ธันวาคม 2555

 
 
 
 
 
 
1
3
4
5
6
7
8
9
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog
กุหลาบซ่อนกลิ่น...เล่มเดียวที่อ่านจบ
ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ปกติจะต้องอ่านได้อย่างน้อยๆสอง-สามเล่ม
แต่ไม่รู้เป็นไร วันหยุดเยอะเลยพลอยขี้เกียจอ่านไปด้วย
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป อ่านจบไปได้เล่มเดียวเอง...ยังมีดองอยู่ในตู้อีกเพียบเลย...

กุหลาบซ่อนกลิ่น...เฟื่องนคร... ได้อ่านงานของคนเขียนคนนี้มาหลายเรื่องแล้วค่ะ แล้วก็เคยบอกไปตั้งแต่บล็อกก่อนๆแล้วว่าชอบภาษาที่ใช้ ธรรมดามากๆแบบได้ยินตามท้องถนนทั่วๆไปเลยล่ะค่ะ
เรื่องเริ่มจากว่านางเอกของเราเป็นสาวห้าวเรียนจบก่อสร้าง อยากจะฝึกงานในร้านอาหารเพื่อจะไปช่วยน้าที่เปิดร้านอาหารอยู่ในต่างประเทศและจะเรียนต่อด้วย เลยได้มาฝึกงานในร้านของพระเอก
นางเอกของเรารูปลักษณ์ภายนอกเหมือนทอมบอย ผมสั้น พูดจาไม่เพราะ มีแต่เพื่อนผู้ชายเรียกได้ว่าพูดจาแบบมึงมาพาโวยกันนั่นแหละค่ะ (แต่ถ้าไปเิดินแถวๆเทคนิคก็จะได้ยินแบบนี้แหละนะ) แต่จริงๆแล้วนางเอกของเรานี่เป็นผู้หญิงแท้ๆนะที่ต้องทำเป็นทอมก็เพื่อความปลอดภัยของตัวเองที่ต้องไปอยู่ในดงผู้ชาย พระเอกก็ดูเป็นผู้ใหญ่ พึ่งพาได้ แบบ...ยังไงดีล่ะ...ดูเป็นคนธรรมดามีข้อดีข้อเสีย ไม่ดีเวอร์จนแทบจะเป็นเทวดา หรือเลวจนเหมือนซาตาน เอาเป็นว่าเราถูกใจพระเอกแบบนี้ล่ะ เรียบๆง่ายๆ ดูแล้วน่าจะมองเห็นได้ตามท้องถนน 555
นางเอกก็เด็กจบใหม่ ยังไม่ค่อยมีความมั่นใจในการตัดสินใจอะไรเท่าไหร่ แต่อ่านแล้วไม่ขัดใจนะคะ เพราะเธอก็ค่อยๆมีพัฒนาการไปเรื่อยๆ ชอบตอนเขินๆพระเอก ส่วนพระเอกก็ไม่ค่อยกล้าจีบเต็มที่เพราะติดว่านางเอกยังเด็กอยู่ เลยได้แต่ส่งสายตากันไปกันมา แบบให้ได้ลุ้นได้คิดไปเอง แต่พอตกลงใจกันแล้วนั่นแหละ อุ๊ย...หวานซ้า...คนอ่านอิจฉา 555

พระเอกยังแอบกวนได้ีอีก ตอนที่นางเอกมาสัมภาษณ์งาน (เพื่อนพระเอกฝากงานให้)
"คือ ม่า ที่คุณซ้งฝากงานไว้ให้"
"อืม"...ฯลฯ...
"คุณซ้งบอกเถ้าแก่แล้วใช่ไหม"
"ฉันแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ"..."เรียกใหม่"
"เจ้านาย"
"มากไปฉันคนธรรมดา ไม่อยากมีชนชั้นอะไรมากมาย"
"พี่สูรย์"
"เรามีพ่อแม่คนเดียวกันเหรอ"
"คุณสูรย์"
สูรย์พยักหน้าพอใจ...
เอ่อ...แอบคิดว่า กวนกันตั้งแต่หน้าแรกเลยเชียว >
เรื่องนี้ก็มีให้เห็นถึงความรักของเพื่อน ที่แม้ว่ามันออกจะ...ไปนิด แต่ถ้าใครเคยเรียนพวกอาชีวะเทคนิคมาก่อนการพูดจาแบบนี้ถือว่าได้ยินกันเป็นปกติ ไม่เชื่อไปเดินแอบฟังได้เลย...555
"มึงจะไปไหนอีม่า"
"ไปธุึระกับพี่เขา พาไปหาที่พัก แถวๆนี้แหละ"
"เย็นนี้มึงต้องกลับมานะ อย่าหนีไปกับแฟนนะมึง"
"ไอ้บ้า แฟนอะไร เขาเจ้านายกู"
"กูดูออกหรอกน่า เขามาจีบมึง"
"พวกมึงเป็นอะไรกัน"
"มึงนั่นแหละเป็นอะไร"
"กูก็เป็นกู เป็นเหมือนเดิม"
"มึงตีตัวออกห่างจากพวกกู ทำตัวเหมือนสาวๆ น้ำทะเลก็ไม่ยอมเล่น มึงจะมีแฟนใช่ไหม"
"อ้าว...ไอ้นี่ ฯลฯ"
"เขามาเพื่อจะฟันมึงน่ะสิ"
"ปากมึงนะ"
"กูห่วงมึงหรอก กูต้องพูด"..."กูไม่อยากให้มึงน้ำตาเช็ดหัวเข่า"
"ผู้ชายบางคนมันก็อยากเอาชนะผู้หญิงอย่างมึง"

อ่านแล้วก็เข้าใจได้ว่าเป็นแบบเพื่อนเป็นห่วงเพื่อน เพื่อนที่รู้สึกว่าเป็นเพื่อนกันจริงๆแบบไม่มีแบ่งหญิงชาย ถึงแม้จะยังเด็กอยู่และอยู่ในวัยหัวเลี้ยวหัวต่อ แต่ก็รู้จักฉุดรั้งเตือนสติกันและกัน ถือว่า...เป็นกลุ่มเพื่อนที่น่าคบเลยแหละ 555

และเพราะนางเอกของเรามีแต่เพื่อนผู้ชายนี่แหละ พอวันจะไปให้พ่อแม่พระเอกดูตัวก็เลยแอบฮาิหน่ิอยๆ
"มึงทำอะไรอยู่" นางเอกของเราโทรไปหาเพื่อนซึ่งก็เป็นผู้ชายอีกนั่นแหละ
"แดกข้าว...มีอะไรรึ"
"กูกลุ้มใจ...คุณสูรย์เขาจะพากูไปกินข้าวกับพ่อแม่เขาที่บ้านเย็นนี้...แล้วให้กูแต่งตัวสวยๆ กูเครียด"
"มึงก็ไปร้านเสริมสวย ร้านเสื้อผ้าผู้หญิง ปากซอยบ้านมึงก็มี"
"ทำไมกูไ่ม่มีเพื่อนผู้หญิงบ้างนะ"
"เมียไอ้พวกนั้นไง มึงก็เรียกมาช่วยมึงสิ"
"อีพวกมันหัวเราะกูตายห่าเลย ตอนนี้มีมึงคนเดียวแหละที่กูพูดอะไรได้เยอะที่สุด แล้วมึงก็อย่าหัวเราะให้กูขาดความมั่นใจด้วย"
"กูอยากเห็นมึงตอนสวยจริงๆว่ะ"
"กูไม่ึคุยกับมึงแล้ว แดกข้าวต่อไปเหอะ"  เอ่อ...แรงกันได้อีก...


ใช่ว่าจะมีแต่ฉากมึงมาพาโวยของนางเอกและเพื่อนๆ (กลัวคนอ่านจะรับไม่ได้) ฉากหวานๆก็มีให้เห็นบ้าง อิอิ
"งอนอะไรม่าหรือฮะ"
"ไม่ได้งอน"
"งั้นก็หันมาทางนี้"
"ทำไมต้องเชื่อด้วย"
"ม่าขยับเองก็ได้"..."เราดีกันนะ"



"งูเหลือม อู๊ยยย"..."อะไรคุณสูรย์"
"ไม่ต้องตกใจ มีฉันอยู่ทั้งคน รู้ไหมโบราณเขาว่า...ฯลฯ"
"แล้วเอาหน้ามาใกล้ๆทำไม"
"เมื่อเย็นเป็นไงมั่ง"
"คุณสูรย์เป็นบ้าอะไรเนี่ย"
"...มาจูบทีนึง"
"ไม่เอา...เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นเนี่ย"
"เราไม่รักฉันเหรอ"
"คุณสูรย์ผีเข้าหรือเปล่า"
"ถามคำเดียว เรารักฉันไหม"
"ฝนตกมันก็โรแมนติกอยู่นะ แต่ว่างูเลื้อยอยู่ข้างหน้านี่ใครจะมีอารมณ์..."
"คุณสูรย์ ถามคำเดียว คุณสูรย์คิดยังไงกับม่า"
"รัก..." โอ๊ย...คำเดียวสั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความสุดๆ
"แล้วเราล่ะ รักฉันไหม"
"รัก..." นางเอกก็ตรงได้ใจดี ชอบๆๆๆ รักก็บอกว่ารักไม่ต้องมามัวอมพะนำกัน


สรุปแล้วเรื่องนี้ชอบค่ะ...ได้ข่าวว่าจะเป็นละครด้วย คิดว่าถ้าทำเป็นละครจริงคงต้องตัดคำพูดหยาบๆออกไปเกือบหมดเรื่อง ฮา...เอาจริงๆแล้วที่มันฮามันขำก็เพราะคำพูดในกลุ่มเืพื่อนของนางเอกนี่แหละค่ะ ถ้าตัดออกจริงก็อาจจะฮาได้แต่คงไม่ได้อรรถรสเท่า...อิอิ




Create Date : 10 ธันวาคม 2555
Last Update : 5 มกราคม 2556 15:38:26 น.
Counter : 3496 Pageviews.

5 comments
  
นักเขียนท่านนี้เคยอ่านเรื่องหนึ่ง ยังไม่โดนเท่าไหร่ เลยไม่ได้ตามต่อค่ะ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 11 ธันวาคม 2555 เวลา:10:05:54 น.
  
เอิ่ม...ไม่ใช่โลกสวย
แต่ไม่ชอบผู้หญิงพูดมึง กู อ่ะค่ะ ไม่ว่าจะในชีวิตจริงหรือในนิยาย

เล่มนี้คงขอผ่าน
โดย: แม่ไก่ วันที่: 11 ธันวาคม 2555 เวลา:12:09:41 น.
  
คุณเฟื่องนครเป็นนักเขียนอีกคนที่เราคิดว่าเขียนบทสนทนาได้มีเสน่ห์ อ่านแล้วเพลิน อ่านแล้วอมยิ้มตาม
โดย: nanaspace วันที่: 11 ธันวาคม 2555 เวลา:21:02:17 น.
  
ชื่อเรื่องน่าสนใจดีอะค่ะ
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 11 ธันวาคม 2555 เวลา:21:45:41 น.
  
คุณพุดฯ...เราก็อ่านเป็นบางเรื่องค่ะ เห็นว่ามีหลายนามปากกาด้วย
แต่ก็ยังไม่เคยลองอ่านนามปากกาอื่นนะคะ

คุณnanaฯ...คือเราอ่านงานเค้ามาได้สองสามเล่มแล้วค่ะ แล้วส่วนใหญ่ที่เจอคืออ่านแล้วรู้สึกว่าภาษาที่ใช้ธรรมดามาก แบบที่ได้ยินได้ฟังอยู่ทุกวัน แต่เล่มนี้...แบบว่าแอบแรงนิดนึง

คุณหวานเย็นฯ...
โดย: Aneem วันที่: 12 ธันวาคม 2555 เวลา:19:49:29 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Aneem
Location :
สระบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?]



ปีนี้+++ตั้งเป้าไว้ว่าจะพยายามซื้อหนังสือให้น้อยลง...แต่จะอ่านของเก่าที่ดองอยู่ให้มากขึ้น...จำทำได้มั้ยนะ!!!