|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
รหัสรักใจดวงใจ ตอน ๒๕
สวัสดีวันจันทร์ค่ะ ...เดือนตุลาคมแล้ว เร็วจัง
กลางเดือนนี้ก็งานหนังสือแล้ว...เร็วจัง(อีกที)
สำหรับตอนนี้หลายๆ คนอาจผิดหวัง...แต่หลายๆ คนอาจสมหวัง
ยังไง...
ลองไปอ่านกันค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๕
ธีร์มองตามหญิงสาวที่เดินขึ้นบันไดบ้านไปเงียบๆ ตั้งแต่กลับมาจากสถานีตำรวจของขวัญแทบไม่เอ่ยปากพูดอะไรออกมาเลย เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วหันมาทางบิดาและปู่ของหล่อนซึ่งตามไปที่สถานีตำรวจทันทีที่รู้ข่าว
ปล่อยไปสักพัก เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองล่ะคุณอาจารย์ ปู่มิ่งเอ่ย เขากับบุตรชายรีบไปยังโรงพักทันทีที่ผู้กำกับซึ่งเป็นเพื่อนกับมิตรโทรศัพท์มาบอก
เจ้าโจรปล้นร้านทองคงไม่ได้ดูฤกษ์ดาวโจรมา จึงมาเจอหลานสาวของเขาเข้า ก็เลยลงเอยด้วยการเข้าไปนอนในมุ้งสายบัวคนหนึ่ง ส่วนอีกคนขาหักนอนอยู่โรงพยาบาลเพราะตกจากรถมอเตอร์ไซต์ที่เตรียมไว้หลบหนีแล้วถูกรถล้มทับอีกที ไม่นับปากและใบหน้าที่ยับเยินเพราะอิทธิฤทธิ์ตะกร้าหวายใบโปรดของหลานสาว
เจ้าของร้านถูกทำร้ายได้รับบาดเจ็บแต่ไม่ถึงกับสาหัส หลานสาวเขามีแค่รอยถลอกเล็กๆ เพราะถูก อาจารย์ พุ่งรวบตับลงกับพื้นหลบรัศมีกระสุน...กระสุนที่ไปฝังอยู่บนป้ายร้านแทน
ธีร์มีบาดแผลที่แขนเพราะเอาตัวรองรับของขวัญไว้ทำให้แขนครูดไปกับพื้นทางเท้า หากไม่จำเป็นต้องเย็บ เพียงล้างแผลใส่ยาและพันแผลไว้เท่านั้น
ของขวัญเป็นอะไรหรือครับคุณปู่ คุณพ่อ ธีร์ไม่เข้าใจปฏิกิริยาของของขวัญเลย หล่อนเงียบมาก แทบไม่มองหน้าเขาเลย... ไม่สิ ไม่มองใครเลยต่างหาก
เมืองขวัญเองก็เช่นกัน...หายหน้าไปเลย
เขาแน่ใจว่าตะกร้าที่พุ่งไปยังโจรนั่นไม่ใช่ฝีมือเขาแน่นอน
คุณปู่ กับ คุณพ่อ มองหน้ากัน ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ารู้สึกอย่างไรที่มีคนมาเรียกอย่างนั้น ของขวัญเองก็ไม่บอกให้ชัดเสียด้วย
บอกคุณอาจารย์เขาไปเถอะ ปู่มิ่งถอนหายใจ พยักหน้าให้กับบุตรชาย เพราะท่าทางธีร์ไม่ใช่คนที่จะยอมรับคำอธิบายแค่ครึ่งๆ กลางๆ
อาการของหลานสาวก็น่าสงสัยจริงๆ นั่นแหละ
มิตรถอนหายใจไม่ต่างจากบิดา เขาสบตาสีทองแปลกๆ ของอีกฝ่าย แล้วเอ่ยถาม คุณรู้ไหมว่าของขวัญมีฝาแฝด
ครับ...เมืองขวัญ
มิตรหันไปสบตากับบิดาด้วยความแปลกใจอีกครั้ง ของขวัญไม่เคยเอ่ยเรื่องเมืองขวัญกับคนนอกครอบครัวมานานแล้ว แม้กระทั่งเพื่อนที่เรียนเทคนิคการแพทย์ด้วยกันก็ยังไม่มีใครรู้ว่าของขวัญเคยมีฝาแฝด
เขาตวัดสายตาไปยังภาพซึ่งตั้งอยู่ในตู้กระจก เคียงข้างกับภาพภรรยา ยายขวัญคงยังช็อกอยู่ที่คุณทำแบบนั้น...เหมือนกับที่เมืองขวัญทำ
ธีร์กลับไปนั่งที่ศาลาริมน้ำพร้อมกับขลุ่ยเลางาม...ขลุ่ยที่เขาเห็นวางอยู่หน้าภาพของเมืองขวัญ ภาพเด็กหนุ่มที่มีรอยยิ้มร่าเริง ดวงตาสดใส ต่างจากความซีดเซียวของวิญญาณเด็กหนุ่มที่เขาได้พบ
เขาลองเป่าขลุ่ยที่พ่อของฝาแฝดให้มา... เสียงเพี้ยนไปนิดๆ แต่ก็ยังเป่าได้
ของขวัญเป็นยังไงบ้าง ธีร์ถามร่างโปร่งแสงที่นั่งอยู่ข้างๆ มือยังลูบขลุ่ยไปมา ไม่น่าเชื่อว่าเขากับเมืองขวัญจะชอบเครื่องดนตรีชนิดเดียวกัน
เหมือนเดิม... เมืองขวัญตอบสั้นๆ เหลือบมองขลุ่ยของเขาในมือของธีร์ เขาไม่มีโอกาสได้สร้างเสียงดนตรีที่เขารักอีกแล้ว
ธีร์ถอนหายใจเบาๆ เหลือบมองข้างกาย ใบหน้าของอีกฝ่ายไม่มีเค้าบึ้งตึงเช่นปกติ...มันราบเรียบเฉยชาไม่ต่างจากของขวัญ พ่อเล่าเรื่องนายให้ฉันฟังแล้ว
เมืองขวัญจำภาพเหตุการณ์เมื่อเกือบสิบปีก่อนได้ดี พ่อประจำฐานซึ่งอยู่ในอำเภอเล็กๆ ชายแดนพม่า เขากับของขวัญก็ย้ายโรงเรียนตามไปด้วย
วันเกิดเหตุ...เขากับของขวัญไปเดินซื้อของอยู่ในตลาด
เขาไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่...รู้แต่ว่าได้ยินเสียงปืนและเสียงกรีดร้องรอบๆ ตัว และมองเห็นผู้ชายแต่งชุดดำคลุมหน้าหันปากกระบอกปืนมายังของขวัญ
สิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินคือเสียงเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงปนสะอื้นของคู่แฝด
เรื่องมันตั้งนานแล้ว...ขวัญน่าจะลืมซะที
การบุกเข้ามาของชนกลุ่มน้อยในคราวนั้น ไม่มีใครจำได้แล้ว ยกเว้นผู้สูญเสีย...ไม่เพียงครอบครัวเขา แต่ยังมีคนที่ได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์นั้นหลายคน
นายเองก็ยังไม่ลืมเลยนี่ ธีร์ไม่ได้ตั้งใจกวน แต่ถ้าเป็นเขาก็คงไม่ลืมเหตุการณ์นี้เช่นกัน และครอบครัวนี้ก็ไม่มีใครลืม...ไม่แม้แต่จะคิดลืม
ถ้าลืมซะ...ขวัญจะมีความสุขกว่านี้ เขาไม่อยากเห็นของขวัญต้องนอนหลับฝันร้าย ถ้าลืมซะ...ของขวัญก็คงไม่ต้องผลักดันตัวเองมากมายเหมือนอย่างทุกวันนี้
ไม่หรอกเมือง... ฉันไม่คิดว่าของขวัญจะมีความสุขถ้าลืมมันไป
คุณจะไปรู้อะไร...คุณไม่เห็นขวัญเวลาต้องทรมานเพราะมันนี่ กี่ครั้งล่ะที่เขาต้องเห็นของขวัญร้องไห้ โดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้
ธีร์ไม่ตกใจเสียงตะโกนของเมืองขวัญ หรือลมที่พัดวูบมา บรรยากาศรอบตัวปั่นป่วนจนรู้สึกได้
ใช่...ฉันไม่รู้ไม่เห็น แต่นายคิดหรือว่าฉันอยากให้ของขวัญต้องทรมานไปตลอดชีวิต
เมืองขวัญเม้มปากแน่น...การที่ธีร์พุ่งตัวเข้าหาของขวัญแบบไม่หยุดคิดเป็นสิ่งที่ทำให้เขาต้องมองธีร์ใหม่อีกครั้ง... ถ้าเขาไม่ปัดตะกร้าพุ่งใส่คนร้ายทำให้วิถีกระสุนเปลี่ยนไป ธีร์อาจจะลงเอยแบบเขาก็ได้
แล้วไง... คุณมีวิธีทำให้ขวัญเลิกทรมานหรือไง เมืองขวัญอดทำเสียงเยาะไม่ได้
แม้จะมองธีร์ด้วยมุมมองใหม่...แต่ก็ใช่ว่าเขาจะชอบใจ
มีสิ...ฉันคิดว่ามี และฉันจะทำให้ได้ด้วย ธีร์ไม่เพียงแต่บอกเมืองขวัญเท่านั้น แต่ยังบอกย้ำกับตัวเองอีกด้วย เขาไม่อยากเห็นภาพของขวัญหน้าซีดราวกับกระดาษ แววตาทุกข์ทรมานอย่างนั้นอีกแล้ว
เสียงขลุ่ย...
ของขวัญผุดขึ้นจากเตียง...ตั้งใจฟังให้แน่ใจว่าหล่อนไม่ได้หูแว่ว ได้ยินไปเอง หากเสียงนั้นยังดังต่อเนื่องในท่วงทำนองที่คุ้นเคย ของขวัญไม่คิดอะไรแล้ว หล่อนแทบถลาออกจากห้องนอน วิ่งตามเสียงที่ได้ยิน
ร่างสูงใหญ่ในศาลาริมน้ำ...ต้นกำเนิดเสียงขลุ่ย
ขลุ่ยของเมือง...เพลงโปรดของเมือง
แต่...ไม่ใช่เมืองขวัญ
หอมกลิ่นเกสร เกสรดอกไม้ หอมกลิ่นคล้าย คล้ายเจ้าสูของเรียมเอย หอมกลิ่นกรุ่นครัน หอมนั้นยัง บ่ เลย เนื้อหอมทรามเชย เอยเราละหนอ... ของขวัญก้าวเข้าไปในศาลา ริมฝีปากขยับร้องเนื้อเพลงออกมาด้วยเสียงพร่า สายตาของหล่อนจับอยู่ที่คนเป่าขลุ่ย
ธีร์วางขลุ่ยลงเมื่อเป่าจนจบเพลง เขาหันไปสบตาสีนิลวาวที่ฉาบด้วยน้ำตา
ผมบอกแล้วว่าผมเป่าขลุ่ยเป็น แต่ดูเหมือนมุกของเขาจะไม่ทำให้หล่อนโต้ตอบ ของขวัญยังคงมองเขาผ่านม่านน้ำตา
หากดวงหน้าไม่ซีดขาวอีกต่อไปแล้ว
อาจารย์... เสียงแผ่วเบาหลุดออกมาจากริมฝีปากบาง
ของขวัญมองเขาเหมือนเพิ่งมองเห็นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ได้ยินเสียงปืนนัดนั้น ในเสี้ยววินาทีที่ร่างหนาหนักโถมเข้าหาตัวหล่อน
หากคราวนี้ไม่มีเลือดแดงฉานเต็มสองมือ...เหมือนคราวนั้น
และเขายังอยู่ตรงนี้...ไม่ได้หายไปจากชีวิตหล่อน
ธีร์วางขลุ่ยลงกับแคร่แล้วลุกขึ้น ขยับเข้าใกล้ร่างบางซึ่งยืนนิ่ง
อาจารย์... แม้จะมีคำพูดมากมายเพื่อบอกกับเจ้าของนัยน์ตาสีอำพันคู่สวย ความรู้สึกท่วมท้นจนไม่อาจเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้
ธีร์... เขาโน้มศีรษะลง เรียกชื่อผมสิของขวัญ
ธีร์...อย่าทำแบบนั้นอีกนะคะ น้ำเสียงแผ่วเบาและพร่าเลือนจนแทบไม่ได้ยิน หากกระจ่างชัดในหัวใจของเจ้าของชื่อ
ผมจะทำ...จะอีกกี่ครั้ง ผมก็จะปกป้องคุณ ธีร์ยืนยันหนักแน่น เขารวบร่างบางเข้ามาแนบชิดจนรับรู้ความอ่อนนุ่มและอ่อนหวานของร่างกายผู้หญิง รับรู้ความอ่อนนุ่มและอ่อนหวานของริมฝีปากบาง รับรู้ความอ่อนนุ่มและความอ่อนหวานของหัวใจบางดวง
ขอลืมสถานะระหว่างเขากับของขวัญสักวันเถอะ
สายตาของเมืองขวัญอยู่ที่สายน้ำซึ่งไหลผ่านไปอย่างไม่มีจุดหมาย ไม่หันไปมองคนทั้งสอง เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจึงไม่เข้าไปขัดขวางเช่นทุกครั้ง
แต่ถ้า ไอ้หมอบ้า ทำให้ของขวัญร้องไห้ละก็...เขาจะยอมทำบาปขั้นรุนแรง
โอ้ละหนอ ดวงเดือนเอย พี่มาเว้า รักเจ้าสาวคำดวง
โอ้ดึกแล้วหนอ พี่ขอลาล่วง อกพี่เป็นห่วง รักเจ้าดวงเดือนเอย
ใช่...เขาต้องตัดใจลาหล่อนมาก่อน ถึงปู่และพ่อของหล่อนจะต้อนรับเขาดีพอสมควร แต่ไม่มีทางที่จะให้เขาค้างที่บ้านแน่นอน
หลังจากรับประทานอาหารเย็น เขาจึงลากลับ...โดยขอให้ของขวัญส่งเขาแค่ท่ารถของอำเภอเท่านั้นซึ่งก็มีรถโดยสารให้เลือกหลายแบบ ไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงกรุงเทพฯ
ธีร์ฮัมเพลงเบาๆ ขณะเดินผ่านลุงชมซึ่งมาเปิดประตูให้พร้อมกับสีหน้าประหลาดใจ เพราะเมื่อเช้าลุงไปเอารถของคุณธีร์ที่โรงพยาบาล
คุณธีร์ไปไหนถึงไม่ยอมเอารถไป กลับมาก็ยิ้ม ฮัมเพลง ท่าทางมีความสุขขนาดนั้น... เหมือนกับวันก่อน
ธีร์เงยหน้ามองท้องฟ้า แม้จะไม่เห็นดวงเดือน แต่เขาจะต้องการดวงเดือนบนฟ้าไปทำไมล่ะ ธีร์ยกมือขึ้นทาบหัวใจ
เต้นให้มันช้าๆ หน่อยก็ได้ เขาหัวเราะตัวเองที่เป็นไปได้ถึงเพียงนี้
เมื่อเดินมาถึงตัวตึก ธีร์ก็รู้สึกว่าบ้านเงียบผิดปกติ ไม่มีเสียงเปียโน เสียงร้องเพลงของกรกฎ หรือเสียงโต้เถียงกันอย่างอารมณ์ดี
คุณแม่ไม่อยู่เหรอต้อง เขาเจอตัวเด็กรับใช้ประจำตึกที่รีบวิ่งมารับหน้า
ไปงานเลี้ยงตั้งแต่ตอนหัวค่ำครับ
ธีร์พยักหน้ารับรู้ แล้วคนอื่นล่ะ
ส่วนใหญ่ออกไปข้างนอกครับ มีคุณอาทิสอยู่ข้างบน แล้วก็...เอ่อ อยู่ห้องสมุดกันครับ
ธีร์เลิกคิ้ว...ห้องสมุด
อืม...ขอบใจ เขาพยักหน้าให้เด็กหนุ่มอีกครั้ง และตรงไป...ห้องสมุด เขาแน่ใจว่าพี่ๆ น้องๆ คงไม่ได้ไปนั่งชุมนุมอ่านหนังสือกันหรอก
มีเรื่องอะไรสำคัญถึงกับต้องใช้ห้องสมุด...
ธีร์หยุดหน้าประตูห้องสมุด เขาไม่ได้ยินเสียงคนข้างในเพราะเป็นห้องเก็บเสียงซึ่งเป็นสาเหตุที่มักใช้ห้องสมุดเป็นสถานที่คุยเรื่องสำคัญๆ กัน
เขาควรจะเข้าไปดีหรือเปล่า เพราะจากคำพูดของต้องแปลว่าไม่ใช่ทุกคนในบ้านที่จะมาประชุมกัน เขาไม่ได้รับเชิญ...หากสัญชาตญาณบอกว่าต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเขาแน่ๆ
ธีร์ลองเปิดประตู พบว่าถูกล็อกไว้จากข้างใน นัยน์ตาคมหรี่ลง นอกจากจะใช้ห้องสมุดแล้วยังล็อกประตู...แสดงว่าเรื่องที่คุยกันอยู่น่าจะสำคัญมาก
เขาเคาะประตู เพียงครู่เดียวประตูถูกเปิดออก เขาสบตาปราชญ์
ทำอะไรกัน...ท่าทางน่าสนใจ
ปราชญ์สบตาคมวาวของพี่ชายแล้วถอนหายใจยาว...เจ้าตัวมายืนอยู่ตรงหน้าแล้วไง เขาก้าวถอยหลัง ให้ธีร์ก้าวผ่านเข้าไปในห้อง
ธีร์ยิ้มบางๆ สบสายตาพี่ชายคนโตที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ แล้วถัดไปคือสองพี่น้องชาญชนนท์กับชัชชนนท์ ต่อด้วยอานนท์ กันตธีร์ และเธียร
มีแต่พวก ตัวร้าย ของบ้านทั้งนั้น
โอ๊ะโอ๋... จะรวมตัวกันวางแผนไปถล่มใครเหรอวะ
ศาสตร์แย้มริมฝีปาก
คงไปถล่มหมอปากไม่ค่อยจะดีบางคนนี่แหละ
โอ้โฮ...พี่ชายผม น่ากลัวจริงๆ
แล้วนี่หายไปไหนมาทั้งวัน ให้ลุงชมไปเอารถจากโรงพยาบาล ศาสตร์พยายามระงับอารมณ์อยากบีบคอน้องชาย
ธีร์กวนได้ทุกเวลาจริงๆ
โทรศัพท์ก็เปิดอยู่นี่นา ถ้าคิดถึงก็โทรหาได้
ธีร์... ศาสตร์ลากเสียงหนัก
ธีร์แกล้งถอนหายใจเสียงดัง ก่อนจะทรุดนั่งลงที่เก้าอี้ว่าง ยิ้มให้กับสายตาของพี่ๆ น้องๆ ที่มองเขาเป็นจุดเดียว
ไปหาที่นอนเงียบๆ แค่นั้นเอง ว่าแต่พวกนายเถอะ...สุมหัวทำอะไรกันแน่
อานนท์ผลักแฟ้มหนึ่งในหลายแฟ้มบนโต๊ะไปให้ญาติผู้พี่
ของที่นายอยากได้ไง
ธีร์เลิกคิ้ว
ฝากชัชมาบอกเราไม่ใช่หรือไง อานนท์ตอบคำถามในสายตาของอีกฝ่าย มองธีร์เปิดแฟ้มอ่านเอกสารข้างใน
ธีร์อ่านรายงานข้อมูลทางการเงินของเพื่อนสนิทซึ่งเขาใช้เป็นเหยื่อล่อชัชชนนท์ แต่คราวนี้เขาอาจจะต้องปรับกระบวนทัพเสียใหม่ เพราะการผนึกกำลังของพี่น้องตัวร้ายของบ้าน...เร็วกว่าที่เขาคิดไว้
เขาชำเลืองไปยังชัชชนนท์ซึ่งยิ้มละไมอย่างอารมณ์ดี
ตกลงนายฆ่าหมอไชยยศหรือเปล่า
ธีร์สะดุ้ง ตวัดสายตาไปยังเจ้าของคำถามซึ่งมองเขายิ้มๆ ไม่ต่างจากพี่ๆ น้องๆ คนอื่น
จะให้การเฉพาะในชั้นศาลเท่านั้นโว้ย...ไอ้ทนายเถื่อน
พูดแบบนี้แปลว่าชัวร์... เราไม่ทำคดีให้คนร้ายว่ะศาสตร์ เธียรหันไปยังพี่ชายคนโต ศาสตร์โคลงศีรษะอย่างระอา ขนาดเรื่องเป็นจริงเป็นจังยังเล่นกันได้
เลิกคุยเล่นกันได้แล้ว... ธีร์ บอกมาว่านายรู้ใช่ไหมว่าพวกเรากำลังทำอะไร ศาสตร์จ้องน้องชายคนรอง ธีร์มองตอบเขาด้วยแววตานิ่ง
แล้วพวกนายกำลังทำอะไรล่ะ...อยู่ๆ ก็มาหาว่าฉันฆ่าเพื่อนสนิท ไม่ขำนะโว้ย
ต้องไปจับโจรปล้นร้านทองหรือไง ถึงจะขำ ปราชญ์เอ่ยแทรกขึ้นมา เขาตีหน้าเฉยใส่สายตาที่ตวัดมาของพี่ชาย
นี่นายส่งคนตามงั้นเรอะ ธีร์มองปราชญ์อย่างไม่อยากเชื่อ
เราทำตามคำสั่งต่างหาก... ปราชญ์ยักไหล่ ไม่ต้องบอกธีร์ก็คงรู้ว่าเขาทำตามคำสั่งใคร นอกจากจะสั่งสืบทุกเรื่องแล้ว ศาสตร์ยังต้องการให้แน่ใจว่าธีร์ปลอดภัย...เขาใช้มือดีที่สุดที่มีเลยทีเดียว เพราะสาวของธีร์นั้นไม่ใช่ย่อยๆ
ธีร์หันไปยังคนสั่ง...
ได้เวลาคุยกันดีๆ แล้วใช่ไหม... ศาสตร์สรุปก่อนที่จะเสียเวลาไปอีก นายรู้อะไรก็พูดมา จะได้ช่วยกันแก้ไข
ธีร์ถอนหายใจ...ก็นึกว่าจะใช้เวลานานกว่านี้เสียอีก
มิตรเดินเข้ามาในบ้าน ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เขามองหาที่มาของเสียง พบว่าเป็นโทรศัพท์มือถือของบุตรสาวที่วางอยู่หน้าโทรทัศน์ ส่วนเจ้าตัวนั้นอยู่ที่ศาลาริมน้ำตั้งแต่เช้าแล้ว
เขาหยิบโทรศัพท์บุตรสาวขึ้นมาดู ก็เห็นเป็นหมายเลขที่ไม่ได้บันทึกไว้ กำลังตัดสินใจว่าจะรับหรือไม่สายก็ถูกตัดไปก่อน แล้วหมายเลขเดิมก็โทรเข้ามาอีกครั้ง เขาจึงตัดสินใจรับ
จากร้านช็อกโกแลตครับ...ดาร์คช็อกโกแลตที่สั่งไว้ได้แล้วครับ เสียงจากปลายสายดังมา มิตรนิ่งไปอึดใจก่อนจะตอบกลับ
ครับ...เดี๋ยวจะบอกตามนี้นะครับ เขามองโทรศัพท์แม้ปลายสายจะวางไปแล้ว อึดใจใหญ่มิตรจึงถือโทรศัพท์ไปหาบุตรสาว ของขวัญอยู่กับโน้ตบุ๊กมาตั้งแต่เช้า
เมื่อกี้มีโทรศัพท์จากร้านช็อกโกแลต บอกว่าดาร์คช็อกโกแลตที่สั่งไว้ได้แล้ว เขาส่งโทรศัพท์ให้บุตรสาว
ขอบคุณจ้ะพ่อ ของขวัญยิ้ม รับโทรศัพท์มา
มิตรมองโน้ตบุ๊กของบุตรสาว
อย่าทำงานหนักนักล่ะลูก พักผ่อนเสียบ้าง เขาพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นจากแคร่ แล้วเดินกลับไปยังตัวบ้าน
เขาไม่รู้เหมือนกันว่าตัดสินใจถูกหรือผิดที่พยายามทำให้ของขวัญเลิกคิดมากเรื่องเหตุการณ์เสียชีวิตของเมืองขวัญด้วยการเบนความสนใจไปยังเรื่องอื่น เขาพาของขวัญไปยังโรงยิมของค่าย เพราะเชื่อว่าการออกกำลังกายน่าจะช่วยให้จิตใจดีขึ้น อย่างน้อยก็ทำให้ไม่มีเวลาคิดมาก
แต่กลับได้ผลเกินคาด...ของขวัญชอบและทำได้ดี นอกจากออกกำลังกายธรรมดาแล้วยังค่อยๆ พัฒนาไปยังกีฬา ทั้งยูโด คาราเต้ มวย รวมถึงการยิงปืนซึ่งเขาก็สนับสนุนอยู่เหมือนกันเพราะล้วนแต่มีประโยชน์
หากของขวัญทำทุกอย่างได้ดีเกินไปน่ะสิ...
มิตรชำเลืองไปยังศาลาริมน้ำอีกครั้ง เห็นของขวัญกำลังคุยโทรศัพท์
เจ้าของร้านช็อกโกแลต...มีงานอะไรมาให้ของขวัญทำอีกล่ะ
ของขวัญรอจนบิดาเดินลับสายตาไปจึงกดโทรศัพท์ พับหน้าจอโน้ตบุ๊กลง เหม่อมองไปยังสายน้ำที่ยังไหลเอื่อยๆ
สวัสดีค่ะหัวหน้า
เป็นไงบ้างคุณ ได้ข่าวว่าดวลกับโจรปล้นร้านทองมาเรอะ
ข่าวช้าไปไหมคะนั่น หนึ่งวันสำหรับหัวหน้าของหล่อนถือว่าช้ามาก แต่ก็นั่นแหละ...ไม่ใช่เรื่องสำคัญเสียหน่อย
น่า...หยวนๆ ผมไม่ค่อยถูกกับโจรร้านทองสักเท่าไร
แล้วหัวหน้ามีอะไรหรือเปล่าคะ
แล็บคราวนี้มีปัญหาอะไรไหม เสียงห้าวๆ ถามกลับมา
ไม่ค่ะ ยังไม่มี ของขวัญตอบ แต่เรื่องของหล่อนกับธีร์จะเรียกว่าปัญหาได้ไหมนะ หล่อนยังไม่เคลียร์เรื่องของธีร์...เขายังอยู่ในรายชื่อ
ก็ดี...แต่ระวังตัวหน่อย มีคนกำลังสืบประวัติของคุณ
ของขวัญถอนหายใจเมื่อวางสายจากหัวหน้าหน่วย หล่อนลุกจากแคร่เดินลงไปยังท่าน้ำ คำเตือนของหัวหน้าไม่ได้ทำให้หล่อนแปลกใจ เพราะรู้ดีทีเดียวว่าใครเป็นคนสั่งสืบประวัติของหล่อน
บ้านวรรณวิจักษ์!
หล่อนก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพวกเขาจะทำอะไรต่อไป
โดนเฉพาะคนบ้านวรรณวิจักษ์คนนั้น...
ของขวัญยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปาก...ยังรู้สึกถึงความอ่อนนุ่มแต่แข็งแกร่งของริมฝีปากคู่นั้น รวมทั้งลมหายใจร้อนผ่าว ไออุ่นจากร่างสูงใหญ่ที่โอบล้อมตัวหล่อนไว้นั้นไม่ได้จางหายไปเลย
ความรัก... อย่างนั้นเหรอ
แล้วอะไรคือความหมายของคำๆ นี้
ของขวัญโคลงศีรษะเมื่อคำๆ นี้ผุดขึ้นมา ตอนนี้หล่อนคงยังไม่มีเวลาค้นหาความหมายของคำนี้ เพราะยังมีเรื่องเร่งด่วนที่หล่อนต้องค้นหา ของขวัญเดินกลับมาที่ศาลาแล้วเปิดโน้ตบุ๊กขึ้นอีกครั้งเพื่อตรวจสอบไฟล์ที่คัดลอกมาจากคอมพิวเตอร์ในห้องแล็บ
หล่อนดูมาตั้งแต่เช้า...พยายามมองหาอะไรก็แล้วแต่ที่สามารถเชื่อมโยงกับสิ่งที่สงสัยได้ เท่าที่ดูมาส่วนใหญ่ก็เป็นข้อมูลการทำแล็บของนิสิต
ข้อมูลในคอมพิวเตอร์ก็เหมือนกับห้องแล็บ...แม้จะซับซ้อนแต่ก็ถูกจัดเป็นหมวดหมู่และเป็นระเบียบเรียบร้อย ต้องขอบคุณนิสัยของ ดร.รวินันท์ ที่วางมาตรฐานให้ลูกศิษย์ทำตาม
ของขวัญตรวจสอบข้อมูลตลอดทั้งวันจนแทบถอดใจ เพราะไม่พบอะไรที่จะเชื่อมโยงกับสิ่งที่ต้องการได้ หล่อนคงจะต้องหาทางเข้าถึงโน้ตบุ๊กของดร.รวินันท์ให้ได้เร็วๆ
ถ้าหากงานวิจัยที่ยกเลิกไปคราวนั้นยังถูกสานต่อ...ข้อมูลคงจะอยู่ในนั้น
หือ... ของขวัญทำเสียงในลำคอ มองเห็นชื่อซึ่งอยู่ในไฟล์ผลแล็บบางอย่าง นักเรียนแพทย์คนนั้นเคยทำแล็บกับอาจารย์รวินันท์ด้วย
+++++++++++++++ จบตอน ๒๔ ค่ะ +++++++++++++++++
| Create Date : 05 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 5 ตุลาคม 2552 18:59:45 น. |
|
58 comments
|
| Counter : 1686 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: หนอนฮับ IP: 202.12.74.36 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:19:13:09 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋มู๋ IP: 202.29.54.58 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:19:15:14 น. |
|
|
|
| โดย: หนุ่ย IP: 61.47.16.162 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:19:16:36 น. |
|
|
|
| โดย: คนตามอ่าน=gift IP: 125.24.149.214 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:19:17:31 น. |
|
|
|
| โดย: pai IP: 202.80.227.72 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:19:30:37 น. |
|
|
|
| โดย: nuuu IP: 124.120.214.254 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:19:33:27 น. |
|
|
|
| โดย: napat IP: 58.64.83.42 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:19:46:16 น. |
|
|
|
| โดย: moji IP: 58.8.157.38 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:19:46:26 น. |
|
|
|
| โดย: ngorjang IP: 58.8.75.111 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:19:52:17 น. |
|
|
|
| โดย: river IP: 125.25.235.250 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:20:12:56 น. |
|
|
|
| โดย: hayee IP: 124.120.119.62 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:20:40:34 น. |
|
|
|
| โดย: pauline IP: 110.164.87.240 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:21:35:28 น. |
|
|
|
| โดย: ปอนด์ IP: 117.47.236.111 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:21:38:03 น. |
|
|
|
| โดย: meddy IP: 202.149.25.235 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:21:44:49 น. |
|
|
|
| โดย: yindee IP: 10.12.16.16, 58.8.166.174 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:21:51:47 น. |
|
|
|
| โดย: โบ IP: 115.67.14.146 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:22:11:02 น. |
|
|
|
| โดย: นกกระเต็น IP: 117.47.50.191 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:22:21:20 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋หยง IP: 115.67.172.91 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:22:26:01 น. |
|
|
|
| โดย: โอ๋ IP: 112.142.86.2 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:23:02:29 น. |
|
|
|
| โดย: Nina_Varadee IP: 124.120.193.176 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:23:11:00 น. |
|
|
|
| โดย: zalapao IP: 125.25.93.49 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:0:28:33 น. |
|
|
|
| โดย: Pan IP: 118.172.135.108 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:1:15:33 น. |
|
|
|
| โดย: papa_jank IP: 118.174.4.161 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:7:09:42 น. |
|
|
|
| โดย: panon IP: 203.158.141.235 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:7:48:57 น. |
|
|
|
| โดย: อัน IP: 58.8.170.155 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:7:54:50 น. |
|
|
|
| โดย: เอื้อ IP: 10.6.147.73, 202.28.183.10 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:8:27:24 น. |
|
|
|
| โดย: ตาลาลา IP: 124.121.226.134 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:8:32:57 น. |
|
|
|
| โดย: กระต่าย IP: 192.168.1.31, 115.31.144.221, 117.121.208.2 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:8:52:36 น. |
|
|
|
| โดย: nOOnie IP: 58.8.76.95 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:9:37:18 น. |
|
|
|
| โดย: ปุ๊ IP: 111.84.3.230 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:10:07:33 น. |
|
|
|
| โดย: วัลภา ผู้น่ารัก IP: 222.123.146.133 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:11:01:35 น. |
|
|
|
| โดย: วัลภา ผู้น่ารัก IP: 222.123.146.133 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:11:14:54 น. |
|
|
|
| โดย: nuch001 IP: 125.25.107.73 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:11:15:16 น. |
|
|
|
| โดย: ด้วง IP: 124.120.189.158 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:11:58:31 น. |
|
|
|
| โดย: โอ๋ IP: 202.57.188.3 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:12:36:37 น. |
|
|
|
| โดย: โอ๋ IP: 202.57.188.3 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:12:41:01 น. |
|
|
|
| โดย: เอสอีห้า IP: 58.137.19.246 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:13:24:35 น. |
|
|
|
| โดย: PooH IP: 58.10.9.15 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:16:08:46 น. |
|
|
|
| โดย: momtu IP: 124.120.41.165 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:18:30:11 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้า IP: 124.121.217.22 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:19:12:35 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.66.91 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:20:25:17 น. |
|
|
|
โดย: fordear  วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:21:17:07 น. |
|
|
|
| โดย: nu..nu IP: 61.7.149.230 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:22:04:34 น. |
|
|
|
| โดย: วัลภา ผู้น่ารัก IP: 117.47.209.72 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:23:10:41 น. |
|
|
|
| โดย: T T IP: 125.26.0.91 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:23:07:25 น. |
|
|
|
| โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.42.67 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:9:21:09 น. |
|
|
|
| โดย: napat IP: 124.122.124.101 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:10:00:38 น. |
|
|
|
| โดย: กระต่าย IP: 192.168.1.31, 115.31.144.221 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:10:00:48 น. |
|
|
|
| โดย: เอสอีห้า IP: 58.137.19.239 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:11:16:19 น. |
|
|
|
| โดย: pp IP: 119.63.86.50, 117.121.208.2 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:11:41:36 น. |
|
|
|
| โดย: คนรักฬีฬา IP: 192.168.2.216, 202.28.193.2 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:12:38:52 น. |
|
|
|
| โดย: รมณ IP: 58.8.34.251 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:15:41:06 น. |
|
|
|
| โดย: คอเล่า IP: 192.168.4.71, 203.156.140.100 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:17:55:20 น. |
|
|
|
| โดย: usmarshals IP: 125.25.114.233 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:18:26:06 น. |
|
|
|
| โดย: nuu IP: 124.122.154.70 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:19:55:12 น. |
|
|
|
| โดย: รอ IP: 125.26.19.205 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:20:09:00 น. |
|
|
|
| โดย: Nina_Varadee IP: 124.120.189.194 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:21:44:56 น. |
|
|
|
| โดย: พรายทะเล IP: 110.49.190.227 วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:10:07:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 84 คน [