|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๔
สวัสดีค่ะ ... วันพฤหัสอีกแล้ว
ใครที่อยู่ในเส้นทางพายุ...ขอให้ปลอดภัยทุกท่านนะคะ
ยังไง...คราวนี้ไปหลบฝนที่สวนกล้วยไม้กันดีกว่าค่ะ^^
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๔
ของขวัญหันมามองคนที่บอกว่าเหนื่อยแล้วนั่งกอดอกหลับตาหน้าตาเฉย หล่อนเลยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี มีความคิดแวบขึ้นมาว่าอยากไล่เขาลงจากรถ...แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว หล่อนสะบัดหน้ากลับมามองไปเบื้องหน้า แต่กลับเห็นเพียงภาพของชายหญิงที่ยืนเคียงข้างกันอย่างเหมาะสม
คุณรู้ไหมว่าสิบนาทีนานแค่ไหน... ธีร์ลืมตาขึ้นเมื่อไม่มีทีท่าว่าของขวัญจะสตาร์ตรถ เขามองใบหน้าด้านข้างของหล่อนแล้วยิ้มนิดๆ คุณรู้ไหมว่าผมคุยกับแอดไวเซอร์ของคุณสิบนาที...รู้สึกว่านานจริงๆ แล้วคุณล่ะของขวัญ สิบนาทีของคุณนานแค่ไหน
ธีร์สบตาคนที่หันมายังเขา...โดยไม่แบ่งความสนใจไปยังเสียงโวยวายด้านหลังรถ ปล่อยให้เมืองขวัญพร่ำพูดไปตามสบาย
นัยน์ตาสีนิลฉายแววประหลาดใจ...แล้วครุ่นคิด
คุณจะกลับบ้านใช่ไหมวันนี้...บ้านคุณอยู่ที่ไหนนะ เขาดึงเหยื่อออกอีกครั้ง
ของขวัญมองรอยยิ้มในดวงตาคมที่แฝงแววอ่อนเพลีย เขาเปลี่ยนบทสนทนาอีกแล้ว แต่หล่อนแน่ใจว่าเข้าใจคำพูดของเขา
เขารู้อะไรบางอย่าง...
และกำลังเล่นเกมกับหล่อน
หากมีบางสิ่งที่ของขวัญรู้สึกโล่ง...ภาพชายหญิงยืนเคียงกันอย่างเหมาะสมหายไป
ของขวัญหายใจเขาลึก...ใช่ หล่อนตัดสินใจเสี่ยงไปแล้ว
ค่ะ...ขวัญกำลังจะกลับบ้าน ของขวัญตอบคำถามของเขา บอกชื่ออำเภอหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ นัก หล่อนเหลือบมองรถสีดำที่จอดเทียบข้างๆ อาจารย์จะกลับบ้านหรือเปล่าคะ ถ้าขับรถไม่ไหว ขวัญจะไปส่งที่บ้านก่อนก็แล้วกันนะคะ
ไม่ล่ะ...ผมยังไม่อยากกลับบ้าน ธีร์ถอนหายใจยาว
ก็เรื่องของคุณนี่ เมืองขวัญฮึดฮัด แต่ไม่รู้จะกำจัดธีร์อย่างไรดี เขาไม่น่าเผลอไปร่วมมือกับหมอนี่เลย น่าจะจัดการเอง... แต่นั่นแหละ เมืองขวัญรู้ว่าในกลางวันเขามีขีดจำกัด ทำอะไรอย่างใจไม่ได้มากนักหรอก
ธีร์หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วต่อสายไปที่บ้านวรรณวิจักษ์ ให้ใครก็ได้มาเอารถที่โรงพยาบาลด้วย
อาจารย์... ของขวัญตวัดสายตากลับมายังนัยน์ตาคมที่แฝงแววอ่อนเพลียเหมือนกับวันที่หล่อนขับรถไปส่งเขาที่บ้านวรรณวิจักษ์วันนั้นไม่มีผิด ทั้งๆ ที่ยังโกรธอะไรสักอย่าง...หัวใจกลับอ่อนยวบลง
ผมเหนื่อย...อยากพักผ่อน ไม่อยากคิดอะไร ไม่อยากเจอคนที่รู้จัก ธีร์หลับตาลง แม้รถคันเล็กจะไม่ค่อยเหมาะกับสรีระของเขาแต่ไม่ได้ทำให้หัวใจเขาอึดอัดเลยสักนิด
ของขวัญมองคนที่หลับตานิ่ง...เขายังไม่ได้หลับหรอก
ผมเหนื่อย น้ำเสียงของเขาคงยากที่จะปฏิเสธ
ของขวัญขับรถออกจากกรุงเทพฯ โดยไม่ได้แวะส่งใครที่ไหน คนที่นั่งอยู่ข้างๆ หล่อนก็ดูเหมือนจะหลับไปจริงๆ หล่อนชำเลืองมองร่างสูงใหญ่อีกครั้ง
แม้ว่าเสื้อผ้าจะไม่ใช่ชุดเดิมเมื่อวานนี้ แต่หล่อนคาดว่าเขาจะค้างที่โรงพยาบาลมากกว่ามาจากบ้านแต่เช้า เพราะเค้าหน้าอ่อนเพลียและตาแดงก่ำราวกับคนอดนอนมาทั้งคืน
เฮ้อ...นี่หล่อนทำอะไรอยู่นะ
ของขวัญถามตัวเอง แต่ไม่มีคำตอบกลับมา
ไม่ถึงชั่วโมง ของขวัญก็มาถึงจุดหมาย หล่อนมองป้าย สวนกล้วยไม้ผู้พัน ก่อนจะขับรถเข้าไปจอดรถหน้าบ้านซึ่งเป็นบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้สองชั้นซึ่งแวดล้อมด้วยต้นไม้ใหญ่น้อย ทันที่รถผ่านประตูเข้ามาหล่อนก็ได้ยินเสียงสุนัขเห่ากันเสียงขรม
อาจารย์คะ ของขวัญหันมาทางคนที่ยังหลับ เรียกเขาสองสามครั้งแต่ไม่มีทีท่าว่าธีร์จะตื่น จึงเอื้อมมือไปเขย่าท่อนแขนล่ำสัน อาจารย์คะ...ตื่นก่อนนะคะ
ธีร์ลืมตาด้วยความงัวเงีย
ของขวัญ... เขาพึมพำอย่างพิศวง มองไปรอบๆ ตัว เขายังอยู่ในรถของหล่อน แต่ภายนอกดูไม่คุ้นตาเลยสักนิด
ของขวัญอดยิ้มไม่ได้
ถึงแล้วค่ะ
ถึง...ที่ไหนกัน ธีร์ถามงงๆ เขายังไม่ตื่นเต็มตา รู้สึกเหมือนเปลือกตายังหนักอึ้งพร้อมที่จะหลับได้ตลอดเวลา
บ้านขวัญเองค่ะ ของขวัญตอบ ยิ้มให้กับแววตางุนงงของเขา ท่าทางเขาจะยังไม่รู้สึกตัวเท่าไร
บ้านของคุณ ธีร์ทวนคำ
ค่ะ...ลงจากรถก่อนเถอะค่ะ ของขวัญบอก ก่อนจะเปิดประตูก้าวลงจากรถ หล่อนมองเหล่าสุนัขซึ่งเปลี่ยนจากเห่ามาเป็นร้องครางอย่างดีใจแล้วส่ายหน้ายิ้มๆ
ธีร์ก้าวลงจากรถด้วยความคิดอ่านที่ยังไม่สมบูรณ์เต็มที่นัก แล้วพบว่าตัวเองถูกล้อมกรอบด้วยสุนัขหลายตัว...และเมืองขวัญซึ่งหน้าบึ้งกว่าปกติเป็นสิบเท่า
จริงสิ...เขามาถึงถิ่นของเมืองขวัญ
ไป...เข้าบ้านไปได้แล้ว ของขวัญไล่ลูกน้องทั้งหลายให้เลิกสำรวจคนแปลกหน้าเสียที แล้วชะโงกมองซ้ายขวา บ้านปิดเงียบเชียว
สงสัยปู่กับพ่อจะอยู่ที่โรงเรือนกล้วยไม้
ของขวัญ... ธีร์สบตาสีนิลวาวซึ่งไม่ฉายแววขุ่นเคืองอีกแล้ว ธีร์ไม่รู้จะโล่งใจหรือหนักใจดี...ทั้งๆ ที่เขาก็คาดหวังให้หล่อนทำอย่างนี้แล้วแท้ๆ
เขาหวังจริงๆ นั่นแหละว่าหล่อนจะพาเขามาที่บ้าน
อาจารย์อยากพักผ่อนเงียบๆ ไม่ใช่เหรอคะ ตามขวัญมาค่ะ รับรองไม่มีใครรบกวน ของขวัญก้าวนำร่างสูงใหญ่เดินอ้อมตัวบ้านไปยังด้านหลังซึ่งเป็นสวนผลไม้หลายอย่างปะปนกัน หลังบ้านติดกับแม่น้ำซึ่งเป็นแหล่งน้ำหล่อเลี้ยงของคนทั้งอำเภอ โดยเฉพาะชาวนาและชาวสวนผลไม้ซึ่งเป็นอาชีพดั้งเดิมของท้องถิ่น
ศาลาไม้กลางเก่ากลางใหม่ริมท่าน้ำถูกใจธีร์เป็นอย่างมาก แม้จะเริ่มสายแล้วแต่อากาศยังเย็นสบายและมีกลิ่นอายสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก
ปู่ให้ยกแคร่มาตั้งก็เพราะชอบนอนเล่นที่นี่ค่ะ อาจารย์นั่งเล่นก่อนนะคะ เดี๋ยวขวัญไปหาเสื่อมาปูก่อน ของขวัญบอก พอใจที่เห็นแววชื่นชมในนัยน์ตาคม
บรรยากาศดีมาก...ขอบคุณนะของขวัญ
ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ ถือว่าแทนคำขอบคุณจากขวัญก็ได้ค่ะ... ของขวัญยิ้มใส่แววตาคำถามของอีกฝ่าย สำหรับขวัญ...สิบนาทีไม่นานค่ะ แต่มันมีค่ามากทีเดียว
ธีร์มองร่างบางเดินย้อนกลับไปยังตัวบ้าน เขาทรุดนั่งลงบนแคร่ไม้ไผ่ ริมฝีปากแย้มออก
คู่แฝดนายนี่ฉลาดมากๆ เลยนะเมืองขวัญ
ใครคิดว่าของขวัญโง่...ก็แปลว่าคนนั้นโง่มาก
ธีร์ยิ้มกว้างให้กับใบหน้าบึ้งตึงของเมืองขวัญก่อนจะเอนตัวลง
นั่นสิ...ถึงมีแต่คนชมว่าฉันฉลาด
เมืองขวัญกลอกตา...พยายามระงับความอยากยกแคร่พร้อมกับคนโยนลงแม่น้ำ
เขาไม่ควรเสียพลังไปกับเรื่องไร้สาระ
ของขวัญหอบเสื่อและหมอนกลับมา พบว่าร่างสูงใหญ่นั้นนอนเหยียดยาวอยู่บนแคร่ไปแล้ว หล่อนส่ายหน้าน้อยๆ หากนัยน์ตาเปล่งประกายระยิบระยับ เพิ่งเคยนึกเอ็นดูคนโตๆ เป็นครั้งแรก
อาจารย์คะ...ลุกขึ้นก่อนค่ะ ของขวัญเขย่าแขนคนที่นอนหลับอยู่ขึ้นมา เขาอืออาประท้วงเล็กน้อยแล้วจึงลุกขึ้นมา ของขวัญรีบปูเสื่อแล้วยื่นหมอนให้กับเขา
ธีร์รับหมอนมาแล้วเอนตัวลงอีกครั้ง
เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอคะ
ใช่...คนไข้อาการไม่ดีทั้งคืน เพิ่ง death เมื่อตอนเช้ามืด ธีร์ถอนหายใจยาว แล้วหลับตาอีกครั้ง
ของขวัญปล่อยให้ธีร์นอนหลับตามสบาย โดยให้คนงานซึ่งกำลังเก็บผลไม้อยู่แถวนั้นคอยเฝ้าเอาไว้ ส่วนหล่อนมุ่งหน้าไปยังโรงเรือนกล้วยไม้ซึ่งทั้งปู่และพ่อกำลังดูกล้วยไม้อยู่กับคนงาน
ปู่...พ่อจ๋า ขวัญมาแล้ว หล่อนส่งเสียงใส
อ้าว...มาแล้วเรอะเจ้าขวัญ พันเอกมิ่ง อดีตนายทหารกองทัพไทยยิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าหลานสาวคนเดียว เช่นเดียวกับพันโทมิตร ใบหน้าคร้ามเปี่ยมไปด้วยความดีใจ
มิน่า...พ่อได้ยินเสียงเจ้าพวกนั้นทั้งร้องทั้งหอน ที่แท้หัวหน้าแก๊งมาแล้วนี่เอง
เฮ้ย...ไอ้มิตร เอ็งว่าลูกเอ็งเป็นหัวหน้าพวกไอ้มอม ก็แปลว่าลูกเอ็งเป็นลูกหมา แล้วเอ็งกับข้าจะเหลือเหรอวะ ปู่มิ่งแกล้งโวยวายอย่างอารมณ์ดี
ผมก็ลืมไปพ่อ แซวมันก็เข้าตัวเองจนได้ มิตรหัวเราะตัวเอง
ของขวัญหัวเราะคิกคัก แม้ครอบครัวของหล่อนจะเหลือเพียงสามคนเท่านี้ แต่ก็สามารถที่จะมีความสุขกันได้...แม้บางครั้งจะเหงาไปบ้างก็ตาม
ปู่กับพ่อกินอะไรหรือยังจ๊ะ ขวัญว่าจะเข้าครัวเสียหน่อย หล่อนกินข้าวมาจากบ้านธนกิจจาแล้ว แต่คาดว่าคนที่กำลังนอนหลับอยู่ตอนนี้คงจะยังไม่ได้กินอะไรแน่นอน
ดีๆ ปู่อยากกินไข่เจียวฟูๆ กรอบๆ ยายดวงเจียวไข่ไม่เคยได้แบบนี้เลย ปู่มิ่งหน้าชื่นขึ้น บ่นแม่ครัวซึ่งควบตำแหน่งดูแลบ้านอีกตำแหน่ง
งั้นเดี๋ยวขวัญไปครัวก่อนนะจ๊ะ
นัยน์ตาคมทั้งสองคู่มองตามร่างเล็กๆ ของหลานสาวและลูกสาวอย่างอ่อนโยน ของขวัญอาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบ แต่ของขวัญเป็นสมบัติล้ำค่าของผู้เป็นปู่และพ่อ
และเป็นสมบัติล้ำค่าที่พวกเขาภาคภูมิใจมากๆ
เจ้าของสวนกล้วยไม้ผู้พันทั้งสองออกจากโรงเรือนเพื่อไปยังศาลาริมแม่น้ำซึ่งเป็นสถานที่นั่งเล่นพักผ่อนกันในครอบครัว หากปรากฏว่าศาลามีคนจับจองก่อนแล้ว
ใครมานอนอยู่ตรงนั้นวะ ปู่มิ่งเอ่ยขึ้น พยายามมองว่าร่างสูงใหญ่ที่นอนเหยียดยาวอยู่เต็มแคร่นั้นเป็นใคร
ดูไม่คุ้นเลยพ่อ พันโทมิตรก้าวยาวๆ เพื่อไปดูให้แน่ใจว่าใครกล้าบุกรุก แล้วก็ต้องชะงัก เพราะสภาพพร้อมสรรพทั้งเสื่อและหมอน บ่งบอกว่าต้องมีคนในบ้านนี่แหละที่จัดการให้
ใครวะมิตร ปู่มิ่งก้าวมาทัน มองชายหนุ่มที่ยังหลับ
ไม่รู้พ่อ ไม่เคยเห็นหน้า พันโทมิตรส่ายหน้า เขาแน่ใจว่าหน้าตาแบบนั้นไม่มีทางเคยเห็นกันมาก่อนแน่ๆ เขาจึงก้าวเข้าไปปลุกชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่
คุณ... คุณมาหลับอยู่ตรงนี้ได้ยังไง
ธีร์ยังหลับตา แต่รู้สึกว่าตัวเองถูกเขย่าอย่างแรง เสียงแว่วๆ คุ้นหู หากเขายังง่วงเกินกว่าจะแยกแยะออก จึงพยายามปัดมือ ไม่มีใครจะมากวนเขาได้เท่าหมอนั่นอีกแล้ว
เมือง...อย่าเพิ่งกวนน่ะ
ชื่อที่ชายหนุ่มแปลกหน้าเอ่ยออกมาทำให้มิตรชะงักไป เขาคิดว่าคงเป็นชื่อที่บังเอิญซ้ำกัน ก่อนจะเขย่าร่างสูงใหญ่อีกครั้ง
คุณ...ตื่น!
ธีร์ลืมตาโพลงเพราะเสียงเฉียบขาด เขากะพริบตางงๆ มองใบหน้าที่ชะโงกเหนือตัว แวบแรกเขาเกือบตวาดออกไปแล้ว แต่...ไม่ใช่เมืองขวัญ
หากเป็นเมืองขวัญที่อายุมากกว่าวิญญาณเด็กหนุ่มที่เขาคุ้นตาดีหลายสิบปี
ตื่นแล้วเรอะ คุณเป็นใคร มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ปู่มิ่งก้าวเข้ามาพร้อมกับคำถามเป็นชุด มองชายหนุ่มที่ลุกขึ้นมานั่งตาเขม็ง
ธีร์หันไปยัง เมืองขวัญ ในวัยที่สูงขึ้นไปอีก ไม่ต้องให้ใครบอก เขาก็รู้ว่าทั้งคงจะเป็นญาติเกี่ยวข้องกับเมืองขวัญและของขวัญแน่ๆ
ผมชื่อธีร์ครับ เอ่อ...มากับของขวัญ
คนเป็นปู่กับพ่อหันมามองกันทันที ก่อนจะตวัดสายตาไปยัง คนที่มากับของขวัญ
หมายความว่ายังไง!
ของขวัญกลืนน้ำลาย มองบิดาและปู่ซึ่งกำลังมองธีร์อย่างสำรวจตรวจสอบ ถ้าเป็นไปได้คงจะมองธีร์ทุกซอกทุกมุมเลยทีเดียว หล่อนทำกับข้าวเสร็จแล้วออกมาดูว่าธีร์ตื่นหรือยัง...ก็พบว่าเขาตื่นแล้ว โดยมีพ่อกับปู่ยืนขนาบ
ปู่...พ่อ ของขวัญยิ้มแหยๆ ชำเลืองมองธีร์ลุกขึ้นจากแคร่มายืนข้างหล่อน
ธีร์มองตอบสายตาคมกริบทั้งสองครู่อย่างไม่หวาดหวั่น การได้นอนหลับทำให้เขารู้สึกสดชื่นและความคิดอ่านแจ่มใสขึ้น
อาจารย์คะ ปู่กับพ่อของขวัญค่ะ ของขวัญแนะนำเสียงอ่อย ปู่...พ่อจ๋า นี่อาจารย์ธีร์ค่ะ
พันโทมิตรรับไหว้ชายหนุ่มที่ของขวัญแนะนำเพียงแค่ว่า อาจารย์ธีร์ โดยไม่มีอะไรต่อท้าย ของขวัญกลับบ้าน แต่ไม่บอกเลยว่ามี ใคร กลับมาด้วยนี่สิ
อาจารย์ตำหนักไหนล่ะคุณ อดีตพันเอกของกองทัพไทยไม่มัวแต่มองหยั่งเชิงเหมือนบุตรชาย ของขวัญพาไอ้หนุ่มหน้าตาดีมาบ้านแบบนี้ก็ต้องสัมภาษณ์กันเสียหน่อย เข้าทรง ดูไพ่ ดูลายมือ หรือดูลายตีน
ธีร์แทบกลั้นหัวเราะไม่ไหว เขายิ้มกว้าง
ดูไม่เป็นสักอย่างครับ เป็นแต่ผ่าตัด
ปู่มิ่งหัวเราะ ชำเลืองไปยังหลานสาวที่ทำท่าขยุกขยิก แต่ปิดปากเงียบไม่สบตาทั้งพ่อทั้งปู่ อ้าว...ไหนเจ้าขวัญเรียกอาจารย์ ไม่ใช่หมอดูหรอกเรอะ
เป็นหมอเฉยๆ ครับคุณปู่
ใครปู่คุณ
ธีร์ไม่หันไปยังเจ้าของเสียง เขาไม่ทันได้มองว่าเมืองขวัญยังอยู่แถวนี้
ตกลงเป็นหมอเหรอคุณ
ครับ...ไม่ใช่หมอดูหมอเดา เป็นหมอรักษาคนอยู่ในโรงพยาบาลครับ พอดีที่โรงพยาบาลมีโรงเรียนสอนหมอด้วย ผมก็เลยเป็นครูอีกตำแหน่งครับ ของขวัญก็เลยเรียกผมว่าอาจารย์
ปู่มิ่งซ่อนยิ้ม... ไอ้หมอคนนี้มันกวนใช้ได้
อ้อ... สรุปว่าเป็นครูของเจ้าขวัญ
ธีร์ไม่อยากตอบความจริงเลย
แต่สถานะปัจจุบัน เขากับของขวัญก็เป็นอาจารย์กับลูกศิษย์กัน
เห็นทีจะต้องไปเปิดดูระเบียบข้าราชการ...ผิดวินัยร้ายแรงหรือเปล่า
ก็...ทำนองนั้นครับ
มิตรมองบุตรสาวสลับกับ อาจารย์ แล้วลอบถอนใจ ครูที่ไหนเขาจะมานอนเล่นอยู่บ้านลูกศิษย์สบายใจเฉิบอย่างนี้ หากจะพูดอะไรไปก็ไม่ถนัดปาก มิตรจึงพยักหน้าให้บุตรสาว
ขวัญทำกับข้าวเสร็จยังลูก เมื่อกี้ปู่บ่นหิวแล้ว
เสร็จแล้วจ้ะ เดี๋ยวขวัญไปยกมา ของขวัญตอบเร็ว รู้สึกหายใจคล่องขึ้นมาบ้าง แต่ก็ไม่นานนักเพราะมีเสียงซ้อนขึ้นเบาๆ
เดี๋ยวผมช่วย
ไม่ต้องยุ่ง เมืองขวัญขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ถลึงตามองธีร์เดินตามของขวัญเข้าไปในบ้าน
พันโทมิตรหันมาสบตาบิดาซึ่งหลุดเสียงหัวเราะออกมา เขาได้แต่ส่ายหน้า...จนคำพูดเช่นเดียวกัน
เออ...สมกับบอกว่าเหนื่อยจริงๆ นอนได้ตลอดเลยนี่ พันเอกมิ่งชายตามองคนที่ย้ายไปปูเสื่อนอนใต้ร่มต้นไม้ริมตลิ่ง หลังจากรับประทานอาหารมื้อสาย บนแคร่ในศาลาจึงมีเจ้าของบ้านทั้งสาม...และอดีตเจ้าของบ้านอีกหนึ่ง แต่ไม่มีใครเห็น
หน้าตาท่าทางดูไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่ง่ายกินง่ายเลย แต่ อาจารย์ ของหลานสาวก็นั่งล้อมวงกินไข่เจียวกับเขาด้วยท่าทางง่ายๆ เหมือนกับทำมาตลอดชีวิต
เห็นว่าไม่ได้นอนมาทั้งคืนจ้ะปู่...แล้วคนไข้ก็ตายเสียด้วย ของขวัญชำเลืองไปยังนอนแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว เขาตั้งอกตั้งใจนอนจริงๆ มิน่าถึงบอกว่าไม่พบ ไม่อยากเจอใคร
หล่อนถึงพาเขามาที่นี่ไง...ของขวัญรักบ้านของหล่อน รักความสงบเงียบของที่นี่ น่าจะเป็นที่ที่ตรงใจธีร์มากที่สุด
เราก็เลยพามาปลอบใจน่ะเหรอเจ้าขวัญ
ปลอบใจอะไรกันจ๊ะปู่ ก็แค่ให้อาจารย์มาพักผ่อนแค่นั้นแหละ ของขวัญรีบแย้ง แต่ดูเหมือนปู่จะไม่เชื่อหล่อนนัก
แน่ใจ... ปู่มิ่งพยายามคาดคั้นสบตาหลานสาว แต่ของขวัญไม่สบตาด้วย หล่อนหัวเราะกลบเกลื่อน
จะให้หล่อนบอกปู่ยังไงล่ะ...ก็เรื่องทั้งหมดมันยังซับซ้อนพันกันยุ่งอีรุงตุงนังออกอย่างนี้
ธีร์มองสายน้ำ ผิวบนสุดมองเห็นกระแสที่ไหลเอื่อยๆ แต่ใครจะรู้ว่าข้างใต้นั้น กระแสน้ำจะรุนแรงหรือเอื่อยเฉื่อยเช่นด้านบน ก็เหมือนใจคน...ยากจะหยั่งถึง
เขาไม่ได้อยากจะหยั่งใจใครหรอก... มีเพียงคนเดียวเท่านั้น
คนที่กำลังพายเรืออยู่ในตอนนี้
ธีร์ตื่นมาตอนบ่าย ของขวัญกำลังจะออกไปตลาด เขาจึงรีบขอตามมาด้วย และเพิ่งรู้ตัวว่าทำอะไรมาหลายอย่าง แต่เขายังไม่เคยพายเรือ เพราะฉะนั้นการเดินทางไปตลาดที่ของขวัญบอกว่าใช้เรือไปสะดวกกว่า
เขาขึงตามองวิญญาณเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่หัวเรือ...ริมฝีปากขยับ
อย่าทำอย่างที่คิดจะสวยกว่านะ
เมืองขวัญตอบโต้กลับด้วยยิ้มเจ้าเล่ห์ ไม่อยากรู้เรอะว่าแม่น้ำลึกแค่ไหน
เขาไม่อยากรู้ ธีร์ตอบด้วยสายตา
นายแกล้งฉันได้...แต่อย่าให้พลาดทำให้ของขวัญเดือดร้อนล่ะ
เมืองขวัญเม้มริมฝีปาก มองเลยธีร์ไปยังคู่แฝดที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาพายเรือ ถ้าเขาแกล้งธีร์ให้ตกน้ำ รับรองว่าของขวัญจะต้องลงน้ำไปช่วยแน่นอน
เดี๋ยวไอ้หมอบ้าก็ฉวยโอกาสกับหล่อนอีก
ธีร์ยิ้มที่เมืองขวัญเงียบไป เขาหันมาทางคนพายเรือ รอยยิ้มขยายกว้างขึ้น หลังจากตื่นมาอีกครั้งความเหนื่อยล้าทั้งกายและหัวใจหายไปเป็นปลิดทิ้ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะบ้านหรือตัวเจ้าของบ้านที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนได้พักอย่างสบายใจ
สบายใจพอที่จะวางเรื่องราว ความเครียด ความกังวล ความสงสัย และแผนการทั้งหมดไว้ก่อน
บ้านเกิดคุณอยู่ที่นี่หรือเปล่าของขวัญ
ของขวัญเงยหน้า สบตาคนถามแล้วพยักหน้า
ค่ะ ปู่กับพ่อเป็นคนที่นี่ค่ะ หากหล่อนก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านหลังนี้ตั้งแต่เล็กจนโตหรอก เพราะต้องย้ายตามบิดาซึ่งเป็นทหารหลายครั้ง เมื่อปู่เกษียณบิดาจึงขอย้ายมายังค่ายทหารของจังหวัดนี้ แล้วลงหลักปักฐานรอเวลาเกษียณที่นี่
ที่นี่ดีนะ ไม่ไกลจากกรุงเทพ แต่รู้สึกเหมือนไกลจากความวุ่นวายมาก
เราชอบอยู่กันเงียบค่ะ แต่พักหลังนี้ก็คึกคักขึ้นมาเหมือนกันค่ะ เพราะทางจังหวัดเขาโปรโมทเรื่องท่องเที่ยวตลาด แม่น้ำ อะไรอย่างนี้ค่ะ
ธีร์มองเห็นประกายความสุขฉายชัดในนัยน์ตาสีนิลยามเมื่อพูดถึงบ้านเกิด
ตลาดที่เรากำลังจะไปนี่ด้วยหรือเปล่า
ก็ด้วยค่ะ... แต่นี่ไม่ใช่ตลาดร้อยปีแบบที่อื่นหรอกนะคะ เป็นตลาดประจำอำเภอแต่บรรยากาศไม่ต่างจากตอนขวัญเป็นเด็กค่ะ
จะกี่ร้อยปีก็ไม่รู้...แต่วันนี้ผมขอห่างแผงไข่หน่อยแล้วกันนะ ธีร์ยิ้มพราย เขาได้ยินเสียงคำรามอย่างไม่ค่อยพอใจมาจากด้านหัวเรือ
เมืองขวัญชอบใจที่ทำให้ธีร์ตกลงไปในแผงไข่...แต่ไม่พอใจที่ทำให้ของขวัญยิ่งสนิทกับธีร์มากขึ้น
ของขวัญหัวเราะคิกคัก นึกถึงหมอชุบไข่เมื่อคราวก่อน
ถ้างั้น ขวัญจะพาเดินอ้อมๆ ก็แล้วกันนะคะ
ธีร์เดินตามของขวัญไปในตลาดซึ่งอยู่ติดท่าน้ำ ของขวัญบอกว่าวันหยุดทำให้มีคนจากกรุงเทพมาเที่ยวตลาดซึ่งเป็นความนิยมของการท่องเที่ยวช่วงนี้ทำให้ในตลาดมีคนคึกคัก พ่อค้าแม่ค้าก็กระปรี้กระเปร่าที่มีลูกค้าเพิ่มขึ้น เขามองรอบๆ ตัวอย่างสนใจโดยเฉพาะแผงส้มโอซึ่งเป็นสินค้าขึ้นชื่อของตลาด
ของขวัญบอกว่าจะทำยำส้มโอ
แต่หล่อนต้องการเพียงแค่เครื่องปรุงเท่านั้น เพราะส้มโอนั้นปู่มิ่งตัดไว้รอหลายวันแล้ว
ของขวัญมองคนที่ถือตะกร้าสำหรับจ่ายตลาดเดินตามหล่อนโดยไม่มีบ่นแม้ใบหน้าคมเข้มพราวด้วยไปด้วยเหงื่อ ลมที่พัดโชยเอาไอเย็นจากแม่น้ำมาเป็นระยะแต่ก็ไม่ค่อยได้ช่วยธีร์สักเท่าไร
เหนื่อยไหมคะอาจารย์
ไม่หรอก... ผมชาร์ตพลังมาเต็มที่แล้ว ธีร์ยิ้มกว้าง
ก็แน่ล่ะสิ...นอนหลับไปตั้งหลายชั่วโมง
นี่ก็ได้ของเกือบครบแล้วล่ะค่ะ ขวัญว่าเราไปหาน้ำมะพร้าวเย็นๆ ดื่มแก้ร้อนกันก่อนดีไหมคะ มีร้านขายมะพร้าวน้ำหอมอร่อยที่สุดของแถวนี้เลยค่ะ
ธีร์พยักหน้า...ต่อให้หล่อนพาเขาไปลุยนรกเขาก็คงไม่ปฏิเสธหรอก
ของขวัญพาธีร์เดินไปตามตึกแถวด้านข้างตลาดซึ่งเป็นร้านขายของสารพัดอย่างเปิดปะปนกัน ไม่ว่าจะเป็นร้านข้าวแกง ก๋วยเตี๋ยว เสื้อผ้า โทรศัพท์มือถือ ร้านโชห่วย หรือแม้กระทั่งร้านทอง เป็นแหล่งจับจ่ายเคียงคู่กับตลาดท่าน้ำ
นอกจากน้ำมะพร้าวแล้วที่ร้านยังมีวุ้นมะพร้าวอ่อนด้วยนะคะ อร่อยมากค่ะ เป็นของฝากขึ้นชื่อเลยค่ะ ของขวัญยังโฆษณาร้านโปรดไม่เลิกขณะเดินมุ่งไปยังจุดหมาย
เอ...ผมชักสงสัยว่าคุณมีเอี่ยวกับเจ้าของร้านหรือเปล่าโฆษณาขนาดนี้
ของขวัญหัวเราะเสียงใส
กะว่าจะไปขอซื้อหุ้นสักห้าสิบเปอร์เซ็นต์อยู่เหมือนกันค่ะ...โอ๊ย! ของขวัญอุทานเพราะถูกกระแทกอย่างแรงจนหล่อนเซ โชคดีที่ธีร์ยืนขวางทางอยู่จึงรับหล่อนไว้โดยไม่ล้ม
เฮ้ย! เสียงอุทานดังประสานกันทั้งจากคนที่ชนหล่อนแล้วล้มลงไปเอง กับชายที่นั่งอยู่บนรถจักรยานยนต์ซึ่งสตาร์ตเตรียมออกตัว
ของขวัญกำลังจะเอ่ยปากถามอาการเขาก็พลันเห็นวัตถุสีดำซึ่งกระเด็นตกไม่ห่างตัวชายคนที่ชนหล่อนซึ่งกำลังจะลุกขึ้นและถลาไปหยิบของนั่น ของขวัญหันขวับไปด้านข้าง...ร้านทอง
เสียงกริ่งดังขึ้นทันใด
ของขวัญ ธีร์อุทานเพราะของขวัญสะบัดตัวออกจาก หล่อนเคลื่อนไหวรวดเร็วก็เข้าถึงตัวชายที่ชนหล่อนเมื่อครู่ ของขวัญเตะปืนให้กระเด็นก่อนที่อีกฝ่ายจะคว้าไว้ทัน
เฮ้ย! มันอุทานอีกรอบ แต่ไม่ทันได้ตั้งตัวเพราะมีฝ่าเท้ายันเข้าที่ท้องอย่างจัง
ธีร์ตะลึงไปกับการเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว หากหางตาเขาเห็นชายที่นั่งอยู่บนรถจักรยานยนต์ดึงปืนขึ้นมา
ของขวัญ!
ธีร์ตะโกนลั่น แล้วพุ่งตัวเข้าไปหาของขวัญ ขณะที่ตะกร้าในมือลอยพุ่งไปยังมือปืน
++++++++++++++++ จบตอน ๒๔ ค่ะ ++++++++++++++
| Create Date : 01 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 1 ตุลาคม 2552 12:09:50 น. |
|
67 comments
|
| Counter : 1205 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: panon IP: 203.158.141.254 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:24:18 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋มู๋ IP: 202.28.78.172 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:26:02 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.250.106 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:31:48 น. |
|
|
|
| โดย: ปุ๊ IP: 115.67.214.164 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:32:06 น. |
|
|
|
| โดย: ปุ๊ IP: 115.67.214.164 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:32:06 น. |
|
|
|
| โดย: มะนาวโซดา IP: 202.12.118.61 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:38:46 น. |
|
|
|
| โดย: ยุ้ย IP: 58.64.84.46 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:39:27 น. |
|
|
|
| โดย: panon IP: 203.158.141.254 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:40:59 น. |
|
|
|
| โดย: nuch0001 IP: 125.25.147.178 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:44:31 น. |
|
|
|
| โดย: โอ๋ IP: 202.57.188.3 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:51:28 น. |
|
|
|
| โดย: โบว์ IP: 122.154.14.182 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:13:18:50 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋หยง IP: 192.168.20.120, 202.143.150.93 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:13:33:27 น. |
|
|
|
| โดย: คนตามอ่าน=gift IP: 125.24.154.6 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:13:49:41 น. |
|
|
|
| โดย: coffee_lovestory IP: 115.67.144.160 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:13:53:27 น. |
|
|
|
| โดย: กุ๊กกิ๊ก IP: 110.164.34.245 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:13:59:19 น. |
|
|
|
| โดย: kibkay IP: 58.10.84.195 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:14:03:54 น. |
|
|
|
| โดย: moji IP: 58.8.235.173 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:14:13:31 น. |
|
|
|
| โดย: วีริน IP: 202.176.81.127 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:14:29:51 น. |
|
|
|
| โดย: เอสอีห้า IP: 58.137.19.154 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:14:43:00 น. |
|
|
|
| โดย: เอื้อ IP: 10.6.147.73, 202.28.183.10 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:14:45:00 น. |
|
|
|
| โดย: Lee IP: 116.214.112.253 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:14:48:25 น. |
|
|
|
| โดย: เจี๊ยบ IP: 202.151.6.27 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:14:51:50 น. |
|
|
|
| โดย: หมีสีชมพู IP: 161.200.255.162 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:15:32:52 น. |
|
|
|
| โดย: river IP: 125.25.73.15 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:16:06:11 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋นันท์ IP: 192.206.119.3 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:16:12:58 น. |
|
|
|
| โดย: nOOnie IP: 61.90.29.163 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:16:15:37 น. |
|
|
|
| โดย: jinx IP: 124.121.245.107 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:16:41:35 น. |
|
|
|
| โดย: pp IP: 119.63.86.50, 117.121.208.2 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:16:52:04 น. |
|
|
|
| โดย: หนอนฮับ IP: 202.12.73.13 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:16:52:48 น. |
|
|
|
| โดย: ตาลาลา IP: 124.122.185.135 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:17:02:57 น. |
|
|
|
| โดย: noriko IP: 78.109.183.72 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:17:48:30 น. |
|
|
|
| โดย: กระเพาะปลาน้อย IP: 61.90.130.134 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:17:49:50 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้า IP: 124.121.126.43 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:18:20:02 น. |
|
|
|
| โดย: ~Mint~ IP: 118.174.23.50 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:19:59:29 น. |
|
|
|
| โดย: Blackcrab IP: 124.120.71.88 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:20:00:38 น. |
|
|
|
| โดย: หนุ่ย IP: 61.47.16.162 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:20:15:45 น. |
|
|
|
| โดย: นกกระเต็น IP: 117.47.184.42 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:21:13:37 น. |
|
|
|
| โดย: hayee IP: 124.121.227.233 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:21:19:58 น. |
|
|
|
| โดย: pauline IP: 110.164.164.210 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:22:18:16 น. |
|
|
|
| โดย: meddy IP: 202.149.25.234 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:22:37:15 น. |
|
|
|
| โดย: dEaRY IP: 161.200.255.162 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:22:53:15 น. |
|
|
|
| โดย: Nina_Varadee IP: 124.122.153.121 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:23:52:49 น. |
|
|
|
| โดย: napat IP: 58.64.80.1 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:23:55:19 น. |
|
|
|
| โดย: วัลภา ผู้น่ารัก IP: 117.47.211.193 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:0:13:17 น. |
|
|
|
| โดย: วัลภา ผู้น่ารัก IP: 117.47.211.193 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:0:14:48 น. |
|
|
|
| โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.39.101 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:2:56:05 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้า IP: 114.128.51.49 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:8:33:40 น. |
|
|
|
| โดย: ngek IP: 203.144.220.241 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:8:38:33 น. |
|
|
|
| โดย: champor IP: 210.1.26.210 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:11:42:03 น. |
|
|
|
| โดย: ดารัตน์ IP: 125.27.145.101 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:13:38:58 น. |
|
|
|
| โดย: ปอนด์ IP: 117.47.239.219 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:14:53:00 น. |
|
|
|
| โดย: คนรักฬีฬา IP: 117.47.177.221 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:15:15:59 น. |
|
|
|
โดย: fordear  วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:20:50:45 น. |
|
|
|
| โดย: napat IP: 58.64.80.89 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:21:24:06 น. |
|
|
|
| โดย: Animey IP: 125.26.16.27 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:23:03:45 น. |
|
|
|
| โดย: yindee IP: 118.173.255.212 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:3:25:19 น. |
|
|
|
| โดย: yindee IP: 124.122.211.104 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:13:13:09 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้าเคียงเดือน IP: 58.9.234.192 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:14:03:11 น. |
|
|
|
| โดย: Pan IP: 118.172.132.62 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:20:18:58 น. |
|
|
|
| โดย: โบ IP: 115.67.89.81 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:15:16:06 น. |
|
|
|
| โดย: กระดาษทรายน้ำ IP: 58.8.114.185 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:19:58:29 น. |
|
|
|
| โดย: ขอบคุณค่ะ IP: 113.53.193.254 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:21:57:10 น. |
|
|
|
| โดย: กระรอกจัง IP: 76.85.167.28 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:9:08:10 น. |
|
|
|
| โดย: กระต่าย IP: 192.168.1.31, 115.31.144.221, 117.121.208.2 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:9:10:16 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้าริน IP: 111.84.78.111 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:12:25:19 น. |
|
|
|
| โดย: หนุ่ย IP: 61.47.16.162 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:13:01:22 น. |
|
|
|
| โดย: momtu IP: 58.10.128.137 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:16:50:57 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 84 คน [