~
お前はもぉ死んでいる(_ _)(ロ)ペチペチ 起きろヾ
~
บางทีตรรกศาสตร์ทางความคิดก็มิได้มาด้วยสามัญสำนึกบงการจากสมองด้านขวาเสมอไป เมื่อการร่ายบทเพลงอักขระเป็นพลังงานนัยยะล้วนโดยสมองด้านซ้ายก่อเกิดปรากฏการณ์ดวงอาทิตย์อับแสงบนฟากฟ้า ภายใต้ท้องฟ้าอันเจิดจ้ากลับมีเพียงแสงสลัวสะท้อนเงากิ่งไม้เลือนลางเท่านั้น..."อะไรนะ!!"
ในตอนนั้นสีสันแห่งธรรมชาติรอบกายฉันสลายหายไปในเวลาที่เรื่องราว ณความฝันอันปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน
ท่ามกลางซากปรักหักพังของตึกร้างบนดินแดนกว้างใหญ่ที่ฉันไม่รู้ฉันก้าวช้า..พยายามสอดสายตามองหาบางสิ่งที่อาจซุกซ่อนกับซากกองอิฐร้างสีดำที่ทับถมเรียงรายกองกระจายเต็มทุกหนแห่งในเวลาที่ก้อนเมฆทะมึนลอยอ้อยอิ่งผ่านฟากฟ้า
ฉันสะดุ้งหยุดสายตาที่เงาดำที่หันขวับมาจ้องเธอจากด้านหลังเขาเป็นชายวัยกลางคนที่มีนัยน์ตาสีชาดเช่นแมวป่าสวมกางเกงยีนส์เก่าขาดวิ่นเขายืนด้วยท่าทางอิดโรยไร้พลังแต่ในทันทีที่เขาจ้องตากับฉันนัยน์ตาเขาก็ส่องประกายแดงฉานแสยะยิ้มหยันอย่างชั่วร้าย..
ฉันส่งเสียงครางในลำคอด้วยความตื่นกลัวสุดกำลังรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจ"อ่าา!!"
"ยี่สิบปีที่รอคอยเธอ..ยี่สิบปีที่ไม่ได้มองเห็นแสงตะวันยี่สิบปีแล้วฉันไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากไอหมอกควันแห่งเศร้าอันเลวร้ายที่ปกคลุมรอบบริเวณ..
หลังกล่าวคำตะกุกตะกักชายวัยกลางคนก็แผดเสียงหัวเราะแหบแห้งแล้วร่ำไห้ทรุดกายลงเอามือทุบพื้นเสียงดังสนั่นหวั่นไหวในขณะที่หัวใจฉันเต้นระรัวมองภาพอันน่าสะพรึงพลันกองซากปรักหักพังรอบตัวฉันเกิดสั่นสะเทือนทลายตามแรงของเขาอย่างรุนแรง!
ทันใดนั้นร่างของฉันก็ถูกกระชากฝ่าอากาศธาตุขึ้นไปฉันกระโดดม้วนตัวกลับตกลงมากองที่พื้นด้านล่างด้วยอาการบาดเจ็บหนักเพียงเสี้ยวนาทีที่ฉันเงยหน้ามองท้องฟ้าอีกครั้ง..เชอะ!ฉันสบดเสียงเบาตามมาติดๆด้วยเสียงเฟี้ยวววบางอย่างที่พุ่งฝ่าอากาศผ่านใบหน้าฉันสะบัดหน้ามองตาม "เฮ้ยยยย"
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 365 คน [
法使い呪文十八
（`・ω･）
（つ\\\\\\\\￣￣ﾌ
￣￣￣￣￣￣￣(⌒⌒⌒)
|＿i＿i_| （ ）
(;`・ω･） )ノ
/ ｏ⊂|￣￣￣|⊃
しー-Ｊ |＿＿＿| /⌒ づ⊂⌒ヽPampam'Mastana~♡ ﾉ"′∧∧∧∧、ヽ､