≈โมเม้นท์III°แด่เธอ (=' :') いつもキミを捜してるよ°≈
มนุษย์ดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยการเรียนรู้ผ่านช่วงเวลาของการใช้ชีวิต การเดินทางค้นหาความหมายของความเป็นมนุษย์ผ่านวาปี เป็นช่วงเวลาที่ความคิดคุกรุ่นด้วยพลังของการแสวงหาบางสิ่งจากการคาดคะเนและมองหาบางสิ่งอย่างไม่คาดหวัง แต่การพันทนาการบางสิ่งจากความหวังเป็นความผูกพันที่ไม่ว่านานเพียงใด ความผูกพันก็ยังพัดผ่านมาให้รู้สึกได้เสมอ..
(อ่านต่อฮ่ะ) "นายไม่ได้รับบาดเจ็บหรอก สบายใจได้น่ะ""เธอลงมาด้วยวิธีนี้บ่อยๆหรอ ต่อไปอย่าทำอะไรเสี่ยงๆ แบบนี้อีกนะ"ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังสีหน้าเป็นห่วงใย"มันคือพลังผ่านมิติ มันไม่ได้เสี่ยงนี่"เธอหัวเราะหยันก่อนหันมากระแทกเสียงตอบเขา"บางทีมันก็ไม่ใช่อย่างที่นายคิดหรอกนะ นายรอดมาได้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ""อย่าพูดมากได้ไหม!"บางถ้อยคำที่เธอกล่าวทำให้ชายหนุ่มเงียบเขามองหน้าเธอก่อนที่จะหันหลังกลับก้าวเดินออกไปนั่งบนโขดหินไกลห่างไปอีกฟากหนึ่ง เธอยังไม่สำนึกว่าเธอทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บที่หัวใจและขุ่นเคืองเธอไม่น้อยทีเดียว
ท่ามกลางดอกซากุระโรยโปรยปรายที่ร่วงบนโขดหินรอบๆบริเวณราวกับเวลาหยุดเดินไปพักใหญ่ชายหนุ่มไม่ได้ปริปากกล่าวถ้อยคำใดเธอก็เช่นกันเขาเหลือบแอบมองฝ่ายตรงข้ามด้วยหางตาบ่อยครั้งในความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่อาจเก็บซ่อนไว้ในประกายดวงตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกก่อนก้มหน้ามองกลีบดอกซากุระที่ร่วงหล่นบนโขดหินอย่างเงียบสงบคนเดียว
เธอมองน้ำทะเลซาดซัดโขดหินที่เหมือนสัญญาณบอกให้สมองเธอสั่งการ เธอรีบลุกขึ้นก้าวพรวดถึงอึกฟากหนึ่งและนั่งหยุดยืนที่โขดหินใกล้ชายหนุ่มก่อนเอ่ยเสียงพูดเบาๆราวกับสายลมพัดผ่านหูแต่มันเป็นการทำลายความเงียบ..เพียงแต่ชายหนุ่มทำเป็นไม่ได้ยิน "นายๆ" เธอเอานิ้วสะกิดไหล่เขาเบาๆ"เราต้องรีบออกไปจากที่นี่แล้วนะ"ชายหนุ่มยังไม่ได้หันมามองเธอเขารู้ว่าเธอมายืนข้างเขาแล้วแต่เพียงเขายังไม่อยากพูดกับเธอ "น้ำกำลังขึ้นนะเรากลับกันเถอะ"เธอกล่าวเสียงราบเรียบ "เหรอครับ"ชายหนุ่มก็ตอบกลับสั่นๆเช่นกัน
เธอก้าวเท้าเดินไปมาหลังจากเงยหน้าขึ้นมองหน้าผาเบื้องบนที่ไร้แง่หินให้ปีนป่ายเธอไม่รู้ว่าด้วยความผิดพลาดในพลังของมนต์ตราหรือไม่เธอจึงมาไกลถึงในหุบเขาแห่งนี้แต่เธอคิดว่าเธอไม่ควรอยู่ในบริเวณนี้นานเกินไปก่อนที่น้ำที่ล้อมรอบภูเขาจะเริ่มเพิ่มปริมาณสูงขึ้นและเธอควรกลับไปด้วยวิธีการเดิม"ใช่แล้ว!ร่ายมนตร์วิชาเคลื่อนย้ายพาเขาขึ้นไปในพริบตา"นั่นเป็นวิธีการที่ดีที่สุดแล้วล่ะเธอคิดทบทวนก่อนกวาดสายตามองหาพื้นที่ว่างที่เธอสามารถทำสมาธิและท่องมนต์ได้อีกครี้ง โดยมีสายตาชายหนุ่มที่ทำได้เพียงจับจ้องมองการกระทำของเธอด้วยความประหลาดใจยิ่ง
และแล้ว..ปาฏิหาริย์ก็ได้บังเกิดขึ้นอีก วูบบ!!..
เมื่อเธอก้าวเข้ามาใช้นิ้วจิ้มที่หน้าผากของชายหนุ่ม หมับ! ทันใดนั้น..
ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าร่างของเขาเบาด้วยความรู้สึกหวาบหวิวยิ่งนักเมื่อร่างของเขาทะยานอยู่ในอากาศ..
และทุกสิ่งอย่างก็หายไปในท้องฟ้าพร้อมกัน อ่าา แล้วเธอล่ะ... . . .
"เสียงบทเพลงในใจดังลอดผ่านในความรู้สึก"ช่วยบอกฉันทีในยามที่อยู่เพียงลำพังท้องฟ้าใยจึงได้หมองมัวทั้งๆที่เราอยู่ด้วยกันความรู้สึกนั้นตราบวันนี้ฉันก็ยังไม่เคยลืม..
"ดอกซากุระโปรยปรายท่ามกลางแสงแดดยามบ่าย..ฉันพยายามไล่ตามเธอเท่าไรแต่ดูเหมือนเงาของเธอกลับไกลห่างฉันออกไปทุกที..แต่ไม่ว่าจะอย่างไรฉันก็ยังคงมองหาแต่เธอ.."
ชายหนุ่มอมยิ้มในสายลมละมุนที่พัดผ่านรอบบริเวณขณะก้าวเท้าเดินตามเธอไปตามทางเดินบนถนนภายใต้ร่มเงาของต้นไม้สีชมพูอันร่มรื่น..
สำหรับความรู้สึกในความฝันของเขาเธอกลายเป็นหญิงสาวผู้ใช้เวทมนตร์ในภาพเรื่องราวย้อนกลับที่เขาเจอเธอครั้งแรกเมื่อในความจริงเธอเป็นเพียงหญิงสาวร่างผอมบางธรรมดาผู้หนึ่งที่เขาเคยก้มเก็บดอกไม้ให้เท่านั้น..
ในวันที่สายลมยามบ่ายพัดอ่อนโยน..
ท่ามฤดูใบไม้ผลิ..โลกก็ได้กล่าวว่าเรื่องเล่าในนิยายมักเป็นเช่นเดียวกันกับชีวิตมนุษย์?ไม่ใช่สิ!!ในความจริงมันเป็นเพียงความรู้สึกในสายลมฤดูใบไม้ผลิที่พัดผ่านภาพเสมือนในบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของความรักที่สายลมพัดพามาตังหากล่ะ...
| | เขียน ณ วันที่การบริหารเวลายังไม่เท่าเทียมความรู้สึก..
ขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆท่านผู้ชมท่านผู้อ่าน ที่ติดตามอ่านงานเขียนที่บล็อกนี้ด้วยฮ่ะ เจ้าของบล็อก ขออนุญาตปิดคอมเม้นท์ต่อไป อีกระยะหนึ่งนะคะ
Create Date : 12 เมษายน 2561 |
Last Update : 12 เมษายน 2561 12:27:19 น. |
|
0 comments
|
Counter : 845 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmambymam, คุณที่เห็นและเป็นมา, คุณเนินน้ำ, คุณวลีลักษณา, คุณALDI, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณmcayenne94, คุณhaiku, คุณข้ามขอบฟ้า, คุณโอพีย์, คุณNickkit, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณหอมกร, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณnewyorknurse, คุณ**mp5**, คุณเกศสุริยง, คุณKavanich96, คุณทองกาญจนา, คุณดาวริมทะเล, คุณชมพร, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณผีเสื้อยิปซี |
|
|