ในค่ำคืนที่ท้องฟ้ามืดครึ้มที่ริมหาดสีน้ำเงินเข้มระหว่างรอยเชื่อมต่อผืนทรายกับทะเลฉันเดินโซเซอยู่ในไอหมอกสีขาวที่ลอยฟุ้งเหนือผืนทรายบนเสียงคลื่นซาดซัดเข้าหาฝั่งที่ปลายรากความฝันสีฟ้าในส่วนลึกเร้นยามดึกลึกกำลังฉุดรั้งร่างกายขณะฉันกำลังกลายเป็นสสารสถิตย์ในเงาจันทร์ในเสียงลมหายใจที่อ่อนพลังบางเบาลงเรื่อยๆเมื่อฉันขยับร่างเซก้าวลงสู่ทะเลภายใต้ม่านฟ้าของรัตติกาล..
เสียงลมหายใจถี่ใต้เงาจันทร์ปนเสียงสสารสีฟ้าที่รวมตัวกับน้ำทะเลที่ลอยตัวเป็นระลอกคลื่นดุจสายลมเย็นพัดผ่านท้องทะเลเข้าไปในสมองทึมสีเทามึนลึกในดวงจิตที่มีความคิดเล็กๆไหลผ่านในเสียงซ่าของคลื่นที่เข้ามาปะทะใบหน้าเป็นระยะฉันได้ยินเสียงคลอของน้ำทะเลครางดุจร่ำไห้ราวคลื่นที่กำลังถาโถมเข้าหาร่างฉันให้ลอยห่าง..ไกลออกไป..ไกลออกไป..จากฝั่ง...
ภาพความคิดเล็กของฉันลอยเหนือผืนน้ำทะเลในรอยบู้บี้ของกาลเวลา!ฮึม"ฉันค่อยๆจมดิ่งสู่ทะเลแห่งความซึมเซาจะทำยังไงดีเมื่อฉันไม่อาจลืมตาขึ้นมองโลกในห้วงเวลานี้ถ้าหากยังเป็นแบบนี้ฉันคงจมลึกลงสู่ความซึมเซาไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุดแน่ๆ"ไม่มีใครที่จะสามารถมองเห็นฉันเลยรึเนี่ย""จะทำอย่างไรดีๆ"
ทันใดนั้น!!แสงสว่างสีขาวอร่ามก็สาดส่องลงมาเมื่อฉันพยายามยื่นมือออกไป..เหมือนจะเอื้อมถึง..แต่แสงนั้นก็ถูกคลื่นพัดหายลับจากสายตาไป"จริงสิสิ่งหนึ่งที่เคยงามเจิดจ้าและอบอุ่นในความลึกสุดใจนั่นเป็นราวกับผู้ส่งรอยยิ้มมาเยือนจิตใต้สำนึก"
ไม่ใช่หรอกไม่มีอะไรนั่นเป็นเพียง..เสียงคลอของหญิงสาวใต้ทะเลลึกที่ฝังตัวเองจมดิ่งสู่ความรู้สึกลึกบนฟากฝั่งแห่งความมืดมิดของทะเลลึกฉันส่งเสียงเรียกไปดังกึกก้องอยู่ในความคิดลึกภายใต้เสียงร้องโหยหวลของความรู้สึกซึมเซาที่ไม่มีแม้กลางวันหรือกลางคืนซ่าซ่าาาเวลายังเดินต่อไปบนภาพหญิงสาวใต้ทะเลลึกที่กำลังสยายผมยาวดุจปีกแห่งความเสรีว่ายออกไปในทะเลลึกช่างงดงามยิ่งนักพลันแสงสีขาวอร่ามก็ปรากฏขึ้นค่อยๆส่องสว่างลงมาอีกครั้ง..แต่ไม่มี ไม่มีไม่มีนินาไม่สิ
ท่ามกลางความมืดมิดฉันก็ยังเป็นเพียงหญิงสาวใต้ทะเลลึกที่ซึมเซาไร้ความรู้สึกอยู่ในความบู้บี้ใต้ท้องทะเลสีน้ำเงินเข้มที่ร้างไร้ไม่มีเลยไม่มีใครมองเห็นฉันเลยหรือนี่ความรู้สึกลึกเร้นล้นลอยกระจัดกระจายปนไปกับน้ำสีน้ำเงินใต้ท้องทะเลเป็นน้ำเดียวกันจู่ๆร่างของหญิงสาวใต้ทะเลก็จมดึ่งสู่ความลึกและหายไปกับความมืดมิดของทะเล ไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไร oO ****************************************************************
เอนทรี่โหมดม้วนตัวในทะเลบางทีชีวิตก็มีวิเวกหวานมันส์ปนรอยบิ่นของเรื่องราวนั่นอาจจะเป็นบทเพลงพาไปใช่รู้สึกนั่นชีวิตปนยิ้มจางร่ายเวทย์ไปบนความจริงในความรู้สึกดีก็มีความน่าภาคภูมิใจให้หัวเราะได้อยู่เสมออ่ะหละใครไม่รู้สึกถึงแต่เราเองก็รู้สึกได้ถึงเสียงก้องที่แทรกซึมเข้ามาทางเลือดเนื้อและหัวใจหึหึหึๆ ขอบพระคุณทุกๆพลัง&กำลังใจที่ให้แพมด้วยนะค๊าบลงทะเลก่อนแร่ะ จ๋อม!
| 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 365 คน [
法使い呪文十八
ⓛⓞⓥⓔ
☀(`.¸ ¸.´)<.´¯`.
✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:*
*.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡
✿mastana✿mastana✿mastana✿mastana✿~~
✿✲-(¯`°.°.★* *★ .°.°´¯)*¤°★)))PampamMastanaYeah!chooo.!!!