127>>>กับดักร้ายกลายรัก...ติญญา

กับดักร้ายกลายรัก...ติญญา...


เปิดเรื่องมา...เป็นฉากกลับมาพบกันอีกครั้งของอดีตคนรักกันอย่างไอฝนกับเมฆา (ชื่อเค้าเหมาะกันมากเลยนะ)...เมื่อเมฆามารับงานปรับปรุงออกแบบร้านเวดดิ้งให้กับเอลันนายจ้างของไอฝน...อดีตที่ผ่านมาเมฆาเจ็บปวดที่ไอฝนขอเลิกกับเขาผ่านทาง e-mail ไม่มีที่มา ไม่มีที่ไป ไม่เหตุผล ไม่มีคำอธิบายใดๆทั้งสิ้น เขาเกือบเสียคนกับความรัก...จนเวลาผ่านไปหลายปีเขาก็ยังไม่ลืม

แนวทาง(ชื่อแนวมั่กมากกกก)ญาติสนิทและหุ้นส่วนของเมฆาที่รู้เรื่องราวหนหลังดี ก็กังวลใจกลัวว่าเมฆาจะเจ็บปวดอีก ทำให้เขาตั้งแง่กับไอฝน...
"คุณนี่ไม่ธรรมดาอย่างหน้าตาเลยนะ เห็นหน้าหงิมๆอย่างนี้ ที่ไหนได้เอาเรื่องไม่เบา เก่งอย่างนี้นี่เอง มิน่า เมฆมันถึงได้หลงหัวปักหัวปำ"
"คุณออกมาส่งฉันเพื่อที่จะพูดแค่นี้เหรอคะ"
"ก็...คุณหวังอะไรมากกว่านี้ล่ะ"
"คุณแนวทางคะ"....."ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไร  แต่อยากให้คุณรู้ไว้ว่าเรื่องระหว่างฉันกับญาติของคุณ มันจบลงนานแล้วและฉันก็ไม่คิดรื้อฟื้นอะไรอีก ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันเท่านั้นค่ะ"
"อ่อ แน่ละ ผมรู้ว่าคุณคงไม่คิดจะื้รื้อฟื้นหรอก ก็คุณเป็นคนทิ้งมันไปเองนี่นะ ถามจริงเถอะคุณเป็นผู้หญิงแบบไหนเนี่ย ภายนอกดูใสซื่อ แต่จริงๆเป็นพวกชอบไล่ล่าทำลายหัวใจผู้ชาย คุณรู้ไหมเมฆมันเสียใจขนาดไหน กล้าพูดออกมาได้ยังไงว่าเป็นเพื่อนกัน ถามมันหรือยังว่าอยากเป็นเพื่อนกับคุณหรือเปล่า"....แอบคิดในใจเล่นๆ ว่านางเอกเธอจะตบไหม แบบแนวตบจูบอะไรทำนองนั้น...หุหุ...แต่นางเอกเธอควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีมากเลยค่ะ นับถือๆ...
"คนอย่างฉันก็ไม่คิดกลับไปเหมือนกันค่ะ"......"เพราะลองได้เลิกกับใครแล้วไม่มีวันหวนกลับแน่ คุณไม่ต้องห่วง...ขอบคุณที่มาส่ง แต่คงไม่ต้องไปต่อแล้วละ ฉันกลับเองได้ สวัสดี".........ใ้ห้มันได้แบบนี้สิ แปะๆๆๆ


เพราะยิ่งระแวง ยิ่งทำให้แนวทางหาทางมาพัวพันกับไอฝน จนเอลันเข้าใจผิดคิดว่าเขาชอบไอฝน เลยเชียร์คู่นี้อย่างออกนอกหน้า แม้กระทั่งดึงเมฆามาเป็นกองเชียร์ด้วยอีกคน...ช่างไม่รู้อะไรเลย แม่คุณ... แต่ยิ่งเข้าไปใกล้ชิดแนวทางกับไอฝนก็ยิ่งรู้สึกดีๆต่อกันเพิ่มมากขึ้น ในขณะเดียวกันเมฆาก็มีความหวังว่าเขาจะขอกลับมาคบกันอีกครั้งกับไอฝนให้ได้...

ร้านเวดดิ้งของเอลันจะมีการจัดงานเดินแบบ มีลินลานางแบบสาวที่เป็นเพื่อนสนิทของเอลันมาช่วยงาน พอเห็นไอฝนก็ปิ๊งไอเดียให้ไอฝนเดินแบบชุดฟินาเล่ และจะให้แนวทางเดินคู่กัน แต่...ไอฝนกลับเลือกเมฆา...แล้ววันลองชุดไอฝนสะดุดกระโปรงจะล้ม เมฆาไวกว่าเข้ามาช่วยไว้ทัน ลินลามองเห็นความอิหลักอิเหลื่อนี้ออก เลยเสนอตัวขอเข้าช่วยไอฝนเอง...
"โอเค งั้นเธอไปเก็บของเถอะยายเอิง เดี๋ยวฉันช่วยคุณฝนจัดการชุดนี้เอง รุ่มร่ามขนาดนี้คงเดินไม่สะดวกเท่าไหร่ ไม่แปลกหรอกที่จะสะดุดล้ม"............"ฉันว่าคุณฝนคงอยากให้ฉันช่วยที่สุดค่ะ จริงไหม"..........."เดินได้แล้วค่ะ คราวนี้ไม่ล้มแน่นอน เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเราต้องช่วยตัวเอง จะหวังพึ่งแต่ผู้ชายไม่ได้ ใช่ไหมคะคุณฝน".....ชอบนางมากค่ะ ออกมาไม่กี่ฉาก แต่เป็นที่น่าจดจำอีกแล้ว


สถานการณ์ก็ยิ่งย่ำแย่ลงไปอีก...เมื่อแนวทางจัดการรวบหัวรวบหาง...เอ่อ...ก็พูดได้ไม่เต็มปากว่าข่มขืนหรือเปล่า แบบแรกๆนางเอกเธอก็ไม่ค่อยยินยอมพร้อมใจ แต่ใจก็หันเหไปทางเขาอยู่แล้ว สุดท้ายก็ยอม  แต่...ตื่นมาแล้วนี่สิ อ๊ายยย คนอ่านเจ็บปวดแทน...ปากแข็ง ใจแข็งกันทั้งคู่...แล้วยิ่งย่ำแย่ลงไปอีก เมื่อไอฝนเกิดประสบอุบัติเหตุต้องพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล...เมฆาตามไปดูแลใกล้ชิด จนได้พบกับแม่ของไอฝน แม่เลยเล่าเรื่องราวที่ไอฝนขอเลิกกับเมฆา...ยิ่งทำให้เมฆาตั้งใจจะกลับมาคบกับไอฝนอีกครั้งให้ได้...แนวทางเลยสับสนตัวเอง อยากไปเยี่ยม อยากไปหา แต่ไม่กล้า เมฆาเลยเข้าใจผิดว่าแนวทางไม่ชอบหน้าไอฝน และไอฝนเองก็เข้าใจผิดว่าแนวทางรังเกียจเธอ เลยกลายเป็นว่าเจ็บปวดกันทั้งสามคน...กว่าความรักจะลงตัว...คนอ่านก็ลุ้นแล้วลุ้นอีก...กลัวมากว่านางเอกเธอจะหนีไป(ตามแบบฉบับนิยายน้ำเน่า) แต่...ไม่เลย...นางสู้ค่ะ เ่่ผชิญหน้ากับทุกปัญหา แม้จะเจ็บปวดยังไงก็ตาม นับถือๆ...เรื่องคงไม่จบง่ายๆ ถ้าไม่ได้เอลันที่คอยจับตาดูความสัมพันธ์ของทั้งสามคนอยู่...และรู้ความจริงบ้าง ไม่จริงบ้าง ปะติดปะต่อเรื่องราวแล้วเอาข้อสันนิษฐานของตัวเองไปพูดกับเมฆา...

กว่าจะจบอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้งได้....เฮ้ออออ ชอบฉากง้อสาวของแนวทางมากค่ะ จริงๆแล้วชื่อพระเอกนอกจะแนวมากแล้ว พฤติกรรม การเลือกของ การกระทำก็แนวดีนะคะ...ขนาดแอบไปเยื่ยมไอฝนที่โรงพยาบาลยังเอาดอกหญ้าจัดเป็นช่อไปใ้ห้...
"ฉัน-ไม่-ได้-รัก-เมฆ-ค่่่่่่่่ะ"......."แล้วคุณเองก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งอะไรกับชีวิตของฉันด้วย ฉันจะัรักใคร ชอบใคร แต่งงานกับใคร ทำอะไรที่ไหนยังไง มันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ อย่ามาสั่งฉันให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ คุณจะมารู้ดีไปกว่าฉันได้ยังไง"
"สรุปว่าคุณไม่ได้รักเมฆจริงๆ..."
"อยากให้พูดย้ำอีกครั้งใช่ไหมคะ ก็ได้..ฉันไม่..."
"ผมรักคุณนะไอฝน"....กรี๊ดดดด รอคำนี้มานานแล้วค่ะ

"ผมรักคุณ"....."ผมรู้ว่าคุณไม่ได้คิดอะไรกับผมหรอก แต่ผมก็อยากให้คุณรู้ว่าผมรักคุณ อาจจะไม่ได้รักนานเท่าเมฆ แต่ผมก็รักคุณ...จริงๆนะ"
"คุณ...รักฉัน"
"ผมก็ไม่รู้"......."ผมไม่ได้ทำให้คุณลำบากใจใช่ไหม ผมขอโทษที่โพล่งออกไปแบบนั้น คือว่า...เอ่อ..."........."ผม..."........."ที่ผ่านมาผมไม่รู้ แต่พอได้ใกล้ชิดคุณ ได้คุ้นกันมากเข้า ได้รู้จักตัวตนของคุณ ความรู้สึกมันก็ค่อยๆเต็มขึ้นมาเอง เหมือนดอกไม้น่ะ คุณเคยสังเกตไหมว่าวันไหนมันจะบานออกมา ผมก็รู้สึกกับคุณแบบนั้น แรกๆมันไม่มีอะไร แต่จู่ๆวันหนึ่งผมก็ตื่นขึ้นมา ดอกมันก็บาน แล้วผมก็...รู้ตัวว่ารักคุณ"...แค่ประโยคเดียว ฟินค่ะ...ลืมความใจร้ายของพระเอกตลอดเรื่องเลย 555



อ่านจบ...ก็ยังเป็นแนวถนัดของติญญาค่ะ...ดราม่าเล็กๆพอให้จี๊ดเล่นๆ แต่เรื่องนี้ดูดร็อปลงนิดนึง ปกติอ่านแล้วน้ำตาแตก แต่เล่มนี้ไม่มีน้ำตาสักหยด...แต่ความรู้สึกอัดแน่น อึดอัด จี๊ดๆนี่ยังมีอยู่ค่ะ...เรียกว่ายังลุ้นตัวโก่ง ยังรู้สึกชิงชังพระเอก(บางตอน) ยังเอาใจช่วยตัวรอง(บางที) ยังมีหมั่นไส้นางเอก(บางครั้ง) เหมือนเดิมค่ะ...กับพล็อตเรื่องแบบนี้..สำหรับเราผ่านค่ะ ชอบและยังเป็นไปตามมาตรฐานของติญญาค่ะ...
แต่ก็มีอยู่บ้างที่สะดุดๆ ตรงสรรพนามของตัวละคร บางทีนางเอกเธอก็เรียกอดีตแฟนเธอว่าคุณ บางทีก็เรียกเมฆเฉยๆ...แต่ไม่เป็นไร ให้อภัยกันได้...
สำหรับความรักของพระนาง....ยังงงอยู่ว่า เค้าไปรักกันตอนไหนว๊า??? แม้จะมีบางฉาก บางตอนที่ทำให้เห็นว่า เออ...ความรู้สึกของทั้งสองคนคืบหน้า...แต่มันยังน้อยไปค่ะ...เพราะในหัวมันฝังใจไปกับความรักของเมฆาที่มีให้กับไอฝนมากกว่า...มันเลยยังไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่ ทำให้บางครั้งก็แอบเอาใจช่วยเมฆาเป็นพักๆ เพราะคุณพี่แนวทางเธอแนวเกินไป คนอ่านเลยหมั่นไส้นิดๆ

ชอบตรงที่เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายค่ะ...แม้จะมีตัวละครออกมาให้สงสัยเล่นๆ ว่าเอ๊ะ ตกลงเธอร้ายหรือเปล่า...แต่ไม่เลย ไม่มี...เลยทำให้เรื่องมันจบลงได้โดยที่ไม่ต้องมีฉากโศกนาฎกรรมของตัวร้ายให้เห็น...ตัวละครอื่นๆ อย่างเอลัน...บทนี้เสี่ยงมากนะคะ มันดูก้ำกึ่ง เพราะบางทีคนอ่านยังรู้สึกว่าเธอน่ารำคาญกับการคอยซักถามเรื่องราวความเป็นไปของไอฝน แนวทางและเมฆา เข้าใจค่ะว่าเป็นห่วง...แต่บางครั้งเยอะไปจนทำให้เรื่องราวย่ำแย่ลงไปอีก...แต่...ก็อีกนั่นแหละ...ถ้าไม่ได้เธอ แนวทางกะไอฝนก็คงจะยังไม่มีบทสรุปกันได้เร็วขนาดนี้...ต้องยกความดีให้เธอค่ะ
ส่วนอีกคนที่ชอบ ถึงแม้จะโผล่มาแค่ตอนสองตอนแบบนักแสดงรับเชิญ...แต่เธอมีอะไรบางอย่างให้เป็นที่น่าจดจำค่ะ...ลินลานางแบบสาวชื่อดัง (ขึ้นชื่อว่านางแบบแอบคิดว่าจะมาเป็นตัวร้ายทุกทีสิน่า) ดูมีเคมีที่พอจะเข้ากันได้แบบแปลกๆกับเมฆาดีนะคะ แถมมีการปูเรื่องไว้ว่าเมฆาค่อนข้างไม่ค่อยชอบลินลาเท่าไหร่ ยิ่งทำให้น่าลุ้นค่ะ...ถ้าเป็นไปได้ จัดสองคนนี้สักเรื่องคงดี

Create Date : 28 ตุลาคม 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:30:04 น. Counter : 1572 Pageviews.		13 comments
Share Tweet