รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๖ สวัสดีค่ะ...ช่วงนี้อากาศเริ่มเปลี่ยนอีกแล้ว หน้าหนาวใกล้เข้ามาแล้วค่ะ ระวังสุขภาพกันด้วยนะคะ ใครสอบก็ขอให้ตั้งใจ ทำคะแนนได้เยอะๆ ค่ะ ปิดเทอมแล้วก็อย่ามัวเที่ยวเพลินนะคะ ส่วนคนทำงานทั้งหลายก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ ไตรมาสสุดท้ายแล้ว ขอให้สิ้นปีนี้ได้โบนัสกันเยอะๆ นะคะ +++++++++++++++++++++++++ รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๖ เสียงขลุ่ยดังมาจากศาลาไม้กลางสวนด้านหลังตึกทำให้เพลงพิณดึงมือของคนที่จับมือหล่อนไม่ปล่อยมุ่งหน้าไปด้านนั้น ร่างสูงใหญ่ของน้องชายคนรองของศาสตร์นั่งเอนพิงเสา ในมือมีขลุ่ยเลางาม การมาบ้านวรรณวิจักษ์บ่อยๆ ทำให้หล่อนทราบว่าสมาชิกบ้านหลังนี้เล่นดนตรีได้ทุกคน ชำนาญบ้างไม่ชำนาญบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเล่นเครื่องดนตรีสากลอย่างเปียโน ไวโอลิน หรือแซกโซโฟน เพิ่งเห็นธีร์เป่าขลุ่ยเป็นครั้งแรก “เจ้าธีร์นึกครึ้มอะไรแต่เช้า” ศาสตร์หัวเราะเบาๆ มองน้องชายด้วยแววตายิ้มขำ เขาไม่เห็นธีร์เป่าขลุ่ยมานานแล้ว ตกหลุมรักครั้งนี้...ท่าทางจะอาการหนัก ได้รับ ‘ของขวัญ’ ไม่ธรรมดาก็เป็นอย่างนี้ล่ะ “เพราะจังเลยค่ะ” เพลงพิณชื่นชม ศาสตร์มองคนที่กำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่นานนี้ด้วยแววตารักปนเอ็นดู เพลงพิณมีเสียงดนตรีอยู่ในหัวใจอยู่แล้วคงจะปลื้มเสียงขลุ่ยของธีร์มากเลยทีเดียว เขาจูงมือบางเข้าไปในศาลาเมื่อธีร์วางขลุ่ยลง “พี่ธีร์เป่าขลุ่ยเพราะจังเลยค่ะ คุณศาสตร์เคยเล่าให้ฟัง เพิ่งได้ยินเสียงจริง” เพลงพิณเอ่ยเสียงใส ทรุดนั่งลงข้างกายศาสตร์ “ขอบคุณครับ” ธีร์ยิ้มนิดๆ มองพี่ชายที่ยังกุมมือบางด้วยแววตาขำๆ ศาสตร์ชอบทำตัวเป็นเจ้าของเพลงพิณตลอดเวลา “ซ้อมเอาไว้ไปจีบสาวเรอะ...” ศาสตร์อดปากไม่ได้ “เชยระเบิดเลยว่ะ เป่าขลุ่ยจีบสาว โอ๊ย!” เขาร้องเมื่อถูกเล็บจิกเข้าที่หลังมือ “เสียงขลุ่ยออกจะเพราะ ไม่เห็นเชยตรงไหน” ธีร์หัวเราะหึๆ “สาวชอบ...ไม่ถือว่าเชยหรอก” เพลงพิณตาโต ขณะที่ศาสตร์หัวเราะเสียงดังกับคำพูดหน้าตาเฉยของธีร์ “ว้าว...แปลว่าพี่ธีร์เป่าขลุ่ยจีบพี่ขวัญเหรอคะ” พูดถึงของขวัญหล่อนก็อดนึกถึงวิญญาณที่ตามติดมาไม่ได้ สิทธิเทพบอกว่าเป็นฝาแฝดของของขวัญ “ก็...เขาชอบ” ธีร์ตอบยิ้มๆ มองเพลงพิณอย่างใคร่ครวญ เขาน่าจะคุยเรื่องเมืองขวัญกับเพลงพิณดีไหม เพราะเป็นคนเดียวที่น่าจะ ‘คุย’ เรื่องนี้ได้รู้เรื่องที่สุด “ระวังนะโว้ย เป็นครูบาอาจารย์คิดเครมลูกศิษย์” ศาสตร์อดขัดคออย่างหมั่นไส้ไม่ได้ ธีร์เล่นเขาไว้เยอะ ขอเอาคืนหน่อยเถอะ “คุณศาสตร์นี่ก็...” เพลงพิณค้อนให้ แต่ก็อดคิดไม่ได้เหมือนกันว่ามันยุ่งๆ ชอบกล ลูกศิษย์อย่างพี่ขวัญก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว...ไม่น่าจะเป็นอะไรมั้ง “พูดจาไม่เข้าหูแบบนี้ไปไกลๆ เลยไป เราจะคุยกับน้องเพลง” ธีร์โบกมือไล่พี่ชายตรงๆ เขาก็ยังคิดไม่ตกอยู่เหมือนกัน แต่นอกจากเรื่องสถานะระหว่างเขากับของขวัญแล้วยังมีเรื่องอื่นให้ทำก่อน “ไม่ไปโว้ย...” ไม่ใช่แค่พูด ศาสตร์ยังกุมมือเพลงพิณไว้แน่น “มีอะไรหรือเปล่าคะ” เพลงพิณสบตาคู่สวยของธีร์ แม้ว่าจะคล้ายคลึงกับนัยน์ตาสีน้ำตาลทองของศาสตร์แต่ก็ไม่ทำให้หล่อนหวั่นไหว มีดวงตาสวยๆ เพียงคู่เดียวที่ทำให้หล่อนแพ้ราบคาบ แววตาธีร์บอกว่ามีเรื่องอยากจะพูดกับหล่อนจริงๆ “อืม...พี่มีเรื่องอยากถามหน่อย นายไปไกลๆ ได้ไหมวะ” ธีร์หันไปไล่ศาสตร์เอาตรงๆ แต่พี่ชายไม่มีวี่แววว่าจะยอม “ก็พูดมาสิ...ฉันกับพิณก็เหมือนคนๆ เดียวกันนั่นแหละ...โอ๊ย” ศาสตร์ลูกแขนที่ถูกตีอย่างแรง “พูดให้ดีๆ นะคะ” เพลงพิณค้อน ธีร์ส่ายหน้า ชักเลี่ยนความหวานของพี่ชาย แต่ท่าทางเขาคงจะกำจัดศาสตร์ไปไม่ได้ เอาเถอะ...ยังไงศาสตร์ก็รู้อยู่ว่าเพลงพิณมีความสามารถพิเศษอะไรบ้าง “มีวิธีอะไรไหมที่จะติดต่อกับวิญญาณได้” “พี่ธีร์ว่าอะไรนะคะ!” เพลงพิณอุทาน มองคนถามอย่างพิศวง เป็นคำถามที่หล่อนไม่คิดว่าจะมาจากธีร์ ความจริงหล่อนคิดอยู่ด้วยซ้ำว่าเขาไม่เชื่อเรื่องวิญญาณ “มาแนวไหนวะธีร์” ศาสตร์สงสัยเช่นกัน “น้องเพลงเห็นใช่ไหม...เมืองขวัญน่ะ” ธีร์ถามเข้าประเด็น พอใจที่ของขวัญชะงัก มองเขาอย่างประเมิน “หมายความว่า” เพลงพิณกลืนน้ำลาย ธีร์มองเห็นวิญญาณได้... “พี่อยากรู้ว่ามีทางไหมที่ของขวัญจะติดต่อกับเมืองขวัญได้” ธีร์ถามย้ำ “เอ่อ...เรื่องนี้ เพลงก็ไม่แน่ใจนะคะ เท่าที่รู้มาถ้า ‘คลื่น’ ไม่ตรงกันก็ ‘จูน’ กันไม่ติดค่ะ แต่ถ้าจะหาวิธีช่วย...ก็ยังไม่แน่อยู่ดีค่ะ” เพลงพิณตอบอย่างไม่แน่ใจนัก หล่อนไม่รู้เหมือนกันว่าจะติดต่อกับวิญญาณได้อย่างไร เพราะสำหรับหล่อนแล้วมันเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ “แปลว่าไม่มีทางงั้นเหรอ” “ก็...อาจจะมีพวกทรงเจ้าเข้าผี แต่เพลงก็ไม่แนะนำนะคะ ถ้าเจอของจริงยังไงก็ต้อง ‘ผ่าน’ คนอื่นอยู่ดี...” หล่อนมองสีหน้าเคร่งเครียดของธีร์ “ทำไมพี่ธีร์ไม่เป็น ‘ตัวกลาง’ เองล่ะคะ” ธีร์ถอนหายใจยาว...เขาก็ถามตัวเองอย่างนั้นเหมือนกัน “พี่กลัวว่าของขวัญจะไม่เชื่อ” “แต่พี่ธีร์ยังไม่เคยลองใช่ไหมคะ” เขาไม่กล้าลองน่ะสิ เพราะไม่รู้ว่าจะมีผลลัพธ์อย่างไร แม้ของขวัญจะเป็นคนกลัวผี...เชื่อว่าโลกนี้มีผีจริง แต่จู่ๆ จะให้เขาบอกว่าเห็นวิญญาณฝาแฝดของหล่อน...เฮ้อ “เพลงว่าที่พี่มองเห็นเขาได้ ก็อาจจะเป็นสิ่งบอกอะไรบางอย่างนะคะ...” เพลงพิณยิ้มให้กำลังใจ “พี่ขวัญคงไม่คิดว่าพี่โกหกหรอกค่ะ” “ตกลงยังไงกันแน่ วิญญาณอะไร ของใคร” ศาสตร์มองน้องชายก่อนจะมาสบตาคนข้างกาย เขาชักไม่แน่ใจว่าเข้าใจถูกหรือผิด ธีร์นี่นะมองเห็นวิญญาณได้... เพลงพิณหัวเราะ เหลือบไปยังธีร์ซึ่งยังจมกับความคิดตัวเองจึงอธิบายแทน “เอาง่ายๆ นะคะ พี่ธีร์มองเห็นวิญญาณที่อยู่กับพี่ขวัญน่ะค่ะ รู้สึกจะเป็นฝาแฝดที่ตายไปตั้งนานแล้วคอยมาดูแล แต่พี่ขวัญเขาไม่เห็นหรอกค่ะ พี่ธีร์ก็เลยอยากให้พี่ขวัญรับรู้ค่ะ” ศาสตร์พยักหน้า “นายอยากให้ของขวัญรับรู้...แล้วเจ้าตัวเขาจะมีความสุขไหมถ้าได้รู้น่ะ” ของขวัญเก็บเอกสารใส่ในกระเป๋าแฟ้ม สำรวจว่ามีสิ่งของที่ลืมบ้างหรือไม่ก่อนจะลุกขึ้น เตรียมออกจากห้องพักสาขาซึ่งนั่งทำการบ้านอยู่กับเพื่อนๆ ในตอนบ่าย “จะกลับแล้วเหรอพี่ขวัญ” พิชญาถาม “จะขึ้นไปหาแม่น่ะ ได้เวลาแล้ว” ของขวัญตอบยิ้มๆ ได้เวลาที่หล่อนจะต้องขึ้นไปห้องแล็บข้างบน อีกฝ่ายพยักหน้า “ขยันจังเลยพี่ขวัญ สงสัยจะได้จบเป็นคนแรก” พิชญายิ้มกว้าง หล่อนกับเพื่อนๆ แค่ทำการบ้านทำรายงานก็แทบแย่แล้ว แต่ของขวัญนำหน้าไปหลายก้าว เห็นว่าอาจารย์รวินันท์พอใจหัวข้อที่จะทำแล้ว เหลือเพียงดูแลรายละเอียดเท่านั้นก็จะสามารถสอบโครงร่างวิทยานิพนธ์รอบแรกได้แล้ว ของขวัญยิ้ม แล้วบอกว่าขอตัวก่อน หล่อนสังหรณ์ใจว่าจะไม่ได้สอบเร็วๆ นี้น่ะสิ ของขวัญเดินออกมาจากห้องพักสาขา แสงจ้าที่ผ่านกระจกเหนือหน้าต่างทำให้หล่อนเดินอย่างสบายใจไม่ต้องกลัวจะมี ‘อะไร’ โผล่มาให้ขวัญบิน แต่... ‘อะไร’ ที่ทำให้ของขวัญหัวใจเต้นผิดจังหวะ ยืนอยู่กลางห้องโถงหน้าลิฟต์ ของขวัญรีบไหว้อาจารย์สองท่านที่กำลังคุยกันอยู่ หล่อนหลบสายตาทั้งสองคู่ “จะกลับแล้วเหรอคุณ” นิพนธ์ถามลูกศิษย์ ริมฝากแย้มนิดๆ หางตาปรายไปทางของอาจารย์รุ่นน้อง ธีร์ทำหน้าเฉยๆ ได้ดี “จะขึ้นไปห้องแล็บข้างบนค่ะ” ของขวัญตอบเรียบร้อย “อืม...เป็นไงบ้าง จะแต่งตั้งกรรมการหรือยัง” นิพนธ์พยักหน้า เขายังไม่ได้คุยกับดร.รวินันท์เลยว่าของขวัญคืบหน้าไปถึงไหน เห็นทีจะต้องไปพบสักหน่อยแล้ว อืม...หรือจะให้ธีร์ไปคุยดีนะ “ยังไม่เรียบร้อยเลยค่ะ ถ้าพร้อมแล้วขวัญจะไปเรียนอาจารย์นะคะ” ของขวัญพยายามมองเพียงแค่อาจารย์นิพนธ์ ส่วนอาจารย์อีกคนนั้นหล่อนไม่กล้าหันไปมอง พักนี้ยิ่งตีหน้าตายไม่ค่อยได้อยู่ด้วย “ก็แล้วแต่คุณ แต่ถ้าได้สอบในเทอมนี้ก็ดี” นิพนธ์พยักหน้า ของขวัญจึงรีบขอตัวขึ้นไปข้างบน นิพนธ์หันกลับมาทางอาจารย์รุ่นน้อง “ได้เรื่องได้ราวดี...นายว่าไหม” “พี่ว่าดีก็คงดีมั้งครับ” ธีร์ตอบยิ้มๆ สบตาจับผิดของรุ่นพี่ เขาไม่แน่ใจว่าจะมีใครหูตาเร็วเหมือนนิพนธ์ แต่หวังว่าจะมีคนรู้ให้น้อยที่สุด เฮ้อ...เมื่อไหร่ของขวัญจะเรียนจบล่ะนี่ เขาชักเข้าใจความรู้สึกของศาสตร์ที่ต้อง ‘รอ’ ขึ้นมาบ้าง ของขวัญรีบมายังห้องแล็บแต่ปรากฏว่าห้องล็อก จึงเดินต่อไปที่ห้องของอาจารย์สาวเห็นว่าไฟเปิดจึงเคาะประตู เพียงอึดใจก็ได้ยินเสียงอนุญาตตอบกลับมา “ขวัญเองค่ะอาจารย์” ของขวัญเปิดประตูเข้าไป เห็นอาจารย์สาวนั่งหน้าเคร่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊ก “อ้อ...มีอะไรเหรอคะ” “เอ่อ... วันนี้อาจารย์ไม่รันแล็บเหรอคะ” ของขวัญถาม รู้สึกแปลกใจในท่าทางใจลอยของอาจารย์สาว ราวกับว่าสมาธิไม่ได้อยู่ที่หน้าจอ “จริงสิ...อาจารย์ลืมบอกไป วันนี้งดสักวันก็แล้วกัน” รวินันท์ถอนหายใจ วันนี้หล่อนไม่ได้ทำแล็บมาตั้งแต่เช้าแล้ว “เอ่อ...ค่ะ” ของขวัญรับคำเบาๆ แม้จะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ดร.รวินันท์ไม่เคยเป็นอย่างนี้ หล่อนเหลือบมองโน้ตบุ๊กตรงหน้า... มีทางไหนที่จะเข้าถึงข้อมูลในนี้บ้างไหมนะ แต่ที่แน่ๆ ก็คือ มันจะอยู่ข้างกายของ ดร.รวินันท์ตลอดเวลา ของขวัญถอนหายใจ... นึกถึงคำพูดของญาติผู้พี่ นพนันท์ย้ำนักหนาว่างานของหล่อนคือ ‘มองหา’ ไม่ใช่ลุยเข้าไปเหมือนปกติ ก็หล่อนไม่ค่อยจะถนัดบทเชอร์ล็อกโฮมส์นี่นา หล่อนชอบแบบเจมส์ บอนด์มากกว่า ธีร์มองร่างโปร่งแสงที่ตามเข้ามาในห้องพักของเขา เมืองขวัญยังคงทำหน้าตาบึ้งตึงเหมือนเคย แม้ไม่ได้พูดอะไรกันแต่ทั้งเมืองขวัญและเขาต่างก็รู้ว่าความเป็นอริระหว่างกันลดลง...แต่ก็ยังไม่หมดไปเสียทีเดียว “ฉันไม่ได้ฆ่าไชยยศ” ธีร์เอ่ยหลังจากนั่งลง สบตาร่างโปร่งแสงที่ยืนกอดอกอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา เมืองขวัญเพียงเลิกคิ้วเท่านั้น จากการที่พูดคุยกับพี่น้อง ‘ตัวร้าย’ ของบ้าน พวกเขาไม่แน่ใจก็จริงว่าของขวัญทำอะไร ชัชชนนท์บอกว่าอย่าไปถามเจ้าตัวเลย ไม่ว่าจะเรื่องคอขาดบาดตายแค่ไหน หล่อนไม่มีทางตอบแน่นอน ที่มั่นใจก็คือต้องเกี่ยวกับการตายของไชยยศ เพราะความผิดปกติรอบตัวเขาก็มีเพียงแค่การตายของเพื่อนสนิทเท่านั้น ซึ่งเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าเกิดจากอะไรกันแน่ และ...เขาไปเกี่ยวข้องกับการตายของไชยยศตรงไหน ‘แล้วบอกผมทำไม’ เมืองขวัญย้อน ธีร์เอนหลังพิงพนัก พยายามไม่โมโหไปก่อนเพราะคำพูดและน้ำเสียงกวนๆ ของเมืองขวัญ “ฉันรู้ว่านายเข้าใจว่าฉันกำลังหมายถึงอะไร ฉันจะไม่ถามแล้วว่าของขวัญกำลังทำอะไร....” เขาจ้องตาวิญญาณเด็กหนุ่ม “ฉันจะถามแค่ว่า...ฉันจะช่วยอะไรของขวัญได้บ้าง” เมืองขวัญสบสายตาอีกฝ่ายนิ่ง รับรู้ได้ถึงความจริงจังในแววตาคมกล้า “วันนี้ฉันนัดคุณแวววรรณ ภรรยาของไชยยศกับลูกสาวของเขามาทานข้าวกัน นายคิดว่าของขวัญจะสนใจไหม” ธีร์เอ่ยต่อ เมืองขวัญเม้มริมฝีปาก... ‘ไอ้หมอบ้า’ ท่าทางจะเอาจริง “เมืองขวัญ!” ธีร์ตะโกนเมื่อร่างโปร่งแสงหายไปต่อหน้าต่อตา เขากำหมัดนิ่งไปอึดใจก่อนจะนึกได้ว่าการหายไปของเมืองขวัญแปลว่าอะไร ของขวัญ! ธีร์ผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ถลาไปยังประตูแล้วเปิดพรวดออกไป “อาจารย์!” ของขวัญอุทานเบาๆ เมื่อเดินลงมาถึงห้องโถงชั้นล่าง ขณะชำเลืองไปยังห้องพักของธีร์ ประตูห้องก็เปิดออกมาจนหล่อนแทบสะดุ้ง ธีร์ชักจะออกมาจากห้องได้ตรงกับเวลาที่หล่อนลงมาจากห้องแล็บหลายครั้งเกินไปหรือเปล่า มันไม่ค่อยเข้ากับทฤษฏีความบังเอิญของนพนันท์เลย “ของขวัญ...” ธีร์ชะงัก มองใบหน้าเกลี้ยงเกลาเร็วๆ หล่อนดูเรียบร้อยดีไม่ต่างไปจากที่เจอเมื่อครู่ เขากวาดสายตามองหาเมืองขวัญ อีกฝ่ายยืนพิงพนังตึกข้างลิฟต์ ไม่มองมายังเขา ธีร์ค่อยๆ เปิดยิ้ม อยากตะโกนขอบใจเมืองขวัญดังๆ เลยทีเดียว “ทำแล็บเสร็จแล้วเหรอ” ธีร์ถามเพราะหล่อนเพิ่งขึ้นไปห้องแล็บได้สักครู่นี้เอง “เปล่าค่ะ วันนี้อาจารย์รวินันท์งดแล็บ” ของขวัญตอบรีบหลุบตาลง ไม่สบสายตาฉายประกายวาววับจนหัวใจสะท้าน นอกจากรอยยิ้มในนัยน์ตาของเขาแล้ว ภาพความทรงจำที่ศาลาริมน้ำยังจู่โจมซ้ำ ริมฝีปากอุ่นซ่านขึ้น จนหัวใจหล่อนจะต้านทานไม่ไหวอยู่แล้ว “หือ ดร.รวินันท์น่ะเหรอ” ธีร์ทวนอย่างแปลกใจ “ค่ะ ท่าทางอาจารย์จะไม่สบาย” ของขวัญพยักหน้า เอ่ยไปแบบนั้น รอดูปฏิกิริยาของเขา “งั้นเหรอ เมื่อเช้าผมก็เห็นปกติดีนะ” เขาพบหล่อนที่ห้องประชุมของศูนย์วิจัยซึ่งมีประชุมเกี่ยวกับโครงการวิจัยใหม่ ก็เห็นดร.รวินันท์ดูสดใสร่าเริงดี “มองหน้าผมแบบนี้หมายความว่ายังไงของขวัญ” ธีร์มองหญิงสาวด้วยแววตายิ้มๆ “แบบนี้ไหนคะ ขวัญก็มองปกติ” ของขวัญไม่แน่ใจว่าหล่อนใช้เสียงสูงกว่าปกติไปไหม เจอกันตั้งแต่เช้า...ไม่เห็นจะสนใจ “ไม่ปกติ...มองเหมือนคนหึงต่างหาก” ของขวัญมองคนกล่าวหาตาโตแล้วรีบหันไปมองรอบๆ ตัว ไม่มีใครอยู่ในรัศมีที่ได้ยินคำพูดเมื่อครู่ หล่อนค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ ธีร์ถอนหายใจ... เรื่องเขามันลำบากกว่าศาสตร์อีกนะ พี่ชายเขาแค่ชอบเด็กฝึกงาน...แต่เขานี่สิ เฮ้อ! “ไปคุยในห้องผมก็แล้วกัน” เขาเอ่ย แล้วหมุนตัวกลับ เดินเข้าห้องพักโดยฟังคำตอบรับหรือปฏิเสธ ของขวัญมองแผ่นหลังกว้างแล้วเดินลากขาตามหลัง ห้องเล็กๆ ของธีร์คงทำให้หัวใจของหล่อนทำงานหนักน่าดู “ผมเจอกับแอดไวเซอร์ของคุณตอนประชุมเมื่อเช้านี้ต่างหาก ไม่ได้ไปนัดเจอกันที่ไหน” ธีร์เอ่ยทันทีที่ของขวัญปิดประตูห้อง จริงๆ แล้วเขาควรจะต้องปิดประตูห้องทิ้งไว้ใช่ไหม... “ก็ไม่เกี่ยวกับขวัญนี่คะ” ของขวัญมองเมิน แต่รู้สึกผ่อนคลายลงมาเล็กน้อยจากคำอธิบายของเขา หล่อนยังยืนอยู่ใกล้ประตู ไม่เข้าไปใกล้เขา ธีร์โคลงศีรษะ ทรุดตัวนั่งลงที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน แล้วพยักหน้าให้หล่อนนั่ง มุมปากยิ้มน้อยๆ กับท่าทางอิดออดของหล่อน นัยน์ตาสีนิลนั้นมองเขาด้วยระแวดระวัง เขาจะไปทำอะไรหล่อนได้...โดยเฉพาะยังอยู่ในโรงพยาบาลและในห้องพักของเขาเอง แถมยังมีคู่แฝดของหล่อนตามประกบเข้ามาแบบนี้ นอกจาก... “รู้ไหม...ผมไม่เคยจูบลูกศิษย์ตัวเองหรอกนะ เพราะฉะนั้นคุณต้องรับผิดชอบที่ทำให้ผมทำผิด” ของขวัญรู้สึกเหมือนถูกครูฝึกยูโดจับทุ่มเป็นครั้งแรก หล่อนนั่งนิ่งเบิกตาโตมองเขาอย่างตกตะลึง พูดอะไรไม่ออกสักคำ ก็ใช่...หล่อนจำสิ่งที่ทำลงไปที่ศาลาริมน้ำ เพียงแต่...ไม่นึกว่าเขาจะพูดออกมาโต้งๆ อย่างนี้ ธีร์ยิ้มนิดๆ มองเลยของขวัญไปยังคู่แฝดของหล่อน เมืองขวัญมองเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ซึ่งเขาก็ไม่ค่อยจะเข้าใจหมอนี่นัก จะโกรธทำไม...ก็คราวนั้นไม่เห็นจะขัดขวางเขาสักนิด ส่วนของขวัญ...เขาตวัดสายตากลับมาที่ใบหน้าเกลี้ยงเกลาซึ่งกำลังแดงก่ำ ชวนให้คิดนอกลูกนอกทางเสียหนักนา ใจเย็นโว้ยธีร์! “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้คุณก็ว่างแล้วสิ จะไปไหนหรือเปล่า” ของขวัญทำได้แค่เพียงส่ายหน้า อย่าว่าแต่จะไปไหนเลย หล่อนยังคิดไม่ออกด้วยซ้ำว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ ถ้า ‘ครู’ รู้ว่าหล่อนควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้คงสั่งซ่อมแน่ๆ “ดี...งั้นรอเดี๋ยวนะ ผมนัดเพื่อนไว้ เราไปทานข้าวกัน” “เอ่อ... ถ้าอย่างนั้นอาจารย์ไปทานข้าวกับเพื่อนเถอะค่ะ ขวัญไม่...” “ไปเถอะน่า...” ธีร์ขัดขึ้นก่อนที่หล่อนจะปฏิเสธ เขายิ้มก่อนจะเอ่ยต่อ “คนกันเอง... ภรรยาของเพื่อนสนิทผมเอง หมอไชยยศไง” ของขวัญอึ้ง... รอยยิ้มของเขาบอกอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเขาไม่พูดไม่ถาม...หล่อนก็จะไม่พูดไม่ตอบ เขาอยากทำอะไรก็ตามใจเขาสิ... ธีร์พยักหน้า เขารู้อยู่แล้วว่าหล่อนไม่ปฏิเสธ...เหมือนเมืองขวัญนั่นแหละ ของขวัญเคยเห็นภาพของภรรยานายแพทย์ไชยยศแล้ว เป็นผู้หญิงรูปร่างบอบบาง ใบหน้าสวยหวาน เรียกว่าเหมาะสมกับนายแพทย์หนุ่มอนาคตไกลทีเดียว ส่วนตัวจริงนั้นต่างจากภาพถ่ายไปบ้าง คือ ผอมลง แววตาหม่นเศร้าอยู่ตลอดเวลา หล่อนมากับลูกสาววัยสามขวับกำลังน่ารักน่าเอ็นดู ซึ่งคงจะยังไม่รู้ว่าตัวเองได้กำพร้าพ่อไปแล้ว “คุณธีร์...ดีใจจังค่ะที่ได้เจอกัน” แวววรรณเอ่ยทักธีร์ เมื่อก่อนหล่อนพบกับเพื่อนสนิทของสามีบ่อย ไชยยศมักพูดถึงธีร์ให้ฟังอยู่เสมอๆ “เหมือนกันครับ เป็นยังไงบ้างคุณแวว” ธีร์ทักภรรยาของเพื่อนสนิท ก่อนจะแนะนำของขวัญให้อีกฝ่ายรู้จัก เขารู้ว่าของขวัญจับตามองแวววรรณภายใต้สีหน้าธรรมดาแล้วแววตาเรียบเฉยของหล่อน ของขวัญยิ้มให้กับหญิงสาวที่อายุไม่ได้มากกว่าเธอเท่าไหร่เลยก็ต้องมาสูญเสียครั้งใหญ่ ความตายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเผชิญก็จริง แต่การตายที่ยังไม่ทราบสาเหตุก็นับเป็นสิ่งที่ทรมานใจไม่น้อย จากแฟ้มของนพนันท์ แวววรรณ ภรรยาของนายแพทย์ไชยยศให้การว่าไม่รู้ว่าสามีทำอัตวิบากกรรมเพราะสาเหตุอะไร สามีไม่เคยพูดหรือบ่นเรื่องคับแค้นใจหรืออะไรที่จะเป็นสาเหตุได้ให้ฟังเลยสักครั้ง “ของขวัญ... ชื่อน่ารักมากค่ะ” “ขอบคุณค่ะ” ของขวัญพึมพำ พยายามเกลื่อนความขัดเขินจากสายตาของอีกฝ่ายที่มองหล่อนสลับกับธีร์ “คุณไชยคงดีใจมากนะคะถ้ารู้ว่าคุณธีร์มีคนมาทานข้าวด้วยแบบนี้” แวววรรณพยายามยิ้ม แต่การเอ่ยถึงสามีก็ยังทำให้เธอสะเทือนใจอยู่ไม่น้อย ธีร์พยักหน้าขรึมๆ “แล้วตอนนี้คุณแววยังอยู่ที่บ้านหรือเปล่าครับ” แวววรรณส่ายหน้า “แววพายายหนูไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ค่ะ ปิดบ้านเอาไว้” หล่อนทนอยู่เรือนหอหลังงามกับลูกสองคนไม่ไหว “ดีครับ อยู่กับคุณพ่อคุณแม่จะได้สบายใจ” “ค่ะ แววก็พยายามทำใจ ถึงอย่างไรคุณไชยเขาก็ไปจากแววกับลูกแล้ว” แวววรรณโอบบุตรสาวซึ่งกอดตุ๊กตาเบาๆ “จะเหลือก็แต่...ยังไม่รู้ว่าทำไมคุณไชยเขาถึงทำแบบนั้น แววไม่เข้าใจเลยจริงๆ ค่ะ” ของขวัญมองใบหน้าสวยอมเศร้า...แววตาคู่นั้นฉายแววหม่นหมอง นอกจากจะสะเทือนใจจากการสูญเสียแล้ว แวววรรณยังต้องรับมือกับทีมสืบสวนของตำรวจ เพราะคนกลุ่มแรกที่น่าสงสัยก็คือคนใกล้ชิด แต่เพราะไม่มีหลักฐานใดๆ อาจจะทำให้สรุปสาเหตุการตายว่าเป็นการฆ่าตัวตายจริงๆ ถ้าหากนพนันท์ไม่ได้รับมอบหมายให้มาค้นหาความจริงอย่างลับๆ ละก็ คงไม่มีการค้นพบความเชื่อมโยงกับการตายสามครั้งที่ผ่านมา จนหล่อนต้องมายืนอยู่ระหว่างเรื่อง ‘งาน’ กับเรื่อง ‘ส่วนตัว’ “ไชยคงจะมีเหตุผลของเขาที่เราไม่รู้น่ะครับ” ธีร์เอ่ยปลอบใจ แต่ทั้งเขาและแวววรรณก็มีข้อสงสัยเหมือนกัน เพราะฉะนั้นแวววรรณจึงขอให้มีการชันสูตรอีกรอบว่าไชยยศไม่ได้ตายเพราะสาเหตุอื่น เขาเหลือบมองร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา หล่อนนั่งเงียบ เอ่ยผสมบทสนทนาบ้าง แต่ปล่อยให้เขาพูดกับแวววรรณมากกว่า และที่ทำให้เขาแปลกใจก็คือหล่อนไม่ได้เอ่ยถามเกี่ยวกับไชยยศเลย เหมือนกับว่าหล่อนไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย “หรือบางที...คุณแววลองทบทวนใหม่อีกครั้งดูสิครับ เพราะตอนแรกๆ อาจจะตกใจจนนึกคิดอะไรไม่ออก ตอนนี้อาจจะมีอะไรที่นึกสะดุดใจแต่ลืมไปหรือไม่ทันใส่ใจก็ได้นะครับ” ของขวัญชำเลืองมองคนข้างตัว แล้วมองตรงกลับไปที่ม่ายสาวซึ่งพยักหน้าช้าๆ ไปกับคำพูดของธีร์ นัยน์ตาสีนิลเปล่งประกาย เมื่อรับประทานอาหารแล้ว แวววรรณและบุตรสาวขอตัวกลับบ้าน ธีร์ขับรถมาส่งของขวัญที่คอนโดมิเนียม ระหว่างใช้เวลาไปกับการจราจรติดขึ้นแม้จะเริ่มดึกแล้วก็ตามธีร์ชำเลืองมายังของขวัญบ่อยๆ สีหน้าเรียบเฉยของหล่อนและนัยน์ตาสีนิลนั้นหลุบลงอยู่ตลอดเวลา “โฮมส์...คุณคิดว่าคุณแววเขาพูดความจริงทั้งหมดไหม” ธีร์ยิ้ม หล่อนหันมามองเขา “ทำไมจะต้องคิดว่าคุณแววไม่พูดความจริงล่ะคะ” ของขวัญไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงเรื่องเชอร์ล็อกโฮมส์กับหมอวัตสัน ปล่อยตามใจเขาไปเถอะ “ถ้าไชยยศไม่ได้ฆ่าตัวตาย คนใกล้ชิดก็น่าจะเป็นคนที่น่าสงสัยใช่ไหม” “แต่คุณแววบอกว่าวันที่อาจารย์ไชยยศเสีย เธอพาลูกไปอยู่ที่บ้านคุณปู่คุณย่าไม่ใช่เหรอคะ” ของขวัญพูดตามบทสนทนาที่แวววรรณบอกซึ่งก็เป็นสิ่งที่ถูกเขียนไว้ในแฟ้มของนพนันท์ “อืม...นั่นสินะ แล้วคนใกล้ชิดคนอื่นล่ะ คนไหนพอจะมีแววเป็นฆาตกรได้บ้าง” ธีร์มองไปเบื้องหน้า รถยังติดยาว “คงต้องถามอาจารย์ล่ะมั้งคะ ว่าใครใกล้ชิดกับอาจารย์ไชยยศบ้าง” “ผมไง... ผมเป็นเพื่อนสนิท คุณคิดว่าผมจะเป็นฆาตกรได้ไหม ผมเดินเข้าเดินออกในห้องของไชยยศได้นะ ไม่มีใครสงสัยด้วย” ของขวัญเหลือบมองเสี้ยวหน้าคมคาย... “แล้วคืนนั้นอาจารย์อยู่ที่ไหนล่ะคะ” ธีร์นิ่ง...ไม่ตอบคำถามของหล่อนในทันที เขาเงียบอยู่นานก่อนจะเอ่ยเบาๆ “ตอนนี้ถ้าผมมีเรื่องที่ทำผิดสักอย่าง... ก็คงเป็นเรื่องที่หลงรักลูกศิษย์ตัวเอง” +++++++++++++++ จบตอน ๒๖ +++++++++++++++++   Create Date : 08 ตุลาคม 2552 67 comments Last Update : 8 ตุลาคม 2552 22:12:45 น. Counter : 1350 Pageviews. Share Tweet

ดีใจจัง เพิ่งรู้ว่าการเป็นคนแรกมันน่าดีใจขนาดนี้ อิอิ ขอบคุณคุณฬีมากค่ะ   โดย: jiujew IP: 180.183.68.221 8 ตุลาคม 2552 22:19:46 น.

มาแล้วตอน 26 หุหุ   โดย: อัน IP: 115.67.97.210 8 ตุลาคม 2552 22:23:32 น.

กรี๊ดดดด...พี่ธี รุกฆาต เลย ฮิ...ฮิ   โดย: หนอนฮับ IP: 202.12.73.8 8 ตุลาคม 2552 22:25:12 น.

กรี๊ดๆๆ หมอธีร์เล่นบอกรักอย่างงี้เลยหรอ   โดย: nickawachi IP: 202.49.106.178 8 ตุลาคม 2552 22:25:37 น.

อ๊าย... หมอธีร์สุดยอด   โดย: k IP: 124.120.181.195 8 ตุลาคม 2552 22:26:19 น.

“น้องเพลงเห็นใช่ไหม...เมืองขวัญน่ะ” ธีร์ถามเข้าประเด็น "พอใจที่ของขวัญชะงัก" มองเขาอย่างประเมิน คุณฬีคะ ตรงนี้แปลก ๆ หรือเปล่าคะ   โดย: โอ๋ IP: 114.128.96.204 8 ตุลาคม 2552 22:30:27 น.

โห พี่หมอยิงกันตรงๆเลย ใจจริงๆ ขอบคุณครับคุณฬี   โดย: ตากุ๊ก IP: 61.90.78.198 8 ตุลาคม 2552 22:30:52 น.

หมอธีร์ สารภาพกันง่าย ๆ แบบนี้เลยเรอะ   โดย: คามุย IP: 222.123.250.12 8 ตุลาคม 2552 22:35:42 น.

ว้าว... เป็นคนแรกหรือนี่ที่ได้อ่าน ลุ้นอยู่ทั้งวันเลย ขอบคุณนะคะ คุณฬี   โดย: โนโตะ IP: 222.123.78.22 8 ตุลาคม 2552 22:37:22 น.

มาแล้ว คุณหมอ อาทิตย์จะรีบไปหวังว่าคงได้เจอกันนะคุณหมอขา   โดย: นกกระเต็น IP: 222.123.165.138 8 ตุลาคม 2552 22:40:27 น.

น้องเพลงเห็นใช่ไหม...เมืองขวัญน่ะ” ธีร์ถามเข้าประเด็น พอใจที่ของขวัญชะงัก มองเขาอย่างประเมิน พิมพ์ผิดหรือเปล่าคะ น่าจะเป็น "พอใจที่เพลงพิณชะงัก"   โดย: โนโตะ IP: 222.123.78.22 8 ตุลาคม 2552 22:42:32 น.

คุณหมอของเรากลายเป็นนักสืบซะแล้วววววว   โดย: hayee IP: 124.120.125.48 8 ตุลาคม 2552 22:43:50 น.

ตอนนี้รู้สึกว่าหนึ่งอาทิตย์มันยาวจังเลย อยากให้1 อาทิตย์มีแต่วันจันทร์กับวันพฤหัสแค่ 2 วัน ได้ไหมค่ะคุณฬี   โดย: jiujew IP: 180.183.68.221 8 ตุลาคม 2552 22:45:07 น.

"น้องเพลงเห็นใช่ไหม...เมืองขวัญน่ะ” ธีร์ถามเข้าประเด็น พอใจที่ของขวัญชะงัก มองเขาอย่างประเมิน น่าจะเป็น "พอใจที่เพลงพิณชะงัก" รึเปล่าค่ะ   โดย: ngorjang IP: 58.8.80.50 8 ตุลาคม 2552 22:48:33 น.

มาอ่านแล้วก็จากไป แวฟฟ   โดย: ยุ้ย IP: 58.64.81.60 8 ตุลาคม 2552 22:49:43 น.

คุณครูพี่ธีร์คะ เก็บงำความในใจหน่อยนึงก้ดีนะคะ อิจฉาของขวัญ จัง   โดย: โบ IP: 115.67.60.209 8 ตุลาคม 2552 22:54:11 น.

คืนนี้นอนหลับฝันดีแล้วสิเรา ^^   โดย: ตาลาลา IP: 203.209.92.129 8 ตุลาคม 2552 22:55:45 น.

เขาบอกรักกันแบบนี้เลยเหรอ มันโรแมนติคตรงไหนกันเนี่ยนู๋ฬี ใจร้ายอ่ะ แงแง (แต่ก็ยังดีที่ได้บอก อิอิ)   โดย: นู๋หยง IP: 115.67.218.73 8 ตุลาคม 2552 23:16:16 น.

โหย หมอธีร์ ตบท้ายได้สุดยอดมากค่ะ “ตอนนี้ถ้าผมมีเรื่องที่ทำผิดสักอย่าง... ก็คงเป็นเรื่องที่หลงรักลูกศิษย์ตัวเอง” อยากเป็นของขวัญจริงๆเยย   โดย: kibkay IP: 124.120.8.172 8 ตุลาคม 2552 23:19:50 น.

อื้อหือ คุณหมอบอกรักกันแบบนี้เลยเหรอค้า ของขวัญว่าไงเอ่ย   โดย: faire IP: 58.11.47.174 8 ตุลาคม 2552 23:22:43 น.

แหม่ บอกรักซะโต้งๆ เชียว พี่หมอธีร์ กรี๊ดดดดดสลบ   โดย: ปอนด์ IP: 222.123.225.205 8 ตุลาคม 2552 23:35:07 น.

กา-รี๊ดดดดดด!!!! จบค้างไว้แบบนี้ น้ำตาลในเลือดพุ่งกระฉูดเลยค่ะ อิอิ   โดย: zalapao IP: 125.25.153.174 8 ตุลาคม 2552 23:36:47 น.

โอ๊ย.....คุณหมอธีร์เล่นบอกรักกันตรงๆ แบบนี้.....เขินอ่ะ นึกว่าตัวเองเป็นของขวัญ อิอิ   โดย: กระรอกจัง IP: 76.85.167.28 8 ตุลาคม 2552 23:40:58 น.

ลงน้อยจัง แต่ก็ขอบคุณมากนะคะ น้องฬี   โดย: papa_jank IP: 118.174.38.22 9 ตุลาคม 2552 0:00:32 น.

ประโยคจบของตอนนี้สุดยอดเลยค่ะ ชอบมากค่ะ ^^~~   โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.249.243 9 ตุลาคม 2552 0:14:05 น.

โห...ทิ้งท้ายไว้ซ้า..อิอิ ปล่อยไม่ตายคมแฝกใส่ของขวัญกันเลยทีเดียว   โดย: meddy IP: 124.122.206.177 9 ตุลาคม 2552 0:56:10 น.

กริ๊ด จบได้.....มาก ขอบคุณคะ   โดย: คนตามอ่าน=gift IP: 125.24.132.133 9 ตุลาคม 2552 1:30:43 น.

ขอบคุณค่ะ   โดย: Pan IP: 125.25.200.231 9 ตุลาคม 2552 2:06:53 น.

ไม่ไหวแล้วค่ะ อยากได้แฟนแบบนี้อะ น่ารักมากๆเลย   โดย: noriko IP: 78.109.183.72 9 ตุลาคม 2552 2:12:49 น.

หมอธีร์ น่ารักจัง พอรู้ตัวก็ลุยเลยยยย   โดย: blackcrab IP: 125.24.190.85 9 ตุลาคม 2552 5:10:34 น.

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด คุณฬีจบตอนได้โดนนนนนนนนนนนน อย่างแรง   โดย: Moji IP: 58.8.163.35 9 ตุลาคม 2552 7:24:28 น.

โดน... โดนมาก หมอธีร์ ..ฟิ้ว... ถ้าเป็นของขวัญอะ..รักตายเลย น่ารักมั่ก ๆๆ เลยคุงฬี วันนี้ได้อ่านจุใจเลย คร้า   โดย: เอสอีห้า IP: 58.137.19.219 9 ตุลาคม 2552 9:23:43 น.

เออ...ประโยคนี้ "ธีร์ถามเข้าประเด็น พอใจที่ของขวัญชะงัก..." น่าจะเป็นเพลงพิญนะคะ ชวนให้คิดนอกลูกนอกทางเสียหนักนา -- นักหนา หล่อนมากับลูกสาววัยสามขวับ--ขวบ   โดย: unna_jung IP: 10.8.106.250, 202.28.179.13 9 ตุลาคม 2552 9:24:52 น.

ละลายแล้วค่ะ เมื่อไหร่หนังสือจะออกเนี่ย   โดย: pauline IP: 61.90.39.191 9 ตุลาคม 2552 9:55:20 น.

คุณฬีแจ้งวันไปที่งานมหกรรมหนังสือได้เลยค่ะ อยากได้ลายเซ็นคุณฬี   โดย: ปุ๊ IP: 115.67.79.26 9 ตุลาคม 2552 10:37:41 น.

เขาควรจะต้องปิดประตูห้องทิ้งไว้ น่าจะเป็น " เขาควร เปิด ประตูห้องทิ้งไว้"   โดย: ตามติด IP: 119.42.84.140 9 ตุลาคม 2552 10:42:34 น.

บอกกันตรงๆๆๆ ก็เขินแย่ซิ อิอิ   โดย: วีริน IP: 202.176.81.127 9 ตุลาคม 2552 11:20:10 น.

ว้าว ชอบประโยคสุดท้ายของหมอธีร์จังเลย ไม่รู้ว่านู๋ของขวัญจะทำหน้ายังงัยกันน้า   โดย: เจี๊ยบ IP: 202.151.6.27 9 ตุลาคม 2552 11:41:29 น.

มาอัพไวไวนะคะ รอไม่ค่อยไหวคะ แล้วจะรีบไปซื้อหนังสือคะ   โดย: ด้วง IP: 124.120.183.25 9 ตุลาคม 2552 12:01:26 น.

กรี๊ดดด เขินอายนะคะ   โดย: PS IP: 124.121.90.84 9 ตุลาคม 2552 12:20:21 น.

อยากรู้จังเล้ย ของขวัญทำหน้างัยกับประโยคเด็ด โดนน็อค อีกแว้ว 555   โดย: กระต่าย IP: 192.168.1.31, 115.31.144.221, 117.121.208.2 9 ตุลาคม 2552 12:49:40 น.

ประโยคโดนใจประจำตอนนี้ 1. “ไม่ปกติ...มองเหมือนคนหึงต่างหาก” ทำให้... ของขวัญมองคนกล่าวหาตาโต 2. “รู้ไหม...ผมไม่เคยจูบลูกศิษย์ตัวเองหรอกนะ เพราะฉะนั้นคุณต้องรับผิดชอบที่ทำให้ผมทำผิด” ทำให้... ของขวัญรู้สึกเหมือนถูกครูฝึกยูโดจับทุ่มเป็นครั้งแรก หล่อนนั่งนิ่งเบิกตาโตมองเขาอย่างตกตะลึง พูดอะไรไม่ออกสักคำ 3. (ทีเด็ดสุด ๆ)“ตอนนี้ถ้าผมมีเรื่องที่ทำผิดสักอย่าง... ก็คงเป็นเรื่องที่หลงรักลูกศิษย์ตัวเอง” ทำให้ ... ของขวัญ....... (อยากเสกให้วันนี้เป็นคืนวันจันทร์จังเลยอ่ะ)   โดย: napat IP: 124.120.170.109 9 ตุลาคม 2552 12:56:21 น.

โห้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆวันนี้น้องธีร์มาแร๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: panon IP: 203.158.141.219 9 ตุลาคม 2552 13:25:18 น.

โดนเลยค่ะ คุณหมอ   โดย: jinx IP: 124.121.247.241 9 ตุลาคม 2552 14:07:22 น.

รู้สึกเขินยังงัยก้อม่ายรู้(อิอิ...)   โดย: แตงกวา IP: 124.122.89.194 9 ตุลาคม 2552 16:23:15 น.

ไม่ทราบว่าหนังสือจะออกทันงานหนังสือนี้ไหมค่ะ แบบว่าอยากได้ม๊าก มากค่ะ   โดย: JaJa IP: 58.10.149.218 9 ตุลาคม 2552 17:03:01 น.

หมอธีร์หวานซะ อยากกลับไปเป็นสาวจัง   โดย: momtu IP: 124.122.245.211 9 ตุลาคม 2552 18:26:41 น.

หมอธีร์ทำไมไม่ตอบค้า...วันนั้นอยู่ที่ใหน? บอกให้เรียกธีร์ กลับมาเรียกอาจารย์อีกแล้ว ขอบคุณค่ะ คุณฬีฬา จะรอวันอังคารหน้านะค๊า   โดย: yindee IP: 124.121.165.163 9 ตุลาคม 2552 18:58:20 น.

เอ๊ย...จะรอวันจันทร์หน้านะคะ(วันอังคารก็แย่เลย ลงแดง...)   โดย: yindee IP: 124.121.165.163 9 ตุลาคม 2552 19:16:07 น.

หมอธีร์น่ารักมากค่ะ p.s.พี่ฬีไปงานมหกรรมหนังสือวันไหนค่ะ เตรียมตัวไปขอลายเซนเต็มที่เลย ^ ^   โดย: belle le weekend IP: 58.11.58.160 9 ตุลาคม 2552 21:11:15 น.

กรี๊ดดดดค่ะ หมอธีร์เชือดนิ่มๆเอ๊ย.. จีบนิ่มๆเลย ทำเอานางเอกเราจังงังไปหลายยก คารมคุณหมอสุดยอดจริงๆ ขอทักนิดนึงค่ะ ตรง.. จริงๆแล้วเขาควรจะต้องปิดประตูห้องทิ้งไว้ใช่ไหม น่าจะเป็น.. เปิดประตูห้องนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ (^_^)   โดย: Nina_varedee IP: 124.122.152.31 10 ตุลาคม 2552 0:24:45 น.

มากรี๊ดดดด กับลีลาของหมอธีร์ค่ะ น่ารักจัง   โดย: zoozaa IP: 58.8.160.89 10 ตุลาคม 2552 1:18:28 น.

นึกว่าจะมาวันจันทร์ผิดคาดมาเร็วดีพฤหัสเลยแต่มาอ่านช้าไปเสียดายแย่เลย   โดย: วัลภา ผู้น่ารัก IP: 117.47.205.141 10 ตุลาคม 2552 14:25:03 น.

กรี๊ด......... หมอธี๊ร์....... ไวไฟสุดๆ ค่า.... อยากให้ลงสัปดาห์ละ 4 วันเลยได้มั้ยเนี่ย..... เล่มนี้จะออกทันงานหนังสือมั้ยเนี่ย อีกไม่กี่วันเองนะคะ... อ๋อ.. เราไม่ได้ไปซื้อที่งานหรอกค่ะ คงหาเอาร้านหนังสือใกล้ๆ หุๆๆ แค่อยากรู้อ่ะค่ะ   โดย: aomaam IP: 119.31.126.141 10 ตุลาคม 2552 18:28:13 น.

พี่หมอธีร์นี่สุดยอดเลยค่ะ   โดย: ฟ้า IP: 124.121.131.222 10 ตุลาคม 2552 22:07:25 น.

หมอธีร์น่ารักค่ะ อ่านแล้วเขินแทนของขวัยเลยอ่ะ ว่าแต่สถานที่ในเรื่องมันคุ้นๆจังค่ะ   โดย: vitcee IP: 115.67.231.48 11 ตุลาคม 2552 12:34:02 น.

กรี๊ดๆๆๆๆ หมอธีร์ หวั่นไหวนะค๊านิ สนุก น่า ติดตาม และใจเต้นอีกตามเคยนะค๊า อิอิ   โดย: กระดาษทรายน้ำ IP: 192.168.182.55, 58.8.110.225 11 ตุลาคม 2552 16:57:52 น.

กรี๊ดดด หมอธีร์ ขอบคุณค่ะ   โดย: nOOnie IP: 58.8.244.192 12 ตุลาคม 2552 9:13:06 น.

“ตอนนี้ถ้าผมมีเรื่องที่ทำผิดสักอย่าง... ก็คงเป็นเรื่องที่หลงรักลูกศิษย์ตัวเอง” อยากบอกว่าชอบจัง   โดย: เอื้อ IP: 10.6.147.73, 202.28.183.10 12 ตุลาคม 2552 9:31:59 น.

สุดยอดเลยพี่หมอ ให้มันได้อย่างนี้สิ โดนสุดๆๆๆ แล้วเขาจะรับรักมั๊ยเนี่ย   โดย: rujTuiN IP: 192.168.0.17, 61.19.69.30 12 ตุลาคม 2552 11:29:35 น.

มาเข้าคิวรอแล้วนะคะ รู้สึกว่าวันนี้แถวจะยาวแน่ ๆ เลย ก็มันน่าติดตามซะขนาดนี้ ต้องมีคนมาต่อแถวล่วงหน้าเยอะ อย่าให้แถวยาวเกินไปน๊า คุณฬีน๊า   โดย: napat IP: 124.122.97.28 12 ตุลาคม 2552 17:20:01 น.

มารอด้วยคนค่ะ (กดF5มาตั้งแต่เที่ยง...)   โดย: yindee IP: 124.121.166.172 12 ตุลาคม 2552 18:17:24 น.

จบได้อึ้งมากเลยค่ะคุณฬี มาต่อไวๆนะคะ   โดย: แนส IP: 10.7.73.153, 202.28.180.220 12 ตุลาคม 2552 20:50:36 น.

มารอพี่หมอธีร์ค่า หุหุ   โดย: อัน IP: 111.84.88.64 12 ตุลาคม 2552 21:00:13 น.

รอ รอ รอ ....   โดย: ปุ๊ IP: 202.91.18.201,202.91.18.201, 74.125.74.131 12 ตุลาคม 2552 21:07:54 น.

สงสัยคุณฬีจะมาดึก.. งั้น..ไปนอนก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องเข้างานเช้ามืด.. ค่อยลุกมาอ่านตอนตีสาม.. โอ๊ย...ตื่นเต้น จะเป็นยังไงต่อนะ   โดย: yindee IP: 124.121.160.167 12 ตุลาคม 2552 21:10:18 น.

มารอนะคะ จะดึกแค่ไหนน้าวันนี้   โดย: Nina_Varadee IP: 124.122.153.31 12 ตุลาคม 2552 22:23:53 น.