ท่ามกลางเสียงหัวเราะที่ดังอยู่ในแสงอรุโณทัยของรัตติกาลเป็นเสียงที่ดังอบอวลบนริมขอบฟ้าในปีกสีฟ้าที่กำลังโบยบินข้ามศตวรรษของห้วงเวลาในอีกไม่ช้าข้าจะเหินเวหาเข้าไปในความทรงจำใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยประกายแสงแห่งความร้อนกำลังพวยพุ่งอยู่ในอดึตกาล~จะกลายเป็นตำนานความฝันของจักรวาลไม่ว่ามวลความรักจะสถิตย์อยู่ในดวงใจใดในความหลับใหลของท้องฟ้าจงตื่นขึ้นมารับความรักจากข้า!!
สารแห่งพระจันทร์ความฝันสะท้อนให้ข้ามองเห็นความรักที่เกิดก่อทั่วทุกมุมโลกดั่งหนึ่งความรู้สึกไร้แสงของพลังโน้มถ่วงโลกหากว่าผู้ใดได้พบกับข้าความโศกเศร้าที่สร้างมานานเนาว์จะถูกสลายหายไปในความฝันณจักรวาลในค่ำคืนนี้ฮืมมมมมมม..
ในดวงตาสีฟ้าของชายหนุ่มนั่งกอดอกเบียดบังผิงผนังแห่งความเงียบเหงาอยู่ริมทางของหลุมสีเทาอันมีแสงสะท้อนในเงามืดของตึก"ข้าไม่อาจเหินจากไปโดยเมินใบหน้าละไมโดยเร็วพลันตรงลงไปนั่งเคียงข้างชายหนุ่มในห้วงเวลาที่หนาวเหน็บในทันที"ข้าส่งผ้า่ห่มใจสีทึมให้ด้วยรอยยิ้มของความรักโดยที่ไม่ได้หมายความถึงโอกาสใดๆที่มีณบัดนี้
"ทำไมเจ้าจึงเก็บความลื่นล้มของเรื่องราวนั่นไว้มันกว้างใหญ่เกินมนุษย์เล็กๆจะยืดถือไว้""ข้าพเจ้าขอโทษ"เสียงทุ้มสะท้อนเงาใต้แสงจันทร์ดังในลำคอเพียงบางเบา"เพียงแต่ข้าเกลียดความเหงาร้าวรานที่เกาะอยู่ปลายทางบนถนนที่มีผู้คนกำลังโปรยยิ้มมา"มันเพียงเป็นเสียงรอยยิ้มเคลือบสารที่ข้าไม่อาจจับต้อง"เสียงสายลมที่ขาดหวิ่นเป็นรอยบิ่นสลอนในห้วงเวลานั้นทำให้ข้าไม่สามารถหายใจได้ท่ามกลางรอยยิ้มนั่น!~มันเป็น"รอยยิ้มที่เต็มล้นบนรอยต่อของความคาดหวัง~"
"เจ้ามิได้มีความรักบนรอยยิ้มนั่นรึ"เสียงหวานล้ำลอยผ่านร่างสีขาวในสายลมของขอบฟ้า
"หากรักเจ้ามีรักดั่งความรัก~ที่มีดุจรักข้าบนท้องฟ้าจงลืมสลายหายจากความเศร้าร้าวรานและเดินทางในค่ำคืนแห่งวาปีของชีวิตที่โปรยด้วยรอยยิ้มสถิตย์ภายใน"โปรดขอบคุณโลกที่ให้เราได้พบกัน"บางทีความรักก็เดินทางสวนกันบนขอบจักรวาลผ่านก้อนกรวดแห่งเวลา..มันมิได้สวยงามเสมอเฉกสีของห้วงความฝันเพียงความคิดที่มีรอยยิ้มในค่ำคืนสั่นสะท้านบนทางของความสุขร่องรอยที่สร้างสรรค์บนความเพียงพอคงเกิดก่อให้ความรักของเราดำเนินต่อไปจงสดับล้นในวารีดุจสวนวจีอันกว้างไกล"เมอร์รี่คริสต์มาส"
ชายหนุ่มและผู้คนในความรักกำลังเดินทางข้ามฟ้าของห้วงเวลาในความรู้สึกของสวนวาปีของแสงทองอร่ามเรืองรองของท้องฟ้าไม่ว่าสิ่งใดที่ทำให้ลมหายใจสั่นคลอนไร้พลังขอให้มันจงจะหายไปซุกซ่อนไว้ในความหลัใหลของความฝันและขอพวกเจ้าจงตื่นขึ้นต้อนรับข้าด้วยความรักบนอาณาจักรแห่งวจีสีฟ้าด้วยคุณค่าของความรู้สึกลึกล้ำในเฉกสีทองระยับของความสุขฮืมๆๆๆๆๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 365 คน [
法使い呪文十八
โสมํ โลกํ ปภาเสติ อพฺภา มุตฺโต ว จนฺทิมา
เมื่อก่อนประมาท ภายหลังไม่ประมาท เขาชื่อว่ายังโลกนี้ให้สว่าง
เหมือนพระจันทร์พ้นจากเมฆหมอก ฉันนั้น
ดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ตลอดไป...นะคะ
ม่ามี้ มาิเซย์ Merry Christmas กะแพม...นะคะ
ขอให้แพมมีความสุขมาก ๆ มีสุขภาพแข็งแรง
เป็นลูกสาวที่น่ารักของม่ีามี้ตลอดไป...นะคะ