135>>>ไฟแค้น แผนร้าย...ปราณธร

ไฟแค้น แผนร้าย...ปราณธร...ตั้งใจจะเคลียร์กองดองของปราณธรที่ดองเอาไว้ซะหลายเล่ม หยิบเล่มแรกมาก็...กรี๊ดคุณหมอใจร้าย ปากร้าย...แต่ยิ่งอ่านยิ่งน่าร๊ากกกก


อาชวิน...คุณหมอจบใหม่ใช้ทุนหลวงในโรงพยาบาลรัฐแ่ห่งหนึ่ง เป็นที่กรี๊ดกร๊าดของพยาบาลสาวๆ...จนต้องมีของกินมาเซ่น...เอ๊ย มาฝากเพื่อแสดงน้ำใจบ่อยๆ หล่อมีเสน่ห์แค่ไหน...อ่านคำพูดของพยาบาลสาวๆแล้ว คิดตาม...อืมมมม
"แต่หมออาดก็ล้อหล่อนะ เสียดายทำแต่งาน นี่ถ้ายอมเดินข้ามสะพานที่ใครต่อใครทอดไว้นะ ขี้คร้านจะมีสาวๆไปถูบ้านจัดเตียงให้ทุกสามชั่วโมง เฮ้อ...ตาคมออกอย่างนั้น ปรายมาทีบาดหัวใจจนเลือดสาดเลย..."....พยายามนึกตามสุดฤทธิ์ ว่าคมขนาดไหนกันนะเนี่ย...


นีรชา...สวยน่ารัก บอบบาง สไตล์ลูกคุณหนู...ครอบครัวมีคุณพ่อนักธุรกิจกับพี่สาวบุญธรรม...เพราะคุณป้าของนีรชาถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาล...และเป็นคนไข้ของคุณหมออาชวิน...

แต่สิ่งที่ทำให้คนเย็นชา(หรือเปล่า?) อย่างคุณหมออาชวินเริ่มสนใจนีรชาขึ้นมาก็เพราะพฤติกรรมของพี่สาวบุญธรรมของนีรชาเอง...นิพาดา...ทำเป็นมาเยี่ยมคนป่วยแต่กลับทำให้คนป่วยอาการหนักขึ้นเพราะบอกว่าจะแย่งทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของนีรชา...แล้วบังเอิญที่คุณหมอมาได้ยินพอดี...แม้คุณหมอจะยืนยันว่าไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น...แต่ก็อดสนใจนีรชาขึ้นมาไม่ได้ เพราะเธอไม่สู้คนเอาซะเลย ยิ่งไม่มีคุณป้าคอยคุ้มกัน นิพาดาก็ยิ่งรังแกน้องหนักขึ้นจนถึงขั้นทำน้ำร้อนลวกใส่...นีรชาไม่บอกคุณพ่อเพราะกลัวไม่สบายใจเลยให้คนใช้พาไปโรงพยาบาล...คุณหมออาชวินเป็นเวรประจำห้องฉุกเฉิน...ทำแผลให้...แต่สิ่งที่เขาพูดกับนีรชา...คนอ่านยังอึ้งไปเลยค่ะ...ยิ่งเห็นว่านางเอกเจ้าน้ำตาอีกตะหาก...
"โดนใครแกล้งเอาน้ำร้อนสาดหรือเปล่า"
"คะ"
"โดนเขาสาดน้ำร้อนมาก็เอาน้ำร้อนสาดกลับสิ มานั่งร้องไห้ทำไม"...อ๊ายยยย คุณหมอทำไมแนะนำอย่างนี้เนี่ย...แล้วอย่างนางเอกจะทำได้หรือไงเล่า


ต่อมาไม่นาน...ก็มีเหตุการณ์ตามมาอีก...นีรชากลายเป็นคนไข้ประจำไปซะแล้ว...คราวนี้โดนตบฟันแทบร่วง...เลือดกบปากมาเลย...เฮ่ออออ
"มือหนักน่ากลัวนะ ตบมาได้ขนาดนี้"
"ตบเขาคืนไปหรือเปล่า"
"หึ"........"หมอคะ..."
"หือ"
"หมอรู้ด้วยหรือคะ ว่าบัวโดนทำร้าย"
"ห้านิ้วนี่ไม่ใช่มือหรือไง"
"ใช่ค่ะ"
"คนเราคงตบตัวเองไม่ได้มั้ง".....อืมมมนะ...หมอนะ...
"พี่...ไม่ใช่ แม่เลี้ยงตบเอาค่ะ"....แน่นอนว่าเผลอแป๊บเดียวนิพาดาเลื่อนขั้นจากลูกสาวเป็นเมียเก็บพ่อไปแล้วค่ะ....
"มาเล่าให้หมอฟังทำไม"
"เอ๊ะ"
"หมอไม่ใช่ที่ปรึกษาปัญหาชีิวิต ชีวิตใครก็ชีวิตมัน แก้กันเอาเอง"....อ๊ายยยย คุณหมอใจร้ายจังเลย T^T แล้วนางเอกก็เข้าสู่โหมดซึม...โดนคุณหมอที่ดูจะเป็นที่พึ่งได้พูดซะแบบนี้...น่าสงสารเหมือนกัน
"มีมือถือไหม"
"คะ"
"ขอยืมหน่อย"...นาทีนี้คนอ่านคิดว่าคุณหมอจะขอเบอร์ไว้โทรปลอบใจ...แต่...สงสัยจะคิดตื้นไป...คุณหมอแกเหนือชั้นกว่านั้นเยอะ...
"หาอะไรพอเหมาะมากำไว้แน่นๆ เวลาต่อยหน้าคนอื่นนะ มันช่วยได้"...กรี๊ดแตกเลย...คุณหมอแนะนำคนไข้แต่ละอย่าง


แล้วลูกศิษย์หัวไวอย่างนีรชา ก็สามารถปฏิวัติตัวเองได้สำเร็จ...เพราะต่อมาไม่นานนิพาดาก็ต้องมาหาหมอ...เพราะเลือดออกทั้งปากทั้งจมูก...จากฝีมือของคนไม่สู้คนอย่างนีรชา
"ดิฉันซุ่มซ่ามเองค่ะหมอ ไม่มีใครทำอะไรหรอก"...แหม อยู่ต่อหน้าคุณพ่อ เอ๊ย สามี...เลยทำเป็น...เฮอะ!!!
"เหรอครับ เท่าที่ดูนี่ไม่เป็นอะไรมากนะ ไม่ต้องเย็บอะไร ใ่ส่ยาแล้วห้ามเลือดที่จมูกหน่อยก็กลับบ้านได้แล้ว คุณพยาบาลช่วยทำแผลให้ด้วยครับ"
"เอ๊ะ ทำไมหมอไม่ทำให้ละคะ"
"แผลง่ายๆครับ พยาบาลก็ทำได้"
"นิดเดียวจริงๆครับ อย่าอ้อนหมอเลย หมอไม่ใจอ่อนหรอก"...ค่ะ คุณหมอไม่ใจอ่อนกะนิพาดา...แต่คุณหมอเดินไปหานางเอกเฉยเลย
"คนนี้ก็มีแผลนี่ ไหนหมอดูหน่อยซิ"...เอ่อ...คุณหมอคะ นางเอกเธอมีแผลแค่นิดเดียวเองค่ะ...หมอไม่ต้องทำแผลให้เองก็ได้...
"ไม่รีบล้างแผล โดนฟันขูด ประเดี๋ยวก็ติดเชื้อโรคหรอก วันหลังจะต่อยใครใส่นวมหรือถุงมือด้วยก็ดีนะ"...สาบานได้...นี่นะคำพูดของคุณหมอ...555


นีรชาเลยมองหมออาดเป็นดั่งวีรบุรุษที่ปลุกให้เธอสู้คน...แต่มีหรือที่คนอย่างนิพาดาจะยอมแพ้ ความแค้น ความโกรธยิ่งทำใ้ห้เกิดเรื่องเลวร้ายจนเกือบจะทำให้นีรชาถึงกับความตายกัน ลย...จริงๆนางก็ตั้งใจอยากให้ตายแหละ แต่พลาดไม่ตาย...แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้หมออาดรู้ใจตัวเอง ว่ารักนีรชา...เขาเลยพยายามช่วยเหลือมากขึ้น...ตอนนี้กรี๊ดหมอมากค่ะ ดูเป็นผู้ชายสีเทาๆ ไม่ได้ใจดีกับผู้หญิงทุกคนใครร้ายมาร้ายตอบ...ถึงขนาดวางแผนตลบหลังนิพาดาหากทำอะไรนีรชาอีก...
"ถ้าหมอคิดจะจับบัว มาร่วมมือกับฉันไม่ดีกว่าเหรอ"
"ถ้าคุณดูถูกผมอย่างนี้อีกหน ผมจะตบผู้หญิงให้ดู"...เอ่อ หมอโหดได้โล่เลย


"ฉันจะบอกบัวว่าหมอทุเรศ ไม่ได้ดีเด่อะไร กล้าถ่ายซีดีแบล็กเมล์ผู้หญิง"
"บอกสิ"...."ผมไม่ได้บอกสักคำว่าผมเป็นคนดี"

"ไอ้หมอชั่ว คนอย่างแกเป็นหมอได้ไง"
"ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าคุณเกิดมาเป็นคนได้ยังไง กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม หิวยังกับเปรตอดโซ"...เอ่อ ปากร้ายอีกด้วย...แต่คนอย่างนิพาดาจะสำนึกมั่งป่าวเนี่ย...เพื่อความชัวร์คุณหมอเลยแถมให้อีกประโยค...
"ถ้าไม่อยากตายในคุก อย่า..."


สลับมาดู เอ๊ย อ่านฉากหวานๆกันมั่ง...ก่อนจะสำลักความโหดของหมออาดตายไปซะก่อน...
"ปีสุดท้ายแล้ว เรียนให้เก่งๆนะ จบแล้วหมอมีรางวัลให้"
"อะไรคะ...รางวัลที่ว่า"
"ไม่มีเงินจะลงทุนซื้ออะไรให้หรอก...แถมให้แล้วบัวอาจจะขาดทุนก็ได้"
"อะไรหว่า"
"ตัวหมอเอง"...กรี๊ดดดด อยากแปลงร่างเป็นน้องบัวทันทีทันใด เขินแทน...


สลับหวานไปแล้ว...กลับมาดูความร้ายกาจของหมออาดอีกรอบทิ้งท้ายค่ะ...
"ศักดิ์พลเป็นเอดส์ เขารักษาตัวมาหลายเดือนแล้ว แล้วตอนนี้พวกสี่คนที่เล่นหนังซีดีกับคุณก็เสี่ยงที่จะติดโรคด้วย สรุปแล้วห้าคนที่คุณพัวพันด้วย...คนหนึ่งเป็นแน่นอน ส่วนอีกสี่คนอยู่ในกลุ่มเสี่ยง คาดว่าตอนนี้กำลังวิ่งหาวิธีรักษาตัวกันอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง แล้วคุณล่ะ...นิพาดาคิดจะรักษาตัวเมื่อไหร่"
"มะ...ไม่จริง แก ไอ้หมอบ้า แกเอาอะไรมาพูด เอดส์ห่าเหวอะไร คนอย่างฉันนี่นะจะเป็น"
"ของขวัญที่ดีสำหรับพวกที่ชอบเรื่องพรรค์นี้จนระงับไม่อยู่ รอวันตายให้ดีเถอะ อีกไม่นานหรอกนิพาดา"
"อะ...ไอ้หมอบ้า เรื่องอะไรมาแช่งชักหักกระดูกฉัน ไอ้บ้า!"
"ดีใจด้วยนะนิำพาดา บัวปลอดภัย แต่คุณกำลังจะเป็นเอดส์ สมน้ำหน้า อีกไม่กี่วันร่างกายคุณก็จะผิดปกติจากการถูกเชื้อกัดกินมันจะเน่าเฟะเหมือนพฤติกรรมมักมากของคุณเอง ตอนตายจะทรมานเหมือนตกนรกทั้งเป็น หึ..." ...รู้สึกขนลุก สยองแทนนิพาดาเลยค่ะ


อ่านจบ...กรี๊ดกร๊าดไปกับความใจร้าย ปากร้าย...แต่จริงใจของหมออาดมากๆค่ะ คนอาไร๊ กับคนอื่น(ที่ร้ายมาก่อน)ก็ร้ายกาจกลับจนน่ากลัวมาก ขนาดช่วงแรกๆยังใจร้ายกะนางเอกเลย...แต่พอรักเท่านั้นแหละ...อ่านไปก็เขินไปคิดว่าตัวเองเป็นน้องบัวอีกแล้ว
พล็อตเรื่อง...เหมือนจะไม่มีอะไร แค่ปัญหาลูกเลี้ยงแม่เลี้ยง มรดก ผู้ชาย...แต่ปราณธรกลับผูกเรื่องให้น่าสนใจ ตั้งแต่ปมวัยเด็กของพระเอก อาชีพเสริมสีเทาๆที่ดูขัดกับอาชีพสีขาวอย่างแพทย์ นางเอกที่แม้ตอนแรกจะดูไม่สู้คนแต่เวลาผ่านไปประสบการณ์ชีวิตก็สอนให้ลุกขึ้นสู้้ ไม่หน่อมแน้ม นุ่มนิ่มจนเกินไป เรียกว่าน่ารัก น่าทะนุถนอมกำลังดีค่ะ...เรื่องราวของตัวร้ายตั้งแต่วัยเด็ก การที่เคยเป็นลูกสาวที่รัก แต่พอเค้ามีลูกตัวจริงก็เกิดอิจฉาขึ้น...เรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้จริงๆนะ...ความโลภ กามตัณหาที่ไม่เข้าใครออกใคร...พอมารวมตัวกันอยู่ในพล็อตเรื่องธรรมดา มันก็ไม่ธรรมดา...ตรงที่ตัวละครแต่ละคนมีที่มาที่ไป ทำดีทำเลวยังไง...ก็ดูมีเหตุผลรองรับทุกสิ่งอันค่ะ...ทำให้เข้าใจอารมณ์ของตัวละครเลยอ่านสนุกมากขึ้น...
สรุปเลยแล้วกัน...ชอบมาก ถ้านับเฉพาะงานของปราณธรที่อ่านมา...เรื่องนี้จัดได้ว่าอันดับต้นๆเลยค่ะ พระเอกนี่โดนใจจึ้กๆเลย ให้อารมณ์สีเทาๆ เวลาร้ายก็ร้ายซะน่ากลัว เวลาน่ารักก็น่ารักซะรักแล้วรักอีก...


ปล...เจอพระเอกที่อ่านแล้วฟินติดๆกันเลย ถึงจะคนละแบบก็เหอะ มีความสุขกับการอ่านที่สุดเลยค่ะ

Create Date : 16 พฤศจิกายน 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:24:22 น. Counter : 8043 Pageviews.		12 comments
Share Tweet