119>>>ชุดลัดฟ้าแอร์ไลน์ สายการบินแห่งรัก...ลิขิตรักลัดฟ้า...ภัสรสา

 ชุดลัดฟ้าแอร์ไลน์ สายการบินแห่งรัก...ลิขิตรักลัดฟ้า...ภัสรสา

ห่างหายจากงานของภัสรสาไปพักใหญ่ๆ กลับมารอบนี้เป็นงานเขียนที่ร่วมกับนักเขียนท่านอื่นๆอีกสามท่าน ในชุดลัดฟ้าแอร์ไลน์ สายการบินแ่ห่งรัก...เรื่องราวของผู้บริหารหนุ่มเลือดใหม่ของสายการบินลัดฟ้าแอร์ไลน์...เริ่มจากคนแรก ระฟ้า...

ระฟ้า หนุ่มหล่อสุดเพอร์เฟ็กต์กำลังจะได้รับการสืบต่อตำแหน่งผู้บริหารด้านการประชาสัมพันธ์ต่อจากระบิลผู้เป็นพ่อ...แต่เขาอกหักยับเยินจากแฟนสาวที่คบจนเกือบจะแต่งงานกันอยู่แล้ว...เลยทำตัวเมาหัวราน้ำ งานการก็เข้าไปทำบ้างไม่ทำบ้าง จนสุดท้ายระบิลทนไม่ไหว...ต้องเอาเขาไปทิ้งไว้บนดอยที่เชียงราย...โดยมีอาจารีหรือเอื้องคอยดูแล...ระฟ้าถูกพาตัวมาทั้งๆที่ยังเมาอยู่ พอตื่นมาอีกทีตัวเองก็อยู่บนดอยแล้ว แถมมีผู้หญิงที่ไม่เคยรู้จักมาเป็นคนดูแลอีก...
"มีน้ำไฟหรือยังเนี่ย"
"น้ำมีแล้ว สูบมาจากน้ำตกข้างล่างนี่ล่ะ"
"สูบมาจากน้ำตกข้างล่าง!"........."สูปขึ้นมาแล้วใช้เลยหรือเปล่า"
"ใช่สิ"
"ไม่มีคลอรีนฆ่าเชื้ออะไรเลยเหรอ"
"ไม่"
"แล้วจะใช้ได้ยังไง เกิดใช้แล้วผื่นขึ้นทั้งตัวใครรับผิดชอบ"...เอ่อ...คิดว่าพระเอกเยอะไปไหม
"คุณไม่เคยเล่นน้ำตกเหรอ"
"เคย"
"แล้วตอนเล่นผื่นขึ้นทั้งตัวไหม"
"ก็...ไม่"
"ถ้างั้นก็คงไม่ขึ้นหรอก"
"อย่าบอกว่าไฟตัดตอนห้าทุ่มนะ"
"สี่ทุ่ม"
"ฮะ!"
"ที่นี่ใช้ไฟจากพลังงานแสงอาทิตย์ ต้องประหยัดหน่อย"
"แล้วสัญญาณทีวงทีวีล่ะ"
"มาบ้างไม่มาบ้าง แล้วแต่อารมณ์เขา"...ขำกับคำตอบนางเอกได้อีก
"แล้วพวกเคเบิล ดาวเทียม"......"อินเตอร์เน็ตล่ะ".......เยอะ จริงๆ
"โทรศัพท์ยังไม่มีเลยคุณ ถ้าอยากใช้ก็ต้องเดินลงไปข้างล่าง เจ็ดแปดโลเอง"....คราวนี้ จบค่ะจบ...


อ่านตอนแรกๆ ก็เอ๊ะ ชักจะยังไง ไหงพระเอกดูไม่เท่ห์เลยหว่า??? ออกจะจุกจิกนิดๆซะด้วย แถมยังดูไม่ค่อยเอาการเอางาน...แต่คนเขียนให้เหตุผลว่าเขาอกหัก และยังมีฉากบาดตาให้เห็น...ก็น่าเห็นใจอยู่นะ...เอ้า ลองดูต่อไปว่าพระเอกมีแสงออร่าออกมาตอนไหน...

ระฟ้า...นั่งๆนอนๆเบื่อเพราะไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยขอยืมหนังสือจากเอื้องมาอ่าน...เอื้องเธอก็คัดสรรมาให้...แต่หนังสือเธอนี่สิ...นึกภาพผู้ชายตัวโตๆอ่านนิยายแบบติดเรทเนี่ย...มันยังไงๆอยู่น๊าาาา และระฟ้าก็ทนไม่ไหว ต้องเดินมาตามหาเือื้องถึงในหมู่บ้าน...
"คุณทำบ้าอะไรเนี่ย เด็กเยอะแยะไม่เห็นหรือไง แล้วอ่านมาได้เสียงดังไม่อายปากบ้างเหรอ"
"อะไร หนังสือเล่มนี้คุณก็อ่านเหมือนกัน ผมแค่อ่านออกเสียงทำไมต้องอายด้วย แล้วคุณเป็นบ้าอะไร เพี้ยนไปแล้วหรือไงถึงเอาหนังสือนี่มาให้ผมอ่าน ร่างกายกำยำ กล้ามเนื้อหนั่นแน่น แก่นกายขึงตึงบ้าบอ อ่านแล้วจะอ้วก"
"จะอ้วกเหรอ จริงเหรอ ไม่ใช่อ่านๆไปแล้วอิน มาแย่งฉันกรี๊ดพระเอกกำยำกล้ามเนื้อหนั่นแน่นล่ะ"...."แหม คุณก็เลือกอ่านแต่ตรงเขาบรรยายร่างกลมกลึงสิ"
"ถามหน่อยว่ามีสักกี่บรรทัด ผมอ่านไปสามสิบกว่าหน้าก็บรรยายแต่ผู้ชายทั้งนั้น"
"ชอบไหมล่ะ"
"ชอบ จนต้องวิ่งมาเฉ่งคุณนี่ไง บ้าบอ"
"อ้าว แหม ก็หนังสือโรมานซ์ขายผู้หญิงซะเป็นส่วนใหญ่ จะมาบรรยายนางเอกมากๆฉันไม่อินหรอกนะ สวยมากฉันก็หมั่นไส้เอา"...ก๊ากกกเลยค่ะ ฮานางเอกมั่กมาก

เล่าข้ามๆไปแล้วกัน...ระฟ้าพอได้มาอยู่ในสถานที่สงบ มีเพื่อนวัยเด็กอย่างสมชาย เขาก็เริ่มปรับตัวได้ดีขึ้น ช่วยชาวบ้านและพวกจิตอาสาปลูกกล้วยป่าเพื่อเป็นแนวกันไฟป่า ช่วยสร้างโรงเรียนและหอพระตามกิจกรรมของลัดฟ้าแอร์ไลน์...จนรู้สึกดีๆกับเอื้อง...แต่มีพบก็ต้องมีจาก วันหนึ่งเขาก็เข้มแข็งจนพร้อมที่จะกลับมาสู่สังคมเดิมได้ ทั้งเอื้องและระฟ้าก็มีการพูดคุยติดต่อกันอยู่ตลอดเวลา

แล้ววันหนึ่ง...ความลับก็ไม่มีในโลก เมื่อระบิลแนะนำให้เขารู้จักกับอารี...ภรรยาใหม่...แต่เธอเป็นแม่ของเอื้องด้วยนี่สิ...คราวนี้...มาเห็นพระเอกงอนกันบ้าง...แต่นางเอกเธอก็เป็นประเภท...งอนเหรอ...ชั้นไม่ง้อนะ...แถมเมินใส่อีกตะหาก...เดือดร้อนระบิลที่นึกสงสารลูกต้องหาทางช่วย...ชอบพ่อลูกคู่นี้จังเลย ดูทันกันน่ารักมากค่ะ่ ชอบที่พระเอกแทนตัวเองว่าฟ้ากับพ่อทุกคำ ดูน่ารักมากๆๆๆ
"อาทิตย์หน้า น้าอรจะย้ายเข้าบ้านเราแล้ว เอื้องคงมาส่ง เดี๋ยวพ่อชวนกินข้าวเย็นแล้วกัน"
"พ่อกลัวพี่ชายน้องสาวเข้ากันไม่ได้หรือไง"
"ทำอย่างกะแกอยากเป็นพี่ชายหนูเือื้องนักนี่ ขนาดแกยังไม่ได้อ้าปากพ่อก็เห็นไปถึงลิ้นไก่แกแล้ว"
"พ่อพูดอะไร"
"ก็พูดอย่างที่แกคิดน่ะแหละ"
"ฟ้าไม่ได้คิดอะไรนะ พ่ออย่ามากล่าวหา ฟ้าแค่รู้สึกว่าเราจะมาเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่อยากให้มีเรื่องบาดหมาง เอื้องทำผิดกับฟ้า ฟ้าก็พร้อมจะยกโทษ ขอแค่เอื้องมาขอโทษแค่นั้นเอง"...เหรออออออ
"ไปไหนก็ไปเลยไป"
"ชวนกินข้าวเย็นนะ"
"เออ"
"อาทิตย์หน้านะ"
"เออ!"


พระเอกขี้งอน...นางเอกก็ดั๊นไม่ขยันง้อซะอีก...มันเลยมีฉากขำๆมาบ่อยๆค่ะ
"เป็นไง เข้าใจอะไรขึ้นมาบ้างไหม ไม่งั้นเอื้องจะไปเอาซอมาสีให้ฟังแล้วนะ"
"เอื้องว่าพี่เป็นควายเหรอ"
"เขางอกไหมล่ะ"...
"สรุปจะให้พี่เป็นควายจริงๆใช่ไหม"
"ถอยไปนะ จะเป็นไม่เป็นก็ไม่เกี่ยวกับเื้อื้องสักหน่อย แล้วเอื้องก็ยังไม่ได้พูดสักคำ"
"หิว"..."อยากเคี้ยวเอื้อง"...


ความรักทำท่าจะไปได้สวยไม่เท่าไหร่ แฟนเก่าพระเอกก็กลับมา...เธอมาพร้อมกับมุกเดิมๆของนางอิจฉาทั้งหลายว่า...เธอท้อง...แต่พระเอกนั่งยัน นอนยัน ยืนยันหนักแน่นว่าไม่มีทางเพราะเขาไม่เคยมีอะไรกับเธอสักนิด...ชอบนางเอกตอนนี้มากๆค่ะ...ที่มีวุฒิภาวะพอ ถ้าเป็นบางคนอาจตบพระเอกหน้าหันแล้วสะบัดบ๊อบใส่ไปแล้ว...แต่น้องเื้อื้องเธอ ยืนหยัด เคียงคู่จริงๆค่ะ...
"เอาอย่างนี้ไหมคะ ระหว่างนี้ให้พี่ฟ้าช่วยดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายให้ เด็กพร้อมจะตรวจดีเอ็นเอเมื่อไหร่ก็ตรวจเลย ถ้าเป็นลูกพี่ฟ้าจริงเอื้องเชื่อว่าพี่ฟ้าไม่ทิ้งอยู่แล้วค่ะ"...เอาใจไปเลยน้องเอื้อง...

กว่าหัวใจของพระเอกขี้งอนจะลงตัวได้ ก็ต้องผ่าวิกฤติ เอ๊ย อุปสรรคนานา ไม่ว่าจะคลิปหลุดเอย ลอบยิงเอย...เล่นเอานางเอกต้องออกไปหาทางช่วยพระเอกจนไม่ได้มาเฝ้าไข้ และพ่อระฟ้าของเราก็นะ...งอน งอน งอน...จนแม้แต่รอนเพื่อนสนิทของระฟ้า ยังหมั่นไส้เอา...
"ไม่ต้องไปง้อมันหรอก"........"มันงอนพี่ประจำ พี่ไม่เคยง้อมันเลย"...เอ่อ นึกภาพผู้ชายงอนกันแล้วขนลุกแฮะ...
"เอื้องก็ยังไม่เคยง้อค่ะ"
"ดีๆ ยิ่งง้อมันยิ่งเคยตัว ได้ใจ ที่นี้แหละกะพริบตาไม่บอกมัน มันก็งอน" 


นอกจากขี้งอนแล้ว ยังเจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการอีกตะหาก แล้วอย่างนี้หนูเอื้องจะไปไหนรอดล่ะเนี่ย...
"เอื้องชอบสีฟ้า"
"ก็นี่ไง เอื้องจะได้อยู่กับฟ้าไปตลอดชีวิตแล้ว"


"ย้ายไปอยู่บ้านพี่วันนี้เลยนะ"
"ไม่ได้หรอก ยังไม่ได้เก็บข้าวของเลย"
"เก็บแล้ว"......."พ่อกับแม่ช่วยกันเก็บหมดแล้ว เหลือแค่รอพาเื้อื้องกลับบ้านนี่แหละ"
"เพิ่งรู้ว่าพี่ฟ้าเจ้าแผนการขนาดนี้"
"นี่ยังน้อยนะ พี่วางแผนหมดแล้วทุกอย่าง จะขอเอื้องยังไง แต่งงานช่วงไหน ฮันนีมูนที่ไหน มีลูกกี่คนดี อยากฟังแผนไหม"
"ไหนว่ามา"
"แผนของพี่คือ...ตามใจเือื้อง"...
"กินแรงกันมากเลยนะ"
"ใครกันแน่ที่กินแรง ยังไงพี่ต้องเป็นคนคอยรับคำสั่ง คอยออกแรงทำงานให้เอื้องอยู่ดี พี่ต้องเหนื่อยสายตัวแทบขาดเลยนะ...โดยเฉพาะเรื่องลูก"...


แถมอีกนิดตอนฉากจบ...ระฟ้าเอาหนังสือนิยายที่เคยยืมเอื้องไปแล้วฉีกขาดมาคืนใหม่ แถมมีโน๊ตติดไว้ด้วยว่า...
...พี่อ่านจบแล้ว พยายามเรียนรู้จากพระเอกร่างกายกำยำกล้ามเนื้อหนั่นแน่นของเอื้อง แต่บางท่่ามันผิดธรรมชาตินะเอื้อง ทำไม่ได้จริงอย่างในหนังสือหรอก เดี๋ยวแต่งงานแล้วเอื้องจะรู้เอง... อ่านตอนนี้หลุดก๊ากกกกเลย...แล้วก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ในนิยายมันพิสดารขนาดไม่มีทางทำได้จริงๆเหรอ แล้วคนเขียนเค้าเอาข้อมูลที่ไหนมาเขียนกันน๊าาาา จินตนาการล้ำลึกขนาดนั้นกันเลยเหรอ???


อ่่านจบ...ตอนแรกๆ แอบหมั่นไส้พระเอกค่ะ คนอะไร๊ เหมือนเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง ประมาณว่าชั้นอกหักนะ ชั้นจะเมาๆๆๆ ชั้นจะไม่คุยกับใคร ชั้นเบื่อ ชั้นเซ็งงงง...แต่พอเริ่มเรียนรู้ เริ่มคิดได้ พระเอกน่ารักขึ้นมากเลยค่ะ แม้จะแอบหมั่นไส้คนขี้งอนสักหน่อย งอนได้แม้กระทั่งเพื่อนผู้ชายด้วยกันนี่ก็สุดๆละ...แต่ยิ่งงอนดันยิ่งน่ารักซะงั้น...ยิ่งตอนเค้าคุยกะพ่อเค้านะ...ฟ้าอย่างโน้น ฟ้าอย่างนี้...อู๊ยยยย น่าร๊ากกกก
ส่วนนางเอก...เธอมั่นคงดีค่ะ เห็นได้จากฉากแฟนเก่าพระเอกกลับมา...เธอไม่โวยวาย ไม่หึงหวง แถมยังหาทางช่วยแก้ปัญหาที่ดีที่สุดทั้งสามฝ่ายให้อีกแน่่ะ...ไม่งี่เง่าดี แล้วก็แอบเชียร์ที่เธอไม่ค่อยง้อพระเอกด้วยนี่แหละ...บางทียังตอกพระเอกซะเงิบเลย...
สำหรับเนื้อเรื่อง...ก็ไม่หลุดคอนเซ็ปต์ลัดฟ้าแอร์ไลน์ค่ะ มีการพูดถึงการทำงานของพระนางให้เห็นอยู่บ้าง เขาไม่ใช่คนว่างงานนะเออ...แต่คนอ่านไม่ได้รีวิวถึงเท่านั้นเอง
สำหรับใครที่อยากอ่านแนวกุ๊กกิ๊ก พ่องอนแต่แม่ไม่ง้อ...ก็ลองดูค่ะ บางคำพูดนี่ถึงกับหลุดขำออกมาเลย อ่านได้เพลินทีเดียวจบ (เกือบตีหนึ่งแน่ะ) มีความรู้ใหม่เกิดขึ้นกับเรา เรื่องการปลูกกล้วยป่าเพื่อไม่ให้ป่าเป็นพื้นที่แห้งแล้งแล้วยังป้องกันไฟป่าได้ด้วย...วิธีการทำก็น่าสนใจด้วยค่ะ...เรียกได้ว่าเรื่องนี้ เฮฮาแต่ก็ไม่ไร้สาระนะคะ...

Create Date : 07 ตุลาคม 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:31:55 น. Counter : 1290 Pageviews.		12 comments
Share Tweet