะ สองวันร่วมกิจกรรมกับสนพ. ไม่ได้เดินไปไหนเลย ก็เลยต้องมาซ่อมอีกวัน เปิ้น...ก็บอกแล้วนิ ว่าหัวฟูแก้มป่อง นั่นน่ะเอกลักษณ์เลยนา สาวไกด์...ขอบคุณที่มาเที่ยวด้วยกันค่า ปล.ภาพที่ลงนี่มาจากหลายกล้องอ่ะค่ะ   โดย: ณ มน 7 เมษายน 2551 10:18:33 น.