|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
....บ้านนก กับ ดอกไม้ที่ระเบียงบ้าน ....
กรงนก กับดอกไม้ที่ระเบียงบ้าน
บ้านของเรา..แม่บุญกับมิเชล..อย่างที่บอกเป็นอพาร์ทเม้นท์เล็ก ๆ ขนาดพออยู่กันสองคน มิเชลเป็นคนชอบความสว่าง โชคดีที่ตอนมาซื้อห้องที่สว่างมากกว่าเพื่อนยังไม่มีใครซื้อไปก่อน ด้วยกระจกบานใหญ่ ยาวที่ระเบียง ทำให้มองออกไปข้างนอกได้แจ่มชัด เลยมองเห็นคุณยายช้า ๆ เวลาแกเดินมารับแสงแดด ..
แล้วเราก็สังเกตุเห็นว่า ...มีนกบินไปมาเวลาเช้า แถมได้ยินเสียงคุยกันที่หน้าต่างตอนตีห้า มาปลุกกันแต่เช้าเชียว เป็นเพราะด้านหลังอพาร์ทเม้นท์เป็นป่า....เลยมีนกชุม มิเชลบอกว่า จะทำบ้านให้นกอยู่ แล้วก็ลงมือทำจริง ๆ บ้านนกหลังน้อย มีรูกลม ๆ ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางสักสามนิ้ว ให้มุดเข้าบ้าน ถูกนำมาติดตั้งไว้ที่ผนังตึก ริมระเบียงบ้านด้านขวามือ...
หลังจากนั้นไม่นาน...นกสองสามี ภรรยาคู่แรก...ก็มาติดต่อขอเช่า ช่วงที่กำลังตั้งท้อง ...ทุก ๆ วัน ตอนเริ่มทำรัง จะเห็นนกทั้งคู่ผลัดกันบินเข้าบินออก ในปากมีเศษกิ่งไม้เล็ก ๆ มุดเข้ารัง คงกำลังสร้างที่หลับนอนไว้ตอนคลอดนั่นเอง ...ช่วงเย็น..ก็เห็นบินเข้าออก อย่างขยันขันแข็ง ช่วงนั้นมิเชลเองก็เริ่มปลูกดอกไม้ที่ระเบียงบ้าน หลังถดูหนาวอันยาวนาน..
ระเบียงบ้านของเรา..ได้ชื่อว่าสวยที่สุดในระแวกนี้เพราะพอเริ่มถดูใบไม้ผลิ มิเชลจะรีบบึ่งรถไปที่ร้านขายดอกไม้ เลือกซื้อพันธุ์ไม้หลากสี หลายชนิดมาลงแปลง ถึงแม้จะอายุมาก แต่ด้วยความรักดอกไม้ แกเดินขึ้นเดินลงบันได ขนแปลงดอกไม้หลายแปลงมาไว้ที่ระเบียงบ้าน สลับกับนก..ที่ออกบินไปหากิ่งไม้มาทำรัง พร้อม ๆ กันไป ..บางครั้งมาเจอกันโดยบังเอิญ นกตัวน้อยจะส่งเสียงดัง..เหมือนจะต่อว่า ที่มายืนขวางทาง ทำให้พวกเขาตกใจไม่กล้าเข้าไปในรัง...จนมิเชลต้องรีบเผ่นออกจากระเบียงแทบไม่ทัน
วันดีคืนดี...เราก็เห็นว่ามีสิ่งที่เปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น เพราะนกสองผัวเมีย ผลัดกันออกจากรัง แล้วกลับมาพร้อมกับแมลงในปากเล็ก ๆ บินไปเกาะร...ประตูบ้าน ..แล้วก็มุด ๆ อยู่สักพัก คงจะป้อนอาหารให้ลูก แล้วก็บินจากไป ไม่นานนักนกอีกตัวก็บินกลับมาที่รังทำเหมือนกัน เราเลยรู้ว่า มีสมาชิกตัวน้อยเกิดขึ้นในรังนก แต่จะกี่ตัว ? ไม่รู้สิ ไม่กล้าไปเปิดดู กลัวถูกต่อว่า ..
ในช่วงนั้นด้านที่มีบ้านนก เราต้องปิดผ้าม่านไว้ ไม่ให้เขามองเห็นว่าเราสองคนอยู่ในบ้าน เพราะเค้าจะกลัวและตกใจ ไม่กล้าบินเข้าบ้าน เวลาจะรดน้ำดอกไม้ ก็ต้องรอจังหวะให้เขาเข้าบ้านก่อน หรือให้บินออกไปก่อนจึงจะรดน้ำดอกไม้ได้ ระยะเวลาที่ว่าจะประมาณเดือนกว่า ๆ เกือบสองเดือน หลังจากลูกนกแข็งแรงดีแล้ว...ทั้งครอบครัวก็จากเราไป ปล่อยให้บ้านหลังน้อยร้างลาไปอีกปี จึงจะมีนกคู่ใหม่บินมาด้อม ๆ มอง ๆ แล้วขอเช่าอยู่ระยะหนึ่งเช่นกัน ช่วงนั้นมิเชลจะถือโอกาสทำความสะอาด เก็บรังน้อย ๆ ทิ้งไป ให้นกคู่ใหม่มาเริ่มก่อสร้างรังรักกันใหม่ ...ช่วงนั้นเราสองคนจะรู้สึกเหมือนมีเพื่อนบ้าน ที่ต้องดูแลกันและกัน ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน....เป็นแบบนี้มาหลายปี ...
เช่นเดียวกันกับดอกไม้...ที่มิเชลวนเวียนขึ้นลงบันได นำกระถางอันเก่า ใส่ดินใหม่ เปลี่ยนดอกไม้ใหม่ทุกปี บางปีเลือกปลูกเฉพาะสีฟ้า สีม่วง พอดอกไม้บานทั้งหมด ราวเหล็กก็แทบมองไม่เห็น เพราะทั้งดอก ทั้งใบ แข่งกันออกมาให้ชื่นชม พอเริ่มเข้าถดูหนาว...ก่อนที่หิมะจะลง มิเชล...จะเดินขึ้น เดินลง อีกครั้งเพื่อนำกระถางดอกไม้อันหนักอึ้ง ไปไว้ในโรงรถ เพราะหากปล่อยทิ้งไว้ หากหิมะลงมาก ๆ ดินที่อมน้ำไว้ขยายตัว กระถางอาจจะแตกได้ ...
มิเชล...เคยถามว่า ที่เมืองไทยมีดอกไม้มากมาย แต่ทำไมไม่ค่อยเห็นคนปลูกดอกไม้ เพราะในหมู่บ้านที่แม่บุญอยู่ มีบ้านอยู่ไม่กี่หลัง ที่ปลูกต้นไม้มากมาย ได้รับการดูแลอย่างดี ออกดอกสวยงาม นั่นสินะ..แม้แต่บ้านของแม่บุญ หลังจากที่แม่...จากไป ต้นไม้ในกระถางมากมายเริ่มตายไปทีละต้นสองต้น เพราะน้องสองคนทำงาน ไม่มีเวลาดูแลเหมือนตอนที่แม่ยังอยู่ พอเห็นมิเชลปลูกต้นไม้ รักต้นไม้ ก็อดคิดถึงแม่ไม่ได้ ..แม่บุญได้รับกล้วยไม้เป็นของกำนัลหลายต้น เวลาเชิญเพื่อน ๆ มากินข้าว ฝ่ายชายจะถือไวน์มาให้ ส่วนฝ่ายหญิงก็จะถือกล้วยไม้สวยสวย ๆ ใส่กระถางมาให้ปลูก น่าแปลกใจ...ที่มิเชลปลูกต้นไม้ได้งามเหลือเกิน แต่กล้วยไม้...ไม่มีต้นไหนรอดสักต้น เพราะบ้านเราแห้ง...ไม่มีความชุ่มชื้น ความร้อนจากที่ทำความร้อน ทำให้ความชื้นในอากาศไม่มี ..กล้วยไม้อีกต้นที่พึ่งได้มา แม่บุญพยายามรักษาอย่างสุดชีวิต โชคดีที่ตอนนี้ฝนตกทุกวัน ความชื้นเลยเยอะ...เอาใจช่วยแม่บุญด้วยนะ ...
ปีนี้แม้ถดูหนาวจะผ่านพ้นไปนาน แต่ฝนฟ้ากลับตกราวกับหน้าฝนก็ไม่ปาน ต้นไม้ที่ระเบียงบ้านเริ่มสำลักน้ำ กุหลาบ...มีเชื้อราสีขาวขึ้นรอบ ๆ ก้านดอกต้องหมั่นดูแล ตัดทิ้ง ดอกไม้กลีบบาง ๆ เริ่มช้ำ..และเน่าไปในที่สุด ส่วนดอกที่แข็งแรงยังคงผจญกับอากาศที่เปลี่ยนแปลงไปทุกวัน...อีกไม่นานหน้าหนาวก็จะมาเยือนอีกหน...ฤดูกาลผันเปลี่ยนหมุนเวียนเป็นวัฏจักร...เกิด แก่ เจ็บ...และตาย อายุของแม่บุญก็ถดถอยน้อยลงทุกวันเช่นกัน...แต่ก็ไม่ได้ประมาท..ระลึกถึงความตายอยู่ทุกเมื่อ..จะอีกนานแค่ไหนที่จะได้มานั่งเขียนอะไรต่ออะไรให้คนอื่นอ่าน...ว่าแล้วก็..
เจอกันใหม่บล็อคหน้าจ้า ...ปล. ขอขอบคุณป่าโอ..เนินน้ำที่ทำให้แม่บุญอัพบล็อคได้อีกครั้ง ขอบคุณล้านครั้งค่ะป่าโอ...
Create Date : 24 กรกฎาคม 2555 |
|
23 comments |
Last Update : 24 กรกฎาคม 2555 1:02:15 น. |
Counter : 3424 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Tristy 24 กรกฎาคม 2555 3:20:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 24 กรกฎาคม 2555 6:59:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: เนินน้ำ 24 กรกฎาคม 2555 7:44:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 25 กรกฎาคม 2555 6:26:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 25 กรกฎาคม 2555 15:30:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: narellan 25 กรกฎาคม 2555 20:47:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: anigia 26 กรกฎาคม 2555 0:59:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 26 กรกฎาคม 2555 6:43:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: phunsud 26 กรกฎาคม 2555 9:27:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: เนินน้ำ 26 กรกฎาคม 2555 16:01:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: Sai Eeuu 1 สิงหาคม 2555 14:28:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Belgium
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]
|
แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ
ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
พูดถึงบ้านที่เมืองไทย หรือบ้านคนไทย .. เห็นด้วยกับคุณมิเชลเลยนะคะ ว่าน่าจะปลูกต้นไม้เยอะ ๆ เนาะ โดยเฉพาะไม้กระถาง ... นึกย้อนสมัยตัวเองทำงาน มีบ้านน้อย พ่อสร้างให้ ก็ไม่ได้ปลูกอะไรเลยค่ะ ปลูกไม้กระถางไม่กี่ต้น ... ถ้าย้อนกลับไปได้จะปลูกให้บ้านสวย ๆ เลย อิอิ ... เคยเห็นบ้านเพื่อนที่ทำงาน ท่านหนึ่งค่ะ บ้านเล็ก ๆ ... แต่เข้าไปในบริเวณแล้วเหมือนสวรรค์น้อย ๆ ร่มเย็นด้วยไม้กระถาง รายล้อมเต็มไปหมด ทำให้บ้านน่าอยู่มาก ๆ