กุมภาพันธ์ 2556

 
 
 
 
 
1
2
4
5
7
8
9
12
14
16
17
18
20
21
22
23
26
 
 
All Blog
20-23>>>มากกว่ารัก ชุด ท่านหญิงจอมแก่น<<<หยางกวงฉิงจื่อ>>>มดแดง แปล<<<
....ไม่เคยอ่านชุดมากกว่ารักมาก่อน...แต่เมื่อไม่นานมานี้ ได้อ่านรีวิวหนึ่งพูดถึงชุดท่านหญิงจอมแก่น...ทำให้แอบจดไว้ในใจ...ถ้ามีโอกาสจะลองดูสักหน่อย...โอกาสที่ว่าคือ...ไปเจอชุดนี้ลดราคาแบบซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง...แต่...ในตอนนั้นมีแค่สามเล่ม...อ่ะ หยิบมาก่อน...และเมื่อสัปดาห์ก่อน ก็ได้มีโอกาสคว้าเล่มสุดท้ายมาครอบครองจากในห้องพันทิปนี่ล่ะค่ะ...พอครบแล้วก็ไม่รอช้า...อ่านทีเดียว 4 เล่ม เลยแล้วกัน...ที่จริงแล้วจะอ่านแยกกันก็ได้นะคะ ตัวละครถึงแม้จะมีความเกี่ยวเนื่องกัน แต่ในแต่ละตอนก็มีเรื่องราวของตัวเองแยกออกมา...



ท่านหญิงจอมแ่ก่น ตอน ท่านหญิงสลับรัก...ท่านหญิงผู้มีฐานะสูงศักดิ์ทั้งสี่ รวมตัวกันก่อตั้ง"พรรคองค์หญิง" ขึ้น เพื่อ "รับฟังทุกข์สุึขของปวงประชา หมั่นเพียรศึกษาตำราเรียน"...ดังนั้น กรุงปักกิ่งจึงวุ่นวายจากตัวอันตรายทั้งสี่ ที่ก่อเรื่องไม่หยุดหย่อน จนทำให้องค์จักพรรดิ์คิดหาวิธีส่งพวกนางไปไกลๆโดยการจับแต่งงานซะ...เพราะในสมัยก่อน คนจีนยึดถือว่าบุรุษสำคัญกว่าสตรี บุตรสาวที่แต่งงานออกไปก็เปรียบเสมือนน้ำที่สาดออกจากบ้าน...เอ่อ...คิดจะโยนภาระให้กับสามีในอนาคตของพวกนางทั้งสี่น่ะเอง...Smiley

ท่านหญิงองค์แรกที่ถูกหวย..เอ๊ย ถูกจับแต่งงาน คือ ฉิงซิน เจ้าของฉายาจอมหลงทาง เป็นคนฉลาดเฉลียว ใฝ่เรียนรู้ จิตใจอ่อนโยน ไมดูถูกคน...ลอกในหนังสือมาเป๊ะๆเลยค่ะ....แต่เพราะนางต้องแต่งออกไปพร้อมๆกับที่ท่านหญิงสิบสองจะต้องแต่งออกให้กับคนตาบอด พอดิบพอดี...เลยวางแผนขอเปลี่ยนตัวเจ้าสาวเป็นตัวเองแทน...แอบคิดในใจ...คนบ้าที่ไหนอยากแต่งงานกับคนตาบอดทั้งที่ไม่เคยรักกันมาก่อนมั่งเนี่ย...แต่...ท่านหญิงเป็นคนมีเหตุผลม๊ากกกก

"คนที่ท่านหญิงสิบสองต้องแต่งงานด้วยเป็นคนตาบอด โรคทางตานี้ มิใช่คิดจะรักษาก็รักษาให้หายได้ เจ้าคิดรอบคอบแล้วหรือ"
"ใช่แล้ว เจ้าคิดดีแล้วหรือ ได้ยินว่าท่านชายเฉิงเยี่ยเป็นคนตาบอดที่อารมณ์ร้ายน่าดูชมเชียวนะ!"
บรรดาเพื่อนๆท่านหญิงด้วยกัน พยายามเตือนสติ ห้ามปราม...แต่...
"ข้าคิดดีแล้ว อีกอย่างข้าขอกล่าวแก้ตัวแทนเขาสักประโยคเถอะ มีใครบ้างที่ตาบอดแล้วจะอารมณ์ดีอยู่ได้เล่า"...เอ่อ...จริงแฮะ...
"แต่ว่าท่านชายเฉิงเยี่ยเป็นคนตาบอดนะ!" เพื่อนยังไม่ยอมแพ้...
"ข้ารู้แล้วน่า ก็ถ้าหากเขาไม่ตาบอด มีหรือท่านหญิงสิบสองจะยอมแลกเปลี่ยนสามีกับข้า"...อืออออ...คิดอีกก็ถูกอีก...และเหตุผลสำคัญอยู่ตรงนี้...
"เฉิงเยี่ยเป็นคนรังเกียจผู้หญิง การแต่งงานครั้งนี้เป็นบิดาเขาจัดการให้ เขาถึงกับประกาศลั่นว่าจะให้ภรรยาตัวเองอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายเช่นหญิงม่าย เป็นหรือตายเขาจะไม่มีวันสนใจ ดังนั้น ถึงตอนที่พวกเจ้าจะออกท่องทะเลกว้างย่อมต้องเผื่อที่วา่งให้แก่ข้าด้วยหนึ่งที่นะ!"...ไม่อยากให้สามีสนใจตัวเอง ถึงกับยอมแต่งงานกับคนตาบอด...Smiley

เรื่องราวก็เป็นไปได้ด้วยดี...ท่านหญิงแต่งงานออกไปให้กับคนตาบอดตามที่ต้องการ และเขาก็ไม่สนใจเจ้าสาวจริงๆ้ด้วยสิ เจอกันครั้งแรก...ท่านหญิงก็หลงทางเหมือนฉายาเด๊ะๆ แล้วคนตาบอดที่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมดีก็พยายามจะพากลับ แต่...
"เจ้าลองบรรยายถึงทิวทัศน์โดยรอบที่พวกเรากำลังยืนอยู่ให้ข้าฟัง บางทีข้าอาจจะคิดออกว่าจะกลับไปได้อย่างไร"
"ทิว...ทิวทัศน์โดยรอบหรือ"
"รีบบรรยายออกมา อย่ามัวพิรี้พิไรอยู่เลย!"...ดุจริง...นี่เจ้าสาวของตัวเองเชียวนะ
"ตรงหน้ามีต้นไม้ ด้านหลังก็มีต้นไม้ ข้างซ้ายก็เป็นต้นไม้ ข้างขวาก็ยังเป็นต้นไม้..."
"พูดบ้าบอคอแตกอะไรของเจ้า!"...เอ่อ...ดุอีกแล้วSmiley
"ก็..."......."แล้วไปเถอะ พวกเราเดินไปพลางดูไปพลางก็แล้วกัน ถึงจะเปียก แต่หากเห็นอะไรที่สะดุดตาข้าจะบอกท่าน" แล้วก็เดิน และ เิดิน...จนกระทั่ง...
"ข้างหน้ามีต้นไม้..."Smiley
"ต้นไม้ต้นนั้นมีลักษณะอย่างไร"
"พวกมันดูเหมือนกันไปหมดเลย"
"เจ้านี่ช่างโง่งมนัก! ต้นไม้จะโตขึ้นมาเหมือนกันได้อย่างไร!"...เฮ้อ....
"เชอะ! ท่านนั่นแหละคนตาบอดที่ขี้บ่นน่ารำคาญใจ! พวกมันก็เหมือนกับต้นไม้หนึ่งร้อยสองต้นที่ผ่านมาราวกับพิมพ์เีดียวกันนั่นแหละ ไม่มีต้นไหนใบร่วงจนโกร๋น ทุกต้นล้วนถูกฝนกระหน่ำจนเปียกโชกไปหมด หรือท่านจะให้ข้านับใบพวกมันเล่า!"...สุดยอด...เหลืออดแล้ว...
"เดินต่อไป หากเห็นสิ่งของที่ไม่ใช่ต้นไม้แล้วค่อยบอกข้า"
"ได้เลยเจ้าค่ะ สามี ถ้ามีสิ่งของอย่างอื่นเช่นที่ท่านว่าน่ะนะ"...น่าน...ประชดได้อีก...Smiley

แค่วันแรกของการแต่งงานก็ครื้นเครง เฮฮาขนาดนี้...ถูกใจค่ะ...ชีิวิตหลังแต่งงานก็ต่างคนต่างอยู่ไม่สนใจกัน จนท่านหญิงได้มีโอกาสช่วยท่านชายเจรจากับชาวตะวันตกในงานธุรกิจ...ท่านหญิงฉลาด รู้ภาษาอังกฤษด้วย...ก็เริ่มใกล้ชิดกันเรื่อยๆ และวันหนึ่งท่านชายก็ได้ยาดีจากหมอเทวดาจนหายตาบอด แต่ก็ยังแกล้งตาบอดอยู่...และคิดว่าจะบอกท่านหญิงสักวัน...เรื่องทำท่าไปได้ด้วยดี...แ่ต่...ท่านหญิงสิบสองผู้ที่ต้องแต่งงานกับท่านชายก็กลับมาทวงท่านชายคืน...ท่านหญิงก็แสนดีจะคืนให้...ถึงตรงนี้ขัดใจมาก...แ่ต่ก็แอบขำๆ ที่ไม่ว่าท่านหญิงจะพยายามสลับตัวกับท่านหญิงสิบสองยังไง...ท่านชายก็แก้เกมได้หมด...เพราะมองเห็นแล้วนี่นา...ฮา...

อ่านจบ...ชอบค่ะ...ไม่ได้คาดหวังกับชุดมากกว่ารักเท่าไหร่...พออ่า่นแล้ว...เรื่องสนุกดีก็เลยชอบ...ถึงแม้ว่าจะเน้นไปทางเรื่องรักมากกว่า...ส่วนเรื่องขนบธรรมเนียมประเพณี หรือประวัติศาสตร์อย่าไปนึกถึงมากเลยค่ะ เพราะคิดซะว่านี่เป็นการอ่านนิยายรักเล่มหนึ่ง...เพียงแค่เปลี่ยนชื่อตัวละคร เปลี่ยนสถานที่ และคำพูดนิดหน่อย...ก็ถือว่าสนุกใช้ได้ค่ะ...


ท่านหญิงจอมแก่น ตอน ท่านหญิงมั่นรัก...คราวนี้ถึงตาของท่านหญิงหลันเซวียน ธิดาคนโปรดขององค์จักรพรรดิ นิสัยดื้อรั้น เอาแต่ใจ และหยิ่งในศักดิ์ศรี ผู้โชคร้าย เอ๊ย ผู้โชคดีได้เป็นเจ้าบ่าวของท่านหญิง คือ เกรย์ ฉายาเจ้าอำนาจแห่งท้องทะเล แต่มีบิดาเป็นเชื้อพระวงค์ชาวฮอลันดา มีมารดาเป็นคนจีน จักรพรรดิเล็งๆไว้อยากให้เป็นลูเขย เพราะรู้ว่าชีวิตส่วนใหญ่ของเกรย์จะต้องเดินเรือ อยู่ในทะเลตลอด เพื่อทำความฝันของท่านหญิงให้เป็นจริงๆ (ฝันอยากท่องเที่ยวมหาสมุทร) และเพื่อให้พรรคองค์หญิงสลายตัวไปและให้อยู่ห่างๆกัน เกรย์เลยเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจอับดับหนึ่ง Smiley หลังากกราบไหว้ฟ้าดินเสร็จ แทนที่เกรย์จะพาท่านหญิงเดินทางท่องมหาสมุทร กลับพาขึ้นเขาไปหาท่านตาท่านยาย...ที่ไม่ยอมพบหน้าหลานเพราะโกรธเรื่งที่ลูกสาวหนีไปแต่งงานกับคนต่างชาติ แต่...ถึงกับเตรียมสาวงามไว้ทั้งสิบสองคนเพื่อให้หลานชายรีบมีทายาท เพราะได้ทำความตกลงกันไว้ว่าหากมีทายาทแล้วจะต้องมอบไว้ให้กับที่นี่เพื่อสืบสกุลต่อไป...

านหญิงไปถึงแล้วรู้ว่ามีหญิงงามอีกสิบสองคนที่รอเข้าห้องหอกับสามีอยู่ ก็โกรธ ยอมลดฐานะลงเป็นแค่คนใช้...ไม่ยอมเข้าห้องหอกับสามี...และไม่ได้เปิดเผยให้ใครรู้ว่าตัวเองมีศักดิ์เป็นท่านหญิง...เลยถูกภรรยาีอีกสิบสองคนรังแก เพราะเห็นเกรย์เอาใจใส่ดูแลคนใช้ดี...แบบว่าหมั่นไส้...
"ท่านมันคนต่ำช้าสารเลว! เพื่อให้ข้ายอมตกเป็นผู้หญิงของท่านถึงกับลงมือโดยไม่เลือกวิธี ประเดี๋ยวก็เรียกให้ข้าไปเป็นสาวใช้ ประเดี๋ยวก็ใช้ข้ามาทำงานต้อยต่ำเช่นนี้ เท่านั้นไม่พอ ท่านยังใช้ภรรยาทั้งสิบสองมาลบหลู่ดูหมิ่นข้าอีก! เมื่อไหร่ท่านจะเลิกยุ่งกับข้าเสียที"
"ที่เจ้าพูดนั้นไม่ถูกต้อง เจ้ากราบไหว้ฟ้าดินกับข้าและกลายเป็นภรรยาโดยชอบธรรมของข้ามานานแล้ว ข้าจะบังคับขืนใจเจ้าก็ย่อมได้ใครจะทำไม หากต้องการให้เจ้ามาเป็นผู้หญิงของข้านั้นมิจำเป็นต้องสิ้นเปลืองเวลาและความคิดมากมายเช่นนี้หรอก"
"ข้าได้มอบสิทธิ์ในการเลือกให้แก่เจ้า เพราะข้าไม่คุ้นเคยกับการฝืนใจสตรี เพียงแต่..."..."ข้าหวังว่าเจ้าจะเป็นคนฉลาด ภรรยาหลวงย่อมมีฐานะอยู่เหนือภรรยาน้อย สามารถทวงถามคิดบัญชีคืนได้อย่างไม่ยากเย็นสักนิด จริงหรือไม่"...ข้อเสนอเชิญชวนมากๆ...Smiley
"ท่านเป็นเจ้านายของพวกนาง คอยควบคุมดูแลพวกนางให้ดีก็แล้วกัน สำหรับข้าไม่มีบัญชีอันใดจะคิดทั้งนั้น"
"ข้าก็บอกไปแล้วว่าตัวเองไม่เคยชินกับการบังคับจิตใจผู้หญิง พวกนางเห็นเจ้าขัดตา ข้าย่อมไม่มีปัญญาจะบังคับให้พวกนางยอมรับเจ้า อีกอย่างเจ้าก็เป็นเพียงสาวใช้คนหนึ่งนี่นา"...ไม่ได้แกล้งขู่เล้ยยยย

ต่นะ...สุดท้ายท่านหญิงก็ได้กลายเป็นภรรยาเพียงคนเดียวของเกรย์...เรื่องราวเหมือนจะจบ...แต่...จู่ๆเกรย์ก็มีเหตุจะต้องเดินทางไกล ท่านหญิงที่กำลังท้องก็กังวลแต่ก็ติดตามไปไม่ได้...จึงต้องอยู่กับท่านตาท่านยาย...แล้วก็มีผู้ไม่หวังดี และหวังจะครอบครองท่านหญิงเข้ามา...ทำให้เกรย์เข้าใจผิด...ผิดเยอะด้วย...ท่านหญิงเลยต้องถือหนังสือหย่าและลูกในท้องออกมาใช้ชีวิตข้างนอก...ตอนนี้สงสารท่านหญิงมากกกก...กว่า่จะสำนึกผิด...ออกตามหาก็ผ่านไปเป็นปี...เชอะ...Smiley

อ่านจบ...เรื่องนี้เฉยๆค่ะ...อ่านไปได้เรื่อยๆ ไม่ถึงกับผิดหวัง...แต่แอบอินนิดนึงตอนท้ายๆเรื่อพระเอกใจร้ายสุดๆ...แต่อ่านไปอ่านมาแล้วก็...สถานการณ์มันชวนคิดอย่างนั้นนี่นา...แต่คิดอีกที...พระเอกก็น่าจะรู้จักนิสัยนางเอกดี แล้วทำไมเรื่องนี้ไม่สอบถามกันก่อน...อ่านไปอ่านมา...อินอยู่ฉากนี้ากเดียวเลยค่ะ...เพราะนางเอกต้องหอบลูกออกไปตกระกำลำบากทั้งๆที่ตัวเองเป็นถึงธิดาขององค์จักรพรรดิเชียวนะ



ท่านหญิงจอมแก่น ตอน ท่านหญิงป่วนรัก...ถึงคราวท่านหญิงฟู่เวย ที่ได้รับฉายาว่า "เทพธิดาแห่งอาหาร" คนนี้แม้จะไม่ได้แต่งให้กับชายที่องค์จักรพรรดิเตรียมจะจัดหาให้ แต่ขอให้ได้แต่งออกไปเถอะ องค์จักรพรรดิย่อมจะดีใจ 555+++ เจ้า่บ่าวคือซาร์เทรอะ ชาวฝรั่งเศส ที่สนใจเืรื่องการออกแบบเครื่องเรือนเป็นพิเศษ เข้ามาเป็นแขกของวังท่านหญิง เพราะไปรู้จักสนิทสนมกับน้องชายท่านหญิงเข้า  ทั้งซาร์เทรอะ...ชื่ออ่านยากมากกกกกSmiley เคยถูกท่านหญิงเข้าใจผิดว่าเป็นโจรบ้ากามเที่ยวทำมิดีมิร้ายหญิงไปทั่ว ทั้งคู่เคยพบเจอกันมาก่อน...เมื่อมาเจออีกครั้ง ซาร์เทรอะเลยชอบท่านหญิง พยายามหาทางจีบโดยเข้าทางน้องชาย...แต่ท่านหญิงก็หาทางหลบ แต่หลบไปหลบมาสุดท้ายก็รักกันอยู่ดี Smiley เรื่องนี้พระเอกทำให้เห็นว่าทุ่มเทรักนางเอกมากๆเลย...ใครชอบพระเอกที่ทุ่มเทเพื่อความรักน่าจะชอบเรื่องนี้...
"เหตุใดเจ้าถึงหลบหน้าข้า!"
"ข้า..."...."ข้ามีเหตุผลที่ต้องทำเช่นนั้น"
"เป็นเพราะเรื่องที่ข้าติดสินบนน้องขายเจ้าน่ะหรือ! ข้าขอโทษเจ้าไปแล้วนี่!"
"ไม่ใช่ เรื่องนั้น...ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว"
"แล้วเป็นเรื่องอะไร"
"ข้า..."
"บอกเหตุผลข้ามาเดี๋ยวนี้นะ! หรือว่าเจ้าดูแคลนข้า!"
"ไม่ใช่เช่นนั้น เป็นปัญหาจากตัวข้าเอง ไม่ใช่เพราะท่านไม่ดี"....."ข้าเพียงแต่คิดแทนท่าน ชาร์เทรอะ..."
"ให้ตายเถอะฟู่เวย! ข้าต้องการให้เจ้านำปัญหาทั้งหมดมามอบให้ข้า! ให้ข้าแก้ไขมันแทนเจ้า! ข้าเป็นผู้ชายนะ เป็นผู้ชายที่สามารถกำบังคลื่นลมและกำจัดอุปสรรคทั้งหลายในชีวิตให้แก่สตรีที่ข้ารักได้!"...อีกนิดเดียว น่าจะแปลงร่างได้...กลายเป็นซุปเปอร์ฮีโร่...Smiley
"ข้ามาแผ่นดินต้าชิงคราวนี้เปรียบเสมือนแล่นเรือผ่านมหาสมุทรแห่งความรัก เดินทางเป็นพันลี้หมื่นลี้กว่าจะได้มาพบเอาเจ้าราวกับเทพเบื้องบนบันดาล แล้วไฉนเจ้าถึงใจร้ายย่ำยีความรักของข้าได้ลงคอ! ไฉนจึงตัดใจทอดทิ้งไปอย่างง่ายดายเช่นนี้!"


และแล้ว...ชาร์เทรอะ...ก็ตัดสินใจเข้าไปพูดกับท่านอ๋องเอง...ไม่ต้องมีแม่สื่อใดๆ ก็เขาไม่ใช่คนจีนนี่นา...ฉากนี้เห็นความแน่วแน่ในรักของพระเอกสุดๆ
"ท่านอ๋อง พระชายา ชีวิตของข้าจำเป็นต้องมีฟู่เวยอยู่เคียงคู่จึงจะสมบูรณ์พร้อม ขอให้พวกท่านโปรดส่งเสริมด้วย"
ท่านอ๋องรักลูกสาวมาก และไม่อยากให้ลูกสาวไปอยู่ไกลๆ อย่างไงก็ไม่ยินยอม จนพระชายาต้องออกปากตักเตือน
"พวกเขารักกันมาก อย่าปล่อยให้ซาเท่อเหลย(ซาร์เทรอะ)ต้องจากไปอย่างผิดหวังและให้ฟู่เวยต้องคิดถึงเขาไปทั้งชีวิตเลย มิเช่นนั้นเมื่อพวกเราทั้งสองหลับตาจากโลกนี้ไปแ้ล้ว นางจะอยู่ต่อไปได้อย่างไร"...สุดท้าย...ท่านอ๋องก็ยอม...
"ก็ได้ ข้ายกบุึตรสาวให้เจ้า แ่ต่เจ้าจะต้องรับปากข้า..ไม่สิ เจ้าจะต้องสามบานต่อข้าว่าอย่างน้อยจะต้องให้ความสุขนางไปห้าสิบปีเต็ม ยิ่งไปกว่านั้น ห้ามเจ้าตายก่อนนางเป็นอันขาด"...พ่อรักลูกสาวมากๆ...Smiley
"ตงลง! ข้าสาบานว่าจะให้เวลาแห่งความสุขแก่นางอย่างน้อยห้าสิบปี และจะไม่ตายก่อนนางอย่างเด็ดขาด แต่..."
"เจ้าคิดจะต่อรองกับข้าอย่างนั้นหรือ!"
"มิได้"......"ข้าเพียงอยากพูดว่าข้าจะรีบตายหลังนางทันที มิเช่นนั้นเกรงว่าสวรรค์จะกว้างใหญ่เกินไปจนข้าอาจหานางไมพบ"...ซาบซึ้งสุดๆ...Smiley


อ่านจบ...บอกไม่ถูกค่ะว่าจะชอบหรือไม่ชอบดี...เนื้อเรื่องเฉยๆ แต่คำพูดในเรื่องกินใจมาก ไม่ว่าจะเป็นคำพูดของพระเอกที่ดูมั่นคงจริงจังดี พ่อนางเอกที่ัรักและห่วงลูกสาวมาก จนถึงขนาดเก็บขนมที่ลูกสาวทำไว้ไม่ยอมกิน เพราะหากวันหน้าลูกสาวแต่งงานไปไกล เมื่อคิดถึงก็จะได้หยิบขนมขึ้นมาดูให้หายคิดถึง...เอาเป็นว่า...ชอบในระดับหนึ่งแล้วกันนะคะ...


ท่านหญิงจอมแ่ก่น ตอน ท่านหญิงพิสูจน์ัรัก...เล่มสุดท้ายกับท่านหญิงองค์สุดท้ายแห่งพรรองค์หญิง ชื่้อ จิ้งอวี๋...ฉายา หนอนตำรายา มีบุคลิกเยือกเย็น ใ่ฝันจะเป็นหมอ ในตอนแรกจะถูกจับแ่ต่งงานกับท่านหลง ทำให้แอบหนีไป จนเจอกับหมอเทวดาซึ่งเป็นเพื่อนกับท่านชายเฉิงเยี่ย สามีของท่านหญิงฉิงซิน และเคยรักษาฟู่เวยจนรอดชีวิตด้วย ท่านหญิงอยากจะกราบกรานหมอเทวดาจิ้งอวี่ ชื่อก็คล้ายกันอีกSmiley แต่...
"ข้าหวังที่จะกราบท่านเป็นอาจารย์ ให้ท่านสอนวิชาแพทย์ให้ข้า ข้าจะขยันหมั่นเพียรศึกษา..."
"ไม่ได้"
"เพราะอะไร ท่านกังวลว่าข้าจะเป็นตัวถ่วงท่านหรือ ข้าสามารถปลอมตัวเป็นชาย ทำหน้าที่ผู้ช่วยของท่าน..."
"เจ้าพูดง่ายเกินไปแล้ว ไม่ใช่ว่าใครก็ได้จะสามารถเป็นลูกศิษย์ข้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งสตรี ข้ายิ่งต้องเก็บค่าเล่าเรียน"
"แค่เรื่องเงินหรอกหรือ ข้าจ่ายให้ท่านได้"
"ข้าไม่รับเงิน แต่ถ้าเป็นตัวเจ้า ข้าจะรับไว้"
"ท่าน!"
"ให้เวลาเจ้าคิดให้ดี ขอเพียงเจ้าบอกว่าตกลง วันนี้พวกเราก็จะจากคฤหาสน์แห่งนี้ไปด้วยกัน สำหรับค่าเล่าเรียนนั้น วันแรกก็คือจูบที่่นี่"...พระเอกก็ลูบแก้มนางเอก...
"วันที่สองก็คือตรงนี้..."...ลูบไปที่ปาก...Smiley
"นี่สำหรับวันที่สาม..."...คิดเอาเองว่าตรงไหน...อ๊าย เิขินแทน...Smiley


เพราะการกราบหมอเทวดาเป็นอาจารย์ไม่สำเร็จ จิ้งอวี๋เลยถูกส่งตัวกลับบ้าน และส่งตัวไปแต่งงานกับท่านหลงทันที แต่...สุดท้ายจิ้งอวี๋ก็ได้เป็นภรรยาของหมอเทวดาจิ้งอวี่จนได้...เพราะอะไร...ไปอ่านเอานะคะ...แต่ถ้าได้อ่าน...ก็เดาได้ตั้งแต่ต้นเรื่องเลยล่ะ...

อ่านจบ...ชอบค่ะ...แอบเขินแทนนางเอกตลอด...พระเอกฉลาดดี มีหลายบุคลิก ดูสบายๆแต่เวลาต้องทำธุรกิจหรือรักษาคนไข้ก็จะเปลี่ยนไปเป็นอีกคนเลย...แต่เวลาอยู่กับนางเอกทีไร ชอบแกล้งตลอด Smiley


สรุป...สำหรับเรื่องที่ไม่ได้คาดหวังมาก...ถือว่าสนุกในระดับหนึ่งเลยค่ะ เรื่องท่านหญิงสลับรัก...ชอบมากที่สุด...และรองลงมาคือท่านหญิงพิสูจน์รักค่ะ...ส่วนอีกสองเรื่องที่เหลือให้คะแนนไม่ถูก...ถือว่าเสมอกันแล้วกัน...



Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 1 มกราคม 2557 20:02:07 น.
Counter : 3392 Pageviews.

5 comments
  
ชุดนี้ ชอบแค่สองเรื่องเหมือนจขบ. ส่วนอีกสองเรื่อง เฉยๆ ค่อนไปทางไม่ชอบ
และเป็นชุดแรกๆ ที่เริ่มอ่านมากกว่ารัก และตามอ่านมาจนถึงทุกวันนี้
โดย: ฟ้าใส ในเงาจันทร์ วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:22:01:29 น.
  
ชุดนี้หวานเย็นยังไม่ได้อ่านเลยสักเล่มอะค่ะ
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:1:51:45 น.
  
ท่าทางจะน่ารักดี แต่คงไม่ใช่แนวแม่ไก่แน่เลย
โดย: แม่ไก่ วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:11:54:55 น.
  
อ่าน ท่านหญิงสลับรัก ไปเล่มเดียว.......รู้สึกชอบมาก ว่าจะหามาอ่านให้ครบชุด แต่อ่านบล็อกนี้แล้วเปลี่ยนใจ ไว้หาแค่เล่มสุดท้ายดีกว่า.......
โดย: พุดน้ำบุศย์ IP: 61.91.203.165 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:13:35:13 น.
  
คุณฟ้าใสฯ...ดีใจที่เจอคนชอบเหมือนกันค่ะ

คุณหวานเย็นฯ...ลองดูสักครั้งค่ะ

คุณแม่ไก่...นานทีลองเปลี่ยนแนวดูบ้าง อาจเจอแนวใหม่ก็ได้นะคะ

คุณพุดน้ำบุศย์...จากรีวิวคุณเลยค่ะ ทำให้ต้องตามหาอ่าน
โดย: Aneem วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:19:55:55 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Aneem
Location :
สระบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?]



ปีนี้+++ตั้งเป้าไว้ว่าจะพยายามซื้อหนังสือให้น้อยลง...แต่จะอ่านของเก่าที่ดองอยู่ให้มากขึ้น...จำทำได้มั้ยนะ!!!