136>>>ไฟรักราน...ปราณธร

ไฟรักราน...ปราณธร...ยังยืนหยัดเคลียร์กองดองของปราณธรต่อไปค่ะ


จู่ๆชีวิตครอบครัวที่สุขสมบูรณ์ของติสรณ์ก็ล่มสลาย...เมื่อภรรยาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยและชายชู้!!! แถมลูกสาวที่รักก็ยังกลายเป็นลูกชู้ไปซะอีก...เขารู้สึกเหมือนถูกหักหลังยิ่งเมื่อมารู้ว่าแม่และน้าก็รู้เห็นด้วย...หนำซ้ำไม่พอแม่ยายยังอาศัยอำนาจบารมีกลั่นแกล้งบริษัทของเขาซะอีก...เมื่อปัญหารุมเร้าหนักเข้า...ติสรณ์เลยตัดสินใจเป็นสายให้ตำรวจเพื่อแลกกับงานใหญ่ที่จะได้ในอนาคต

ติสรณ์อาศัยความเป็นนักธุรกิจพันล้านและกำลังมีปัญหาชีวิตมากมายเข้าไประบายอารมณ์ใช้ชีวิตเสเพลที่ตะวันอันดามัน (ใครเคยอ่านเสน่หาตราใจมาแล้วจะรู้จักดี อิอิ) กาสิโนหรูในคราบของรีสอร์ทกลางทะเล...มีทรงภพสายสืบมืออาชีพทำทีเป็นญาติเข้าไปด้วยกัน...ทุกวันทุกคืนเขาและทรงภพพากันผลาญเงินนับสิบๆล้าน...เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า...คืนหนึ่ง...ชีวิตของติสรณ์ก็เปลี่ยนไป...เมื่อไปพบเจอกับการค้ามนุษย์...คารมนายใหญ่แห่งตะวันอันดามัน(พระเอกเสน่หาตราใจ) กำลังจะส่งทิพรดาให้กับท่านที่ประมูลเธอได้ (เบื้องหลังนางเอกน่าสงสารมากค่ะ โดนคนที่รักที่มีบุญคุณล้นเหลือทำร้ายหลอกเธอมาขาย) ติสรณ์ตัดสินใจซื้อทิพรดาด้วยเงินยี่สิบล้าน...(พระเอกรวยเว่อร์)


เหมือนตายแล้วเกิดใหม่สำหรับทิพรดา...เธอเลยจงรักภักดี ดูแล ปรนนิบัติติสรณ์อย่างดีที่สุด (ยกเว้นเรื่องบนเตียงนะคะ)...และเพราะเข้าใจว่าทรงภพชอบชักชวนนายเงินของเธอไปเข้าบ่อน ทำให้ทิพรดาไม่ชอบขี้หน้าเขาเท่าไหร่...และด้วยความเป็นห่วงติสรณ์ เธอเลยวางยานอนหลับให้เขาได้พักผ่อน...และวางยาถ่ายให้ทรงภพกิน...
"ผมลุ้นน่าดูนะว่าคุณจะขายทิพรดาคืนหรือเปล่า คุณสร"
"ผมโกรธเธอจะบ้าตาย"...."ผมโดนคนรอบข้างเลนตลกกับชีวิตผมมากเกินไปแล้ว คุณภพ ไล่ตั้งแต่แม่กับน้า เมียกับลูก จะไม่ให้ผมโกรธได้ยังไงตอนทิพรดาวางยานอนหลับผม"
"เราก็พิสูจน์ได้แล้วนี่ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจทำร้ายคุณ เป้าหมายจริงๆน่ะผมต่างหาก"
"หา?"
"ผมว่าคุณเอาโทสจริตนำชีวิตมากไปแล้วล่ะ ถึงได้ดูคนไม่ออกขนาดนั้น ทิพรดาฉลาดก็จริงแต่เธอเป็นผู้หญิงที่เอาเข้าจริงๆ จะเข้มแข็งได้ในระดับหนึ่ง แววตาเธออ่อนจะตาย คนเราเล่นละครได้แต่โกหกตลอดไปไม่ได้หรอกนะคุณสร แววตาของคนเรามันบอก ผมเห็นเธอหน้าบึ้งทุกทีที่ผมไปหาคุณ เธอคงรู้หรอกว่าผมจะชวนคุณไปเข้าบ่อน แล้วเป็นไง...สุดท้ายคุณก็นอนหลับไม่รู้เรื่อง ในขณะที่ผมโดนยาถ่ายของเธอ"
"เรอะ"...."อย่างคุณยังโดนด้วยเหรอ"
"จะสมน้ำหน้าผมเหรอ ผมไม่ได้โดนจริงๆหรอก รู้ตัวตั้งแต่คุณนอนหลับไม่รู้เรื่องแล้ว ผมน่ะมืออาชีพนะครับ ทำไมจะดูไม่ออก มีอย่างที่ไหน คุณหลััีบไม่รู้เรื่องดันสั่งอาหารเ้ช้าสองชุด แถมมาเร็วอย่างกับเตรียมตัวไว้อีก เป็นคุณคุณไม่ฉุกคิดบ้างเหรอว่ามันแปลก"...เอ่อ...ฉลาดกันจริงจริ๊งงงงงง
"อืม...ไม่มั้ง เป็นผมคงไม่รู้เรื่อง"
"เราใช้ชีวิตต่างกันนิดๆ"....."ผมต้องคิดตลอดเวลาว่าต้องดูแลตัวเองและดูแลคุณด้วยชีวิต".........อืมมมม เป็นตัวละครที่น่าสนใจมากๆค่ะ...ตั้งแต่เรื่องเสน่หาตราใจแล้ว มาตอกย้ำความน่าสนใจเข้าไปอีก


ฟากติสรณ์กับทิพรดายิ่งอยู่ด้วยกัน...ความจงรักภักดีของทิพรดาก็เปลี่ยนเป็นความรัก...ติสรณ์เองเพราะเคยอยู่กับผู้หญิงที่หลอกลวงและเอาแต่งานนอกบ้านอย่างอดีตภรรยา...พอเจอสาวหวาน เก่งงานบ้านงานเรือน คอยดูแลทุกสิ่งอย่าง...ก็อดที่จะรักไม่ได้...มาดูฉากหวานๆ แต่ไม่มากเท่าไหร่ เพราะทั้งคู่ยังต้องมีอะไรที่ปรับตัวอีกเยอะ...
"ทายาหรือยัง"
"ยังค่ะ"
"ทำไมไม่ทา เหลวไหลอะไรอีก"....เอ่อ...เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ามันจะเป็นฉากหวาน...
"คือ...มันไม่เป็นไรหรอกค่ะ"
"เห็นเหรอ"......"ถามว่าเห็นหรือว่ามันไม่เป็นอะไร ทิพรดา ตอบ!"
"ไม่เห็นค่ะ มันอยู่ตรงสะโพก รดาเอื้ยวไปไม่เห็น"
"เอามือคลำแล้วไม่รู้หรือว่ามันเจ็บหรือไม่เจ็บ หรือมันด้านแล้ว"....ดุจริง ดุจัง กินน้ำตาลเยอะหรือไงเนี่ย
"เอายามา"
"คะ?"
"ไปเอายามา!" พอได้มาพระเอกแสนดุก็จัดการจับนางเอกกด...แล้วก็...ก็...ดึงกางเกงนางเอกลงอีกด้วย อ๊ายยยย ทำไรอ่ะ
"คุณสร!"
"หุบปาก! ฉันซาดิสต์ไม่รู้หรือไง อย่าร้อง ไม่ได้จะทำอะไรอย่างที่เธอคิด ถ้าร้องจะปล้ำให้จริงๆ ฮึ่ย! ดูซิเขียวเป็นปื้นอย่างนี้หรือไม่เจ็บ"
"คุณสร รดาทาเองได้ค่ะคุณสร"......"คุณสร ไม่เอานะ รดาทาเองได้ค่ะคุณสร!"
"จะบ้าเหรอ ร้องทำไมอย่างกับจะถูกเชือด หนวกหู ไม่ได้ยินหรือไงว่าฉันซาดิสต์ ขืนร้องอีก มีอารมณ์ขึ้นมาจะข่มขืนให้ยับเิยิน  ลองไหม!"...เอ่อออออ อิชั้นมิสามารถบรรยายความรู้สึกออกมาได้ค่ะ รู้แต่ว่า แอบอิจฉาทิพรดานิดๆ ส่วนสาเหตุที่ติสรณ์ไม่ทำอะไรนางเอกมากไปกว่าแค่ขู่แล้วก็ทายาให้...เพราะเขาไม่เกิดอารมณ์พิศวาสกับผู้หญิงที่ก้นเป็นดวงอย่างนี้หรอก...


ฟินๆกับตอนทำกับข้าว...
"ทำเท่าที่มีค่ะ คุณสร มัน...ไม่มีอะไรในตู้เย็นเลยสักอย่าง"
"ใช่ ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง แล้วแครอต หัวไชเท้า มะเขือเทศ กับผักขึ้นฉ่ายนี่มันอะไร"
"รดาฝากพี่ข้างบ้านซื้อค่ะ"
"ข้างบ้าน?"
"รดาออกไปตากผ้าหลังบ้าน เจอเศษตังค์ตามกระเป๋ากางเกงคุณสร...ฯลฯ...รดาเลยเอาเศษตังค์ฝากซื้อน่ะค่ะ"
"ลูกจ้าง...ผู้หญิงผู้ชาย"
"คะ"
"ผมถามว่าลูกจ้างผู้หญิงหรือผู้ชาย"
"เ่อ่อ ผู้หญิงหนึ่งคน ผู้ชายหนึ่งคนค่ะ ท่าทางเป็นแฟนกัน"
"แล้วไป"...."สนใจเหรอว่าผมถามทำไม บอกให้ก็ได้"......."ผมเป็นผู้ชายธรรมดาที่ชอบผู้หญิงทำกับข้าวเป็น เอาใจเก่ง เป็นแจ๋วประจำบ้าน เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนนะ จะมากินข้าวด้วย"...ฟินนนนนนน
แต่ฉากหวานๆ มันก็มีหลุดขำๆมาด้วย...เพราะพอคุณติสรณ์เธออาบน้ำประแป้ง จัดแจงแต่งตัวเสร็จ ลงมากินข้าว ก็ปรากฏว่า...
"ไม่มากินข้าวด้วยกันเหรอรดา"
"เป็นแจ๋วค่ะ ไม่รับประทานอาหารร่วมกับเจ้านาย"
"แจ๋วราคายี่สิบล้านนี่นะ จ่ายทีเดียวแล้วกัน ไม่ต้องมีเงินเดือน"...
"แล้วแต่คุณสรจะกรุณาค่ะ"...ยังจะต่อล้อต่อเถียงเจ้านายเค้าอีก เฮ่อออ


ความรักของทั้งคู่พัฒนาไปเรื่อยๆ แต่งานก็ยังต้องทำต่อเนื่อง เมื่อทรงภพกับติสรณ์จะต้องเดินทางไปตะวันอันดามันอีกครั้ง...เขาให้ทิพรดาไปพักอาศัยอยู่กับเพื่อน เพราะไม่ต้องการให้เธอเดือดร้อน...เรื่องราวต่อจากนี้ยังกะหนังบู๊ค่ะ เพราะการหักหลัง ชิงเหลี่ยมกันเองระหว่างคารมกับน้องเมียนายใหญ่ แถมเรื่องที่ติสรณ์กับทรงภพเป็นสายสืบก็ถูกเปิดเผยอีก...ทั้งทิพรดาที่ตกอยู่ในอันตราย...ติสรณ์กับทรงภพต้องรีบหาทางช่วยเหลือ...ฉากบู๊อลังการค่ะ ถ้าเป็นละครก็ต้องปิดถนนถ่ายทำกันเลย...(เรื่องราวช่วงนี้ ก็ปรากฏในเสน่หาตราใจด้วย)...


ปิดฉากความหวานกันอีกรอบ....
"ค่ะ...รดาไม่กลัวค่ะ แล้วก็...ไม่...ไม่เคยถูกใครรังแกนอกจากคุณสร"
"รู้...ผมไม่ใช่เด็กไร้เดียงสานะจะได้ทำอะไรตามอารมณ์ แล้วก็ไม่ได้โง่จนไม่รู้ด้วยว่าคุณเป็นยังไง รู้ใช่ไหม...ว่าผมมีความอดกลั้นสูงมาก ไม่อย่างนั้นคนบางคนถูกกินไปนานแล้ว"
"...เจ็บแล้วยังไม่เจียมอีก"
"จับปล้ำก่อนจดทะเบียนซะดีไหม!"
"ทำไม่ได้หรอก"
"อย่าท้านะรดา"
"ไม่ได้ท้าค่ะ แต่ถ้าคุณสรทำอะไรรดา รดาจะกัดให้จมเขี้ยวเลย"
"กัดเลยสิ"....."กัดเลยสิรดา อยากโดนคุณกัดจะแย่แล้ว"
"คุณสรเป็นมาโซคิสต์หรือคะ"
"เปล่า แต่ขาดรัก อยากได้ความรักจากคุณ อยากฟังคุณพูดว่ารัก อยากได้ทุกๆอย่างที่คุณจะมอบให้"....กรี๊ดกร๊าดอีกที...


อ่านจบ...ถึงพระเอกเรื่องนี้ความร้ายกาจจะชวนกรี๊ดน้อยกว่าหมออาด(ไฟแค้นแผนร้าย) แต่...ความหล่อ รวยชวนกรี๊ดได้อยู่ค่ะ 555 เปิดเรื่องมาชวนให้สงสารทั้งพระนางเลย...ถูกคนที่เรารัก เราไว้ใจหักหลัง มันเจ็บปวด...เรียกได้ว่ามีปมกันทั้งคู่...บางทีมันเลยเป็นความลงตัวอย่างหนึ่ง คนสองคนที่ไม่น่าจะเจอกันได้ ได้เจอกัน...ในสถานที่ สถานการณ์ที่ไม่ดีเอามากๆเลยแหละ...ในบ่อนกับการค้าผู้หญิง...เรื่องนี้...ทำเอาขยาด หวาาดกลัวไปกับการค้ามนุษย์ค่ะ โหด เหี้ยม...เห็นชีวิตคนอื่นไร้ค่า...
นอกจากพระนางแล้ว...ตัวละครที่เด่นไม่แพ้พระนาง...ก็คือทรงภพ...ออกมาแต่ละที ชวนให้น่าจดจำ...และอยากรู้เรื่องราวของเขาต่อไป...ยิ่งถ้าใครได้อ่านเสน่หาตราใจแล้วด้วย...ปมอดีตของทรงภพในเรื่องนั้น...จะยิ่งทำให้รู้สึกว่าเขาน่าจะได้เป็นพระเอกเรื่องต่อๆไป มันรุนแรงมากขึ้นค่ะ แม้ว่าชื่อทรงภพจะดูไม่เหมือนพระเอกเท่าไหร่ก็เถอะ ฮาาาาาา

อีกคนก็คารม...นายใหญ่แห่งตะวันอันดามัน...หนุ่มลูกครึ่งหน้าหล่อ นิ่งขรึม บุคลิกน่าเกรงขาม มองไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่...เรื่องนี้มีบทบาทไม่น้อย ออกมาแต่ละทีก็ชวนสะพรึง หวาดหวั่นทุกที แต่ก็น่าสนใจไปพร้อมๆกัน...ถ้าอ่านเรื่องนี้ก่อนรับรองว่าจะต้องสนใจใคร่รู้ความเป็นไปของคารมแน่นอน...แต่เราดันไปอ่านภาคของคารมจากเสน่หาตราใจมาก่อนเลยทำให้รู้จุดจบของคารมมาแล้ว...และอย่างที่เคยบอกไว้ว่า...บางทีการตายของพระเอกที่สมควรตายมันจะทำให้นิยายเป็นที่น่าจดจำและคนอ่านจะรู้สึกซาบซึ้งกว่าเดิมค่ะ

อีกคน...เอ๊ะ...ชักจะหลายคนแล้ว...ชมอักษร เพื่อนของทิพรดา โผล่มาแค่สองหน้า...แต่ทำให้รู้สึกสนใจใคร่รู้อีกแล้ว...กับธุระที่เธอบอกทิพรดาก่อนจะจากกันไป...อืมมมม พยายามไปเปิดหาหนังสือที่มีในครอบครองว่ามีชมอักษรโผล่เรื่องไหนบ้าง...แต่ก็ไม่มี...หรือเราพลาดเล่มไหนไป

และอีกคน...สุดท้ายแล้วค่ะ...สารวัตรประดาบ(ชื่อเท่มากมาย)...เพื่อนของทรงภพ โผล่มาแค่สองหน้าเหมือนกัน...แต่แหม...เลือดร้อนเป็นบ้า...อยากจะเจอสารวัตรในเล่มอื่นๆแบบเต็มตัวดูบ้าง ฮาาาาาา

สรุปแล้วเรื่องนี้...นอกจากความสนุกในรูปแบบของมันเองแล้ว...ยังทำตัวเป็นเจ๊ดัน...ดันตัวละครอื่นๆให้แจ้งเกิดได้อีกหลายคนเลยค่ะ...ไม่ว่าจะคารม ทรงภพ ชมอักษร และสารวัตรประดาบ...ที่แม้จะมาไม่มาก แต่เป็นที่น่าจดจำจริงๆ

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:24:06 น. Counter : 2113 Pageviews.		13 comments
Share Tweet