Bloggang.com : ดอกไม้ของฬีฬา : รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๖

รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๖

สวัสดีค่ะ...ไม่รู้ทันวันพฤหัสหรือเปล่านะคะ

มาดึกไปหน่อย...แต่ยังไงก็รักทุกคน ฮา...(มุกนี้ไม่ไหวจะเคลียร์)

รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๖

“ตกลงฝาแฝดของเธอเป็นอะไรกันแน่” สิทธิเทพเบนสายตาจากหลานชายทั้งสี่มายังเมืองขวัญ สายตาคมกริบมองวิญญาณเด็กหนุ่มนิ่ง สิ่งที่หลานชายของเขาคุยกันหมายถึงอะไร

ชัชชนนท์สงสัยอะไรในตัวของขวัญ

“บอกไว้ก่อนนะว่าฉันเป็นพวกชอบปกป้อง” เขาไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขายังอยู่ในโลกนี้ แต่ที่แน่ๆ ก็คือเขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำอันตรายลูกหลานของเขาต่อหน้าต่อตา

ผู้หญิงที่ธีร์พาเข้าบ้านมีอะไรที่น่าสงสัย

“ผมก็เหมือนกัน” เมืองขวัญตอบอย่างไม่เกรงคำขู่ของวิญญาณเจ้าของบ้าน เขาตวัดสายตากลับไปยังชัชชนนท์

ไม่ใช่นายทหารเรือคนนั้นคนเดียวหรอกที่ความจำดี...

“ผมบอกคุณได้แค่ว่า ของขวัญไม่เคยทำอะไรคนดี”

ของขวัญพยายามตอบคำถามของเหล่าสาวๆ บ้านวรรณวิจักษ์อย่างอ้อมๆ เข้าไว้ เพราะเป็นอย่างที่ธีร์บอกไว้ คือทุกคนเข้าใจว่าหล่อนเป็นคนรักของเขา แล้วเจ้าตัวก็ไม่พูดอะไรเป็นการแก้ความเข้าใจผิดด้วยซ้ำ ของขวัญบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร

“เรียนกับธีร์ยากไหม ธีร์ดุหรือเปล่า”

ของขวัญสบตาสีน้ำตาลอ่อนเจือทองคล้ายคลึงกับนัยน์ตาผู้เป็นบุตรชาย น้ำเสียงอ่อนหวาน เช่นเดียวกับรอยยิ้มหวาน คุณนาเดียยังดูสาวและสวยจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นมารดาของบุตรชายตัวโตๆ ห้าคนและหญิงสาวอีกคน

“ก็...จริงๆ แล้วขวัญยังไม่เคยเรียนกับอาจารย์ค่ะ” ก็ชั่วโมงที่เขาสอนคราวก่อน หล่อนไม่ได้เข้าเรียน กว่าจะมีชั่วโมงของธีร์อีกก็ใกล้ๆ ปลายเทอม ถ้าหากไม่เปิดรายวิชาของตัวเอง ธีร์ก็มีสอนสาขาหล่อนแค่ไม่กี่ครั้ง

“อ้าว...ก็ไหนธีร์บอกว่าขวัญเป็นลูกศิษย์” คุณนาเดียเลิกคิ้ว

“ก็เป็นค่ะ แต่ไม่ค่อยได้สอนสาขาที่ขวัญเรียน” ของขวัญตอบ อาจารย์ในคณะ แม้จะไม่ได้สอน แต่ก็คืออาจารย์ทั้งหมด

ของขวัญชำเลืองไปยังร่างสูงใหญ่ เขานั่งรวมอยู่กลุ่ม ‘ผู้ชาย’ ซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ของบ้านนี้ หล่อนขมวดคิ้วนิดๆ เพราะท่าทางเขาเหมือนตาปรือ จะฟุบได้ตลอดเวลา

ระยะเวลาที่เขาหลับจากโรงพยาบาลมายังบ้านวรรณวิจักษ์ไม่ได้มากนัก เขาอาจจะยังไม่หายเพลีย

ไปทำอะไรมานักหนานะ วันเสาร์แท้ๆ

“อืม...เป็นอย่างนั้นเหรอ” คุณนาเดียพยักหน้า เธอก็ไม่ค่อยรู้การทำงานของลูกชายเท่าไร นี่ขนาดเธอแอบโหลดตารางการทำงานจากพีดีเอของธีร์มาแล้ว ธีร์ยังถูกตามตัวนอกตารางบ่อยๆ ทำให้โปรแกรมที่เธอตั้งใจ ‘จัด’ ไว้ให้ลูกชายต้องเลื่อนไปด้วย “เอาเถอะ ยังไงป้าก็ดีใจนะที่ธีร์มีใครสักคน ป้าจะได้หายเป็นห่วงหน่อย”

ของขวัญรู้สึกร้อนวูบทั่วใบหน้า

“เอ่อ...ขวัญไม่ใช่...เอ่อ” หล่อนเอ่ยค้านตะกุกตะกัก

“ไม่ต้องเขินหรอกค่ะ ธีร์ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาบ้านนะคะ เจ้าหญิงเป็นพยานได้” ศีตกาลเอ่ยกลั้วหัวเราะ สนุกกับการดูมารดาไล่ต้อนของขวัญ

“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ อาจารย์เพลียขับรถไม่ไหว ของขวัญก็เลยขับรถมาให้แค่นั้นเอง” ของขวัญชี้แจงเร็วปรื๋อ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครเปลี่ยนความเชื่อกันนัก

‘ใช่... ขวัญไม่ได้คิดอะไรกับหมอบ้านั่นสักหน่อย โอ๊ย’ เมืองขวัญกุมศีรษะที่เหมือนถูกเขกหน้าผาก ไม่เคยมีใครทำอะไรเขาแบบนี้มาก่อน เมืองขวัญทำหน้ามุ่ยใส่สิทธิเทพ

‘เรียกหลานฉันดีๆ หน่อยเจ้าหนุ่ม’ สิทธิเทพปรากฏตัวขึ้นข้างหลังวิญญาณเด็กหนุ่ม เขาหันไปยักคิ้วให้เพลงพิณที่เบิกตาโต ทำปากขมุบขมิบ ส่วนเหลนของเขาหัวเราะคิกคัก

‘ก็...’ เมืองขวัญทำท่าจะค้าน เขาเรียกธีร์ด้วยสรรพนามที่เหมาะสมที่สุดแล้ว แต่ท่าทางเอาจริงของสิทธิเทพทำให้เขาไม่ค่อยกล้าหือนัก เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นอาณาเขตของสิทธิเทพ ‘นี่คุณปู่ บอกให้หลานคุณอย่างมายุ่งกับขวัญของผมได้ไหม’

สิทธิเทพหัวเราะ เจ้าวิญญาณฝาแฝดฝ่ายชายดูจะหวงคู่แฝดเอามากๆ

‘คงไม่ได้หรอก’ เขายักคิ้ว ‘เจ้าธีร์มองฉันเสียทีไหน’

เมืองขวัญหน้าง้ำ ‘แล้วทำไมต้องมาเห็นผมอยู่คนเดียวล่ะ ไม่ยุติธรรมนี่’

‘อันนี้ฉันก็ไม่รู้นะ อาจจะเป็นบุพเพอาละวาดก็ได้’ สิทธิเทพยิ้มกว้าง ‘คิดดูสิ อยู่มาเจียนจะแก่อยู่แล้ว เจ้าธีร์เพิ่งมามีสัมผัสพิเศษมองเห็นปีได้ แถมมองเห็นเธออยู่คน...เอ้อ วิญญาณเดียว’

เมืองขวัญยิ่งหน้างอเข้าไปใหญ่

‘เธอก็รู้ว่า เมื่อถึงเวลาเธอก็ต้องไป จะอยู่กับคู่แฝดตลอดไปไม่ได้หรอก ทำไมเธอไม่คิดว่าให้ของขวัญได้อยู่กับคนดีๆ ที่ดูแลคนที่เธอรักได้ล่ะ’

‘ไม่ ผมจะอยู่กับของขวัญ’

สิทธิเทพส่ายหน้าน้อยๆ แต่ก็ไม่อยากขัด ไม่ว่าจะตั้งใจอย่างไร เมื่อถึงเวลาทุกอย่างก็ย่อมเป็นไป เขาเหลือบไปยังธีร์...

เจ้าหลานคนนี้...ผู้หญิงธรรมดาๆ มีตั้งมากมายไม่เคยสนใจ

แต่ก็น่าสนุกดี...เพราะเขารู้จักนิสัยของธีร์ ฤทธิ์มากไม่แพ้เมืองขวัญนี่หรอก

ธีร์ปรือตามองไปยัง ‘อาณาเขตผู้หญิง’ ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักดังมาให้ได้ยินเป็นระยะ หากสมองเขากลับสั่งการช้าและพร่ามัว ธีร์พยายามจะมองไปยังของขวัญ เขาอยากรู้ว่าหล่อนจะตามน้ำไปอย่างที่เขาบอกหรือไม่ แต่สมองที่สั่งการช้าและพร่ามัวอย่างที่ธีร์รู้ว่าร่างกายเขากำลังจะถึงขีดจำกัด

เขาได้พักผ่อนน้อยมากติดกันมาหลายวัน

“ไม่ต้องมองมากหรอกน่า ไม่ได้หายไปไหนซะหน่อย” กันตธีร์ถองศอกใส่ธีร์ น้ำเสียงกลั้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเต็มที่

หากเขาก็อดมองไม่ได้เช่นกัน ของขวัญดูธรรมดามากเมื่อเทียบกับสะใภ้และว่าที่สะใภ้ที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน เรียกว่าหล่อนคงเป็นคนสุดท้ายที่ทุกคนจะมองเห็น

แต่ธีร์ก็อุตส่าห์ไปสังเกตเห็นจนได้...แสดงว่าหล่อนอาจจะมีอะไรที่ไม่ธรรมดาก็เป็นได้ จึงไปสะดุดความสนใจของธีร์เข้า

“นี่ตกลงเป็นตัวจริงของนายใช่ไหมวะ...เฮ้ย” กันตธีร์อุทานลั่น ก่อนจะหัวเราะออกมา ธีร์ฟุบลงกับโต๊ะ ดวงตาปิดสนิท “พาสาวมาแล้วตัวเองดันหลับนี่...เสียชื่อว่ะเจ้าธีร์”

“อาจารย์” ของขวัญอุทานอย่างเผลอตัว เมื่อจู่ๆ ธีร์ก็ฟุบลงกับโต๊ะ ทำให้หญิงสาวทั้งหมดหันขวับ คุณนาเดียลุกขึ้นทันที

“ธีร์เป็นอะไร” เธอถลามายังโต๊ะที่ธีร์นั่งอยู่

“หลับครับคุณอา” กันตธีร์ตอบ หลังจากลองสะกิดดูแล้ว ธีร์ตอบสนองเพียงเสียงอืออา หากนัยน์ตายังปิดสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ

คุณนาเดียโคลงศีรษะ มองบุตรชายที่ฟุบหลับอย่างอ่อนใจ เธอชำเลืองไปยังของขวัญที่ตามติดมาไม่ห่าง เห็นสีหน้าแววตาบอกความเป็นห่วงเป็นใยปรากฏชัดก็ยิ้มในใจ

“หมออะไรไม่ดูแลตัวเองเสียเลย” เธอแกล้งบ่น แล้วหันไปยังของขวัญ “เห็นทีต้องให้หนูของขวัญดูแลให้หน่อยนะ”

ของขวัญกลืนน้ำลาย อยากค้านเหลือเกินว่าหล่อนไม่ได้เป็นอะไรกับธีร์ทั้งนั้น แต่กลับไม่มีเสียงใดหลุดออกมาเลย

นพนันท์มองรถคันหรูที่แล่นออกไปจากจุดจอดรถหน้าคอนโดมิเนียม ก่อนจะเบนสายตากลับมายังหญิงสาวที่ก้าวลงมาจากรถคันนั้น หล่อนเดินผ่านประตูเข้ามาในลอบบี้ ตรงไปยังลิฟต์ หากฝีเท้าที่ก้าวอย่างสม่ำเสมอหยุดกะทันหัน

“พี่เม่น” ของขวัญอุทานเบาๆ หันกลับมายังลูกพี่ลูกน้องที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ชุดของล็อบบี้ นพนันท์ก้าวตรงมายังหล่อน สายตาสองคู่สบกัน

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขามีคำถามแน่ๆ

หากทั้งสองยังไม่พูดอะไรจนกระทั่งขึ้นไปยังห้องชุดของนพนันท์แล้ว ของขวัญเปิดประตูเดินนำเข้าไปในห้อง

“พี่เม่นกินข้าวหรือยังคะ” ของขวัญเอ่ยถาม

“ยังหรอก แต่พี่ยังไม่ค่อยหิว” เขาติดต่อของขวัญไม่ได้ เจ้าหล่อนปิดมือถือ ทีแรกเขานึกว่าหล่อนจะกลับบ้านสวน แต่โทรศัพท์ไปถามแล้ว ของขวัญไม่ได้กลับ จึงมาดูที่คอนโดมิเนียม ยามบอกว่าของขวัญออกไปตั้งแต่เช้า โดยไม่ได้เอารถไปด้วย

“ทานอะไรหน่อยดีไหมพี่เม่น นี่จะสามทุ่มแล้ว” ของขวัญส่ายหน้า “หรือไม่กล้ากินฝีมือขวัญ”

“กินได้ทั้งนั้นแหละน่า ว่าแต่ขวัญเถอะ กินมาหรือยัง” นพนันท์หัวเราะหึๆ

“กินมาแล้วค่ะ...ที่บ้านวรรณวิจักษ์” ของขวัญลอบยิ้มเมื่อเห็นนพนันท์ชะงักไป คงไม่นึกว่าหล่อนจะพูดออกมาตรงๆ อย่างนี้

“ท่าทางจะอร่อยสิมื้อนี้”

“อร่อยมั้งคะ” ของขวัญตอบ แต่หล่อนจำไม่ได้แล้วว่าอร่อยแค่ไหน เพราะแค่เห็นธีร์ฟุบลงไปกับโต๊ะหล่อนก็แทบจะไม่รับรู้อะไรแล้ว

นพนันท์เดินตามของขวัญเข้าไปในครัว มองร่างเล็กสมส่วนของญาติผู้น้องกึ่งหมั่นไส้กึ่งขบขัน หล่อนพูดออกมาหน้าตาเฉยว่าไปกินข้าวที่บ้านวรรณวิจักษ์มา

ของขวัญยิ้มที่มุมปาก รู้ว่านพนันท์อยากรู้เต็มแก่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หล่อนเดินไปยังตู้เย็น เปิดออกมาดูว่ามีของสดอะไรเหลืออยู่บ้าง

“ไข่เจียวกับแกงจืดได้ไหมพี่เม่น” หล่อนหันมาถาม เพราะของสดที่อยู่ในตู้เย็นนั้นพอจะทำอาหารง่ายๆ ได้ พรุ่งนี้หล่อนคงต้องไปซื้อของมาใส่ตู้เย็นไว้เพิ่ม

“พี่กินได้ทุกอย่างแหละ”

“แหม...เลี้ยงง่ายเชียว” ของขวัญหันกลับไปหยิบของออกมาจากตู้เย็น “ดีนะที่เมื่อเช้าหุงข้าวไว้ รอแป๊บเดียวนะคะ”

นพนันท์ไม่ได้รอเฉยๆ เขาช่วยญาติสาวทำอาหารมื้อง่ายๆ ไม่นานเขาก็ได้ไข่เจียวฟูสีทอง กับแกงจืดเต้าหู้ไข่ ก่อนลงมือรับประทานเขาหยิบแฟลชไดร์ฟจากกระเป๋าเสื้อออกมา

“ของที่ขวัญอยากได้”

ของขวัญรับแฟลชไดร์ฟมา หล่อนลุกขึ้นไปยังห้องนอน หยิบโน้ตบุ๊กกลับมาเปิดยังห้องครัวซึ่งนพนันท์กำลังรับประทานอาหารอย่างขัดกับคำพูดว่าไม่หิวในตอนแรก หล่อนเสียบแฟลชไดร์ฟเข้ากับโน้ตบุ๊ก เรียกข้อมูลออกมาดู

หญิงสาวกวาดสายตาเร็วๆ บนหน้าจอ ก่อนจะอ่านอย่างละเอียดอีกครั้ง หล่อนไม่ถามว่านพนันท์ไปเอารายงานการใช้โทรศัพท์มือถือของนายแพทย์ไชยยศมาได้อย่างไร

“พี่เม่นว่าไงคะ” หล่อนเงยหน้าขึ้น สบตาคมที่ทอดมา

“ก็ยังไม่มีอะไรชัดเจน นอกจากมือถือแล้วหมอไชยยศยังอาจจะใช้โทรศัพท์ภายในของโรงพยาบาลก็ได้”

ของขวัญพยักหน้า แต่อย่างน้อยก็เห็นได้ว่าก่อนการเสียชีวิต มีการใช้โทรศัพท์ในช่วงกลางคืนถี่ขึ้น

“พี่เม่นช่วยหาใครไปคุยกับแฟนของคุณรัตนาหน่อยได้ไหมคะ”

นพนันท์เลิกคิ้ว

“ขวัญเจอกับพี่พยาบาลที่เป็นรูมเมทของคุณรัตนาคนนี้” แม้หล่อนจะยังไม่รายละเอียดจากอารีย์มากนัก แต่ระหว่างการทำวิเคราะห์ผลเลือดในห้องแล็บหล่อนเลียบเคียงถามถึงรัตนาเล็กน้อยๆ พบว่ามีคำพูดบางอย่างของพี่อารีย์ก็มีที่ชวนให้สะกิดใจอยู่เหมือนกัน

“ได้” นพนันท์พยักหน้า เขากำลังให้คนรวบรวมข้อเท็จจริงและมองหาข้อมูลใหม่ๆ เกี่ยวกับการเสียชีวิตทั้งสามรายที่ผ่านมา ขณะที่รอผลชันสูตรทางนิติวิทยาศาสตร์ของศพนายแพทย์ไชยยศ “มีอะไรอีกไหมครับคุณน้อง”

“มีแค่ว่า... พี่เม่นรู้จักเรือโทชัชชนนท์ เจตวิภาคไหมคะ” ของขวัญซ่อนยิ้ม นพนันท์อึ้งไปเสี้ยววินาทีเมื่อถูกหล่อนยิงคำถามที่เขาคงคาดไม่ถึง

“ลูกชายนายพลใหญ่” นพนันท์ตอบ คดีคราวก่อนที่เกี่ยวข้องกับบ้านวรรณวิจักษ์ ก็มีชัชชนนท์เป็นตัวประสานหลักกับกองทัพเรือ จึงสามารถจับอาชญากรร้ายระดับโลกได้ “ทำไม...เกิดอะไรขึ้น”

“เขาคงสงสัยขวัญ”

“สงสัย...” นพนันท์ทวนคำ หรี่ตาลง

“สงสัยว่าขวัญเข้าไปยุ่งอะไรกับพี่ชายเขา...อาจารย์ธีร์” ของขวัญตอบยิ้มๆ สบตาสายคมของญาติผู้พี่โดยไม่หลบ นายทหารเรือคนนั้นพยายามขุดบ่อล่อให้หล่อนตกลงไป เขาบอกว่าเป็นนัยว่าจำหล่อนได้ หล่อนก็จำเขาได้...ตั้งแต่ที่เห็นเขาให้ห้องของธีร์แล้ว

เพียงแต่ ‘ของขวัญ’ คงจะไม่รู้จักเขามาก่อนแน่นอน

“แล้วเราเข้าไปยุ่งอะไรกับเขาล่ะ” นพนันท์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ การเห็นของขวัญลงมาจากรถของศาสตร์ วรรณวิจักษ์ก็เกิดคำถามขึ้นในใจเขามากมายแล้ว ถ้าเขาเข้าใจไม่ผิด ของขวัญกำลังพัวพันกับน้องชายของศาสตร์ “มันจำเป็นถึงกับต้องเข้าไปในบ้านวรรณวิจักษ์เลยเรอะ”

“เปล่าค่ะ... ก็แค่เรื่องบังเอิญ” ของขวัญไม่รู้ว่าทฤษฎีโลกนี้ไม่มีความบังเอิญของนพนันท์จะว่าอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ “พี่เม่นเชื่อไหมคะว่าอาจารย์ธีร์เขาจะเป็นมิสเตอร์เอ๊กซ์ของพี่ได้”

“ของขวัญ...”

ของขวัญยักไหล่ “ขวัญก็แค่ลองถามดู พี่เม่นคิดว่าไงล่ะคะ”

“วรรณวิจักษ์ทำธุรกิจสุจริตก็จริง” เขาสบตาวาววับ “แต่ไม่เคยได้ยินหรอกเหรอว่าในทุกบ้านจะต้องมีแกะดำเสมอ” เขาไม่ได้เหมาว่าธีร์จะเป็นมิสเตอร์เอ็กซ์อย่างที่ของขวัญเรียกแทนบุคคลอาจจะอยู่เบื้องหลังการตายในกรณีที่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญจริงๆ แต่ก็ไม่ยืนยันว่าธีร์ไม่ใช่ ทุกคนนั้นโครงการนั้นติดป้ายน่าสงสัยไว้ทั้งนั้น

“พี่ว่า...”

“ขวัญรู้ค่ะว่ากำลังทำอะไรอยู่” ของขวัญเอ่ยก่อนที่ญาติหนุ่มจะพูดออกมา

คุณนาเดียละสายตาจากหนังสือไปยังบุตรชายที่เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นด้วยท่าทางสะลึมสะลือ แม้จะอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่จากเมื่อวานแล้วก็ตาม เธอส่ายหน้าช้าๆ

“กาแฟไหมน้องธีร์”

“ก็ดีครับ” ธีร์ทรุดนั่งลงบนพื้นซึ่งปูด้วยพรมไม่ห่างจากเก้าอี้ที่มารดานั่งอยู่นัก “แล้วนี่ไปไหนกันหมดครับ” เขาพยายามลืมตา ในห้องนั่งเล่นมีเพียงมารดาคนเดียว

“ส่วนใหญ่ก็ยังไม่ตื่นจ้ะ” คุณนาเดียตอบอย่างระอาน้อยๆ พวกหนุ่มๆ ไร้คู่ทั้งหลายต่างสนุกกันจนเลยเข้าวันใหม่ “แล้วนี่น้องธีร์ตื่นแล้วแน่นะ” เธอเอื้อมมือไปกอดอินเตอร์คอมเข้าไปที่ครัว ให้คนนำกาแฟมาให้ธีร์

ธีร์หัวเราะแผ่วๆ

“ก็คิดว่าอย่างนั้นนะครับ”

คุณนาเดียส่ายหน้าอีกรอบ “เมื่อวานนี้ ขายหน้ามากเลยนะจ๊ะน้องธีร์”

ธีร์ขมวดคิ้ว “อะไรครับแม่”

“ก็น้องธีร์สิจ๊ะ อุตส่าห์พาสาวเข้าบ้าน ตัวเองดันหลับไปเสียอย่างนั้น”

ธีร์มองเพดาน ไม่สบสายตามารดา เขาไม่นึกเหมือนกันว่าจะหลับไปจริงๆ แต่เขาก็มารู้สึกตัวเมื่อตอนใกล้รุ่นนี่เอง ก่อนหน้านั้นหลับสนิทมาก

“ขอโทษครับ”

“มาขอโทษอะไรแม่ละจ๊ะ โน่น...ต้องไปขอโทษหนูของขวัญเขาจ้ะ” นัยน์ตาสีน้ำตาลเจือทองเป็นประกาย “ดีนะ...ท่าทางหนูของขวัญเขาจะเป็นคนไม่คิดเล็กคิดน้อย”

“โอ๊ะ แม่ครับ เมื่อวานของขวัญกลับยังไง” ธีร์โพล่งขึ้นมา

“ให้เดินกลับมั้งจ๊ะ” คุณนาเดียค้อน “แม่ให้ศาสตร์ไปส่งจ้ะ จริงๆ ชัชก็อาสาจะไปส่งอยู่เหมือนกัน” เธอยิ้มพรายเพราะการสะดุ้งของลูกชาย

“แต่พอดีช่วงนี้ต้องรณรงค์ประหยัดการใช้พลังงาน แม่ก็เลยให้ศาสตร์ไปส่ง เพราะรายนั้นก็ต้องไปส่งหนูเพลงพิณที่คอนโดอยู่เหมือนกัน”

ครอบครัวของเพลงพิณตัดสินใจซื้อห้องชุด เพื่อเป็นที่พักของเพลงพิณในระหว่างนี้ และยังเป็นที่พักสำหรับครอบครัวในยามที่เข้ามาธุระกรุงเทพ และดูเหมือนว่าพี่ชายคนโตของเพลงพิณที่ไม่ค่อยจะถูกกันกับลูกชายคนโตของเธอเท่าไรนักจะหาเรื่องมาธุระกรุงเทพบ่อยๆ

“เอาล่ะ...ดื่มกาแฟ ทำหน้าทำตาให้มันสดชื่น แล้วก็รีบไปขอโทษหนูของขวัญ”

“อะไรนะครับ”

“รินเยอะๆ เลยจ้ะลำไย ไม่ต้องใส่อะไรด้วย กินขมๆ นั่นแหละจะได้ตื่น” คุณนาเดียบอกสาวใช้ที่ถือถาดใส่ชุดกาแฟเข้ามา

ธีร์รับกาแฟร้อนๆ มาจิบ

“ไปขอโทษหนูของขวัญ แล้วก็พาเธอไปทานอะไรอร่อยๆ ด้วยนะจ๊ะ ที่สำคัญห้ามหลับด้วย”

“แม่ครับ...” ธีร์ลากเสียง “ผมกับของขวัญไม่ใช่...”

“ไม่ใช่อะไรจ๊ะ”

“ไม่ใช่อย่างที่แม่กับพวกนั้นคิดน่ะสิครับ”

“แก้ตัวไม่ทันแล้วจ้ะ”คุณนาเดียหัวเราะเบาๆ “หนูของขวัญเขาก็ออกจะน่ารัก เห็นน้องธีร์ฟุบไปแบบนั้นก็ตกอกตกใจน่าดู”

ธีร์มองน้ำสีดำนิ่ง

“อย่าชะล่าใจ แล้วก็อย่าช้า เดี๋ยวจะหาว่าแม่ไม่เตือนนะจ๊ะ”

‘มาทำอะไรแถวนี้’

ธีร์ได้ยินเสียงของคู่อริมาก่อนร่างโปรงแสงจะปรากฏตัวขึ้นในล็อบบี้ของคอนโดมิเนียมที่เข้าต้องไปถามเอาจากศาสตร์

เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องมาที่นี่

“ไม่เห็นต้องถาม ก็มาหาของขวัญน่ะสิ” เขาตอบแบบไม่ไม่เสียง เพราะเกรงคนที่เดินผ่านไปมาจะหาว่าเขาบ้าที่ยืนพูดอยู่คนเดียว “ของขวัญอยู่ห้องไหน”

‘เรื่องอะไรจะบอก’ เมืองขวัญแสยะยิ้ม

“ก็ถามไปอย่างนั้นล่ะ” ธีร์รู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันที เขาไม่สนใจที่อีกฝ่ายถลึงตาใส่ รีบเดินไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ สอบถามเจ้าหน้าที่ หากกลับได้คำตอบว่าไม่มีชื่อของขวัญเป็นเจ้าของห้องชุดนี้

‘เหอๆ สมน้ำหน้า’ เมืองขวัญขยับเข้าไปหัวเราะเย้ย

ธีร์ก้าวออกจากเคาน์เตอร์ ปรายตาไปยังวิญญาณเด็กหนุ่ม ของขวัญอยู่ที่นี่แน่นอน แต่เขาจะพบหล่อนได้อย่างไร หมายเลขโทรศัพท์ของหล่อนเขาก็ไม่มีเสียด้วย ธีร์เม้มริมฝีปาก เจ้าคู่แฝดของหล่อนก็หัวเราะเยาะเย้ย กวนประสาทจนเขาแทบอยากบีบคอผีสักที

“อาจารย์...” ของขวัญอุทานอย่างแปลกใจที่เห็นร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ในล็อบบี้เมื่อก้าวออกมากจากลิฟต์ หล่อนกำลังจะออกไปซื้อของข้างนอกพอดี

นัยน์ตาสีน้ำตาลทองเป็นประกายวาววับ ธีร์ไม่สนใจเสียงโวยวายลั่นล็อบบี้ หากก้าวตรงไปหาหญิงสาว ของขวัญไม่รู้ว่าทำคิดถูกหรือผิดที่เงยหน้าขึ้นสบตาสีอำพัน

ทำไมเขามาอยู่ที่นี่...แล้วทำไม...หัวใจหล่อนจึงเต้นแปลกๆ

.............. พบกันวันจันทร์ค่ะ ...............

ปล. MT คือ เทคนิคการแพทย์ค่ะ
ส่วน PT คือ กายภาพบำบัดค่ะ

Create Date : 28 สิงหาคม 2552

Last Update : 28 สิงหาคม 2552 0:34:26 น.

39 comments

Counter : 1480 Pageviews.

โห คุณฬี

โทษทีนะคะ เพิ่งบ่นไปเองอ่ะคะ @_@

ขอบคุณนะค๊า

โดย: โบ IP: 111.84.13.45 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:0:36:42 น.

มาช้ายังดีกว่าไม่มาค่า

มุกนี้เคลียร์สุดๆ อิอิ

นึกว่าจะรอโปรฯนี้เก้อซะแล้ว

โดย: meddy IP: 202.149.25.197 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:0:37:19 น.

กรี๊ดดด ส่งข้อความ F5 กลับมาอีกทีพี่ฬีอัพแล้ว

แอบกระซิบได้ป่ะคะว่าตึกที่ของขวัญกะหมอธีร์ทำงานอยู่แถวไหน อยากรู้ค่ะ^^

โดย: หมีสีชมพู IP: 118.174.119.7 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:0:38:19 น.

หายง่วงเลยคะ...พี่ธีมาแระ..

ฮิ..ฮิ

โดย: หนอนฮับ IP: 202.12.73.4 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:0:50:11 น.

ไม่รู้สิคะ ทุกเรื่องของคุณฬีฬาเหมือนกับไม่มีอะไรแต่ก็อ่านได้เรื่อย อ่านจนเพลินและก็เรียกรอยยิ้มได้เสมอ เรื่องนี้ก็เช่นเดียวกัน

คำผิด

เจ้าธีร์เพิ่งมามีสัมผัสพิเศษมองเห็นปีได้ --เห็นผี

โดย: unna_jung IP: 124.121.37.204 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:1:21:22 น.

สนุกล่ะคราวนี้

สบตาคุณหมอที่ไรใจเต้นรัว

สงสัยจะหลงเสน่ห์คุณหมอซะแล้ว ^^

โดย: GoOsHa!R IP: unknown, 202.44.135.35 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:2:19:58 น.

สนุกมากค่ะ ชอบอาจารย์ธีร์จัง

โดย: Noriko IP: 78.109.182.37 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:4:59:43 น.

พอเห็นเรื่องนี้ปุ๊บ แอบคิดว่า เฮ้ย วันจันทร์แล้วหรือนี่...

ทำเอาหลงวันเลยเรา

โดย: Bangkokian IP: 118.9.29.196 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:6:05:52 น.

เข้ามาเอากำลังใจตอนเช้า ก่อนทำงานอ่ะ ขอบคุณค๊าบ

โดย: pp IP: 119.63.86.50, 117.121.208.2 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:7:57:06 น.

เง้อ เมื่อคืนก็ยังไม่นอนอ่ะ เวลาที่อัพ แต่ดันลืมซะนี่TOT

จุใจมากเลยค่ะ พี่ฬี อิอิอิอิอิ

ปล.เร่งพิมพ์มากรึเปล่าคะ พิมพ์ผิดเยอะเลยค่ะ

โดย: ปอนด์ IP: 222.123.229.91 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:8:05:44 น.

ดีใจจังอัพแล้ว

โดย: bally09 IP: 61.19.198.98 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:8:11:20 น.

ดีใจจังค่ะ วันนี้มีเยอะด้วยค่ะ ขอบคุณมากมากค่ะ

โดย: nOOnie IP: 58.8.80.58 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:8:27:08 น.

อยากให้ถึงวันจันทร์เร็วจังเลยคะ

โดย: กระเพาะปลาน้อย

วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:9:03:25 น.

อ่านแล้วชอบน้องธีร์จังเลยอ่ะอิอิอิอิอิ

โดย: panon IP: 203.158.141.199 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:9:12:54 น.

ลุ้นมากว่าเมื่อไหร่จะมาจนหลับไปก่อนเลย (หลับก่อนแค่ 10 นาทีเองเสียดายจัง)

ทำไมน้อยจังเลยยยยยยย

โรงพยาบาลที่หมอธีร์ทำงานนี่อยู่ตรงแยกสีลม ตรงข้ามสวนลุมใช่หรือเปล่าค่ะ คุณฬีฬา คนสวย

โดย: ปุ๊ IP: 115.67.119.94 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:9:33:37 น.

เจอคำผิดอะ ย่อหน้าที่ 3 บรรทัดที่ 12 ที่สิทธิเทพบอกเมืองขวัญว่าธีร์พึ่งจะมองเห็นปีได้ น่าจะเป็นผีนะ อยากให้ถึงวันจันทร์เร็ว ๆ จัง ตุลานี้ออกทันใช่ไหมคะจะได้ไปเก็บเอาไว้ในครอบครอง

โดย: นกกระเต็น IP: 203.158.225.246 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:9:43:48 น.

ขอบคุณครับนึกว่าเจ๊ฬีลืมซะแล้ว... เผลอหลับไปเลย.....
หมอธีร์ มีคุณปู่ ช่วย เมืองขวัญต้องใจอ่อนแน่ๆ..ไหนจะมีแองเจิลและ เพลงพิณอีก..ว่าแต่คุณหมอไปทำวิจัยอะไรกับ แม่หมอบ้าวิจัยเนี่ย

โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.38.134 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:10:12:58 น.

ต้องลุ้นอีกแล้วนะคุณฬี

โดย: เอื้อ IP: 10.6.147.73, 202.28.183.10 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:10:19:51 น.

ดีใจจัง อิ ๆ ๆ ๆ ขอบคุณคร้าาาาาาาาาาา

โดย: กระต่าย IP: 192.168.1.31, 115.31.144.221, 117.121.208.2 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:10:27:00 น.

ตอนนี้จบเร็วอ่ะ

โดย: อัน IP: 58.8.171.37 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:10:32:52 น.

สนุกจังเลย....รอตามต่อไปวันจันทร์จ้า
ว่าเมืองขวัญจะออกฤทธิ์อะไรกับอาจารย์ธีร์อีก...555

โดย: champor IP: 210.1.26.210 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:11:10:44 น.

ขอบคุณค้า

โดย: jiab IP: 192.168.0.98, 61.19.69.30 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:11:28:00 น.

วันจันทร์จะมารออีกนะคะ
เมื่อวานมาก็ไม่เจอ นึกว่าจะอดซะแล้ว

โดย: MadamMim IP: 203.149.31.118 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:15:50:19 น.

สนุกจังเลยค่ะขอบคุณมากนะค่ะ

โดย: ฟ้า IP: 124.121.217.158 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:16:58:32 น.

ไม่รู้เลยว่าเปลี่ยนเป็นอาทิตย์ละ 2 ครั้งแล้ว เย้ เย้

โดย: ngek IP: 203.121.167.243 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:17:39:04 น.

พี่ฬีฬาเปลี่ยนเป็นสองครั้งต่ออาทิตย์แล้วใช่ไหมค่ะ ดีใจจังเลยค่ะ.....*v*

โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.64.53 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:18:41:03 น.

ขอบคุณขอรับสำหรับโปรที่เปลี่ยนใหม่

รอติดตามอยู่เสมอขอรับ

ปล.หมอธีร์น่ารักจัง

โดย: hayee IP: 124.120.117.70 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:20:08:29 น.

เมื่อคืนก็รอเกือบห้าทุ่ม แต่ไม่ไหวแล้ว เพราะต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า เข้ามาเล่นเน็ตตอนเย็นก็เจอโปรฯวันพฤหัสฯแล้ว น่าติดตามมาก...มากค่ะ คงจะออกทันงานหนังสือเดือนตุลานะคะ แล้วจะเข้ามารอวันจันทร์หน้าคะ

โดย: อัจ IP: 124.122.77.31 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:20:17:18 น.

แหมของขวัญก็บังเอิญลงมาเจอคุณหมอ พอดีเลยเนอะ

โดย: fordear

วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:21:39:07 น.

เค้าเรียกบุพเพอาละวาด อิ...อิ...

โดย: นู๋กบ IP: 222.123.153.178 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:22:01:27 น.

ป้าขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนจ้ะ ติดตามมาหลายตอนแล้ว สนุกดี เหมือนกับหลายๆ เล่มของหนูฬี หวังว่าคงได้อ่านเต็มเล่มงานมหกรรมหนังสือน๊ะจ๊ะ

โดย: ป้าคนสวย IP: 202.28.12.102 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:23:24:39 น.

โฮะโฮะ เพิ่งสำนึกได้ว่ามีตอนใหม่วันพฤหัส เพิ่งจะเข้ามาอ่าน วันนี้ก็รอตอนใหม่ตามปกติจ้า

โดย: นู๋หยง IP: 192.168.20.120, 202.143.150.93 วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:7:14:53 น.

สงสารหมอธีร์จัง ทำงานหนักเหรอค่ะ พักผ่อนบ้าง ดูแลตัวเองด้วย

พี่ฬีฬาเปลี่ยนจากลงวันจันทร์ตอนกลางคืน มาเป็นลงวันจันทร์ตอนกลางวันไม่ได้เหรอสงสารคนที่ไม่มีเน็ตที่บ้านบ้างสิค่ะ

โดย: jiab IP: 192.168.0.98, 61.19.69.30 วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:13:00:42 น.

มารอรับของขวัญ กับหมอธีร์ค่ะ

โดย: รมณ IP: 58.8.36.194 วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:15:00:33 น.

มาอัพต่อเร็วๆๆนะค่ะ

โดย: ning IP: 118.172.70.241 วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:15:05:05 น.

ดึกแล้ว ทำไมยังไม่มาอีกนะ

คิดถึงหมอธีร์จะแย่อยู่แล้วคะ

โดย: กระรอกจัง IP: 76.85.167.28 วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:22:59:47 น.

รอ ได้แต่ร้อ ได้แต่รอ

โดย: meddy IP: 124.121.112.59 วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:23:52:21 น.

จะรออ่าน หรือจะนอน
อ่าน นอน อ่าน นอน
โอ้ยยยยยยยย พี่ฬี พาหมอมาส่งได้แล้วมั้งค่ะ

โดย: ~Mint~ IP: 118.174.75.139 วันที่: 1 กันยายน 2552 เวลา:0:14:12 น.

เมื่อวานไปจับจองเป็นเจ้าของมาแล้ววววววว และได้คุยกะคุณฬีฬาด้วยยยยยย

อยากอ่านหนุ่มๆๆวรรณวิจักษ์ คนต่อๆๆๆไปนะค่ะ จะรอ และ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

โดย: หนุ่ย IP: 61.47.16.162 วันที่: 19 ตุลาคม 2552 เวลา:9:16:15 น.