Bloggang.com : ณ มน : เมืองสีชมพู ชัยปุระ Jaipur

เมืองสีชมพู ชัยปุระ Jaipur

**เชิญค่า ลูกทัวร์ของณ มน มาเที่ยวกันต่อดีกว่า

**

เมื่อออกเดินทางจากอัคราขับรถมาได้สักพักราชก็จอดที่ร้านค้าข้างทางเพื่อแวะดื่มน้ำชา

หลังจากที่ปล่อยให้สองสาวนั่งรออยู่ในรถ ราชเข้าไปในร้านเกือบชั่วโมงก่อนจะเดินยิ้มหน้าบานออกมาทำหน้าที่คนขับ

บิดกุญแจสตาร์ทรถ ปรากฏว่าน้องหนูทาทาเงียบสนิท ไม่หือไม่อือใดๆทั้งสิ้น ทั้งๆที่ซ่อมมาแล้วด้วย ทำตัวน่ารักกับเรามาได้แค่ครึ่งวันก็ออกลายซะแล้ว

"เอาไงดีนี่"ณ มนหันมาถามเพื่อนร่วมชะตา

"สงสัยต้องเข็นซะแล้วหล่ะมั้ง"

ระหว่างนั้นตาราชก็ลงไปเปิดกระโปรงหนูทาทา เพื่อดูอาการว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เห็นหยิบๆจับๆโน่นนิดนี่หน่อย แล้วก็ลองเข้ามาสตาร์ทรถ แต่ผลคือเงียบเหมือนเดิม

สักครู่หนึ่งชาวบ้านที่นั่งอยู่ในร้านก็มาพูดคุยกับราช จากนั้นพวกเขาก็พากันไปจับก้นหนูทาทาของเรา พอราชลองสตาร์ทพวกเขาก็ช่วยกันเข็น

ถ้าเป็นคนไทยก็คงส่งเสียงกันประมาณนี้

"เอ้าฮุยเลฮุย"เพราะเห็นช่วยกันเข็นเต็มแรงเลยค่ะ

ได้ผลแฮะ เครื่องติดค่ะ เราหันไปโบกไม้โบกมือขอบคุณพวกชาวบ้าน แม้จะพูดกันไม่รู้เรื่องแต่รอยยิ้มและน้ำใจที่พวกเขาแสดงออกมันสามารถสื่อถึงเราสองคนได้เป็นอย่างดีค่ะ

จากที่โมโหตาราช แต่เมื่อเห็นได้น้ำใจของชาวบ้าน มันก็หักลบกลบหนี้กันได้ค่ะ

ราชขับรถมาหลายชั่วโมงอยู่ เวลาก็บ่ายกว่าแล้ว เขาหันมามองเราก่อนจะบอกว่า

"ขอแวะทานข้าวหน่อยนะครับ"

"เชิญเถอะ"พี่เตี้ยบอก

แล้วราชก็เลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งณ มนกับพี่เตี้ยไม่ได้ลงไปเช่นเคย เรานั่งรออยุ่บนรถค่ะ

ครู่หนึ่งก็มีรถซูโม่คันใหม่เอี่ยมมาจอดข้างๆเรา เจ้ารถชนิดนี้หน้าตาแบบรถจี๊ปนั่นเองแต่ที่นั่นเขาเรียกว่ารถซูโม่

แล้วก็มีหญิงสาวสองคนเดินลงจากรถ ณ มนหันไปมอง อ้าวพี่เอียดกับพี่หนูนี่

"พี่พี่"ณ มนรีบตะโกนเรียกด้วยความดีใจไม่คิดว่าจะมาเจอกันที่นี่

สองสาวพอหันมาเห็นว่าเป็นณ มนกับพี่เตี้ยก็รีบเดินมาทักทายกันทันที ก็ตามประสาคนไทยได้เจอกันในต่างแดนมันรู้สึกดีจริงๆนะคะ

"พี่รู้เปล่ารถคันนี้เสียตลอดเลยอ่ะ"ณ มนบอกกับพี่ทั้งสองหลังจากที่คุยกันมาหลายคำแล้ว

"แล้วทำไมไม่ขอเปลี่ยนล่ะ นี่พวกพี่เห็นรถเก่ายังโวยจนเจ้าของบริษัทต้องให้รถคันใหม่มาเลย"พี่เอียดว่างั้น

"ขี้เกียจอ่ะพี่แล้วเจ้าของบริษัทก็ดันไปปากีฯแล้วด้วย"พี่เตี้ยเป็นคนตอบ

"เหรอ เออเอางี้ดีกว่าเอาเบอร์พี่ไปเผื่อรถเสียกลางทางจะได้ช่วยเหลือกันได้"

พี่เอียดจดเบอร์โทรฯให้เรา ส่วนเราก็ให้ที่อยู่โรงแรมที่เราจะพักคืนนี้ให้กับพี่ทั้งสองไปเผื่อจะได้ตามไปเจอกันคืนนี้ แล้วพี่ทั้งสองก็เข้าไปทานอาหาร

เรานั่งรอราชต่อไป สักประมาณเกือบชั่วโมงคุณชายราชก็เดินกลับมาที่รถ นั่งประจำที่คนขับแล้วบิดกุญแจสตาร์ทรถ

เอาอีกแล้วค่ะ ทาทาทำพิษอีกแล้วค่ะ สตาร์ทเท่าไหร่ก็ไม่ติด

"อีกแล้วหรือราช"พี่เตี้ยตีหน้ายักษ์อีกครั้ง

"เรื่องความร้อนน่ะครับรับรองไม่มีปัญหา"นายราชหันมาตอบ

แล้วที่มันสตาร์ทไม่ติดนี่มันไม่ใช่ปัญหาหรือไง อีตานี่ ณ มนนึกว่าในใจ

ทีนี้ก็เดือดร้อนคนงานในร้านอาหารต้องมาช่วยกันเข็นบั้นท้ายน้องทาทากันจนได้ สุดท้ายเราก็สามารถสตาร์ทเครื่องจนติดแล้วก็ขับออกจากร้านอาหาร

**************************

สองข้างทางที่จะไปเมืองชัยปุระเริ่มร้อนและแห้งแล้งขึ้น นานๆถึงจะได้เห็นทุ่งมัสตาร์ดสักหนึ่งทุ่ง เพราะชัยปุระเป็นเมืองอยู่ในแคว้นราชสถานซึ่งพื้นที่ของแคว้นนี้ส่วนมากอยู่ในทะเลทรายธาร์ค่ะ

ราชขับมาได้สักสองชั่วโมงก็ขอและดื่มน้ำชาอีกรอบเราอนุญาต คุณชายเลยเดินเข้าไปนั่งในร้านน้ำชาริมทางลักษณะเหมือนเพิงเล็กๆ

แต่ครั้งนี้ราชได้รับบทเรียนแล้วว่าหากคิดจะจอดรถจงอย่าดับเครื่องเป็นอันขาดดังนั้นราชจึงติดเครื่องยนต์เอาไว้ในขณะที่ตนเองลงไปหย่อนก้นนั่งลงที่เตียงเชือกถักของร้านน้ำชา ปล่อยให้เรารออยู่บนรถเหมือนเดิม

คงจะเพราะเบื่อที่จะชวนแล้วนั่นเองเพราะชวนทีไรยัยสองคนนี้มันไม่เคยลงไปด้วยสักที สุดท้ายเลยเลิกชวน

ระหว่างนั้นณ มนก็หันไปมองถนนหนทางที่เข้าสู่เมืองชัยปุระเห็นมีเกวียนเทียมอูฐเลยเก็บภาพมาแต่มันค่อนข้างมืดหน่อยนะคะ

*******************

กว่าที่เราจะเข้าสู่เมืองชัยปุระพระอาทิตย์ก็โบกมือลาเราลับเหลี่ยมเขาไปแล้วค่ะ เหลียวมองทางเข้าเมืองยังกะหลุดไปอยู่ในหนังสงครามสมัยก่อน เพราะมันมีกำแพงสูงๆทอดตัวไปตามถนนสองข้างที่จะเข้าเมือง ที่กำแพงนั้นมีช่องเล็กๆพอให้คนเข้าไปยืนได้

รู้มาว่าเมื่อก่อนพอมีขบวนกองทัพเคลื่อนผ่าน ชาวบ้านจะมายืนในช่องเล็กๆเหล่านี้แล้วช่วยกันโปรยดอกไม้และกล่าวคำอวยพรให้กับกองทัพค่ะ

เมืองชัยปุระใหญ่ค่ะ ถนนหนทางผู้คนรถรามากมายขวักไขว่จริงๆในความรู้สึกของณ มนรู้สึกว่าจะใหญ่กว่าเมืองอัครา

ราชขับรถไปหาที่พักของเราค่ะ แต่ขับไปขับมาณ มนก็เริ่มรุ้สึกได้ว่าตรงนี้เราเคยผ่านมาแล้วนี่นา

ใช่แล้วพี่ราชหลงทางค่ะ กว่าจะหาทางไปที่พักก็เกือบสองทุ่ม โชคดีที่ระหว่างทางณ มนมีอะไรให้ดูเยอะแยะเลยไม่โมโหมากนัก

เพราะสองข้างทางเจอขบวนแห่แต่งงานเกือบ10ขบวนแน่ะ มองไปก็เพลิดเพลินตาดีค่ะพอจะลบล้างความเซ็งจากการขับรถหลงทางของราชได้

คืนนั้นเราพักที่เกสต์เฮาส์แห่งหนึ่งลักษณะเป็นเหมือนบ้านเก่าที่ปรับปรุงมาเป็นเกสต์เฮาส์ เจ้าของเป็นหญิงสูงวัยใจดี ยิ่งได้รู้ว่าเราเป็นคนไทยยิ่งได้รับการบริการที่ดีเพราะสามีกับลูกชายของเธอมาค้าขายที่พาหุรัดหลายปีแล้วค่ะ

หน้าตาของห้องพักเราค่ะ

พอได้ห้องพัก สักครู่พี่เอียดกับพี่หนูก็ตามาถึง เราคุยอยู่นานเลยได้ความรุ้อะไรมาเพียบเพราะคนขับรถของพี่เอียดกับพี่หนูเขาทำงานมานานแล้ว

คนขับรถของพี่สองคนนี่บอกว่าที่เห็นขบวนแต่งงานมากๆนี่ก็เพราะช่วงนี้เป็นช่วงฤกษ์ดีของปีเหมาะจะแต่งงาน นั่นดูดิคนขับรถของพี่เขา ได้เรือ่งได้ราวกว่าตาราชตั้งเยอะ เราอยู่คุยกันจนดึกกว่าจะแยกย้ายกันไปนอน

คืนนั้นก่อนนอน พี่เตี้ยหันมาบอกกับ ณ มนว่า

"คืนนี้เราเปิดไฟนอนกันเหอะ"พี่เตี้ยบอกในขณะที่มองหน้าณ มน

"ทำไมอ่ะพี่"

"คือบ้านนี้อายุกว่า200ปีแล้วอ่ะ เจ้าของเขาเพิ่งมาทำเกสต์เฮาส์"

บอกมาแค่นี้ล่ะค่ะ ณ มนทราบโดยอัตโนมัติ เรามองตากันก่อนจะล้มตัวลงนอนทั้งที่ไฟสว่างจ้าแบบนั้นแหล่ะค่ะ

ช่วงเช้าพี่เอียดกับพี่หนูรีบออกมาลาเราค่ะ เพราะอาจจะไม่ได้เจอกันแล้วเนื่องจากพี่ๆเขามีเวลาเมืองละสองวันแต่ณ มนกับพี่เตี้ยมีเมืองละวัน ดูตามตารางแล้วคงไม่ได้เจอกันแน่นอนค่ะ

ร่ำลากันเสร็จ ณ มนกับพี่เตี้ยก็แบกเป้มารอนายราช กว่าคุณชายจะมาก็ทำเอาอารมณ์ดีๆของเราสองคนเกือบขุ่น

เช้านี้ได้เห็นภาพบ้านเมืองชัยปุระแบบชัดเจนค่ะ ทุกหนทุกแห่งมีแต่สีชมพูอมส้ม เพราะว่าเมื่อปีค.ศ.1853เจ้าชายอังกฤษเสด็จ

เยือนเมืองนี้ มหาราชาเลยสั่งให้ประชาชนบูรณะบ้านเรือนแล้วทาเป้นสีชมพูแบบนี้ล่ะค่ะ

"เห็นแล้วอยากให้แถวๆราชดำเนินทาสีเหลืองเยอะๆ"ณ มนว่างั้น

"ทำไม"พี่เตี้ยหันมาถาม

"อ้าวเราจะได้กลายเป็นyellow cityไงพี่"ณ มนเฉลย

"เออดีเหมือนกัน"

สีสันของเมืองสีชมพู

เราสั่งให้ราชพาไปที่แอมเบอร์พาเลซก่อนค่ะ ราชเลยขับรถออกนอกตัวเมือง ระหว่างทางมองเห็นวังกลางน้ำอันเป็นวังที่ใช้พักผ่อนในตอนฤดูร้อนก็เลยแวะลงไปแชะมาหน่อย พระราชวังนี้มีชื่อว่าจันมาฮาลค่ะ Jan Mahal

ระหว่างนั้นมีหน่มนักเรียกชายชาวอินเดียทำมาเป็นกะลิ้มกะเหลี่ย ณ มนหันไปมองหน้าเขา

โห เด็กกว่าตั้งหลายปี ครั้นจะไปผูกไมตรีก็กลัวว่าจะโดนข้อหาหลอกเด็ก ดังนั้นเลยเลือกที่จะเดินเลี่ยงมาอย่างสุภาพค่ะ

วังจัน มาฮาล

รถขับขึ้นเขาได้ไม่นานก็มาถึงแอมเบอร์ พาเลซค่ะร้องสั่งให้ราชจอดใกล้ๆทะลเสาบเพื่อ เก็บภาพสวยๆของแอมเบอร์มาฝากก่อนจะเดินขึ้นไปชมความงามของ Amber Palace ค่ะ

แอมเบอร์พาเลซกับเงาสะท้อนในน้ำ

ตอนหน้ามาอ่านกันต่อนะคะว่าวังนี้จะสวยงามขนาดไหน

ตอนนี้อาจจะหนักไปทางบ่นๆอย่าเพิ่งเบื่ออ่านกันนะคะ

หวังว่าลูกทัวร์ยังไม่เบื่อทัวร์ไปบ่นไปของณ มนนะคะ

Create Date : 30 มิถุนายน 2549

Last Update : 9 กันยายน 2551 1:51:06 น.

16 comments

Counter : 2046 Pageviews.

oh... 200 years old guesthouse...

รอดคืนนั้นมาได้งัยเนี่ย ณ มน..

แต่ดูบรรยากาศห้องแล้วไม่น่ากลัวเลยนิ..

ลุ้นต่อ พี่ราชกะน้องทาทาจะงอนอีกรึเปล่าในบล็อกหน้า..

โดย: namit

วันที่: 30 มิถุนายน 2549 เวลา:18:48:10 น.

คราวนี้พาทัวร์เมืองสีหวาน มหาราชท่านอารมณ์สุนทรีย์ดีจังเนอะ
ชอบรูปแอมเบอร์พาเสซ สวยดีจังค่ะ

โดย: haiku

วันที่: 30 มิถุนายน 2549 เวลา:22:18:36 น.

ไม่มีเบื่อเที่ยวหรอกค่ะกำลังสนุกเลย กำลังน่าสนใจ แต่ติดตรงรถนี่สิค่ะ ดับบ่อยเหลือเกิน ..

โดย: JewNid

วันที่: 30 มิถุนายน 2549 เวลา:22:26:37 น.

555...สนุกดี..เจ๊ชอบ
เห็นด้วยกะ ณ มิตร...คืนนั้นรอดมาได้ยังไงอ่ะ ณ มน
เจ๊เองยังเคยเจอกุ๊กกู๋แขกเลย..ที่พราณสี...อูย...น่ากลัวมั่ก มั่ก...แบบแขกๆ..

แต่ห้องหรูมากๆเลย...น่าไปพักจังเลย...มีที่อยู่ไม๊จ๊ะ
เพราะพี่สัญญากับลูกไว้ว่าจะพาไปอินเดียแต่ให้โตกว่านี้ก่อน พร้อมเมื่อไหร่....ลุย

น้อง ณ มน จ๋า พี่อยากแนะนำให้รู้จักคุณอุ๋ย "อยู่ไกลบ้าน"
คุณอุ๋ยอยู่ไฮเดอราบัด เขียนเรื่องอินเดียได้ดีมากค่ะ คุณอุ๋ยไปทัวร์พุทธสถาน กับ มะนาลี
ลองเข้าไปนะจ๊ะ เรามาร่วมทีม เรารักอินเดีย กันเหอะ

โดย: จันทร์สวย

วันที่: 1 กรกฎาคม 2549 เวลา:0:09:09 น.

เกสต์เฮาส์น่าพักมั่กๆนะ ณ มน เก็บค่ะ เก็บข้อมูลเรื่อยๆ

โดย: PANDIN

วันที่: 1 กรกฎาคม 2549 เวลา:15:13:42 น.

ณ มิตร....สงสัยรอดมาได้เพราะเปิดไฟนอน อีกอย่างบรรพบุรุษเขาคงขอบคุณเราเพราะลูกหลานเขามาทำมาค้าขายอยู่ทีเมืองไทยก็หลายปี...ถ้ายังหลอกกันได้ลงคอจะแช่งให้ขายของไม่ดีด้วยนะเอ้า

haiku....ของจริงสวยกว่านี้อีกนะคะ นี่แค่น้ำจิ้มนะคะ เดี๋ยวตอนหน้ามาอ่านกันค่ะ

JewNid......นั่นดิคะ ตอนณ มนเที่ยวนี่ยังเบื่อๆ แต่พอหักลบหลบหนี้กันแล้ว เมืองสวยๆกับน้ำใจของชาวบ้านที่มาช่วยกันเข็นด้นหนูทาทาทีไร ณ มนก็คิดว่ามันคุ้มไปเสียทุกทีค่ะ

พี่จันทร์สวย.....รอดมาได้ในคืนนี้ที่ชัยปุระ แต่อย่านึกนะคะว่าณ มนกับพี่เตี้ยจะรอดจากกุ๊กกู๋อินเดียตลอดรอดฝั่ง

เพราะณ มนกับพี่เตี้ยมาแจคพ็อตคืนสุดท้ายที่บิคาร์เนอร์ค่ะ ส่วนบลอกที่พี่แนะนำเดี๋ยวจะแวะไปนะคะ ขอบคุณค่ะ

อ้อ ที่อยู่ห้องพักไม่ได้เก็บไว้ค่ะเพราะทางเอเยนต์ท้องถิ่นเขาเป็นคนติดต่อค่ะ แล้วพี่เตี้ยเป็นคนเก็บข้อมูลทั้งหมดค่ะ

ออฟ.....อ้าว

นี่แสดงว่าไม่กลัวที่ณ มนเล่าเลยใช่ไหมนี่ บ้านเก่า200ปีเชียวน้า

โดย: ณ มน

วันที่: 1 กรกฎาคม 2549 เวลา:20:24:04 น.

เจอคนไทย แล้วรู้สึกอบอุ่นไปด้วยเนาะ น่าจะไปเที่ยวด้วยกันซะเลยถ้าไม่ติดขัดอะไร

ขอบคุณที่ให้ตามไปเที่ยวด้วย

โดย: yyswim

วันที่: 1 กรกฎาคม 2549 เวลา:21:52:53 น.

มาขอตามไปเที่ยวด้วยค่ะ หลังจากตามตอนก่อนๆมาแล้ว เรื่องบ้านอายุ2000ปีที่เพิ่งมาทำเกตส์เฮาท์น่ะค่ะ ที่จริงหน้าตามันก็น่าอยู่ดี แต่พอบอกว่า2000ปีนี่คิดหนักเหมือนกันเนอะ นิทราสวัสดิ์นะคะ

โดย: บรรณภรณ์

วันที่: 2 กรกฎาคม 2549 เวลา:2:26:42 น.

yyswim....ใช่ค่ะพอเจอคนไทยที่ต่างแดนแล้วดีใจมากค่ะ

บรรณภรณ์......บ้านเก่า200ปีค่ะ ถ้า2000ปีนี่ไม่ไหวแล้ว

โดย: ณ มน

วันที่: 3 กรกฎาคม 2549 เวลา:11:56:21 น.

แล้วก็อดที่จะพูดถึงไม่ได้ค่ะ เยอรมันนั่นเอง ทีมรักของณ มนในที่สุดก็ฝ่าด่าน8เทพอสูรมังกรฟ้ามาได้ค่ะ

โหงานนี้ต้องชม มิโร ของณ มนเลยนะคะเนี่ยที่โขกตีเสมอให้เยอรมันจนได้มาลุ้นดวงจุดโทษค่ะ
นี่เลยคนนี้เลยค่ะ

มโรสลาฟ โคลเซ่

และคนนี้ค่ะ ศูนย์กลางของทีมกัปตันบัลลัค ยังยิงไม่ได้แต่เขาทุ่มเทสุดๆ

และน้องคนนี้ค่ะฟิลิป ลาห์ม เล่นได้เจ๋งมากๆรวดเร็วปรู๊ดปร๊าด เพียงแต่ว่านัดเจอกับอาร์เจนตินาอาจจะเกร็งๆไปนิดเลยหายไปในครึ่งแรก แต่ครึ่งหลังก้เรียกฟอร์มตัวเองกลับมาจนได้

(รูปนี้แก้มแดงมั่กๆ)

โดย: ณ มน

วันที่: 3 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:39:27 น.

ลูคัส โพดอลสกี้ค่ะ เล่นได้ดีสมเป็นดาวรุ่งที่น่าจับตามอง

ฟิงค์ค่ะ เล่นดีเหมือนกัน

โดย: ณ มน

วันที่: 3 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:46:04 น.

จากทัวร์อินเดีย ตอนนี้ขอนอกเรื่องพาไปทัวร์เยอรมันก่อนนะคะ อิอิ

โดย: ณ มน

วันที่: 3 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:52:46 น.

น่าจะมีประสบการณ์เรื่องเล่าจากบ้าน 200 ปีมาเล่าสู่กันฟังบ้างนา อิอิ

แล้วต้องทนคุณชายราชไปนานแค่ไหนเนี่ย

โดย: ชอนึน

วันที่: 3 กรกฎาคม 2549 เวลา:13:05:32 น.

อุ๊ยตาย....ประทานโทษจริงๆค่ะ สงสัยจะนอนดึกปายหน่อยตาคงหรี่ๆ มันเลยเบลอๆ มองเห็นเลขศูนย์ตั้งสามตัวแน่ะ

ชอบเยอรมันด้วยเหรอคะ ดีใจจังที่รู้ว่ามีคนชอบเหมือนเราเพิ่มขึ้นมาอีกคน แต่ก็หนักใจที่คืนพรุ่งต้องเจออิตาลี หนักใจไม่ใช่อะไรหรอกค่ะแต่เพราะไม่รู้จะเชียร์ใครต่างหากค่ะ

โดย: บรรณภรณ์

วันที่: 3 กรกฎาคม 2549 เวลา:18:46:29 น.

ตามไปเที่ยวครับ
มาช้าไปหน่อย แต่น้องทาทาติด ๆ ดับ ๆ ยังพอตามทัน

อ่านไปอ่านมาเริ่มเบื่อตาราชไปด้วยแล้ว มันน่าเฉ่ง

นะ

โดย: 9A

วันที่: 4 กรกฎาคม 2549 เวลา:6:43:06 น.

บรรณภรณ์.....เย้สาวกเยอรมันเราพวกเดียวกันจ้า ไม่รู้เหมือนกันว่าจะผ่านอิตาบีได้ไหม เพราะเพื่อนณ มนบอกว่าเยอรมันแพ้ทางบอลอิตาลีมาตลอด แถมวันนี้อ่านข้าวยังวิเคราะห์ว่าเยอรมันจะแพ้อีก เอ้า ไม่ให้กำลังใจกันเล้ย

แต่ยังไงณ มนก็ยืนข้างเยอรมันหรือดอยชลานด์อยู่แล้ว

9A.....ณ มนนี่เบื่อจนทำใจได้ในที่สุดค่ะ ขอบคุณที่ตามมาทัวร์ด้วยกันนะคะ

โดย: ณ มน

วันที่: 4 กรกฎาคม 2549 เวลา:11:45:04 น.