Bloggang.com : ดอกไม้ของฬีฬา : รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๐

รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๐

สวัสดีค่ะ ขออภัยที่มาช้าค่ะ พอดีไม่สบายนิดหน่อยค่ะ ก็เลยเปี้ยวไปสองวัน^^

ไปตามติดชีวิตของขวัญกับหมอธีร์กันค่ะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

รหัสรักในดวงใจ ตอน ๑๐

ของขวัญเปิดประตูห้องเรียนแล้วก้าวเข้าไป เสียงเฮฮาเงียบลงทันที สายตาของเพื่อนร่วมชั้นเรียนมองมาที่หล่อนเป็นจุดเดียว หล่อนอมยิ้มน้อยๆ

“พี่ขวัญ หายไปไหนมาตั้งสองวัน” พิชญาร้องถามเพื่อนรุ่นพี่ทันที พร้อมกับมีเสียงเพื่อนๆ เป็นลูกคู่ไถ่ถามกันเซ็งแซ่

“ติดธุระนิดหน่อยน่ะ” ของขวัญตอบยิ้มๆ “คิดถึงพี่กันมากเหรอ”

“แหม... ก็หายไป ไม่บอกไม่กล่าว ใครจะไม่คิดถึง” พิชญาตอบเสียงสูง “ยิ่งพวกอาจารย์งี้ ยิ่งคิดถึงพี่มาก” หล่อนลากเสียงยาวพร้อมกับยักคิ้ว

“จริงน่ะ” ของขวัญชักยิ้มไม่ออก

“จริงสิพี่ ถามยิกๆ เชียวว่าพี่หายไปไหน ทำเอาพวกเราร้อนๆ หนาวๆ” พิชญาแกล้งทำท่าทางหวาดกลัวเกินจริง

“แหม...ทีนี้ทำเสียงดังนะยะ ต่อหน้าอาจารย์งี้เงียบกริบ” นิลุบลแทรกขึ้นแขวะพิชญา เจ้าตัวหันมายิ้มเผล่ แก้ตัวชนิดเสียงดังฟังชัด

“ก็ตาอาจารย์ธีร์ดู๊ดุนี่พี่บัว ให้พี่บัวคุยน่ะดีแล้ว เขาว่าหมอกับพยาบาลคุยกันรู้เรื่องที่สุดแล้ว”

“ย่ะ...” นิลุบลค้อน แล้วหันไปทางของขวัญซึ่งรีบกลบเกลื่อนอาการสะดุ้งน้อยๆ เมื่อครู่ “ว่าแต่พี่ขวัญไปไหนมาน่ะ พวกเราก็นึกว่าเจอการบ้านอาจารย์อภินันท์เลยชิงหนีไปคนแรกซะแล้ว” หล่อนบ่นเมื่อต้องพบกับการบ้านสุดโหดวิชาชีวกลศาสตร์ของอาจารย์อภินันท์แทบทุกวัน

“ก็คิดอยู่...แต่ลาราชการมาแล้วนี่ เรียนไม่จบเดี๋ยวหลวงท่านว่าเอา” ของขวัญตอบกลั้วหัวเราะ ถ่วงเวลาด้วยการเดินไปยังโต๊ะเรียน “ไปทำแล็บมาน่ะ เจอลูกติดพันไปหน่อยเลยต้องโดด อาจารย์ว่าไงมั่ง” หล่อนตอบพร้อมถามกลับทันที

“ไม่ว่าไงค่ะพี่” พิชญาหัวเราะคิกคัก “แค่ทำหน้าบึ้งๆ น่ากลั๊วน่ากลัว แต่ก็ยังหล่ออยู่”

ของขวัญลอบถอนหายใจเมื่อได้ระฆังช่วยไว้จากการที่อาจารย์อภินันท์เปิดประตูห้องมาพอดี หล่อนยิ้มแหยๆ เมื่อสายตาอาจารย์ตวัดมายังหล่อน

“วันนี้มาเรียนได้เรอะคุณ”

ของขวัญเดินออกจากห้องพักสาขา ช่วงบ่ายเรียนเพียงแค่ชั่วโมงกว่า เพื่อนๆ จึงทยอยกันกลับ แต่ยังมีพิชญาและรุ่นพี่บางคนอยู่ที่ห้องพักสาขา หล่อนจึงอยู่ค้นข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตเพื่อทำรายงาน การอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์นานๆ รู้สึกเหนื่อย จึงตั้งใจจะไปซื้อกาแฟเย็นมาดื่มรอบบ่าย เผื่อจะเรียกความกระฉับกระเฉงได้บ้าง

“อ้าว...มาเรียนได้เรอะวันนี้”

ของขวัญยิ้มแหยเมื่อเผชิญหน้ากับอาจารย์นิพนธ์ที่โถงกลางตึก คำทักทายที่น้ำเสียงกึ่งหัวเราะแต่ทำให้หล่อนรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

“มาแล้วค่ะ อาจารย์” หล่อนจะถูกถามแบบนี้ไปอีกครั้งกันนะนี่ เพราะรู้สึกว่าเจอหน้าอาจารย์ท่านไหนก็จะได้ยินคำถามนี้

“ไปทำแล็บมาอีกล่ะสิ” นิพนธ์กอดอก มองลูกศิษย์สาวด้วยท่าทางพิจารณาเป็นพิเศษ

“ก็ทำนองนั้นค่ะ” ของขวัญตอบถนอมเสียง

“อืม... ตกลงเขาให้คุณลามาเรียนแน่เรอะ”

ของขวัญยิ้มแห้งๆ หล่อนก็กำลังคิดจะขอคุยกับหัวหน้าอยู่เหมือนกันว่าอย่ามีแล็บด่วนอะไรอีก หล่อนอยากเรียนจบเร็วๆ โดยที่ไม่ต้องถูกอาจารย์เขม่นหน้า

ไม่มีครูคนไหนชอบลูกศิษย์โดดเรียนหรอก

“เอาเถอะ ยังไงคุณรับผิดชอบตัวเองให้ได้ก็แล้วกัน” นิพนธ์เอ่ย ท่าทางของหญิงสาวตรงหน้าไม่น่าจะใช่คนที่ขี้เกียจหรือเหลวไหลที่จะไม่มาเรียนโดยไม่มีเหตุผล “แล้วเรื่องที่ไปคุยกับอาจารย์รวินันท์เป็นยังไงบ้าง”

“เอ่อ...อาจารย์บอกว่าให้ลองหาข้อมูลมาเพิ่มค่ะ แล้วไปคุยกับอาจารย์ใหม่อีกครั้ง” ของขวัญลอบถอนหายใจที่อาจารย์เปลี่ยนเรื่อง

นิพนธ์พยักหน้า

“ดี มีอะไรคืบหน้าก็มาคุยกับผมได้ แล้วอย่าลืมกระตุ้นเพื่อนคุณบ้าง อย่าอืดอาดเหมือนพวกพี่ๆ ให้มากนัก”

“ค่ะ” ของขวัญรับคำเบาๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะกระตุ้นได้มากน้อยแค่ไหน ขนาดแค่ทำการบ้านกับรายงานยังเอาตัวไม่ค่อยจะรอดกันเลย

“แล้วนี่คุณจะกลับแล้วเรอะ” เขามองลูกศิษย์สาวที่ถือกระเป๋าถือมาด้วย

“ยังค่ะ หนูจะไปซื้อกาแฟ”

“อืม...พอดี ช่วยซื้อกาแฟกับแซนด์วิชมาให้ผมด้วย” นิพนธ์หยิบธนบัตรส่งให้หญิงสาว “กาแฟสองแก้ว ถือไหวไหม”

“ไหวค่ะ ให้เขาใส่ถุงให้ก็ได้ค่ะ” ของขวัญตอบ แล้วรีบเดินออกไปยังตึกข้างๆ ซึ่งมีร้านขายกาแฟ กลับมาพร้อมกับกาแฟของตัวและอาจารย์ หล่อนเอาไปส่งให้อาจารย์ที่ห้องพร้อมกับเงินถอน แต่อาจารย์นิพนธ์รับกาแฟไปแก้วเดียว

“คุณช่วยเอาไปให้อาจารย์ธีร์ด้วย”

ของขวัญเกือบชะงัก หล่อนพำพึมรับคำแล้วรีบออกจากห้องอาจารย์นิพนธ์ ของขวัญเหลือบไปยังห้องที่มองเห็นแสงไฟลอดออกมาจากกระจกฝ้า แสดงว่าเจ้าของห้องอยู่ หล่อนมองกาแฟและแซนด์วิชในถุงแล้วมองประตูห้องอีกที

เฮ้อ...

“เข้ามา...” เสียงทุ้มๆ ดังลอดออกมาจากข้างในห้องหลังจากของขวัญเคาะประตูเพียงอึดใจ หญิงสาวสลัดศีรษะไล่ความรู้สึกแปลกๆ ที่อธิบายไม่ถูกออกไปแล้วเปิดประตู หล่อนกวาดสายตาเร็วๆ ไปทั่วห้องเล็กๆ ไม่ต่างจากห้องพักอาจารย์ทั้งหลายในตึก ผนังห้องทาสีขาวซึ่งหม่นไปตามกาลเวลา ผนังด้านในเป็นตู้เอกสารและชั้นหนังสือที่มีตำราทั้งภาษาไทยและภาษาต่างประเทศเรียนกันเต็มพรืด

กลิ่นอายห้องดูเก่าและทึบทึมเช่นเดียวกับตัวตึก จะยกเว้นก็เพียงร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่เบื้องหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่

ราวกับมีสปอร์ตไลท์ส่องสว่างตรงไปที่เขา

“ของขวัญ” ธีร์เหลือบไปยังร่างโปร่งที่ก้าวผ่านประตูมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหล่อนตรงๆ “มาเรียนได้เรอะคุณ”

ของขวัญอยากกลอกตา... คำพูดเดียวกันเป๊ะทั้งสามอาจารย์ สมแล้วที่ได้ฉายาว่าเป็นพี่น้องกัน

“ค่ะอาจารย์” หล่อนตอบแบบเรียบร้อยแล้วรีบบอกว่าทำไมหล่อนเข้าจึงมาในห้องนี้ “อาจารย์นิพนธ์ให้ขวัญเอามาให้อาจารย์ค่ะ”

ธีร์เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ มองของในถุงที่ของขวัญถือมา เขายกมือขึ้นลูบใบหน้า นิ้วคลึงหัวคิ้ว รู้สึกถึงอาการตึงเครียดที่สะสมมาทั้งวัน

“ขอบคุณมาก วางไว้บนโต๊ะนี่ก็ได้”

ของขวัญวางถุงกาแฟกับแซนด์วิชไว้บนโต๊ะที่มีทั้งเอกสารและตำราเรียนวางรอบโน้ตบุ๊กซึ่งตั้งอยู่กลางโต๊ะ หล่อนเหลือบมองใบหน้าคมที่มีแววอ่อนเพลีย

ธีร์กวาดสายตาไปเบื้องหลังหล่อนอย่างรวดเร็วก็เห็นกรอบโครงร่างจางๆ มุมปากเขายกขึ้น

“นั่งก่อนสิคุณ” ธีร์พยักหน้าให้หญิงสาวนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา แล้วหันไปยกโทรศัพท์ขึ้นกดหมายเลขภายในไปที่ห้องของนิพนธ์ “ขอบคุณมากนะครับพี่”

ของขวัญทรุดตัวนั่งตาม สายตาเหลือบมองอาจารย์หนุ่มที่วางโทรศัพท์แล้วหันมาหยิบเอาแก้วกาแฟและแซนด์วิชออกจากถุง

“อาจารย์ยังไม่ได้ทานข้าวเหรอคะ” หลุดคำถามออกไปแล้วหล่อนก็ขบริมฝีปาก เป็นคำถามที่ดูสนิทสนมเกิดไป

“ยัง...”

คำตอบสั้นๆ ทำให้ของขวัญส่ายหน้า นี่มันบ่ายแก่เข้าไปแล้ว มิน่าพวกพี่ๆ ถึงบอกว่าอาจารย์นิพนธ์คอยประคบประหงมดูแลน้องชาย เล่นไม่ใส่ใจตัวเองอย่างนี้นี่เอง

“ไม่ยกโรคอะไรขึ้นมาสักโรคเรอะ” ธีร์เงยหน้าขึ้นสบตาที่มีแววตำหนิของหล่อน...หล่อนต้องอยากพูดเรื่องที่เขารับประทานอาหารไม่เป็นเวลา

ของขวัญหลุดยิ้มออกมา ถ้ากลับกันหล่อนจะต้องถูกเล็กเชอร์เรื่องโรคกระเพาะแน่ๆ แต่หล่อนเป็นใครจะหาญกล้าไปพูดเรื่องโรคภัยไข้เจ็บกับอาจารย์หมอ

“แหม... เทคนิคการแพทย์แบบขวัญจะรู้จักโรคดีเท่ากับหมออย่างอาจารย์ได้ยังไงคะ”

ธีร์ทำเสียงในลำคอ สบตาใสแจ๋วของหล่อน แล้วย้อนกลับ “แต่เชี่ยวชาญเรื่องงานวิจัยงั้นสิ”

ของขวัญยิ้ม... รู้ว่าเขาประชดที่หล่อนยกงานวิจัยเรื่องช็อกโกแลตกับไวน์มาอ้างเมื่อคราวก่อน หล่อนไม่ได้โกรธแต่ขำเสียด้วยซ้ำ

บางเวลาเขาก็ไม่ใช่อาจารย์หมอจอมเฮี้ยบแบบที่ได้ยินเสียงร่ำลือมา

“แล้วนี่คุณไม่มีเรียนแล้วเหรอ” เขาเหลือบมองนาฬิกา ส่วนมือแกะห่อแซนด์วิช

“ไม่มีแล้วค่ะ...ไม่ได้โดดเรียนด้วย” ของขวัญเสริมประโยคหลังอย่างลืมตัว หล่อนหลุดใช้คำพูดที่เป็นกันเองกับเขาอีกแล้ว

ธีร์ชะงักมือที่กำลังยกแซนด์วิชขึ้นกัด เหลือบมองหน้าตาซื่อๆ ของคนพูด นึกถึงคำของนิพนธ์ที่บอกว่าของขวัญเป็นคนที่เงียบๆ เรียบร้อยที่สุดในรุ่นนี้ เขาไม่ค่อยแน่ใจนัก

“อย่าได้ใจไป ถึงจะไม่มีคะแนนเข้าห้องเรียน แต่ถ้าทำข้อสอบไม่ได้ก็อย่าว่าอาจารย์โหดก็แล้วกัน” เขากัดแซนด์วิชแล้วเคี้ยว ก่อนจะขมวดคิ้ว

เขาไม่เคยทำตัวตามสบายกับลูกศิษย์คนไหนมาก่อน อย่างน้อยก็ไม่เคยนั่งกินอะไรไปพร้อมกับคุยไปด้วยในห้องพักส่วนตัวของเขา และของขวัญเองก็ดื่มกาแฟจากแก้วของหล่อนไปคุยกับเขาไปราวกับคุ้นเคยกันมานาน

‘เชอะ...ทำเป็นขู่’

ธีร์หยุดคิดเรื่องแปลกใจชั่วคราว เขาเหลือบมองหาที่มาของเสียง เขาถลึงตาใส่คู่ปรับที่อยู่เบื้องหลังของขวัญ กรอบโครงร่างของวิญญาณเด็กหนุ่มปรากฏชัด

‘ของขวัญไม่มีทางสอบตกหรอก’ เมืองขวัญแสยะยิ้ม

เขาอยากตอบโต้คู่แฝดของหล่อนให้มากกว่าที่ทำได้แค่ใช้สายตาในตอนนี้ เพราะขืนพูดออกมาละก็ ของขวัญได้กรีดร้องลั่นห้อง วิ่งหนีเตลิดเปิดเปิงไปแน่

“แหม... ก็ไม่ได้อยากโดดนะคะ”

“แต่ก็ยังโดด...” เขาตวัดสายตากลับมาที่หญิงสาว หากเหลือบมองสีหน้ากวนๆ ของวิญญาณหนุ่ม

‘ยังกับตัวเองไม่เคยงั้นแหละ’

“ยังกับอาจารย์ไม่เคยโดดเรียนงั้นแหละ” ของขวัญพึมพำ แล้วเกือบสะดุ้ง

“ไม่เคย” ธีร์ตอบเสียงหนัก ตอนเด็กๆ เขาทำอะไรเหลวไหลหลายอย่าง แต่ที่ไม่เคยก็คือเรื่องเรียนนี่แหละ แม้จะไปเที่ยวกับกันตธีร์จนได้เวลาผับปิดแต่เขาก็ยังลากสังขารไปเรียนจนได้

ของขวัญหัวเราะแห้งๆ “แหม...ได้ยินด้วย”

ธีร์หัวเราะในลำคอ เหลือบตามองคู่แฝดของหล่อนที่แบะปากใส่อย่างไม่เชื่อคำพูดของเขา

‘เป็นคนดีจริงจริ๊ง’ เมืองขวัญยิ้มเยาะ

นี่ถ้าไม่มีของขวัญนั่งอยู่ตรงนี้เขาคงไม่ปล่อยให้เจ้าเด็กบ้านั่นกระแนะกระแหนอยู่ฝ่ายเดียวแน่ ธีร์มองอย่างอาฆาต แต่การมีของขวัญอยู่ด้วยก็ดี เพราะเป็นการยั่วโมโหหมอนั่นได้อย่างสนุก

แต่อาจจะต้องระวังหน่อย เพราะตำราในห้องก็เล่มใหญ่ๆ ทั้งนั้น ขืนปลิวว่อนขึ้นมา เขาจะหลบพ้นหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ

ของขวัญมองเขากินแซนด์วิชจนหมดชิ้น ตามด้วยกาแฟแล้วสงสัยว่าแค่นั้นจะทำให้คนรูปร่างอย่างเขาอิ่มได้ยังไง

“อิ่มหรือเปล่าคะ ขวัญไปซื้อให้อีกชิ้นไหมคะ” หล่อนนิ่วหน้าที่ได้ยินเสียงตัวเองถามออกไปอย่างนั้น ราวกับว่าหล่อนเป็นห่วงเขาอย่างนั้นแหละ

‘ไม่ต้องไปยุ่งกับมันเลยขวัญ’ เมืองขวัญโวยวายเสียงดัง ไม่พอในที่คู่แฝดชักจะเป็นห่วงเป็นใยคู่อริเกินเหตุ

ธีร์ยิ้ม สบตาวิญญาณหนุ่มเย้ยๆ ก่อนจะเบนสายตามมายังหญิงสาวที่เสมองแก้วกาแฟ มือขยับหลอดฟางไปมา เขาเห็นสีเรื่อๆ บนพวกแก้มเนียน

“ไม่เป็นไร ขอบคุณครับ”

ของขวัญเงยหน้าขึ้นเพราะเสียงนุ่มๆ นั่นแท้ๆ หล่อนรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่เงยหน้าขึ้นเพราะสายตาไปประสานกับนัยน์ตาคม สีน้ำตาลทองวาววามราวกับอำพันต้องแสงไฟ

“ขอช็อกโกแลตสักอันก็พอ”

ของขวัญรีบหลุบตา ควานหาช็อกโกแลตในกระเป๋าถือแล้วส่งให้คนขอโดยไม่สบตาเขาอีก ธีร์หยิบช็อกโกแลตในมือของหล่อนมา ริมฝีปากยิ้มเย้ยเมืองขวัญที่เต้นเร่าอยู่เบื้องหลังคู่แฝด

“หวังว่าคงไม่สอดไส้นะ ผมไม่กินเหล้าตอนทำงาน” ธีร์เอ่ยหน้าตาเฉย อมยิ้มค้อนวงเล็กของหล่อน

“ก็ลองดูสิคะ” ของขวัญเสียงอุบอิบ

ธีร์แกะห่อช็อกโกแลตแล้วส่งเข้าปาก ยังไม่ทันเคี้ยวหมดเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตูจึงเอ่ยอนุญาต

ของขวัญขยับตัวนิดๆ เอี้ยวไปมองว่าใครที่เข้ามาพบธีร์ หล่อนเห็นเด็กหญิงในชุดสีชมพูก้าวเข้ามาพร้อมกับเสียงร้องอย่างดีใจ

“อาธีร์...แองจี้มาหาแล้ว”

ของขวัญยิ้ม ก่อนจะชะงักไปอึดใจเมื่อเห็นบุรุษร่างสูงในชุดเครื่องแบบสีขาวก้าวตามเข้ามา ของขวัญรีบหันกลับมามองเด็กหญิงที่วิ่งเข้ากอดนายแพทย์หนุ่ม

เด็กหญิงที่หล่อนเข้าใจผิดว่าเป็นลูกสาวของเขานั่นเอง

“เป็นไง...นางฟ้าของอาธีร์” ธีร์หอมแก้มหลานสาวเบาๆ แล้วเงยหน้าขึ้นสบดวงตาใสแจ๋ว...พราวระยับ “ชัช...มาตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาทักลูกพี่ลูกน้องอย่างยินดี ชัชนนท์เป็นน้องชายแท้ๆ ของชาญชนนท์ เป็นทหารเรือประจำการอยู่ที่สัตหีบ ไม่ค่อยได้อยู่ที่บ้านวรรณวิจักษ์นัก

ชัชชนนท์หัวเราะเบาๆ เดินมาหยุดเบื้องหลังเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของธีร์

“มาวันนี้แหละ เข้ามาประชุม เสร็จแล้วก็ไปหาชาส์ล รายนั้นกำลังจะปิดต้นฉบับ ฉันเลยอาสาไปรับแองจี้กับคุณนางฟ้าให้”

“แล้วคุณนางฟ้าล่ะ” ธีร์มองหาเพราะไม่เห็นโรซาริน่าตามเข้ามา

“ยังติดสอนอยู่น่ะ รายนี้ก็เลยรบเร้าจะมาหาอาธีร์” ชัชนนท์บุ้ยใบ้มายังหลานสาว วันนี้พี่สะใภ้เขารับเชิญมาสอนที่คณะวิทยาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยของธีร์

“จะเอาอะไรล่ะสาวน้อย” ธีร์ก้มลงถามหลานสาวที่จ้องเขาเขม็ง

“แองจี้ได้กลิ่นช็อกโกแลต...อาธีร์มีช็อกโกแลตใช่ไหมคะ” เด็กหญิงเริ่มสำรวจหาของโปรด แล้วจึงหันไปเจอหญิงสาวที่นั่งอยู่ “พี่สาวนี่นา” เด็กหญิงยิ้มกว้าง

“อยู่กับพี่สาวไง ช็อกโกแลตของหนู” ธีร์ก้มลงบอกหลานสาว

“จริงเหรอคะ” แองจี้ผละจากอาหนุ่ม อ้อมโต๊ะไปหาหญิงสาวทันที “อาธีร์บอกว่าพี่สาวมีช็อกโกแลตให้แองจี้”

ของขวัญสบตาสีน้ำตาลทองแล้วหัวเราะเบาๆ หล่อนหยิบช็อกโกแลตแบบแท่งขึ้นมาส่งให้เด็กหญิง

“ช็อกโกแลตสำหรับสาวสวยค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ พี่สาวน่ารักที่สุดเลย”

ของขวัญยิ้มตอบรอยยิ้มน่ารักของเด็กหญิง ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นรอยยิ้มทั้งบนริมฝีปากได้รูปสวยและในดวงตาคมของคนที่อยู่ตรงหน้า

“มาถึงก็หาของกินเชียวนะแองจี้” เสียงห้าวๆ เบื้องหลังทำให้ของขวัญขยับตัว หล่อนสลัดภาพรอยยิ้มออกจากสายตาตัวเอง แล้วรีบเอ่ยขอตัว

“ขวัญขอตัวก่อนนะคะอาจารย์” หล่อนไม่รอให้เขาอนุญาตรีบลุกจากเก้าอี้ หมุนตัวก้าวออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

ชัชชนนท์มองตามร่างโปร่งที่รีบออกจากห้องไปอย่างแปลกใจ คิ้วหนาขมวดนิดๆ

“อ้าว...พี่สาวไปซะแล้ว” แองจี้อุทาน

“ไม่ทันได้รู้จักสาวของนายซะแล้ว” ชัชนนท์หันกลับมายังลูกพี่ลูกน้อง ก้าวเข้ามานั่งแทนที่หญิงสาวเมื่อครู่ มองหน้าธีร์ยิ้มๆ

“สาวอะไรวะ นั่นลูกศิษย์ฉันเอง”

“จริงเรอะ” เขาเลิกคิ้ว หัวเราะสายตาพิฆาตของญาติผู้พี่ “นึกว่าจะเข้าสังกัดเดียวกับศาสตร์” เขาล้อเพราะเพลงพิณเป็นนักศึกษาฝึกงานในบริษัทและยังอายุน้อยกว่าศาสตร์เป็นรอบเลยทีเดียว ศาสตร์จึงถูกพี่ๆ น้องๆ ล้อว่าเป็นสมภารกินไก่วัดและโคแก่กินหญ้าอ่อนมาตลอด

เท่าที่เขาเห็นแวบๆ ลูกศิษย์ของธีร์ดูจะอายุไม่มากนัก

“ไอ้บ้านี่...เดี๋ยวพ่อเตะส่งกลับอ่าวไทย”

“อาธีร์พูดไม่เพราะ” แองจี้เงยหน้าขึ้นจากช็อกโกแลตแท่ง ชัชชนนท์หัวเราะอย่างถูกใจในคำพูดของหลานสาว

“ขอโทษครับคุณลูกสาวบอกอใหญ่” ธีร์แกล้งทำเสียงอ่อย

“ไม่เป็นไรค่ะ แองจี้ยกโทษให้” แองจี้ยิ้มกว้าง แล้วตั้งหน้าตั้งตากินช็อกโกแลตต่อ

“เป็นลูกศิษย์นายจริงๆ เหรอวะ” ชัชชนนท์ยังอยากกวนธีร์ต่อ เพราะนานๆ จะธีร์จะมีปฏิกิริยาอะไรสักครั้ง

“นี่จะเอาไงวะ หรือว่าสนใจ”

“อือ... ท่าทางน่าสนใจ” ชัชชนนท์หัวเราะแววตาขุ่นๆ ของธีร์ ก่อนจะนิ่งไป ดวงตาคมมีแววระลึกอะไรบางอย่าง “หน้าตาคุ้นๆ หรือว่าฉันเคยเห็นในฝันวะ”

“แองจี้ชอบพี่สาว”

“ใครมีช็อกโกแลตแองจี้ก็ชอบหมดนั่นแหละ” นายทหารเรือหนุ่มกระเซ้าหลานสาว จึงได้รับค้อนจากเด็กหญิงที่ทำท่าจะเริ่มเป็นสาวน้อย

“แองจี้โป้งอาชัชแล้ว...”

ธีร์มองไปยังประตู เสียงหัวเราะของแองจี้และชัชชนนท์ไม่ได้อยู่ในความคิดเขาเลย

เคยเห็นในฝัน... เฮอะ

ของขวัญปิดประตูห้องพักของธีร์ ถอนหายใจยาวก่อนเดินกลับไปยังห้องพักสาขา ในห้องหล่อนเห็นพิชญาทำหน้ายุ่งๆ ก่อนร้องลั่นเมื่อเห็นหล่อนโผล่เข้าไป

“พี่ขวัญ...นึกว่ากลับไปแล้ว”

“หืม...มีอะไรจ๊ะ” ของขวัญเลิกคิ้ว มองสีหน้าแจ่มใสจนเกินไปของอีกฝ่าย

“แบบว่า... พี่ขวัญไปกับญาหน่อยสิ”

“ไปไหน”

“ไปฝั่งโน้น มีประชุมเรื่องกีฬาบัณฑิตน่ะ ญาลืมจิกพวกเพื่อนคนอื่นไว้ นี่กลับบ้านหมดเลย เหลือแต่พี่ขวัญกับญาสองคน” หล่อนกะพริบตาปริบๆ มองของขวัญอย่างมีความหวัง

“แหม... รู้งี้กลับบ้านเลยดีกว่า” ของขวัญแกล้งพูด

“พี่ขวัญคนดี๊คนดี”

“ไปเถอะ... ได้เจอเพื่อนต่างคณะ นานๆ จะได้มีอะไรทำนอกจากเรียน” รุ่นพี่ที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์หันมาบอก “อย่างน้อยก็แก้เครียด เจอแต่หน้าเดิมๆ ในสาขาเบื่อแย่”

“นั่นสิพี่ขวัญ ไปเป็นเพื่อนกันหน่อย”

“ก็ได้จ้า...” ของขวัญตอบตกลง

นั่นสิ...หาอะไรทำก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่คิดอะไรฟุ้งซ่าน

การประชุมร่วมกับเพื่อนคณะอื่นๆ ไม่ได้เน้นความเคร่งเครียด แต่เป็นการทำความรู้จักเพื่อที่จะได้ร่วมกันทำกิจกรรมกันได้ง่ายขึ้นในบรรยากาศสบายๆ ของขวัญรู้ว่าการเรียนในรับปริญญาตรีมีกิจกรรมให้ทำมากมาย แต่ไม่นึกว่าในระดับปริญญาโทและเอกก็ยังมีกิจกรรมให้ทำด้วย

การได้รู้จักเพื่อนต่างคณะ หลากหลายสาขาก็เป็นการเปิดสังคมใหม่ๆ ที่ดีและน่าสนใจ หากที่ทำให้ของขวัญแปลกใจก็คือสายตาของนิสิตสาวสวยจากคณะบัญชี

นอกจากหน้าตาสวยแล้วชื่อยังสะดุดหูด้วย...เพลงพิณ

สายตาที่มองมายังหล่อนมีแววหวาดหวั่นแปลกๆ ชอบกล

ธีร์กลับถึงบ้านวรรณวิจักษ์เกือบสี่ทุ่ม เนื่องจากไปร่วมงานศพของเพื่อนมา เขาไปฟังสวดศพเกือบทุกคืนที่ไม่ติดธุระ บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความเศร้าเสียใจโดยเฉพาะครอบครัวของผู้ตาย นอกจากความโศกเศร้าแล้วยังเต็มไปด้วยข้อข้องใจ

ผู้ชายที่มีฐานะดี เป็นอาจารย์แพทย์ในโรงเรียนแพทย์และรับงานพิเศษในโรงพยาบาลเอกชนนอกเวลาราชการ มีครอบครัวที่ดี ทั้งภรรยาและลูกที่กำลังน่ารักเป็นขวัญและกำลังใจ

ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัวหรือเพื่อนๆ ทุกคน ต่างมีไม่คิดออกถึงเหตุจูงใจที่ไชยยศจะฆ่าตัวตาย

ไม่มีเหตุผลใดๆ เลย

ธีร์พยายามสลัดความหม่นหมองในใจออกเมื่อก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่นซึ่งสว่างไสวด้วยแสงไฟ และเสียงหัวเราะผสานกันสร้างความครื้นเครงแจ่มใส ธีร์ระบายยิ้มน้อยๆ

บรรยากาศอย่างนี้เองที่เขาต้องการยามกลับมาถึงบ้าน

“น้องธีร์กลับมาพอดี” คุณน่าเดียยิ้มแย้ม กวักมือเรียกบุตรชายที่เดินเข้ามาในห้อง “ไปดินเนอร์กับสาวไหนมาจ๊ะ”

ธีร์หัวเราะความพยายามของมารดาที่ขุดหลุมล่อเขาอยู่เรื่อย เขาปรายตาไปยังกรกฎที่นอนหัวเราะเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นพรม เขาหยิบหมอนอิงปาใส่ญาติผู้น้องสุดแรง

“โอ๊ย...หมอซาดิส” กรกฎร้อง แยกเขี้ยวใส่เจ้าของหมอนที่กระแทกใส่หน้าเขา ธีร์เลิกคิ้ว มุมปากยกขึ้นเปิดยิ้มกวนๆ

“ลุกขึ้นมาเลย”

“นี่เด็กๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ไม่งั้นพรุ่งนี้งดข้าวเช้ากันทุกคนเลย” คุณนาเดียปรามเสียงเข้ม ขัดกับใบหน้ายิ้มแย้ม

“อ้าว...พวกผมไม่เกี่ยวนะครับ” ฝาแฝดของบ้านวรรณวิจักษ์ประท้วง เมื่อจะถูกลูกหลงไปด้วย

“ก็ไม่รู้จักห้ามกันนี่จ๊ะ” คุณนาเดียตอบยิ้มๆ กลั้นหัวเราะคำบ่นอุบอิบของลูกชายและหลายชายที่ส่งเสียงพึมพำพลางมองไปยังธีร์และกรกฎอย่างอาฆาต

“พวกนายไม่ทะเลาะกันแล้วใช่ไหม” เธียรเอ่ยมาจากเบื้องหลังเปียโนที่เขาหยุดเล่นเมื่อธีร์ก้าวเข้ามาในห้อง เขาขึงตามองพี่ชายคนรองและน้องคนเล็กของบ้านซึ่งทั้งสองพยักหน้าหงึกๆ แล้วจึงหันไปยิ้มอ่อนหวานให้กับมารดา “สองคนนี้ไม่ทะเลาะกันแล้ว แปลว่าพวกเรามีข้าวเช้าเหมือนเดิมใช่ไหมครับแม่”

คุณนาเดียหัวเราะ

“ตามตัวอักษรเชียวนะจ๊ะคุณทนาย”

เธียรหัวเราะหึๆ พอใจที่ไม่ถูกงดข้าวเช้า “คุณแม่อยากฟังเพลงอะไรต่อครับ” เขากดไล่โน้ตเล่นขณะที่รอคำตอบของมารดา

“อืม... เอาเพลงไทยๆ ดีกว่าจ้ะ เพลงอะไรนะที่น้องธีร์ชอบ” เธอหันทางบุตรชายที่นั่งแผ่อยู่ข้างๆ เก้าอี้ยาว

“ลาวดวงเดือนครับ”

ธีร์ขอตัวขึ้นมาอาบน้ำบนห้องส่วนตัว ขณะจะเดินแยกไปยังปีกด้านห้องพักก็เหลือบเห็นร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ที่ระเบียงเหนือมุขหน้าบ้าน จึงก้าวออกไปหาชัชชนนท์ที่ยืนนิ่ง เสี้ยวหน้าด้านข้างที่เขาเห็นเหมือนกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

“ธีร์” ชัชชนนท์ขยับตัว

“นึกว่านายค้างบ้านโน้น” เขาหมายถึงบ้านบิดามารดาของชัชชนนท์

“พ่อกับแม่กำลังเห่อหลานสาว ไม่อยากอยู่เป็นหมาหัวเน่าว่ะ” ชัชชนนท์ตอบ แววพราวพรายในนัยน์ตาคมบอกให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาพูดเล่นเท่านั้น ไม่ได้น้อยเนื้อต่ำใจใดๆ

“นายก็หาหลานสาวให้ท่านอีกสิวะ จะได้กลับมาขึ้นหม้อบ้าง” ธีร์หัวเราะหึๆ “แถวนั้นไม่มีนางเงือกสวยๆ บ้างหรือไง”

ชัชชนนท์ยิ้มกว้าง

“นางเงือกไม่ค่อยอยากสนว่ะ ตอนนี้สนสาวแถวๆ โรงพยาบาล”

ธีร์สบตาวาววับของญาติหนุ่ม

“นี่นายสนใจของขวัญจริงๆ เรอะ”

“ของขวัญ... ชื่อเพราะจริงๆ” ชัชชนนท์ทวนยิ้มๆ กลั้นหัวเราะสีหน้าตึงๆ ของอีกฝ่าย นี่เรื่องที่เขาคิดเล่นๆ ชักจะมีเค้าความจริงอยู่บ้าง

เพียงแต่ว่า...

“เธอเป็นนักเรียนแพทย์เรอะ” ชัชชนนท์หาข้อมูล จำได้ว่าธีร์บอกว่าหล่อนเป็นลูกศิษย์

“เปล่า” ธีร์ไม่รู้ตัวว่าตอบเสียงแข็งกว่าปกติ “นิสิตป.โทของสาขา”

นายทหารเรือหนุ่มพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มเช่นเดิม ความจริงหญิงสาวคนนั้นก็ไม่ได้มีอะไรน่าสะดุดตา หล่อนดูเรียบๆ แบบมองผ่านไปได้เลยด้วยซ้ำถ้าเขาไม่เก็บเอามาล้อธีร์เล่น

หากยิ่งคิด เขาก็ยิ่งรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนั้น

ของขวัญ...ชื่อนี้โดดเด่นเกินกว่าจะลืมได้ง่ายๆ

เหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน...

“อืม...ปริญญาโทเรอะ งั้นก็แต่งงานได้แบบไม่ต้องรอเรียนให้จบใช่ไหมวะอาจารย์”

ของขวัญแกะกลีบส้มโอวางบนจานอย่างคล่องแคล่ว แต่จานก็ไม่เต็มสักทีเพราะมักจะมีมือใหญ่สองมือสลับกันหยิบกลีบส้มโอที่หล่อนปอกไป แต่ของขวัญก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะหล่อนตั้งใจแกะให้ปู่กับบิดาอยู่แล้ว

“อาทิตย์หน้าจะกลับบ้านหรือเปล่าไอ้ขวัญ”

“ถ้าไม่มีธุระอะไรก็กลับจ้ะปู่” ของขวัญตอบ หล่อนตั้งใจจะกลับบ้านทุกวันหยุด เพราะบ้านอยู่ไม่ห่างกรุงเทพอยู่แล้ว หากไม่คิดว่าต้องฝ่ารถติดมหาศาลเข้าไปมหาวิทยาลัย หล่อนสามารถไปเรียนแบบอยู่บ้านได้ด้วยซ้ำ

“อือ...ดีๆ จะได้มาแกะส้มโอให้ปู่กินอีก”

“โห...ก็นึกว่าคิดถึงหลาน” ของขวัญค้อนให้ผู้เป็นปู่ซึ่งหัวเราะเสียงดัง หล่อนหันไปสบตาบิดาซึ่งหัวเราะเช่นกันจึงพลอยหัวเราะไปด้วย

อยู่ที่ไหนก็ไม่มีความสุขเท่ากับอยู่ที่บ้าน

แล้วช่วงนี้รอบๆ ตัวสงบเงียบดี รอยช้ำบนต้นแขนก็ใกล้จะหายไปหมดโดยไม่ต้องตอบคำถามใคร ไม่มีโทรศัพท์หมายเลขแปลกๆ จากหัวหน้า ไม่ต้องโดดเรียน และไม่ต้องแบ่งช็อกโกแลตให้ใครกิน

ตั้งแต่วันนั้นหล่อนก็ไม่ได้พบกับเขาอีก...ทั้งๆ ที่อยู่ตึกเดียวกัน

ก็ดีออก...จะเจอทำไม เปลืองช็อกโกแลต

“ปู่เขาก็พูดไปอย่างนั้นแหละ พอขวัญไม่อยู่ก็บ่นทั้งวัน จนกล้วยไม้จะเฉาตายหมดสวนอยู่แล้ว” บิดาของขวัญแกล้งลดเสียงเป็นกระซิบ

“ขวัญก็รู้พ่อ ปู่เขาเขินน่ะ เวลาอยากบอกว่าคิดถึงขวัญ” ของขวัญหัวเราะคิกคัก พยักพเยิดกับบิดา

“เฮ้ย...ปู่นั่งอยู่นี่ ไม่ต้องทำเป็นนินทา”

เสียงหัวเราะสามเสียงผสานกันดังลั่นหน้าบ้านหลังใหญ่ คนงานใน ‘สวนกล้วยไม้ผู้พัน’ ต่างยิ้มให้แก่กัน รับรู้ได้ถึงความสุขของสามนายจ้าง

ความสงบสุขที่ของขวัญรู้สึกว่ามันมากไป...ราวกับเป็นความสงบก่อนที่พายุใหญ่จะมา

ของขวัญปิดประตุรถเมื่อสาวใช้ของคุณป้าขนส้มโอและต้นกล้วยไม้ที่หล่อนหอบมาจากบ้านสวนกลับมาในเย็นวันอาทิตย์ เพราะพรุ่งนี้หล่อนมีเรียนตอนสายจึงไม่ต้องไปค้างที่คอนโดมีเนียมของนพนันท์ หล่อนถือกล้วยไม้แคทลียาที่กำลังออกดอกสวยไปยังศาลากลางสวนซึ่งคุณลุงใช้เลี้ยงต้นกล้วยไม้

หญิงสาวเลิกคิ้วเมื่อเห็นนพนันท์นั่งอยู่ที่ศาลากลางสวน ท่าทางที่กำลังหมกมุ่นอยู่กับเอกสารทำให้หล่อนชั่งใจ ไม่อยากเข้าไปรบกวนเขา

“กลับมาแล้วเรอะยายขวัญ” นพนันท์ร้องเรียกญาติสาว ของขวัญจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาที่ศาลา นอกจากเอกสารแล้วยังมีขนมนมเนยพร้อมเครื่องดื่มพร้อม

“ไม่ไปไหนเหรอคะพี่เม่น”

นพนันท์เหลือบมองญาติสาวที่แขวนกระเช้ากล้วยไม้ แล้วมานั่งตรงข้ามกับเขา

“อืม... พอดีมีงานนิดหน่อยเลยขี้เกียจไปไหน” เขาเลื่อนแฟ้มเอกสารไปตรงหน้าของขวัญ “สนใจไหม”

ของขวัญเหลือบมองแฟ้มหน้าแล้วส่ายหน้าโดยไม่เปิดดู

“ไม่สนใจค่ะ”

นพนันท์หัวเราะ

“สนใจหน่อยน่า”

“ไม่ดีกว่าค่ะ ขวัญไม่ค่อยอยากรู้เรื่องของใคร” ยิ่งเรื่องที่นพนันท์อยากให้รู้นี่หล่อนยิ่งไม่อยากรู้ คนทั่วไปอาจจะรู้จักนพนันท์ในฐานะนักธุรกิจหนุ่มทายาทอู่และบริษัทนำเข้ารถชั้นนำของประเทศ แต่หล่อนรู้ว่าเขามีเบื้องหลังมากกว่านั้น

นพนันท์เปิดแฟ้มหน้าแรกตรงหน้าญาติสาว สบตาสีนิลกระจ่าง

“อ่านก่อน แล้วค่อยบอกว่าสนใจหรือไม่สนใจ”

ของขวัญจะไม่สนใจอยู่แล้ว ถ้าไม่สะดุดตาชื่อที่อยู่รวมกับอักษรเต็มพรืดบนหน้ากระดาษ

นายแพทย์ธีร์ วรรณวิจักษ์

+++++++++++ พบกันวันจันทร์ค่ะ ++++++++++++++

Create Date : 22 กรกฎาคม 2552

Last Update : 22 กรกฎาคม 2552 15:34:15 น.

58 comments

Counter : 1310 Pageviews.

ของขวัญรู้จักชัชนนท์รึเปล่าคะเนี่ย น่าสงสัยจัง อิอิ

พี่ฬีหายป่วยรึยังคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เดี๋ยวไม่มีแรงปั่นหมอธีร์มาส่ง ^^

โดย: หมีสีชมพู IP: 161.200.175.137 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:44:19 น.

เรื่องนี้มีอะไรมากกว่าที่คิด ลึกลับขึ้นเรื่อย คงต้องติดตามอ่านต่อไป

เจอคำผิดคะ
เป็นคำถามที่ดูสนิทสนมเกิดไป -- เกินไป

คุณน่าเดียยิ้มแย้ม -- นาเดีย

โดย: unna_jung IP: 124.122.204.195 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:00:30 น.

เย้ๆๆ มาแล้ว หายดีหรือยังค่ะ รักษาสุขภาพด้วย เป็นห่วงค่ะ

โดย: blackcrab IP: 58.8.177.87 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:02:44 น.

ขอบคุณนะค่ะที่เอามาลง คุณฬีไม่สบายเป็นไข้หวัด 2009 หรือเปล่า(ล้อเล่น)รักษาสุขภาพนะค่ะเป็นห่วง

โดย: บอล IP: 117.47.93.26 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:13:16 น.

รักษาสุขภาพนะค่ะ

โดย: nOOnie IP: 58.8.72.45 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:32:52 น.

คุณฬี หายไวๆนะคะ จะรอคุณหมอธีร์ต่อไปค่ะ

โดย: natchan IP: 202.12.118.61 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:52:09 น.

หายป่วยเร็ว ๆ นะคะ อ่านจุใจ รอตอนต่อไปค่ะ

โดย: กระต่าย IP: 192.168.1.31, 115.31.144.218, 117.121.208.2 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:03:04 น.

ชอบค่ะ..คราวนี้มายาวมาก

ชอบๆๆๆๆๆ

โดย: หนอนฮับ IP: 202.12.73.3 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:33:56 น.

กรี๊ดดดด ดีใจค่ะ มาแล้ว ยังงัยขอให้หายป่วยเร็ว ๆ นะคะ

โดย: นู๋หยง IP: 115.67.170.203 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:41:14 น.

ขอให้หายป่สยไวๆนะค่ะ จะเป็นกำลังใจให้ ได้ไว้แล้วมีกำลังใจที่ไปจะอ่านหนังสือสอบซะที จะรอตอนที่11วันจันทร์หน้านะค่ะ

โดย: ส้ม IP: 124.121.138.95 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:18:19:10 น.

ทำไมมีชื่อหมอธีร์ ละค่ะ ยังงัยขอให้หายป่วยเร็ว ๆ นะคะ

โดย: ฟ้า IP: 124.121.131.82 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:18:33:12 น.

หายเร็วๆนะคะ รอติดตามผลงานอยู่ค่ะ

โดย: โบว์ IP: 58.97.62.27 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:26:08 น.

หายป่วยไวๆๆนะค่ะ จะรอตอนต่อไปนะค่ะ

โดย: moograpong IP: 117.47.167.193 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:43:15 น.

"...เป็นคำถามที่ดูสนิทสนม~~เกิด~~เกินไป"

what will be happen ?
โอ...เกิดอะไรขึ้นกับอาจารย์ธีัร์
เอ...หรือว่าใครมาป่วนอาจารย์ธีร์เหรอ...

ไงไงก็หายป่วยไวไวนะคะ

take care ka

โดย: keroobob

วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:03:12 น.

get well soon na ka

โดย: ging IP: 202.147.134.70 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:18:02 น.

เย้ๆๆ วันนี้ได้อ่านแล้ว

เนื้อเรื่องชักซับซ้อนขึ้นทุกที น่าติดตามมากๆเลยค่ะ

ขอให้หายป่วยเร็วๆนะคะ

โดย: Namsom IP: 58.8.228.79 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:35:47 น.

รักษาสุขภาพด้วยนะ อยากอ่านนิยายก็จริง แต่เป็นห่วงสุขภาพคนเขียนมากกว่า

โดย: แอน IP: 58.9.174.157 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:28:35 น.

คุณครูพี่ธีร์ไปฑรากผู้เยาว์ที่ไหนจจจะเป็นคดีเนี่ย

โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 58.8.115.228 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:51:14 น.

หายเร็วๆนะคะ จะรอตอนต่อไปค่ะ

โดย: pauline IP: 112.143.65.213 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:24:15 น.

หายไวๆนะคะพี่ฬี ^^

*********

ของขวัญมีอดีตกับชัชหรือเปล่า เหมือนชัชคุ้นกับของขวัญ
เริ่มซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆแล้ว

โดย: faire IP: 58.11.45.50 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:41:49 น.

รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณฬีฯ ขอให้หายป่วยไวๆ แล้วก็ขอบคุณมากๆ ที่มาลงตอนใหม่ให้ แต่แหมม กระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็นของเราแล้วมาจากไปอย่างนี้ได้ไงเนี่ย!!!

โดย: Milky_bread IP: 114.128.233.51 วันที่: 22 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:50:48 น.

สนุกมากเลยคะ
ขอให้คุณฬีหายไวๆนะคะ

โดย: thepui IP: 58.9.28.61 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:55:09 น.

หายป่วยไวๆนะคะคุณฬี

สงสัยพี่น้องธีร์งานเข้าชิมิคะ...ไม่เดาดีกว่า รออ่านตอนต่อไปละกัน

โดย: Yuii IP: 58.9.28.61 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:2:35:50 น.

มาให้อยากรู้แล้วก็จากไป รอทู้กกกวัน อิอิ

แล้วเจอกันวันจันทร์หน้าค่ะ

โดย: นิม IP: 139.141.50.197 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:2:45:09 น.

หายป่วยเร็ว ๆนะคะพี่ฬี
พักผ่อนเยอะ ๆนะ

โดย: อัน IP: 58.8.168.166 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:49:10 น.

เป็นกำลังใจให้หายวันหายคืนนะคะ ตอนนี้ยาวได้ใจมากค่ะ จันทร์หน้าจะรีบมารอแต่เช้าเหมือนเดิมค่ะ

โดย: himawari IP: 203.113.122.254 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:30:00 น.

ขอให้หายป่วยเร็วๆ นะคะ จะได้มีแรงเขียนให้อ่านกันต่อ จะรออ่านต่อวันจันทร์ค่ะ

โดย: ddbb IP: 118.173.16.106 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:41:07 น.

ขอให้หายไว ๆ นะ เดี๋ยวคุณหมอมาลงตรวจคนไข้ไม่ได้ เจอคำผิดเพิ่มเติมจ๊ะ
ของขวัญเปิดประตูรถจ้า ไม่ใช่ประตุรถ

โดย: นกกระเต็น IP: 203.158.226.253 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:39:22 น.

หายไวๆนะขอรับ แบบว่าอย่าลืมทานยานะขอรับ

โดย: hayee IP: 124.120.122.185 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:39:47 น.

รักษาสุขภาพด้วย และรอตอนต่อไปขอหมอธีร์อยู่นะค่ะ

โดย: ปูน IP: 125.27.251.166 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:03:48 น.

พักผ่อนเยอะๆ หายป่วยไวๆ นะคะ
รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อค่ะ

โดย: Joyeux

วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:11:26 น.

หายป่วยไวๆนะค่ะ อย่าลืมทานยานะค่ะ
*******************
หมอธีร์เป็นไรอ่ะ สงสัยเป็นผู้ต้องส่งสัยเรื่องที่เพื่อนหมอเสียชีวิตแน่นอนเลย

เรื่องนี้ออกแนวสืบสวนหรือค่ะ

โดย: jeab IP: 192.168.0.100, 61.19.69.30 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:13:28 น.

เง้อ คุณหมอลืมนัดได้ยังไงค่ะ
แต่ไม่เป็นไรรอได้ค่า

โดย: sweeT IP: 203.158.4.117 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:40:49 น.

ขอบคุณนะคะพี่ฬี
ในที่สุดก็ได้อ่านสมใจ
พี่ฬีดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
เป็นห่วงนะ

โดย: นางฟ้า IP: 203.148.160.197 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:08:10 น.

มีเรื่องอะไรเกิดขึนกับพี่หมอธีร์ค่ะเนี่ย... รักษาสุขภาพด้วยน่ะค่ะพี่ฬีฬา หายเร็วๆๆค่ะ

โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.64.148 วันที่: 23 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:14:09 น.

มารอรับบัตรคิวของจันทร์หน้าค่ะ

โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 202.91.18.194 วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:3:00:56 น.

เกิดเรื่องอะไรเนี้ย แต่นางเอกรู้จักกับชัชแน่ๆ

โดย: ngek IP: 203.144.220.241 วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:01:29 น.

เรื่องราวน่าติดตามจังค่ะ
ว่าแต่มีคำผิดอยู่อีกทีนะคะ ที่ของขวัญ "ทอน" เงินให้อาจารย์ ค่ะ พิมพ์ผิดเป็นถอนอ่ะ
อ้อ.. แล้วก็ขอให้หายป่วยไวๆ นะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
เอ.. ว่าแต่เรื่องนี้จะทันงานหนังสือเดือนตุลารึเปล่าค่ะ คุณฬี

โดย: aomaam IP: 58.97.13.254 วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:18:58 น.

ขอบคุณครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับคุณฬี และเพื่อนๆ ด้วย

โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.239.149 วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:36:32 น.

พี่ฬีขอให้หายป่วยเร็ว ๆ ค่ะ
รักษาสุขภาพกันทุกๆคนนะค่ะ

โดย: รมณ IP: 58.8.39.115 วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:07:59 น.

หายป่วยเร็วๆนะคะ
----------------------
สวนกล้วยไม้ผู้พัน แสดงว่า ชัชอาจมีแววมีเอี่ยวด้วยแน่เลย แต่ยังนึกไม่ออก เป็นปริศนาให้คน(รอ)อ่านต่อไป

หมอน้องธีร์เริ่มเอียงนะเนี่ย สงสัยได้กรอกใบสมัครชมรมเดียวกับศาสตร์เร็วๆนี้แหละ แล้วตอนนี้มีเจอเพลงพิณด้วย หุหุ สนุกแน่ๆ

โดย: rice IP: 172.16.20.59, 203.170.231.232 วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:18:12 น.

อ่านแล้วตะขิดตะขวงใจจังเลยค่ะ เพราะชอบย้ำจังเลยว่า "ของขวัญหน้าตาธรรมด้า ธรรมดา"
แหม... เราก็รู้หรอกนะคะ แต่พอย้ำบ่อยๆเล่นเอาจินตนาการไปซะของขวัญขี้เหร่เลย 555+

แต่ความจริงแล้วก็อยากให้ของขวัญหน้าตาน่ารักด้วยแหละค่ะ^^ เพราะดูแฟนแต่ละคนสิ หน้าตาสวยกันทั้งนั้นเลย เลยไม่อยากให้ของขวัญของเรา เฮ้ย... ของหมอธีร์น้อยหน่า

ขอบ่นเท่านี้แหละค่ะ อิอิ

โดย: แอน IP: 58.9.178.193 วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:29:41 น.

O_o ง่าาาาาา....
จะพิมพ์คำว่าน้อยหน้า เป็นน้อยหน่าไปได้

โดย: แอน IP: 58.9.178.193 วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:33:25 น.

ชักสนุกแล้วซิ ชัชต้องรู้จักนางเอกของเราแน่เลยแล้วนางเอกของเราก็ต้องรู้จักชัชแน่นอน แต่ไม่รู้ว่าหมอธีร์จะโดนชัชแกล้งอะไรบ้างเนอะ :)

โดย: เด็กหลังเขา IP: 118.172.32.69 วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:28:27 น.

นู๋ฬี รักษาสุขภาพนะคะ ช่วงนี้ ไข้หวัด2009 กำลังระบาด ถึงแม้ข่าวจะซาลงบ้าง แต่ผู้ป่วยก็ยังมีไม่น้อย สู้..สู้.. เพื่อจะได้มีแรงเขียนต่อไปนะคะ

โดย: นู๋กบ IP: 192.168.16.1, 202.129.44.130 วันที่: 25 กรกฎาคม 2552 เวลา:4:25:39 น.

ขอให้หายไวๆนะคะ

โดย: Hlee IP: 58.9.175.138 วันที่: 26 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:25:32 น.

สวัสดีค่ะ
พอดีติดตามผลงานมานานแล้ว
แต่เพิ่งเขามาในบล็อกนี่หล่ะค่ะ

ขอให้หายป่วยไวๆนะคะ
ตอนนี้ก็ป่วยเหมือนกันล่ะคะ (ลากผ้าห่มมาคลุมโปงหน้าคอม)

โดย: ปอนด์ IP: 117.47.133.159 วันที่: 26 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:24:26 น.

ไม่รู้ว่าหมอธีร์จะตื่น มาอาบน้ำแล้วมาทำงานกี่โมงนะเนี่ย มาขอรอนิดนึงค่า

โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 202.91.18.194 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:2:52:27 น.

กรี๊ดดๆๆ มากี่ทีกี่ทีก็กรี๊ดดด

โดย: meddy IP: 118.172.165.156 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:49:01 น.

ช่วงนี้รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ แล้วก็ว่างๆๆ อย่าลืมมาอัพหมอธีร์ ให้พวกเราอีกนะค่ะ

โดย: วีริน IP: 202.176.81.127 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:42:13 น.

มารอหมอธีร์ อยากอ่านใจจะขาดแล้วคร่า
ไม่สบายระวังหวัด 2009 นะคะ ยังไงไปให้หมอธีร์ดูอาการหน่อยก็ดีค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^~

โดย: kibkay IP: 58.10.84.10 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:09:09 น.

แง่แง่หมอธีร์ ไม่มาตามสัญญา ( ว่าจะมาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจในการอ่านหนัง
สือสอบสักหน่อยไม่มีกำลังใจจาอ่านหนังสือรู้เรื่องไหมนี่เรา) ToT ยังไงยังไงพี่ฬีก็มาอัพเร็วๆนะจะได้มีกำลังใจในการอ่านหนัง

โดย: ฟ้า IP: 124.121.128.163 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:18:00:16 น.

มาเฝ้ารอรับของขวัญค่ะ

โดย: รมณ IP: 58.8.38.193 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:09:26 น.

รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ หนูฬี

โดย: yamong IP: 125.26.181.163 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:38:12 น.

มารอของขวัญของคุณธีร์ค่ะ

โดย: keroobob

วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:46:43 น.

เฮ้อ รอตั้งแต่เช้าจนไปหาหมอที่รพ.กลับมา ตอนใหม่ก็ไมยังไม่มาอีกอ๊ะ

โดย: himawari IP: 203.118.111.129 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:22:52 น.

คุณก้อย เมื่อไหร่คุณหมอจะลงตรวจค่ะ ใจจะขาดแล้ว

โดย: ปุ๊ IP: 202.91.19.201,202.91.19.201, 72.14.192.3 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:28:48 น.

คุณฬีเป็นไงบ้างคะ ไม่สบายหายแล้วหรือยังคะ อย่างไงช่วยส่งข่าวบอกด้วยนะคะ

ปล. ถ้าหายแล้ว รอคุณหมอธีร์มาตรวจอยู่คะ อยากรู้ว่าโรคหัวใจที่เป็นอยู่คุณหมอจะช่วยรักษาได้ไหมคะ

โดย: คนตามอ่าน IP: 82.45.240.171 วันที่: 27 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:06:27 น.