Bloggang.com : ดอกไม้ของฬีฬา : ไ้ด้เวลารัก บทที่ ๙

ไ้ด้เวลารัก บทที่ ๙

ขอบคุณมากค่ะที่ยังติดตามกันอยู่

ขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ

ได้เวลารัก บทที่ ๙

มุกมณีจอดรถชิดริมทางเท้าหน้าแบล็กเพิร์ล เพ่งสายตามองคนที่ยืนกอดอกอยู่หน้าประตูเพื่อยืนยันว่าเธอมองไม่ผิด ร่างโปร่งในชุดนักศึกษานั้นคือเด็กสาวที่ปฏิเสธข้อเสนอของเธอไปเมื่อวานนี้นี่ มุกมณียิ้มกริ่ม

แม้จะดีใจที่น้ำปิงเปลี่ยนใจกลับมาหาเธอ แต่ว่า...พอเหลือบมองนาฬิกาข้อมือเรือนงามซึ่งบอกเวลาเจ็ดโมงครึ่ง ประตูออฟฟิศยังไม่เปิดด้วยซ้ำ

จะมาเช้าอะไรขนาดนี้...

ปกติเธอเองก็ไม่ได้เข้ามาที่แบล็กเพิร์ลเช้าหรอกนะ แต่เมื่อคืนเธอไปค้างบ้านเพื่อนและตื่นมาพร้อมกับเสียงโวยวายของเพื่อนว่าลืมนัดไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟน แถมตัวแฟนยังมารออยู่แล้ว เธอก็เลยขอตัวกลับออกมาเพราะคงมีรายการงอนง้อกันยาว

มุกมณีเลยตัดสินใจมาที่แบล็กเพิร์ลแทนเพราะใกล้กว่าคอนโดมิเนียมของเธอ ตั้งใจว่าจะหลับต่ออีกสักนิด เพราะช่วงนี้ก็มีแต่แม่บ้านเท่านั้นที่เริ่มทำงาน ส่วนพนักงานคนอื่นนั้นเริ่มงานกันเก้าโมง

“คุณเพิร์ล...สวัสดีค่ะ” น้ำปิงอุทานเบาๆ เมื่อเห็นว่าคนที่ก้าวลงมาจากรถเก๋งคันงามคือคนที่ต้องการมาพบ

“มาทำอะไรแถวนี้จ้ะ มาหาคุณเพิร์ลหรือเปล่า” มุกมณีรับไหว้เด็กสาว

“เอ่อ...น้ำปิงมาหาคุณเพิร์ลค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าออฟฟิศเปิดกี่โมง” น้ำปิงยิ้มแห้งๆ แอบเหล่ตามองเสื้อกล้ามและกางเกงผ้ายืดแบบที่เห็นหญิงสาวชอบสวมไปออกกำลังกายกัน “คุณเพิร์ลไปออกกำลังกายมาเหรอคะ”

“ฮ่าๆ เปล่าหรอก ชุดนอนของเพื่อนคุณเพิร์ลน่ะ สงสัยจะเอาไว้ฝันว่าได้ออกกำลังกาย” มุกมณีหัวเราะคิกคักแล้วควานหากุญแจในกระเป๋าถือออกมา กดรีโมตเปิดประตูเหล็กชั้นนอกให้เลื่อนขึ้น ก่อนจะใช้คีย์การ์ดเปิดประตูกระจกข้างใน

“มา...เข้ามาข้างในก่อน” มุกมณีพยักหน้าให้เด็กสาว

น้ำปิงเดินตามร่างโปร่งระหงไม่ผิดจากนางแบบในสังกัด พิมลวรรณบอกว่าคุณเพิร์ลอายุไม่น้อยแล้ว แต่น้ำปิงยังมองไม่เห็นริ้วรอยเลย ทั้งยังสวยแล้วก็รูปร่างดีมากๆ

“อ้าว...คุณเพิร์ล” แม่บ้านซึ่งได้ยินเสียงประตูเปิดรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน เมื่อเห็นว่าเป็นเจ้านายก็ถอนหายใจโล่ง

“ฉันเอง...ไม่มีอะไรหรอก ขึ้นไปทำงานต่อเถอะ” มุกมณีโบกมือให้กับแม่บ้านซึ่งขึ้นไปทำงานชั้นบนต่อ แล้วหันมายังเด็กสาว “กินอะไรมาหรือยัง”

“น้ำปิงดื่มนมมาแล้วค่ะ” น้ำปิงตอบ

“โอ๊ย...ไม่พอๆ ตามคุณเพิร์ลมานี่” มุกมณีโคลงศีรษะ เดินนำเด็กสาวไปยังห้องแพนทรีซึ่งอยู่ด้านหลัง เธอให้มีพวกเครื่องดื่มและอาหารเล็กๆ น้อยๆ สำหรับรับแขกและให้พนักงาน “ตอนเช้านี่ต้องมีอะไรรองท้องบ้าง ส่วนมื้ออื่นๆ ก็ดูแลกันไป แต่คุณเพิร์ลไม่ปลื้มนางแบบผอมกะหร่องนะ”

น้ำปิงยิ้มแหยๆ กำลังจะค้านว่าที่เธอมานี้ไม่ได้คิดจะเปลี่ยนคำตอบ

เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อเป็นนางแบบ แต่มาเพราะ...ภาพของช่างภาพจอมเผด็จการคนนั้นต่างหาก

มุกมณีเปิดตู้ติดลอยติดผนัง หยิบเอากล่องคอนเฟล็กซ์ออกมา เปิดลิ้นชักเคาน์เตอร์ติดผนังหยิบชามแก้วกับช้อนออกมาสองคู่ หันไปบอกให้น้ำปิงให้หยิบนมจากตู้เย็น ส่วนเธอวางชามบนโต๊ะอาหารขนาดสี่ที่นั่งกลางห้อง แล้วเทคอนเฟล็กซ์

น้ำปิงทำตามคำสั่งโดยดี กวาดตามองหาขวดนมก็พบว่ามีนมพร่องไขมันอยู่หลายขวดจึงรีบหยิบมาส่งให้มุกมณี

“เอาล่ะ...ทานซะ นมอย่างเดียวน่ะไม่ดีหรอกนะ” มุกมณีเลื่อนชามให้เด็กสาวแล้วนั่งลง น้ำปิงนั่งฝั่งตรงข้าม มองอาหารเช้าตรงหน้าแล้วยิ้มแหยๆ

“ไม่ชอบหรือ”

“ไม่ค่อยชอบค่ะ ปกติทานข้าวมากกว่า แต่ก็ทานได้” น้ำปิงตักคอนเฟล็กซ์ในชามขึ้นมาเป็นการยืนยัน มุกมณีหัวเราะขำกับท่าทางซื่อๆ ของเด็กสาว

ไม่รู้ทำไม...เธอถึงนึกเอ็นดูเด็กคนนี้นัก

“อาหารน่ะเป็นเรื่องใหญ่ของนางแบบนะ รูปร่างอย่างน้ำปิงไม่ต้องอดอาหารแต่ต้องเลือกทาน ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวคุณเพิร์ลมีคู่มือให้ว่าอะไรมีประโยชน์ควรทานไม่ควรทาน ที่สำคัญคือน้ำปิงต้องเข้าฟิตเนส กระชับให้กล้ามเนื้อให้เฟิร์มขึ้นอีกหน่อย คุณเพิร์ลจะให้เทรนเนอร์ของคุณเพิร์ลดูแลให้”

“เอ่อ...” น้ำปิงอ้าปากเหวอ มองอดีตนางแบบสาวตาโต ยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไร มุกมณีก็เอ่ยขึ้นก่อน

“ส่วนเรื่องผิวนี่พ่อแม่ให้มาดีมากอยู่แล้ว แต่บำรุงอีกก็ดีเพราะผู้หญิงเราไม่ควรจะหยุดสวย เอเจนซี่เรามีสปาประจำอยู่แล้วไม่ต้องเป็นห่วง คุณเพิร์ลรับรองว่าน้ำปิงจะต้องแจ้งเกิดแน่ๆ เอเธนส์มองไม่เคยพลาดเลยนะ” มุกมณียังพูดต่อโดยแทบไม่เปิดโอกาสให้เด็กสาวพูดอะไรได้

“ดะ...เดี๋ยวค่ะ น้ำปิงไม่ได้อยากเป็นนางแบบนะคะ” น้ำปิงส่ายหน้าหวือ รีบพูดก่อนที่มุกมณีจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่

“อ้าว...แล้วที่มาหาคุณเพิร์ลนี่ไม่ใช่เพราะเปลี่ยนใจเหรอคะ” มุกมณีชะงัก สบตาเด็กสาวแล้วเลิกคิ้ว

“เปล่าค่ะ น้ำปิงไม่ได้เปลี่ยนใจ ขอโทษนะคะที่ทำให้คุณเพิร์ลเข้าใจผิด” น้ำปิงรีบไหว้ขอโทษอีกฝ่ายทันที

“แล้วยังไงล่ะนี่ คุณเพิร์ลชักงง”

น้ำปิงเกาแก้มเขินๆ ก่อนจะเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก

“คือ...น้ำปิง เอ่อ น้ำปิงอยากพบคุณเอเธนส์น่ะคะ”

มุกมณีวางมือจากอาหารเช้าตรงหน้า มองใบหน้าหวานของเด็กสาวนิ่ง

“สนใจเอเธนส์เหรอเด็กน้อย”

“หา...ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่อย่างนั้น” นัยน์ตาใต้แว่นใสเบิกโพลงไปกับน้ำเสียงนิ่งๆ แต่ให้ความรู้สึกเย็นเจี๊ยบชวนขนลุก “น้ำปิงไม่ได้คิดอย่างนั้นนะคะ”

คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้นอีกครั้ง

“แล้วคิดยังไงล่ะ”

น้ำปิงกลืนน้ำลาย ก่อนจะเรียบเรียงประโยคพูดออกมาเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใจผิด

“คือ...น้ำปิงอยากเรียนถ่ายรูปกับคุณช่างภาพ เอ๊ย...คุณเอเธนส์ แต่ไม่รู้ว่าจะติดต่อคุณเอเธนส์ที่ไหน น้ำปิงก็เลยมาที่นี่” น้ำปิงไม่เคยสนใจเรื่องการถ่ายภาพมาก่อน โดยเฉพาะพวกภาพแฟชั่นในนิตยสารต่างๆ ที่เพื่อนชอบเปิดดูกันเป็นประจำ

เคยดูกับเพื่อนก็รู้สึกว่าภาพส่วนใหญ่นั้นสวยก็จริง แต่บางทีก็ดูสวยเกินจริงไปหน่อย บางครั้งยังนึกในใจว่า...ภาพที่สวยนั้นเป็นเพราะฝีมือการถ่ายภาพหรือเพราะฝีมือการตกแต่งภาพกันแน่

แต่เมื่อวาน...ภาพของตัวเอง

เพียงภาพนั้นภาพเดียว

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้อยากเห็นภาพอื่นๆ ที่เป็นฝีมือของช่างภาพจอมเผด็จการคนนั้น เมื่อกลับถึงห้องพัก น้ำปิงจึงใช้อินเตอร์เน็ตค้นหาสิ่งที่อยากรู้

จำไม่ได้ว่าอยู่หน้าจอนานเท่าไรในการพิจารณาภาพฝีมือเอเธนส์แต่ละภาพ

และในความคิดของเธอก็คือ อยากถ่ายภาพได้อย่างนั้นบ้าง

“หืม...คุณเพิร์ลได้ยินไม่ผิด เข้าใจไม่ผิดใช่ไหม” มุกมณียกมือขึ้นกุมขมับ “น้ำปิงอยากเรียนถ่ายรูปกับเอเธนส์”

เด็กสาวพยักหน้าแรงๆ ใจชื้นขึ้นเมื่อท่าทางของมุกมณีลดความเครียดลง

“เมื่อคืนน้ำปิงเปิดอินเตอร์เน็ตหาดูรูปที่คุณเอเธนส์ถ่ายไว้ น้ำปิงชอบมากค่ะ อยากถ่ายรูปให้ได้อย่างนั้นบ้าง ก็เลยอยากมาขอร้องให้คุณเอเธนส์ช่วยรับน้ำปิงเป็นลูกศิษย์”

มุกมณีโคลงศีรษะ...ไม่รู้ว่าจะขำหรือกลุ้มใจดี เพราะดูดวงตาเป็นประกายใต้แว่นนั้นแล้วอาจจะไม่มีวี่แววเจ้าเล่ห์แสนกลก็จริง แต่ตาแป๋วๆ ใต้แว่นนั้นมันเป็นแววตาของเด็กดื้อชัดๆ

เอเธนส์...จะรับมือยังไงกับเด็กคนนี้

“มีของมาส่งให้คุณเอเธนส์ครับ” เด็กหนุ่มสวมเสื้อแจ๊กเก็ตปักชื่อร้านดอกไม้เอ่ยขึ้น สายตากวาดไปทั่วบริเวณหาดทรายหน้าโรงแรมหรูซึ่งตอนนี้มีนิตยสารชื่อดังยกทีมมาถ่ายภาพแฟชั่น เขามองหาคนที่น่าจะเป็นเจ้าของช่อดอกไม้ที่เขานำมาส่ง

“หืม...คุณเอเธนส์เรอะ” หนึ่งในทีมงานเดินมาหาเด็กหนุ่ม

“ครับ...ผมมาส่งดอกไม้ครับ” เขาตอบอย่างสุภาพ”

สต๊าฟสาวมอง ‘ดอกไม้’ ตาปริบๆ เพราะช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือของเด็กหนุ่มนั้นอัดแน่นไปด้วยดอกรักสีขาว

เธอมองไม่ผิด...เป็นดอกรักล้วนๆ น่าจะหลายสิบช่อถูกห่อด้วยกระดาษสีแดง

สต๊าฟสาวหันไปมองเอเธนส์ซึ่งกำลังถ่ายภาพของสองนางแบบดังในขณะนี้ ทั้งรานีและลลนาสวยโดดเด่นด้วยกันทั้งคู่ และด้วยเวทย์มนตร์ของเอเธนส์จะยิ่งทำให้ภาพแฟชั่นชุดนี้เป็นที่ฮือฮา

“ตามมาทางนี้” เธอพยักหน้าให้เด็กหนุ่มเมื่อเห็นว่าเอเธนส์สั่งให้นางแบบทั้งสองไปเปลี่ยนชุดใหม่ และจะเริ่มถ่ายคู่นายแบบ

“ฟากฟ้ากับธัยน์ขอลุคสบายๆ นะ” เอเธนส์บอกกับนายแบบซึ่งทั้งคู่รับคำอย่างกระตือรือร้น โดยเฉพาะธัยน์ซึ่งมาร่วมงานกับเขาเป็นงานแรก

การทำงานกลางแจ้งแบบนี้ต้องทำงานแข่งกับเวลา เพราะไม่สามารถความคุมธรรมชาติได้ โชคดีวันนี้แดดจ้า สว่างสดใส แต่ก็ใช่ว่าจะโชคดีตลอดวัน เพราะไม่แน่ว่าจู่ๆ อาจจะมีฝนหรือฟ้าปิดก็ได้

หากเขาชอบทำงานแบบนี้มากกว่าในสตูดิโอ

“คุณเอเธนส์คะ มีคนมาส่งของให้คุณค่ะ”

เอเธนส์หันไปตามต้นเสียง สต๊าฟสาวยิ้มแหยเมื่อถูกมองด้วยนัยน์ตาคม แม้จะหวั่นไหวไปกับความหล่อเข้ม แต่รังสีดุๆ ที่แผ่ซ่านก็ทำให้เธอขยาดอยู่ไม่น้อย รวมถึงเคยเห็นเวลาที่พ่อมด ‘องค์ลง’ ยังติดตาอยู่ เรียกว่าแทบกระเจิงกันทั้งกอง

แต่กระนั้นเธอก็เห็นว่ามีหญิงสาวไม่น้อยที่ไม่หวั่น ตั้งใจจะพิชิตใจพ่อมดสุดหล่อ ทว่าข่าวล่าสุดก็ทำเอาวงการ ‘คนรักพ่อมด’ สั่นคลอนไม่น้อย

ข่าวเอเธนส์กับไฮโซสาวสวยดีกรีทายาทโรงแรมดัง

ตั้งแต่นั่งรถตู้ออกจากกรุงเทพเมื่อเช้ามืดมาจนถึงตอนนี้ ยังพูดเรื่องคอลัมน์ ‘คุณพี่’ ไม่หยุด แต่ไม่มีใครคนไหนใจกล้าไปถามหรือแม้แต่คุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อหน้าเอเธนส์สักครั้ง

ทั้งๆ ที่อยากรู้กันใจจะขาด

“ช่วยเซ็นรับด้วยครับ” เด็กหนุ่มยื่นใบรับของแผ่นเล็กให้กับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ทำให้เขาชะงักไปเหมือนกัน

เอเธนส์มองช่อดอกไม้ในมือของเด็กหนุ่ม

“จากไหน” เขาอดถามไม่ได้ ใครกันเล่นตลกส่งดอกรักเข้าช่อแบบนี้มาให้เขา

“เอ่อ...ลูกค้าไม่ได้ระบุชื่อครับ” พนักงานหนุ่มตอบอย่างสุภาพ หลบตาไม่กล้าสบตาคม ความจริงเขาเองก็อยากรู้ไม่น้อยเหมือนกัน ไม่เคยมีมาก่อนที่จะส่งช่อดอกรักให้กับลูกค้าอย่างนี้ แต่ไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่จะไปยุ่งเกี่ยวเรื่องของลูกค้า ทำได้แค่สงสัยเท่านั้น

เอเธนส์มองช่อดอกไม้อีกครั้ง

ดอกรัก... ดอกไม้ไทยๆ ที่หน้าตาแปลกๆ ไม่หอมติดจะเหม็นเขียวด้วยซ้ำ ไม่เคยเห็นใครนำมาจัดช่อส่งให้ใครมาก่อน แม้ชื่อจะพ้องกับคำที่ทุกคนถวิลหาก็ตาม

ดอกรัก...ส่วนใหญ่จะใช้ในงานช่างดอกไม้ไทย

งานช่างดอกไม้ไทย....คำนี้ทำให้เขานึกถึงเจ้ากระแตะเกาะกิ่งไม้ซึ่งเป็น ‘ดอกไม้’ ที่เขาได้รับเมื่อวันก่อน

นัยน์ตาคมฉายแววละมุน เอเธนส์รับเอกสารมาลงชื่อโดยไม่ถามอะไรอีก เขารับช่อดอกรักมา

คงไม่มีใครอีกแล้วละมังที่คิดอะไรได้แบบนี้

เอเธนส์วางช่อดอกรักบนโต๊ะข้างๆ กับกระเป๋ากล้อง เขารู้สึกสายตาหลายคู่ที่ยังพุ่งตรงมา เสียงกระซิบกระซาบยังลอยมาให้ได้ยิน แต่ยังไม่มีใครเป็นหน่วยกล้าตายเอ่ยถาม และเขาก็ไม่คิดจะตอบถ้ามีใครกล้า

“ฟากฟ้า ธันย์พร้อมนะ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ตามปกติ พยักหน้าให้กับสองนายแบบที่ยืนนิ่งมองเขาตาโตเหมือนเด็กๆ

“ครับ” สองนายแบบประสานเสียงกัน ก่อนจะเริ่มโพสต์ท่าทางตามที่คุยกันไว้ก่อนหน้า

“ต๊าย...เจ๊อยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด” ช่างแต่งหน้าที่เข้ามาเติมแป้งให้สองนางแบบสาวกระซิบกระซาบกับเพื่อนสาวสไตล์ลิสต์ซึ่งกลับมาจัดชุดของนางแบบสาวให้เข้าที่อีกครั้ง หลังจากละความสนใจไปเพราะช่อดอกไม้ที่มีคนส่งให้กับช่างภาพหนุ่มสุดหล่อ

“นั่นสิ...ใคร ใคร้ ใคร ส่งช่อดอกรักมาให้คุณเอเธนส์สุดหล่อ ดอกรัก...กรี๊ด...เลิศค่า” สไตล์ลิสต์สาวประเภทสองหัวเราะคิกคัก หางตาเหลือบมองหน้านางแบบสาวแล้วหันไปหลิ่วตากับช่างแต่งหน้า

ใครๆ ก็รู้ว่ารานีเล็งพ่อมดสุดหล่ออยู่

นางแบบสาวชายตามองช่อดอกรัก เม้มริมฝีปากด้วยความไม่พอใจ ไม่ใช่เพราะมีคนส่งดอกไม้ให้เอเธนส์ หากเป็นเพราะประกายตาที่นุ่มนวลแฝงรอยยิ้มตอนรับดอกไม้บ้าๆ นั่น

ใครกันที่ทำให้พ่อมดที่แสนจะเย็นชามีแววตาแบบนั้นได้

คุณเพิร์ล...ไม่น่าจะใช่

รานีนึกเจ้าของเอเจนซี่ที่มีข่าวกับเอเธนส์มาตลอด หรือจะเป็นนิตย์รดาไฮโซสาวใหญ่ที่ก็เป็นข่าวกับเอเธนส์มานานเช่นกัน เธอเคยพบนิตย์รดาหลายครั้งตามงานต่างๆ แม้จะไม่อยากยอมรับแต่อีกฝ่ายก็สมกับที่ได้ฉายาว่าไฮโซตัวแม่ อายุเฉียดห้าสิบไม่ได้ทำให้นิตย์รดานั้นดูแก่เลยสักนิด และยังพราวเสน่ห์ชนิดมีข่าวกับหนุ่มๆ หลากหลายวัย

แต่ดอกรักบ้าๆ นั่นไม่น่าจะใช่รสนิยมของไฮโซตัวแม่เลย

หรือว่าจะเป็น...นางแบบสาวหรี่ตาลง

“นั่นสิคะเจ๊ ดอกรักเก๋มากๆ เจ๊ว่าจะใช่คนที่เป็นข่าวกับคุณเอเธนส์หรือเปล่า” ลลนาพยักพเยิด หางตาแอบมองหน้าเพื่อนร่วมวงการ มุมปากยกขึ้นน้อยๆ ที่เห็นรานีหันขวับ “ตัวจริงสวยมากเลยนะ หนูนาเคยเจอ ออร่าแรงมาก” ความจริงเธอก็ไม่คิดจะชมผู้หญิงคนไหนหรอกนะ แต่เวเนเซียนั้นสวยโดดเด่นจริง ที่สำคัญเห็นหน้าบึ้งๆ ของรานีแล้วสนุกดี

“ว้าย...อาจจะใช่ก็ได้นะ วุ้ย...หวานกันแบบนี้เจ๊อิจฉา” ช่างแต่งหน้ามือทองหัวเราะร่วน มือนั้นยังไม่หยุดขยับแปรงแต่ปากสามารถพูดได้เต็มที่

“เอ...หรือว่าคนนี้จะเป็นตัวจริงเสียงจริง” ลลนาลิ่วตา หัวเราะประสานกับสองกะเทยสาวใหญ่ ความจริงตอนที่เจอเอเธนส์แรกๆ เธอก็สนใจเขาอยู่ไม่น้อย หยอดไปก็หลายรอบ แต่ก็ไม่ค่อยได้ผล ตอนนี้ก็ยังสนใจอยู่แต่ไม่ถึงกับจะต้องพยายามมากมาย ไม่เหมือนกับรานีที่คิดเป็นจริงเป็นจัง

“ต๊าย...ข้อสันนิษฐานมีน้ำหนัก” สไตล์ลิสต์กรีดร้องเบาๆ ก็จะอุทานเบาๆ เมื่อรานีสะบัดเสื้อแล้วเดินไปยังเต็นท์ชั่วคราวซึ่งใช้เป็นที่เปลี่ยนชุด

“สงสัยจะแทงใจ”

“ได้ข่าวว่าวันนี้มีคนได้ดอกไม้ช่อใหญ่” มุกมณีเอ่ยกระเซ้าทันทีที่เอเธนส์รับโทรศัพท์ เธอเลือกโทรศัพท์มาหาเอเธนส์ในช่วงค่ำ เพราะรู้ดีว่าตลอดทั้งวัน เอเธนส์คงจะจรดจ่ออยู่กับงาน ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญจริงๆ เธอก็จะไม่รบกวนเขาเวลาทำงาน

ถ้าถูกกวนใจตอนทำงานพ่อมดจะแผลงฤทธิ์เอาน่ะสิ

“ขนาดยังไม่มี 3G ข่าวยังไปไวขนาดนั้นเลยนะครับ” เอเธนส์หัวเราะในลำคอ มองช่อดอกรักที่วางไว้บนโต๊ะ ส่วนตัวเองนั่งเก้าอี้ยาวสำหรับนั่งเล่นในส่วนระเบียงของห้องพัก สายตามองผ่านไปยังผืนน้ำกว้างซึ่งกำลังถูกราตรีกลืน หากเห็นแสงไฟระยิบระยับขึ้นมา

“แปลว่าข่าวกรองสิคะนี่” มุกมณีหัวเราะร่วน “ตกลงมีใครรู้หรือยังว่าเจ้าของช่อดอกไม้นั้นเป็นใคร ใช่คนที่หัวหินหรือเปล่าเอ่ย” วันนี้มีแต่เรื่องสนุกทั้งนั้น

มิน่า...ถึงได้มาถามเรื่องเจ้าหญิงแห่งอัญมณี

“เอาเป็นว่าเพิร์ลโทรฯ มาแซวผมเฉยๆ หรือว่ามีเรื่องอะไรครับ” เอเธนส์ตัดบทก่อนที่มุกมณีจะซักเขาไปมากกว่านี้

“แซวด้วยมีเรื่องด้วยค่ะ” มุกมณีหัวเราะ ไม่เซ้าซี้เอาคำตอบ เพราะยังไงเอเธนส์ก็คงไม่ตอบหรอก ถ้าอยากพูดเขาจึงจะพูดออกมาเอง

“เรื่องอะไรครับ” เอเธนส์อยากถอนหายใจ ช่วงนี้ชักจะมี ‘เรื่อง’ เยอะเกินไป

“ก็วันนี้เด็กน้ำปิง เข้ามาที่ออฟฟิศตั้งแต่เช้า แต่ไม่ได้มาตอบตกลงกับเพิร์ลหรอกนะคะ เด็กนั่นมาหาเอเธนส์”

“ผม...เด็กน้ำปิง” น้ำเสียงของช่างภาพหนุ่มบ่งบอกความงุนงง

“ก็เด็กคนที่เอเธนส์ถ่ายรูปเทสต์หน้ากล้องเมื่อวานนี้ไงคะ”

“แล้วไงครับ เพิร์ลจับเซ็นสัญญาหรือยัง” เอเธนส์พยักหน้ากับตัวเองเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวาน เขาเกือบลืมไปแล้วทีเดียว

“แหม...เพิร์ลก็อยากจับมือเซ็นอยู่หรอกนะคะ แต่เจ้าตัวไม่ยอมนะซิคะ เด็กอะไรก็ไม่รู้หัวแข็งจริงๆ” มุกมณีบ่นไม่จริงจังนัก

“แล้วไงครับ มาเกี่ยวกับผมตรงไหน”

“ก็มาเกี่ยวตรงที่ว่า ที่เด็กนั่นตั้งใจก็คือมาหาเอเธนส์”

“แล้วเพิร์ลว่าไงละครับ”

“ให้เบอร์โทรฯสุดพิเศษของเอเธนส์ไป” มุกมณีตอบกลั้วหัวเราะ เธอได้ยินเสียงเบาๆ คล้ายเสียงหัวเราะดังตอบเรื่องล้อเล่นของเธอกลับมา เธอไม่รู้ว่าใครมีหมายเลขโทรศัพท์พิเศษของเอเธนส์บ้าง แต่คิดว่ารายชื่อที่อยู่ในเครื่องนั้นไม่น่าเกินจำนวนนิ้วมือ

เอเธนส์ให้สิทธิพิเศษกับเธอแล้ว เรื่องอะไรจะไม่รักษาไว้

“เพิร์ลก็แค่บอกว่าคุณงานเยอะ ไม่ค่อยได้เข้ามาที่แบล็กเพิร์ล แล้วก็ตามตัวยากมาก เพราะฉะนั้นให้มาเป็นนางแบบในสังกัดของแบล็กเพิร์ลดีกว่า อาจจะได้เจอเอเธนส์บ้างก็ได้”

“คุณเพิร์ล...” เอเธนส์ลากเสียง หากอีกฝ่ายยังหัวเราะคิกคัก

“แหม...ก็กล่อมตั้งนานไม่ยอมตกหลุมเพิร์ลสักที มันก็ต้องมีอะไรมาหลอกล่อกันบ้าง”

“ก็เลยใช้ผมนี่นะ”

“อุตส่าห์ใช้แล้วยังไม่ค่อยจะได้ผลเลยนะคะ”

“หือ?”

“ยายหนูน้ำปิงบอกว่าไม่ได้อยากเป็นนางแบบ แต่อยากเป็นช่างภาพมากกว่า ที่สำคัญก็คือ...เขาอยากเป็นลูกศิษย์ของเอเธนส์ค่ะ”

คำพูดของมุกมณีทำให้เอเธนส์อึ้งไปอึดใจ...อยากเป็นลูกศิษย์ของเขาอย่างนั้นเรอะ

“พูดเล่นหรือพูดจริงน่ะคุณเพิร์ล”

“เพิร์ลพูดตามที่ยายหนูนั่นบอก ส่วนจะเป็นเรื่องจริงหรือมุกจีบ เอเธนส์ก็ต้องเป็นคนพิสูจน์เอาเองนะคะ”

เอเธนส์โคลงศีรษะ น้ำเสียงของมุกมณีเบิกบานมาก ราวกับเรื่องนี้ทำให้หล่อนรู้สึกสนุกนักหนา

แต่เขาไม่สนุกด้วยน่ะสิ

“แล้วไงต่อครับ”

“อืม...ยายหนูก็ตื้ออยู่พักใหญ่ล่ะ แต่ก็ต้องกลับเพราะว่ามีเรียน ท่าทางมุ่งมั่นดีนะคะ เพิร์ลก็โทรมาบอกไว้ แต่ยังไงเอเธนส์ก็ช่วยกล่อมยายหนูให้ตกลงเซ็นสัญญากับแบล็กเพิร์ลด้วยนะคะ เพิร์ลจะขอบคุณม้ากมาก”

เอเธนส์โคลงศีรษะ มุกมณีวางสายไปแล้ว หากเขายังมีชื่อของเด็กคนนั้นติดอยู่ในความคิด

น้ำปิง...ไม่ว่าเด็กนั่นจะมาแนวไหนก็ไม่มีผลกับเขาเท่านั้นแหละ

เพราะเขาไม่คิดจะสนใจใคร...แค่เจ้าของช่อดอกรักนี่ก็ตึงมือมากพออยู่แล้ว

หรือถ้าเด็กนั่นพูดเรื่องจริง...เขาก็ไม่เคยคิดจะรับศิษย์อะไรแบบนั้น

สรุปก็คือ...เขาไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับเด็กน้ำปิง ยกเว้นว่าเธอจะร่วมงานกับเขาในฐานะนางแบบ

น้ำปิง...เอเธนส์ขมวดคิ้วเมื่อทวนชื่อเด็กสาวคนนั้นใจอีกครั้ง

ทำไมเขาจึงรู้สึกว่าคุ้นชื่อนี้...

"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

Create Date : 30 มีนาคม 2554

Last Update : 30 มีนาคม 2554 9:09:50 น.

20 comments

Counter : 1615 Pageviews.

ตามต่อไป ช่อดอกรัก น่ารักมากค่ะ

โดย: sai IP: 58.137.154.162 วันที่: 30 มีนาคม 2554 เวลา:10:06:59 น.

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หนอนก็อยากเป็นนางแบบบ้างอ่ะ แต่ไม่มีใครสน

ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาา

โดย: หนอนฮับ IP: 115.87.235.228 วันที่: 30 มีนาคม 2554 เวลา:10:18:09 น.

เย้ เย้ เย้ แว๊บๆ เข้ามาก็ได้อ่านเลย ดีใจจัง

ขอบคุณค่ะ พี่ฬีฬาคนสวยยยยยยย

โดย: รมณ IP: 58.8.37.22 วันที่: 30 มีนาคม 2554 เวลา:12:59:06 น.

กรี๊ดดดดดด ดอกรัก !! หวานจริงๆอ่ะ

อยากมีอย่างงี้มั่งจัง
ว่าแต่น้ำปิงจะมาเป็นมือที่3 รึเปล่านะ กลัวใจจัง

โดย: bijin

วันที่: 30 มีนาคม 2554 เวลา:17:18:15 น.

ติดตามต่อค่ะ,,ช่อดอกรัก น่ารักจัง :D

โดย: นู๋เต่า IP: 110.168.193.72 วันที่: 30 มีนาคม 2554 เวลา:22:38:34 น.

อยากได้ช่อดอกรักบ้างจัง ^^

โดย: กระรอกจัง IP: 129.93.175.62 วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:4:14:49 น.

โดย: natee IP: 98.27.161.7 วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:7:46:34 น.

เริ่มมีเค้าความยุ่งยากแล้วพ่อมด

ว่าแต่แอบไปคุ้นชื่อน้ำปิงจากไหนอีกล่ะเนี่ยพ่อคุณ ไม่สงสารเจ้าของดอกรักบ้างรึไง

โดย: บ่าบี๋

วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:9:53:38 น.

อ๊ากกก คุณเวเธอแร๊ง!! อีกแล้ว แต่หนูน้ำปิงเนี่ย ใช่หลานไฮโซตัวแม่ไหมเนี่ย

โดย: sweeT IP: 172.31.104.236, 202.28.41.2 วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:14:46:30 น.

ต้องไปส่งดอกรักบ้างแล้ว
น่ารักจริงๆ เลย

โดย: MadamMim IP: 203.149.31.118 วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:15:17:05 น.

บอกได้คำเดียวว่ากรี๊ด ที่คุณฬีว่างมาลงนิยายเรื่องนี้ ^^ หวังว่าจะเริ่มกลับมาลงเหมือนเดิมนะคะ
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะที่เรื่องดวงตาในดวงใจจะได้ทำเป็นละครแล้ว
และตอนนี้ก็ขอย้อนกลับไปอ่านตอนเก่า ๆ ก่อนนะคะ .. แฮะ ๆ ลืมไปแย้วอ่า

โดย: นายหญิง IP: 183.88.58.246 วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:20:11:29 น.

ขอ Request น้ำปิง เป็นนางเอกได้ป่ะ

โดย: สมศนี IP: 223.204.5.4 วันที่: 3 เมษายน 2554 เวลา:14:25:47 น.

น่ารักมากมาก คิดได้ไงอ่ะ ช่อดอกรัก ^^
ขอบคุณสำหรับความน่ารักค้า

โดย: nonny IP: 202.28.179.5 วันที่: 3 เมษายน 2554 เวลา:22:25:02 น.

กรี๊ดดดดด
น่ารักจังเลยยยยยยขอบคุณค่ะ

โดย: ิbelleno IP: 58.11.61.178 วันที่: 4 เมษายน 2554 เวลา:19:44:48 น.

พี่เอเธนส์ จำน้องสาวตัวเองไม่ได้น่าน้อยใจจริง ๆ

โดย: hayee IP: 115.87.98.16 วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:0:19:40 น.

รออ่านเรื่องนี้ของคุณฬิฬาอยู่นะคะ รอในสิรินดานานแล้ว เลยเข้ามาที่บล็อกดูคะ

โดย: ไรน้ำ IP: 202.12.74.201 วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:15:29:27 น.

คุณฬี ย่องมาจริง ๆ เงียบ ไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลย

โดย: คามุย IP: 180.183.56.162 วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:21:19:02 น.

รอรวมเล่มคะ

โดย: สุ IP: 180.180.228.30 วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:10:16:53 น.

โห ช่อดอกรัก

ไม่เหมือนใครจริงๆ เวเนเชีย

โดย: pondsomby

วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:16:48:42 น.

ช่อดอกรัก..รายละเอียดเล็ก ๆ แต่จัดเต็มของคุณหนูเวเนี่ย ชื่นใจจริง ๆ
ขอบคุณคุณฬีค่ะ นิยายน่ารักจริง ๆ

โดย: arso IP: 27.130.12.72 วันที่: 16 มีนาคม 2555 เวลา:16:34:08 น.