1-4...(แรงแค้น...แสนรัก,เพชรพรายประกายรัก,ต้นรักริมรั้ว,มีแค่รัก)

สวัสดีปีใหม่ค่ะ...ปีนี้เห็นเพื่อนๆในบล็อกหลายคนตั้งเป้าไว้ว่าจะอ่านให้น้อยลงบ้าง ทลายกองที่ดองๆไว้บ้าง...แต่ตัวจขบ.เองไม่กล้าตั้งเป้าค่ะ กลัวทำไม่ได้...ฮา...เพราะเอาแค่ผ่านไปสี่วัน ดิชั้นก็อ่านจบไปสี่เล่มแล้ว T^T เลยไม่กล้าตั้งเป้าเรื่องอ่านหนังสือ แต่ตั้งเป้าไว้ว่าจะหาตู้หนังสือใหม่สำหรับใส่หนังสือที่เพิ่มขึ้นแทน...555+++

เห็นเพื่อนๆนิยมนับหนังสือที่อ่านกัน ปีนี้เลยลองนับบ้าง เพราะที่ผ่านมาไม่เคยนับดูสักทีว่าปีๆนึงอ่านได้กี่เล่มกันแน่ เพราะมันแล้วแต่อารมณ์และเวลาจริงๆ


เริ่มกับเรื่องแรกของปี...แรงแค้นแสนรัก...tiara...ชื่นชอบผลงานของคุณtiara มาตั้งแต่ตอนไขคดีซ้อนฯกับคลี่ปมร้ายฯ แล้วยังมาเจอสืบซ่อนรักอีก ตอนนี้เลยกลายเป็นขาประจำของคุณtiara ไปซะแล้ว พอเห็นเรื่องใหม่ก็อดไม่ได้ที่จะหยิบมาเชยชม เรื่องนี้ออกแนวดราม่านิดๆ ประมาณรักระหว่างแค้น ในตอนเริ่มเรื่องนางเอกใสซื่อ อ่อนหวานนุ่มนวล (บุคลิกแบบนี้อ่านตอนแรกรู้สึกขัดตา ชอบนางเอกแรงๆค่ะ...ฮา) เข้ามาอาศัยใบบุญของคุณหญิงแม่ของพระเอก ซึ่งคุณหญิงแม่ท่านก็เมตตาดีเพราะเห็นว่าเป็นลูกของเพื่อนสนิท (ตรงนี้ล่ะที่มีปม และเป็นต้นเหตุของเืรื่องทั้งหมด)
...อ่านตอนครึ่งเล่มแรก รู้สึกเนือยๆค่ะ นางเอกบุคลิกเรียบร้อย นุ่มนิ่ม ส่วนพระเอกเป็นหนุ่มนักเรียนนอกที่กลับมาช่วยงานคุณหญิงแม่ พระเอกของเราก็ประทับใจนางเอกตั้งแต่แรกพบ เหมือนรักค่อยๆซึมลึก เพราะอยู่บ้านเดียวกัน แต่ต่างคนก็ต่างกั๊กๆกันไว้ จนกระทั่ง...วันที่พระเอกของเราไปสารภาพกับคุณหญิงแม่ว่ารักนางเอก แล้วก็เกิดเรื่องเปิดโปงความจริงทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นที่มาของนางเอก เหตุผลที่เข้ามาอยู่ในบ้าน (ตอนนี้เริ่มมันส์แล้วค่ะ)
...พอทุกคนรู้ความจริง นางเอกก็เปลี่ยนลุคไปเลย จากสาวเรียบร้อย กลายเป็นสาวมั่น...ส่วนพระเอกก็ทั้งรักทั้งแค้น ครอบครัวพังพินาศ ชอบพระเอกตอนนี้ค่ะ...คือรักก็ัรัก มีเหตุผล และยอมรับความจริง ดูเป็นคนมีวุฒิภาวะดีค่ะ ถึงจะมีการแก้แค้นคืนบ้างแถมยังลากเอาคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เข้ามาในวังวนความรักความแค้นอีก แต่ก็นะ...จิตใจของคน...เลยทำใจยอมรับได้ค่ะ...
"คุณมันไม่มีศักดิ์ศรี!"
"ใช่...ผมมันไม่มีศักดิ์ศรี แล้วรู้ไหมว่าอะไรทำให้คนยอมทิ้งศักดิ์ศรี"..."อย่างแรกคือความรักอย่างที่สองคือความแค้น และตอนนี้ผมมีมันทั้งสองอย่าง..."

"ให้ผมอยู่ในอนาคตของคุณด้วยได้ไหม อย่าเดินไปคนเดียวตามลำพัง ผมอยู่ด้วย...ผมจะได้ช่วยคุณคิด ช่วยคุณตัดสินใจ ผมไม่ได้รักคุณที่เป็นลิเลียน ลี แต่ผมรักนุ่ม...ผู้หญิงอ่อนหวานคนนั้น"
"ตอนนั้นฉันไม่ใช่นุ่มทั้งหมดหรอกค่ะ ความจริงฉันโหดกว่านั้น"
"ผมอยากรู้จักคุณที่เหลืออยู่ ให้โอกาสผมได้รู้จักคุณคนนั้นได้ไหม"
"แล้วคุณไม่โกรธไม่เกลียดฉันแล้วเหรอคะ"
"อาจจะเคยโกรธ แต่เกลียดน่ะ...ไม่เคย ผมเป็นคนมีเหตุผลอย่างที่คุณบอก เพราะฉะนั้นผมจะไม่เก็บกักความโกรธไว้ ผมรู้สาเหตุทั้งหมดที่คุณทำแล้ว ผมให้อภัยคุณ แล้วก็หวังว่าคุณจะให้อภัยในสิ่งที่ผมทำกับคุณด้วย"

...ชอบค่ะ ชอบพระเอกแบบนี้ ไม่ต้องหวานมาก ไม่ต้องโหดมาก มีเหตุมีผล เข้าใจตัวเองและเข้่าใจคนอื่นด้วย....


เรื่องที่สอง เพชรพราย...ประกายรัก...tiara...จริงๆแล้วซื้อมาเป็น box set เลยค่ะ แต่ดองเอาไว้นานมาก ถ้าไม่เพราะจะเล่นเกมส์ตอบคำถามกับ tiara เพื่อชิงหนังสือแล้วล่ะก็ คงจะอยู่ในกองดองอีกนานแน่เลย  เืรื่องนี้อ่านแบบเร็วๆนะคะ นางเอกต้องการตามหาความจริงเกี่ยวกับเพชรที่ได้รับเป็นมรดกตกทอดกันมาหลายชั่วอายุคน และยังได้พบกับพระเอก ที่เคยใกล้ชิดสนิทสนมกันเมื่อสมัยเด็กๆแต่เพราะความโกรธแค้นทำให้เขาจากไป พอได้กลับมาพบกันอีก ก็เลยยังกั๊กๆความรู้สึก แบบไม่รู้จะรักหรือไม่รักดี แอบห่วงเค้าแต่ก็ไม่อยากให้เค้ารู้ประมาณนั้น...
...อ่านจบไปแบบเฉยๆค่ะักับเรื่องนี้ อาจจะเป็นเพราะอ่านแบบรีบเร่ง เลยไม่ได้ซึบซาบกับตัวละครเท่าที่ควรมั้งคะ...แหะๆๆ...



เรื่องที่สาม  ต้นรักริมรั้ว...ร่มแก้ว...อ่านจากปกหลังแล้วได้แต่แอบคิด คนบ้าอะไรแต่งงานตั้งสามครั้งแถมกับเจ้าบ่าวคนเดิมด้วย...ฮา...เลยหยิบมาอ่านแบบเต็มๆดูบ้าง ไม่คิดเลยว่าจะรวดเดียวจบไม่หลับไม่นอน...เรื่องนี้นางเอกเป็นสาวออฟฟิซที่ทุ่มเทกับการทำงานมาก ส่วนพระเอกของเราเป็นหนุ่มนักเรียนนอกที่เพิ่งกลับมาจากการไปเรียนต่อโทและเป็นเพื่อนกันมากับนางเอกตั้งแต่สมัยแรกเกิดเลย...เกิดห่างกันแค่วันเดียว...แถมรั้วบ้านยัังติดกันอีก เรียกได้ว่ากินนอนเล่นกันมาตั้งแต่เกิด...
การแต่งงานครั้งแรกของนางเอกกับพระเอกเกิดขึ้นหลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย เพราะคุณย่าขอร้อง...แต่่งครั้งแรกได้เจ็ดวันนางเอกกับพระเอกของเราก็หย่าจากกัน
การแต่งงานครั้งที่สองเกิดขึ้น เพราะความจำเป็นเรื่องงานของนางเอก (ตอนนี้รู้สึกว่านางเอกของเราจะบ้างานไปไหน) แต่ก็นะ...พอแต่งปุ๊บ วันถัดมาดันมาเจ๊อะกับผู้ชายในฝัน ดูดีทุกกระเบียดนิ้ว แถมยังต้องทำงานด้วยกันอีก และไม่อะไรดันเป็นเพื่อนสมัยเรียนของพระเอกอีก โอ้ว...
...เรื่องนี้พล็อตน่ารักดีค่ะ เห็นความผูกพันของเพื่อนแบบตัดกันไม่ขาด เห็นปัญหาของการใช้ชีวิตคู่ที่มันสามารถเกิดขึ้นได้ง่ายๆถ้าเพียงไม่หนักแน่นพอ...และอีกหลายๆอย่าง ความน่ารักของพระเอกตอนที่ต้องนอนร่วมเตียงกับนางเอกในคืนแต่งงาน ต้องเอาหมอนข้างกั้นกลางและนอนสลับฟันปลา ฮา... ชอบที่พระเอกพูดถึงนางเอกในคืนแต่งงานตอนที่พิธีกรถาม
"บัวเขาเป็นคนมีน้ำใจครับ ถึงบางครั้งจะดูขี้บ่นและเจ้าระเบียบไปบ้างแต่ลึกๆแล้วเขาก็เป็นห่วงผมมาตลอด ถึงจะบ่นแค่ไหนว่าผมขี้เกียจ แต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่ปฏิเสธไม่ให้ผมลอกการบ้าน ถึงจะแช่งให้ผมสบตกเวลาเขาเห็นผมไม่อ่านหนังสือสอบ แต่เขาก็คอยติวให้ผมทุกทีเวลาสอบซ่อม แล้วเวลาที่ผมไปทะเลาะต่อยตีกับใคร ถึงเขาจะคอยเชียร์ฝั่งตรงข้าม แต่สุดท้ายก็ต้องกลับบ้านมาทำแผลให้ผมทุกที..."
มันบอกได้ว่า ทั้งคู่ผูกพันกันมาก ใช้เวลาร่วมกันและมีความทรงจำร่วมกันมานานเท่าอายุของตัวเองกันเลย เรียกได้ว่ายังไงก็คงจะตัดกันไม่ขาด...อยากมีเพื่อนแบบนี้มั่งจัง..

ชอบพ่อนางเอกที่ดูปั้นปึ่งกับลูกเขยคนนี้มาก ทั้งที่นางเอกก็แต่งงานกับลูกเขยคนนี้ตั้งสองครั้งผ่านมาแล้ว และพ่อก็รู้ว่าเป็นการแต่งเพราะสถานการณ์บังคับ
"ทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้าน! แกไปนอนอยู่ในห้องไอ้กบมันทั้งคืนได้ยังไง"
"โธ่...พ่อ มันจำเป็นค่ะ แล้วบัวกับกบรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อจะห่วงอะไร"
"ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ตอนนี้ทั้งแกกับเจ้ากบก็โตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้วไม่ได้เป็นอะไรกัน จะไปนอนห้องเดียวกันได้ยังไง"
"่ค่ะ...คืนนี้บัวจะกลับบ้าน"
"แล้วเมื่อคืนแกนอนเตียงเดียวกับมันหรือเปล่า"
"เอ่อ"
"แกนอนร่วมเตียงกับมันด้วยเหรอ?"
"เอ่อ...ค่ะ...แต่"
"แกจะบอกว่าแกนอนเตียงเดียวกับมันแต่เอาหมอนข้างกั้นกลางงั้นเรอะไง? หมอนข้างมันคงเป็นกำแพงที่แน่นหนามากสินะ ฮึ้ย เจ้าลูกคนนี้อกพ่อจะระเบิดตาย เย็นนี้กลับมาพูดกันให้รู้เรื่อง!"

...มีแอบดราม่าเล็กๆตอนท้ายเรื่อง...และลุ้นให้นางเอกรู้จักหัวใจตัวเองสักที...เืรื่องนี้ทำเอาเสียน้ำตาเลยค่ะ ทั้งที่ไม่ได้เศร้ามากแต่ไมู่รู้ทำไมอินได้อีก..555



เรื่องที่สี่ มีแค่รัก...ชมบุหลัน...เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องเพื่อนรักเพื่อนเหมือนกันค่ะ นางเอกมีแฟนอยู่แล้วเป็นหนุ่มหล่อ ฐานะีดี หน้าที่การงานดี เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ แต่อยู่มาวันนึง นางเอกจะต้องไปงานแต่งงานเพื่อนสมัยประถม และได้เจอกับพระเอก (ก็เพื่อนสมัยประถมนั่นแหละ) พระเอกเปลี่ยนจากไอ้แหยเป็นหนุ่มหล่อ ล่ำบึ้ก แถมเพื่อนๆยังช่วยกันสร้างสถานการณ์และบรรยากาศให้ทั้งคู่ลงเอยกันด้วย
...อ่านจบแล้ว...แบบว่าเนื้อเรื่องก็น่ารักดีนะคะ เป็นความรักระหว่างเพื่อน รักตั้งแต่สมัยยังเด็กๆโน่น...แต่แอบตงิดๆนิดนึง ตรงที่ตอนแรกนางเอกมีแฟนอยู่แล้ว (ถึงแม้ว่าจะเริ่มไปกันไม่ได้ในช่วงหลังๆ) แต่พอเพื่อนๆช่วยกันสร้างสถานการณ์ก็คล้อยตามได้ง่ายๆ (ถึงจะมาบอกว่ารักกันมาตั้งแต่เด็กๆแต่ไม่รู้ใจตัวเองก็เหอะ) เพื่อนก็กระไร...สถานะของนางเอกตอนนั้นคือมีแฟนแล้ว ยังจะยุให้ชอบกับพระเอกอยู่...ลองคิดดูว่าในชีวิตจริง ถ้าเพื่อนเรามีแฟนอยู่แล้วถึงจะทะเลาะกันเช้าเย็น เราจะยุและจับเพื่อนเราไปอยู่เกาะกันสองต่อสองเหรอ? เกิดทั้งสองคนไม่รักกันล่ะ เกิดนางเอกรักแฟนตัวเองจริงๆล่ะ? อะไรมันจะเกิดขึ้น...แต่อ่านแล้วก็คิดซะว่า...มันคือนิยาย...

Create Date : 05 มกราคม 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:22:07 น. Counter : 646 Pageviews.		11 comments
Share Tweet