ปลูกดอกไม้ในฮาเร็ม...เติมเต็มหัวใจให้ชื่นบาน
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2552
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
16 ตุลาคม 2552
 
All Blogs
 
รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๘

สวัสดีค่ะ...เริ่มกันไปแล้วนะคะ สำหรับงานมหกรรมหนังสือแห่งชาติ

ฬีฬาก็จะไปเตร็ดเตร่ที่บู้ธ พร่งนี้ค่ะ บ่ายแก่ๆ น่าจะไปถึงงานหนังสือค่ะ แล้วก็วันอาทิตย์อีกทั้งวัน

ไปพบกันได้ที่ บู้ธ L24 แพลนนารี่ฮอลล์ มองหา ณ บ้านวรรณกรรม & ยาหยี-ยาใจ ค่ะ

ถ้าดวง(คนเขียน)ดี ก็จะได้พบกับหมอธีร์-ของขวัญที่นั่นค่ะ

ส่วนใครก็ยังไม่มีโอกาสไป ก็พบกันได้ที่นี่ค่ะ ช่วงนี้จะเดินทางบ่อย แต่จะพยายามอัพให้ได้วันเว้นวันนะคะ คงจะจบทันจบงานหนังสือพอดี


++++++++++++++++++++++++++++++++++++




รหัสรักในดวงใจ ตอน ๒๘







เมืองขวัญตามร่างระหง ในชุดกระโปรงสีชมพูมายังห้องทำงาน วันนี้ของขวัญมีเรียนเช้าจึงมาถึงตึกเรียนเร็ว ในเวลาเรียนเขาไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงของขวัญ จึงมารอเจ้าของรถเมอร์ซิเดสสีขาวที่มาทำงานในเวลาเดิมแทบทุกวัน

ดร.รวินันท์ ยังคงสวยเหมือนทุกวัน แต่สิ่งที่เขาสนใจไม่ใช่ความสวยของหล่อน เขามุ่งไปที่คอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กของหล่อนที่ของขวัญอยากเข้าถึงไฟล์ข้อมูลต่างหาก

เขาสามารถติดตามหล่อน มองเห็นว่าหล่อนทำอะไรได้บ้างก็จริง หากเขาก็ไม่สามารถบอกของขวัญได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เมืองขวัญมองอาจารย์สาวสวยเปิดคอมพิวเตอร์ จ้องเขม็งที่มือเรียวสวยขณะพิมพ์รหัสเข้าใช้โปรแกรม

การเป็นวิญญาณก็มีข้อดีบางอย่างเหมือนกัน คือ ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครมองเห็นนี่ว่าเขาอยู่ตรงนี้

แอบดูนี่แหละดีแล้ว จะได้ไม่ต้องเสียเวลาถอดรหัสให้ยาก

เมืองขวัญตัดสินใจตามดูดร.รวินันท์ เขาได้รหัสผ่านเข้าโน้ตบุ๊กของหล่อนแล้ว เพียงแต่ยังหาจังหวะที่จะหา ‘คน’ มาเอาข้อมูล งานนี้คงจะต้องพึ่ง ‘ไอ้หมอบ้า’ คนนั้น

ถ้าเขาสื่อสารกับของขวัญได้ก็คงง่ายขึ้นเยอะ

แต่เขาก็ยังไม่พบจังหวะเหมาะ เพราะดร.รวินันท์แทบไปได้ห่างจากโน้ตบุ๊กเลย ในชั่วโมงสอนหล่อนก็หอบเข้าไปต่อกับโปรเจกเตอร์ ตอนทำแล็บมันก็อยู่ข้างๆ หล่อน จะมีก็แค่เวลาเข้าห้องน้ำ แต่เวลาแค่ห้านาทีเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะทันหรือเปล่า

ต้องมีช่วงเวลาอื่นสิ...

เมืองขวัญก็ถอนหายใจ...ขนาดตอนเที่ยงหล่อนยังให้แม่บ้านซื้อข้าวกล่องมานั่งกินที่ห้อง แล้วก็ใช้คอมพิวเตอร์ไปด้วย

รวินันท์มองตัวเลขในหน้าจอโน้ตบุ๊ก หล่อนดูมันมาพักใหญ่แล้ว หากยังหาคำตอบไม่ได้ว่าความผิดพลาดเกิดจากขั้นตอนไหน ที่แน่ๆ ก็คือ หล่อนจะยังไม่ยอมรับผลการทดลองนี้ และจะไม่ปล่อยมันออกจากมือหล่อนทั้งแบบนี้

อาจารย์สาวถอนหายใจยาว เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ หลับตาช้าๆ เกิดความรู้สึกเหนื่อยล้าขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หล่อนเกลียดความผิดพลาด แต่หล่อนกลับพบความผิดพลาดมาหลายครั้ง ซึ่งมักจากมาจากปัญหาเดิมๆ

เสียงโทรศัพท์ทำให้อาจารย์สาวลืมตาขึ้น เอื้อมมือไปยกหูโทรศัพท์บนโต๊ะทำงาน

“สวัสดีค่ะ” หล่อนเอ่ย รอฟังเสียงจากปลายสาย

เมืองขวัญยังยืนนิ่งฟังบทสนทนา แม้ว่าเสียงจากปลายสายจะเบามากจนแทบจับความไม่ได้ก็ตาม

“จะให้บอกกี่ครั้งว่าไม่ได้ ถ้าไม่มีข้อมูลของหมอไชยยศทุกอย่างก็ต้องเริ่มใหม่” รวินันท์เสียงสูง หล่อนกระแทกโทรศัพท์ลงบนแป้นวาง กำมือแน่น “ให้ตายเถอะ...”

เมืองขวัญลืมตาโพลง

“ไชยยศ ใครบอกให้คุณมาตายตอนนี้”








ธีร์เดินกลับมายังตึกภาควิชาหลังจากหมดชั่วโมงสอนในภาคเช้า เป็นวันที่เขาหายใจได้สะดวกเพราะตารางงานไม่เต็มเช่นทุกวัน แม้ว่าในตอนเย็นจะมีนัดที่ผุดขึ้นมาแบบไม่ได้รู้ตัวสักนิด

คราวนี้แม่จะมีแผนแบบไหน

‘เดินให้มันเร็วกว่านี้ไม่ได้หรือไง’ เสียงกระซิบดังใกล้ๆ ทำให้ธีร์เกือบสะดุ้ง

“มีอะไร” เขาถามกลับ แม้จะมองไม่เห็นตัวเมืองขวัญ ไม่รู้ว่าเพราะแดดเปรี้ยงยามเที่ยงหรือไม่ที่ทำให้เจ้าตัวมาเพียงแค่เสียง

‘คนแก่แล้วก็ยังงี้ ชักช้าอืดอาด’

คนแก่คำรามในลำคอ อยากมีข้าวสารเสกสักกำมือ

แม้ว่าจะทำสนธิสัญญาความร่วมมือชั่วคราวแล้ว แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเมืองขวัญก็ไม่ได้ดีขึ้นมากนัก แต่ธีร์ก็เร่งฝีเท้า เพราะเมืองขวัญคงไม่มาเร่งให้เขาเดินเร็วๆ เพราะต้องการก่อกวนเขาเท่านั้น






“ของขวัญ...” ธีร์เปิดประตูเข้าไปในห้องก็สบตาคนที่หันขวับมา ของขวัญยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา แม้จะยังไม่ได้เปิดไฟในห้อง แต่เขาก็พอมองเห็นสีหน้าเขินๆ ของหล่อน

ธีร์กดสวิชต์ไฟข้างประตู แล้วเดินเข้ามา

“อาจารย์...” ของขวัญยิ้มแหยๆ หล่อนไม่นึกว่าเขาจะกลับห้องพักเร็วขนาดนี้ หล่อนเอาแซนด์วิชมาวางที่โต๊ะเขาตามปกติ เขาก็ยังไม่ค่อยใส่ใจเรื่องอาหารการกินของตัวเองเหมือนเดิม

อย่างน้อย...ก็จะได้มีอะไรกินบ้าง

“พอดีเลย...ผมยังไม่ได้ทานมื้อเที่ยง” ธีร์มองที่ถุงกระดาษซึ่งแน่ใจว่าจะต้องเป็นแซนด์วิชแน่ๆ เขายิ้มน้อยๆ

ของขวัญเตรียมจะถอยหนี

การอยู่ในห้องเล็กๆ กับเขาเพียงลำพังมันอันตราย...ต่อหัวใจของหล่อน

“จะรีบไปไหน คุณทานอะไรหรือยัง” ธีร์เดินอ้อมหญิงสาวไปนั่งที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน พลางระงับอกระงับใจไม่ให้ทำอะไรหล่อนอย่างที่ใจต้องการ

ในตอนนี้...ทั้งสถานะของเขาและของขวัญเป็นกำแพงสูงลิ่วทีเดียว

‘อย่าพูดมากน่า บอกให้ขวัญออกไปก่อน ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ’ เมืองขวัญถลึงตาใส่คนที่เขาอุตส่าห์ไปเร่งให้กลับมาห้องเร็วๆ เพื่อจะคุยเรื่อง ดร.รวินันท์ เขาลืมไปเลยว่าของขวัญมักจะเอาแซนด์วิชมาให้ธีร์ช่วงนี้

เซ็งจริงๆ

“เรียบร้อยแล้วค่ะ ขวัญขอตัวก่อนนะคะ” ของขวัญรีบเอ่ยเร็ว ก่อนจะชะงักเพราะประโยคถัดมาของเขา

“โฮมส์....ผมเป็นหนึ่งในคนที่โหวตให้ระงับโปรเจกต์นั้น” ธีร์เปิดถุงกระดาษ หยิบแซนด์วิชมาแกะกระดาษห่อออก เหลือบมองร่างโปร่งบางที่ยังอยู่หน้าโต๊ะทำงาน แล้วขยับริมฝีปาก “ฉันก็อยากจะคุยกับของขวัญเหมือนกัน”

ของขวัญค่อยๆ หันมามองธีร์เต็มตา

“หนึ่งชีวิตก็เกินพอที่จะหยุดทุกอย่าง” เขาเอ่ยต่อ แล้วกัดแซนด์วิช พักหลังนี้เขาจะได้รับแซนด์วิชที่หล่อนทำเองเสมอ เขายังคิดถึงรสชาติไข่เจียวที่บ้านสวนของหล่อน อยากกินกับข้าวฝีมือหล่อนแบบเต็มอิ่มอีกสักมื้อ...ไม่ใช่สิ หลายๆ มื้อ หลายๆ ปี เขาก็คงไม่เบื่อหรอก

ของขวัญเปิดยิ้มน้อยๆ สบนัยน์ตาสีอำพัน

หล่อนไว้ใจคนไม่ผิดใช่ไหม

“ขวัญเชื่อใจอาจารย์ได้ใช่ไหมคะ” หล่อนเทหมดหน้าตักเลยทีเดียวกับการเสี่ยงครั้งนี้

ธีร์สบตาสีนิลที่มองเขานิ่ง คำถามง่ายๆ ของหล่อน แต่ธีร์รู้ว่ามันมีความหมายลึกซึ้งนัก

“ผมไม่รับรองด้วยคำพูด...แต่ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็น” ธีร์ตอบเสียงหนักแน่น เขาตัดสินใจเรื่องนี้ไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องคิดทวนอีก หากมีสิ่งเดียวที่ยังค้างคาใจเขาอยู่

“ผมมีคำถามเดียว ขอให้คุณตอบผมตามตรงได้ไหม”

“ค่ะ” ของขวัญรับคำหนักแน่น

“คราวนั้น...ที่สวนลอยของโรงแรม เราพบกันโดยบังเอิญหรือเปล่า”

ของขวัญนิ่งไปสักครู่แล้วละสายตาจากนัยน์ตาคมกล้า

“ไม่หรอกค่ะ”

ธีร์นิ่งอึ้ง รู้สึกเหมือนหัวใจหล่นลงบนพื้น

“คงมีใครสักคนบนฟ้าให้เรามาพบกันมั้งคะ” ของขวัญได้ยินเสียงใครสักคน มันฟังสดใส ราวกับมีความสุขเหลือเกิน

เมืองขวัญกลอกตา เพิ่งรู้ว่าคู่แฝดของเขาน้ำเน่าได้ขนาดนี้ แต่หมอบ้านั่นน่ะสิ...น่าหมั่นไส้ที่สุด

‘นี่คุณ...จะอึ้งไปถึงไหน เวลามีน้อยใช้สอยให้ประหยัดสิ ไม่ได้ตามให้มาจีบกันนะ”

ธีร์แทบไม่ได้ยินเสียงเมืองขวัญเลย เพราะเสียงของของขวัญดังก้องไปทั้งหัวใจ

“ผมดีใจที่คนบนฟ้าทำให้เราได้เจอกัน”

ปัง!

ตำราหนาหนักบนชั้นหนังสือเบื้องหลังธีร์หล่นลงพื้นทำให้สองหนุ่มสาวสะดุ้ง หันไปยังต้นกำเนิดเสียงโดยพร้อมเพรียงกัน

‘ขอโทษเถอะ...จะจีบกันอีกนานไหม” เมืองขวัญคำราม

ธีร์บังคับตัวเองไม่ให้หันไปถลึงตาใส่เมืองขวัญ แต่ชำเลืองไปยังของขวัญ หล่อนมองตำราหนาอย่างหวาดๆ

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหล่อนคิดอะไรอยู่

“เมื่อเช้าหยิบออกมาดู สงสัยตอนวางคืนคงไม่เข้าที่น่ะครับ” เขาก้มลงหยิบหนังสือขึ้นมา แล้ววางกลับคืนชั้นเหมือนเดิม

ของขวัญยิ้มแหยๆ พยายามยอมรับคำอธิบายของเขา

ก็จู่ๆ ตำราเล่มใหญ่ขนาดนั้นตกลงพื้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย...จะไม่ให้คิดมากยังไงไหว

ของขวัญต้องสะดุ้งอีกรอบเมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังแหวกความเงียบขึ้นมา หล่อนมองไม่เห็นว่าคู่แฝดส่ายหน้า มองหล่อนอย่างอ่อนใจ

ธีร์ยกโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานขึ้นรับสาย ใช้สายตาบอกของขวัญว่าอย่าเพิ่งรีบหนีออกจากห้อง

“อ้าว...นายเองเหรอ ว่าไง” ธีร์ทักตอบเพื่อนแพทย์จากภาควิชานิติเวช สายตายังตรึงอยู่ที่นัยน์ตาสีนิล

ของขวัญพยายามเรียกสติกลับมา หล่อนจะ ‘หลุด’ บ่อยๆ แบบนี้ไม่ได้

เอาเป็นว่าตั้งใจฟังเขาคุยโทรศัพท์น่าจะเป็นการเรียกสมาธิที่ดี

“ผลออกมาแล้ว ได้...ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้” ธีร์แทบลืมหายใจเมื่อเพื่อนเอ่ยถึงผลการชันสูตรศพของไชยยศ เขาวางโทรศัพท์ลงบนแป้น

“คุณจะไปกับผมไหม” เขาถามของขวัญ

แน่ใจว่าของขวัญคงได้ยินที่เขาพูดกับเพื่อน

เมืองขวัญโคลงศีรษะ มองฝาแฝดกับคู่สนธิสัญญาชั่วคราวของเขาเดินจ้ำอ้าวออกไปจากห้อง เป็นอันว่าเขาก็ยังไม่ได้พูดเรื่องของ ดร.รวินันท์

เอาเถอะ...เรื่องของหมอไชยยศก็สำคัญเหมือนกัน






ไม่ถึงห้านาทีของขวัญกับธีร์ก็มายังห้องพักอาจารย์ในตึกนิติเวช ทันทีที่เข้ามาในห้องพักของเพื่อน ธีร์ก็ยิงคำถาม

“ผลเป็นยังไงบ้าง”

“เฮ้ย! ใจเย็นๆ นั่งก่อน” นายแพทย์ทางนิติเวชโบกมือให้เพื่อนนั่งลง แล้วเบนสายตาไปยังหญิงสาวที่มากับเพื่อนด้วย เขารับไหว้หล่อนด้วยความสงสัย

ทำไมธีร์หนีบผู้หญิงมาด้วย

“เอ่อ ของขวัญนี่เพื่อนผม หมอกษิณ” ธีร์แนะนำ แต่ไม่บอกว่าของขวัญเป็นนิสิตในภาควิชา “ตกลงว่าไงมั่งวะ”

กษิณโคลงศีรษะ แม้จะคันปากอยากซักเรื่องหญิงสาวมากกว่านี้ แต่ก็เข้าใจว่าธีร์คงร้อนใจอยากรู้เรื่องที่เขาโทรศัพท์ไปหาเร็วๆ

เอาเถอะ...ยังมีเวลาซักเวลาแซวอีกนาน

“นี่ฉันยังไม่ได้เขียนรายงานเลยนะ แต่คิดว่านายคงอยากรู้ก่อน” กษิณสบตาเพื่อน ทั้งธีร์ ไชยยศ และเขาต่างก็เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน เพียงแต่มีความสนใจกันคนละสาขาเท่านั้น

การตายของไชยยศเป็นปริศนาที่ต้องคลี่คลาย

“ร่างกายไม่มีร่องรอยถูกทำร้าย ไม่มีสารพิษหรือสารเคมีหรือยาเสพติด จะมีก็แต่รอยเข็มฉีดยา...” กษิณเอ่ยชื่อยากระตุ้นหัวใจชนิดหนึ่ง

ธีร์จ้องเพื่อนเขม็ง

“แปลว่าไชยยศฆ่าตัวตายจริงๆ” ธีร์กลืนน้ำลาย

กษิณพยักหน้า

“เจ้าไชยตายเพราะฤทธิ์ยาที่ไปกระตุ้นการทำงานของหัวใจ จากหลักฐานของตำรวจ ในห้องไม่มีร่องรอยการต่อสู้ ไม่มีลายมือของคนอื่น บนเข็มฉีดยา ขวดยา มีลายมือของไชยยศคนเดียว แล้วจากกล้องวงจรปิด...ไม่มีใครเข้าไปที่ห้องของไชย ก็เป็นไปได้ว่าไชยฆ่าตัวตายจริงๆ”

ธีร์ส่ายหน้า “แล้วทำไม...”

“เรื่องว่าเพราะอะไรถึงทำ...คงต้องหากันต่อไป”






ของขวัญเดินตามธีร์กลับภาควิชา จับตามองความเงียบของเขา หล่อนเองก็กำลังทบทวนเรื่องทั้งหมด โดยเฉพาะจากการประชุมเมื่อคืน สาเหตุการตายของนายแพทย์ไชยยศอาจจะต้องมีการคุยกันใหม่อีกครั้ง

ไชยยศฆ่าตัวตาย...แล้วการตายของทั้งสามคนก่อนหน้า อาจจะเป็นการฆ่าตัวตายและอุบัติเหตุจริงๆ เป็นความบังเอิญจริงๆ อย่างไม่น่าเชื่ออย่างนั้นหรือ

ไม่หรอก...อะไรบางอย่างบอกหล่อนว่าน่าจะมีความเชื่อมโยง

หล่อนต้องคุยกับนพนันท์

“ไปคุยกันก่อนของขวัญ” ธีร์หันมาทางของขวัญ บังคับหล่อนด้วยสายตาไม่ให้หล่อนปฏิเสธ

ของขวัญไม่ได้คิดปฏิเสธอยู่แล้ว เพียงแต่อยากติดต่อก่อนนพนันท์เท่านั้น แต่เอาเถอะ...นพนันท์คงจะได้รู้เร็วหรือช้าไม่ต่างจากหล่อนมากนักหรอก ตอนนี้ขอหล่อน ‘คุย’ กับธีร์ก่อน

ทั้งสองกลับมาอยู่ในห้องพักของธีร์โดยมีโต๊ะทำงานของเขากั้นกลาง ธีร์มองสลับระหว่างของขวัญและคู่แฝดของหล่อนท่ามกลางความเงียบ ก่อนจะถอนหายใจยาว

“งานของคุณเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”

ของขวัญเลิกคิ้ว ‘งาน’ ของหล่อนน่ะเหรอ

“ไชยยศฆ่าตัวตาย ไม่ได้ถูกฆาตกรรม” ธีร์เอ่ยเสียงต่ำพร่า ไม่ว่าจะเกิดเพราะสาเหตุใดแต่เขาก็สะเทือนใจไม่น้อยไปกว่ากัน

“มันไม่ได้จบแค่นั้นหรอกค่ะ อย่างที่อาจารย์กษิณพูดเมื่อครู่ ‘เรื่องว่าเพราะอะไร คงต้องค้นหากันต่อไป’ อาจารย์คิดว่า ‘อะไร’ ถึงทำให้อาจารย์ไชยยศทำแบบนั้น แรงกดดันขนาดไหนถึงทำให้คนที่อาจารย์บอกว่าเห็นคุณค่าของการมีชีวิต ตัดสินใจทำลายชีวิตตัวเอง”

ถ้าอารมณ์เขายังเป็นปกติ เขาอาจจะเย้าหล่อน เพราะตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยได้ยินของขวัญพูดยาวขนาดนี้ แต่เขากำลังคิดตามคำพูดของหล่อน

ใช่...อะไรเป็นแรงกดดันที่ทำให้ไชยยศทำเช่นนั้น

“ไชยยศเป็นคนเข้มแข็ง มุ่งมั่น และเชื่อมั่นในตัวเองมาก ยากที่จะให้ปล่อยอารมณ์ชั่ววูบผลักดันตัวเองแบบนั้น อีกอย่าง...ไชยยศมีเป้าหมายในชีวิตสูง เขาพยายามมากเพื่อให้ไปถึงเป้าหมายที่ว่า เขาจะไม่ละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาสร้างมาง่ายๆ ฉะนั้นสิ่งที่จะกดดันให้เขาตัดสินใจแบบนี้จะต้องเป็นเรื่องใหญ่มาก” ธีร์กดหัวตาเบาๆ

ของขวัญแย้มริมฝีปากนิดๆ ธีร์น่าจะเป็นคนที่รู้จักนิสัยเพื่อนของเขาดี

“เรื่องขนาดที่ทำให้อาชีพแพทย์สั่นคลอนนี่ใหญ่พอไหมคะ” ของขวัญสบตาสีอำพัน แม้มันจะคมกล้าไม่ต่างจากปกติ แต่ขณะนี้ไม่มีรอยยิ้มในนัยน์ตามีเพียงความเคร่งเครียดเท่านั้น

ของขวัญอยากให้รอยยิ้มในนัยน์ตานั้นกลับมาเหลือเกิน

“พอ...แต่มันคืออะไร แล้วเกี่ยวกับโปรเจกต์นั่นแบบไหน”

“ขวัญว่าอาจารย์น่าจะมองเส้นทางของมันออกนะคะ” ของขวัญเอ่ยเรียบๆ การที่เขาเอ่ยถึงโครงการวิจัยที่ถูกยกเลิกไป แสดงว่าเขาน่าจะมองเรื่องนี้ออกได้ หรือไม่ก็คนบ้านนั้น...น่าจะมีประสบการณ์เยอะพอที่จะคาดเดาเรื่องได้

ธีร์มองสีหน้าเรียบๆ ไม่ต่างจากน้ำเสียงของหล่อนแล้วเหลือบไปยังเมืองขวัญที่ยืนเงียบๆ อยู่ข้างหล่อน เมื่อคืนนี้เมืองขวัญบอกเขาว่า

‘กลับไปอ่านโครงการวิจัยเมื่อสองปีก่อนใหม่สิ’

โชคดีที่ยังมีไฟล์ข้อมูลโครงการอยู่ในโน้ตบุ๊กของเขา จึงได้อ่านทบทวนตั้งแต่เมื่อคืน แล้วเขาก็พิมพ์ข้อมูลนั้นไปปลุกชัชชนนท์ขึ้นมาอ่าน

“มีการทำโปรเจกต์นั้นต่อ แล้วไชยยศเองก็คงเป็นหนึ่งในนั้น...” เขาเอ่ยในเรื่องที่เขากับชัชชนนท์คาดเดา

ในการทำวิจัยคราวนั้น ผลการทดลองในสัตว์ทดลองในห้องปฏิบัติการได้ผลดีมาก จนทุกคนมีความมั่นใจว่าจะต้องได้ผลดีในคนไข้ แต่...มันไม่ได้เป็นอย่างที่คาดหวัง

ยังมีกลุ่มคนที่ยังอยากทดลองต่อไป

“ไชยยศฉีดยาฆ่าตัวตาย นักเรียนแพทย์กระโดดตึก นางพยาบาลกินยาตาย ส่วนเจ้าหน้าที่วิจัยเกิดอุบัติเหตุตอนข้ามถนน แต่ทั้งหมดนี่เกี่ยวข้องกันใช่ไหม” เขารู้ว่าทุกคนตาย แต่ด้วยระยะเวลาที่ต่างกันข้อสรุปสาเหตุการตายทำให้ไม่มีใครคิดว่ามีเบื้องหลังมากกว่านั้น เขาเองก็ไม่ได้เคยสะกิดใจด้วยซ้ำ

เมื่อคืนชัชชนนท์พูดว่า...เป็นการตายที่บังเอิญมากเกินไป

“ผมเดาว่าทุกคนมีจุดเชื่อมที่โปรเจกต์นั้น”

ของขวัญเกือบยิ้ม

“คนที่น่าสงสัยก็คือคนที่ทำโปรเจกต์นี้ต่อใช่ไหม ยังมีใครอีก...” ธีร์หยุดไป เขามองของขวัญ หล่อนเอาตัวไปพัวพันกับใครอีกคนมากมาย “ดร.รวินันท์ คุณคิดว่าเป็นเธอ” ด้วยความสามารถและความมุ่งมั่นของหล่อน...เขาเชื่อว่า ดร.รวินันท์สามารถรื้อโปรเจกต์นี้มาทำได้แน่นอน

“อาจารย์จะไปไหนคะ” ของขวัญร้อง ลุกพรวดไปขวางหน้าธีร์ซึ่งผุดลุกจากเก้าอี้

“ผมจะไปคุยกับดร.รวินันท์”

ของขวัญส่ายหน้า

“อาจารย์จะคุยว่าไงล่ะคะ”

“ก็เรื่องโปรเจกต์นั่น” ธีร์ขบกราม เขานึกไม่ถึงว่า ดร.รวินันท์จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายทั้งหมดนี้

“ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ มันไม่ง่ายนะคะที่จะให้ ดร.รวินันท์ยอมรับว่าเธอทำอะไรอยู่” คงไม่มีใครยอมรับออกมาตรงๆ หรอกว่ากำลังลักลอบทำงานวิจัย

ธีร์จ้องตาสีนิล หล่อนจ้องกลับเขาโดยไม่หลบสักนิด สักพักเขาก็ผ่อนลมหายใจ

“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ เรื่องนี้มัน...เรื่องใหญ่นะ”

“ก็เพราะเป็นเรื่องใหญ่สิคะ ถึงต้องใจเย็นๆ นั่งลงก่อนเถอะค่ะ” ของขวัญเสียงอ่อนลง หล่อนเข้าใจเขาที่ใจร้อน

ธีร์ถอนหายใจแล้วยอมกลับไปนั่งเหมือนเดิม เขากำหมัดแล้วคลายออก ระงับอารมณ์อยู่หลายครั้ง

“ถ้าโครงการนี้สำเร็จคนไข้จะได้รับประโยชน์มากใช่ไหมคะ”

ธีร์พยักหน้า

“แต่ถ้าระหว่างทางที่จะไปจุดนั้นเกิดการสูญเสีย...โดยเฉพาะชีวิต ผมก็รับไม่ได้นะ” เขาจึงโหวตให้ยุบโครงการนี้ ไม่นึกเลยว่าจะมีคนที่ฝ่าฝืนมติ

ของขวัญพยักหน้า หล่อนก็ไม่คิดว่าการจะรักษาชีวิตควรต้องแลกด้วยการสูญเสียชีวิต

“ทำไมไชยยศต้องเดิมพันสูงขนาดนั้น ในเมื่อเขามีทางเดินให้เลือกมากมายแบบไม่ต้องเสี่ยงเลยด้วยซ้ำ” ธีร์รำพึง

ถึงโปรเจกต์นั้นจะดีอย่างไรก็เถอะ แต่การทำการวิจัยโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้นเป็นความผิด โดยเฉพาะการทำวิจัยในมนุษย์ ไม่ใช่ใครคิดจะทำก็ทำได้

ทำไมไชยยศถึงกล้า...ธีร์ถามตัวเอง

มันมีความสำคัญถึงขนาดเอาอนาคต ชื่อเสียง จรรยาบรรณ รวมทั้งชีวิตคนไข้มาเสี่ยงเลยหรือ

โดยเฉพาะ...ชีวิตคนไข้

“อีกอย่าง...ไม่มีอะไรที่จะรับประกันได้ว่าผลวิจัยนั้นจะไม่ซ้ำรอยเดิม”

เสียงเคาะประตูทำให้ทั้งสองสะดุ้ง หันขวัญไปยังประตูห้อง ธีร์ชำเลืองมองของขวัญเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยอนุญาต ร่างสูงใหญ่ของอาจารย์รุ่นพี่ก้าวเข้ามา

“อ้าว...นึกว่านายอยู่คนเดียว” นิพนธ์เอ่ยยิ้มๆ แล้วเบนสายตามายังลูกศิษย์ “ไม่ไปเรียนกับเพื่อนหรือคุณ”

ของขวัญมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองทันที

ตายล่ะ บ่ายโมงกว่าแล้ว

“เอ่อ...กำลังจะไปอยู่พอดีค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” ของขวัญรีบลุก ไหว้อาจารย์ทั้งสองแล้วจ้ำอ้าวออกจากห้อง

นิพนธ์มองตามลูกศิษย์สาวแล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันกลับมายังรุ่นน้อง ความจริงทั้งธีร์และของขวัญก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว เขาดีใจที่ธีร์กลับมามองผู้หญิงเสียบ้าง หลังจากที่เอาแต่ทำงานจนเขาเป็นห่วง

เพียงแต่...สถานะอาจารย์กับลูกศิษย์นั้นมันทำให้กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่เหมือนกัน

“ทำอะไรก็อย่าให้มันประเจิดประเจ้อนักนะธีร์”

ธีร์ถอนหายใจ

เฮ้อ...ทำไมหล่อนจะต้องเป็นนักเรียนนะ

“ผมจะระวังครับ เมื่อกี้ก็แค่คุยกันเฉยๆ” เพียงแต่เรื่องที่คุยกันมันไม่เฉยเท่านั้น

นิพนธ์พยักหน้า “ตัวพี่น่ะไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่ก็ระวังหน่อย ปากคนยาวกว่าปากกา”

ธีร์ยิ้มแห้งๆ นี่ก็เป็นปัญหาใหญ่ของเขาทีเดียวล่ะ

“แล้วพี่มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ” ธีร์เอ่ยถาม

“พี่จะมาบอกเรื่องสลับตารางสอนหน่อย” นิพนธ์ตอบก่อนจะเริ่มอธิบายตารางสอนใหม่ให้อาจารย์รุ่นน้องฟัง จนครู่ใหญ่จึงได้กลับออกไป

ธีร์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ห้องเงียบอีกครั้ง เขามองตรงไปยังเมืองขวัญที่ไม่ได้ติดตามคู่แผดไป

“ว่าไงคุณผู้ช่วย จะเอาไงต่อ”

‘เฮอะ...ถามช้าไปไหม’

ธีร์หรี่ตาลง

“อย่าชวนทะเลาะน่าเมืองขวัญ นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้คิดอะไรกับดร.รวินันท์ ฉันแค่ต้องการรู้ว่าจะช่วยอะไรของขวัญได้บ้าง ไหนๆ ก็ตกลงกันแล้วเรามาคุยกันดีๆ ดีกว่า”

เมืองขวัญเม้มปาก...

‘ผมได้ยินดร.รวินันท์คุยโทรศัพท์กับใครสักคน...’ เขาถ่ายทอดประโยคที่ได้ยินให้ธีร์ฟัง

ธีร์กำหมัด...แสดงว่าไชยยศทำจริง

“แปลว่าพอไชยยศตาย โปรเจกต์นี้ก็ชะงัก” ธีร์หลับตาทบทวนคำพูดของดร.รวินันท์ที่เมืองขวัญบอกมา

ก็บอกแล้วไงว่ามันยังใช้ไม่ได้ ถ้าไม่มีข้อมูลของหมอไชยยศทุกอย่างก็ต้องเริ่มใหม่

เขาลืมตา...ข้อมูลจากไชยยศ

“ถ้างั้นอาจจะมีการทดลองในคนไข้ไปแล้ว...คนไข้ของไชยยศ” เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเพื่อนสนิททำลงไปจริงๆ

และที่สำคัญ...คนที่คุยกับดร.รวินันท์ทางโทรศัพท์คือใคร

‘คุณต้องบอกเรื่องนี้ให้ขวัญรู้’

ธีร์สบตาเมืองขวัญ แววตาของวิญญาณเด็กหนุ่มนิ่งกว่าปกติ เช่นเดียวกับน้ำเสียงหนักแน่น ไม่ใช่วิญญาณขี้โมโหขี้หวงที่เขาเจอมาตลอด

‘ที่ผมร่วมมือกับคุณก็เพราะต้องการให้คุณช่วยขวัญในเรื่องที่ผมทำเองไม่ได้’ เมืองขวัญเบ้ปาก เขาต้องยอมญาติดีกับธีร์ชั่วคราวเพราะไม่สามารถสื่อสารกับของขวัญได้

ธีร์พยักหน้า แต่เขาจะบอกหล่อนได้ยังไงว่า ‘แหล่งข่าว’ ของเขาคือใคร



++++++++++++++++++ จบตอน ๒๘ ค่ะ +++++++++++++++


Create Date : 16 ตุลาคม 2552
Last Update : 16 ตุลาคม 2552 20:08:54 น. 42 comments
Counter : 1932 Pageviews.

 
เจิมมมมมมมมมมมม
ก่อนอ่าน


โดย: ปอนด์ IP: 222.123.229.2 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:20:20:58 น.  

 
เย้ หมอธีร์มาแย้ว


โดย: หนอนนิยาย IP: 119.31.126.141 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:20:24:18 น.  

 
ว้าว คนแรกเลย
ดีใจจัง


โดย: min IP: 114.128.143.137 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:20:27:06 น.  

 
มาแล้วๆๆ
สนุกจัง หมอธีร์^^


โดย: เกาลัด IP: 222.123.19.137 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:20:33:55 น.  

 
Thank you so much ka.


โดย: คนตามอ่าน IP: 81.97.45.31 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:20:34:20 น.  

 
พรุ่งนี้หวังว่าหมอคงมาแต่เช้านะ จะไปตั้งแต่ 10 โมงเลย


โดย: นกกระเต็น IP: 114.128.200.149 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:20:47:43 น.  

 
ขอบคุณค่ะ
คิดว่าจะไม่ได้อ่านซะแล้ว

เย้! ดีใจจัง ต่อไปจะได้อ่านวันเว้นวันแล้ว


โดย: cerebrate IP: 114.128.31.70 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:20:51:10 น.  

 
โห...คิดว่าจะที่ 1
เร็วจริงๆ ขนาดตามทุกๆชั่วโมงนะนิ


โดย: น้อยหน่า IP: 61.7.167.31 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:21:12:34 น.  

 
สวัสดีขอรับ แบบว่าจาไปงานวันอังคารขอรับ

คุณหมอจะไปรอที่งานรึยังน้า ใครรู้ช่วยบอกที


โดย: hayee IP: 124.120.124.127 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:21:25:50 น.  

 
ขอเดาว่าอาจารย์นิพนธ์เป็นอีกหนึ่ง Mr X

รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ


โดย: Tong IP: 113.53.204.70 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:21:29:39 น.  

 
อยากไปถอยหนังสือมาอ่านแล้ววววววว


แต่กว่าจะออกก็พรุ้งนี้

เอิ๊กส์




โดย: เปี๊ยกกก IP: 192.168.0.104, 58.8.106.60 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:21:41:51 น.  

 
กว่าจะมาแทบแย่ รับรองที่งานหนังสือมีหมอธีร์มารออยู่แน่นอน เตรียมควักกระเป๋าได้เลย


โดย: วัลภา ผู้น่ารัก IP: 117.47.202.200 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:21:45:33 น.  

 
กรี๊ดดดดดด

(แบบหยุดไม่ได้)


โดย: meddy IP: 202.149.25.241 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:21:46:06 น.  

 
ดีใจจังหมอธีร์มาแล้ววว
ได้อ่านก่อนนอน

กะจะไปงานวันอาทิตย์
ไม่รู้คนจะแน่นมากแค่ไหน
กลัวจะได้แต่ไหลไปตามฝูงชน


โดย: Nina_Varadee IP: 124.120.193.115 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:22:20:37 น.  

 
ขอบคุณค่ะ....ลุ้นจัง!!!
ใครกันนะ Mr.X..?? เอ..หรือจะเป็นอาจารย์พี่ชาย


โดย: yindee IP: 124.121.161.91 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:22:35:12 น.  

 
ขอบคุณค่ะ พี่ฬี




รอต่อไปค่ะ ^^


โดย: Animey IP: 125.24.17.49 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:23:39:26 น.  

 
ดีใจจังเลยค่ะ ออกทันงาน

เดี๋ยวจะไปเอามาเก็บไว้^^~~


โดย: นู๋เต่า IP: 58.8.57.8 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:23:45:19 น.  

 
จะไปสอยๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ


โดย: เจ้าหญิงแห่งMK วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:0:09:23 น.  

 
เพิ่งรู้ว่านู๋ขวัญก็มีประโยคทีเด็ดมาตอบโต้หมอธีร์เหมือนกัน
“คงมีใครสักคนบนฟ้าให้เรามาพบกันมั้งคะ”

เฮ้อ อยากให้ถึงคืนนี้เร็ว ๆ จัง อยากรู้ว่าคุณแม่กายสิทธิ์มีแผนอุ้มสมน้องธีร์ยังไง


โดย: napat IP: 58.64.80.189 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:1:03:16 น.  

 
คิดว่าจะไม่มาซะแล้ว เดี๋ยวงานหนังสือจะไปสอยมานะคะ คิดว่าคงได้อ่านจบก่อนจะลงในเว็บ อิอิ


โดย: นู๋หยง IP: 125.27.219.115 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:1:31:01 น.  

 
เฮ้อ สืบไปสืบมา เจอรหัสรัก ซะงั้น


โดย: โบ IP: 111.84.117.108 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:2:00:20 น.  

 
คิดว่านะMR.x คืออ.นิพนธ์ อ่ะ


โดย: แตงกวา IP: 61.7.136.171 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:6:10:50 น.  

 
ฮือ ๆๆ ช่วยคนบนดอยด๊วย อยากสอยมาอ่านด้วยอ่ะ


โดย: pp IP: 118.172.66.130 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:9:39:15 น.  

 
อ่ะ ลืมขอบคุณคนเขียน

ขอบคุณมากๆก๊าบ


โดย: pp IP: 118.172.66.130 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:9:41:11 น.  

 
ชอบประโยคนี้จังเลย “คงมีใครสักคนบนฟ้าให้เรามาพบกันมั้งคะ” อิอิอิอิช๊อบชอบบบบบบบบบบบบบ


โดย: panon IP: 203.158.141.203 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:10:27:41 น.  

 
มาลงให้อ่านก่อนอย่างนี้ วันจันทร์จะมาลงให้อีกไหมค่ะ


โดย: ปูน IP: 125.27.247.78 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:10:46:31 น.  

 
รบกวนเรียนถามว่าในงานจะมีหมอธีร์อยู่ตั้งแต่เมื่อไรคะ เพราะต้องฝากคนอื่นไปซื้อให้ กลัวว่าเขาจะเสียเวลา ด้วยเราอยู่เกาะไม่ได้ไปงานฯ ใครรู้ช่วยสงเคราะห์คนอยู่ไกลด้วยเถอะนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ


โดย: โนโตะ IP: 117.47.84.101 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:11:44:07 น.  

 
ชอบประโยคของพี่ธีร์จังเลยค่ะ ที่บอกว่ามีคนบนฝากฟ้าทำให้เรามาพบกันค่ะ อะไรจะหวานอย่างนี้อิอิ


โดย: เจี๊ยบ IP: 118.173.14.220 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:12:22:42 น.  

 
จะอัพวันเว้นวันจริงๆเหรอคะ
ดีจัง

ขอบคุณมากค่ะ


โดย: Pan IP: 118.172.150.238 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:12:33:33 น.  

 
ไปที่บูธมาค่ะ ทางเจ้าหน้าที่เขาแจ้งว่าพรุ่งนี้จะได้เจอหมอธีร์ค่ะ สองจิตสองใจอยู่ว่าจะไปพรุ่งนี้ดี หรืออาทิตย์หน้าดีค่ะ แต่ก็อยากพบหมอธีร์ไวไว แล้วพบกันค่ะคุณฬี


โดย: อัจ IP: 124.120.208.137 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:18:15:59 น.  

 
ไปงานมา นึกว่าหมอธีร์ออกวันนี้ โหเซ็งเลย เขาบอกออกวันอาทิตย์ แต่ไปคุยกับคนที่ไปซื้อหนังสือในงาน เขาบอกว่าถามคนขายอีกคนเขาบอกไม่แน่ใจว่าออกวันไหน ตกลงเลยงง ออกวันไหนกันแน่

แต่โชคดีค่ะ เจอคุณฬีฬาในงาน หน้าเด็กจัง คุณฬีฬาบอกว่าอีก7ตอนจะจบแล้ว ไม่อยากเชื่อเลยค่ะ ถ้าไม่ใช่คุณฬียืนยันเองนะ นั้นก็เหลือเวลาหวานอีกนิดเดียวเองล่ะสิ

แต่งต่ออีกสักเรื่องนะคะคุณฬี ยังเหลือหนุ่มโสดในบ้านอีกหลายคน นะคะ

ตอนนี้ขอรอให้เพื่อนๆในเวปที่ไปซื้อได้มายืนยันก่อนว่าออกแน่นอนแล้ว ค่อยไปซื้อร้านประจำค่ะ


โดย: usmarshals IP: 125.25.124.96 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:22:21:15 น.  

 
จะไปสอยหมดธีร์กลับบ้านพรุ่งนี้ จะวางรึป่าวน้อ ยังงัยก้อให้กำลังใจคนแต่งนะคะ


โดย: pauline IP: 110.164.110.230 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:22:56:30 น.  

 
จะมาติดตามอ่านตอนต่อไปนะค่ะ


โดย: ning IP: 180.180.54.100 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:12:20:41 น.  

 
เอ..วันนี้มีใครได้หมอธีร์มารึยังคะ???


โดย: yindee IP: 118.173.254.15 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:16:47:00 น.  

 
ได้มาแล้วค่ะ 2 เล่ม 300฿(ลดแล้ว)


โดย: ปุ๊ IP: 202.91.19.201,202.91.19.201, 74.125.74.131 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:17:36:17 น.  

 
ขอบคุณค่ะคุณปุ๊....โอ๋ย...อิจฉาจริง yindeeยังไม่มีเวลาไปเลย
ว่าแต่ว่า...แค่สามร้อยบาท...เล่มบางไปป่าวเนี่ย...แบบว่าหวานกันน้อยไปหน่อยน่ะค่ะ


โดย: yindee IP: 118.173.254.15 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:17:50:29 น.  

 
ได้มาแล้วเหมือนกันค่ะ ไปตั้งกะเช้าเปิดงาน ได้มาตอนบ่ายกว่าๆๆๆๆ แต่คุ้มค่าที่รอคอยค่ะ พบคุณฬีด้วย ยังน่ารักเหมือนเดิม ยังงัยรักษาสุขภาพนะคะคุณฬี เป็นห่วงต้องเดินทางไป-กลับ แล้วอาจเจอกันอีกทีวันอาทิตย์หน้าค่ะ ว่าจะลองไปดูงานของเจ้าป้าอีกที บายค่ะ........


โดย: อัจ IP: 124.120.201.108 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:17:55:31 น.  

 
อิจฉาจิง ๆ เลยอ่ะ ฝากเพื่อนไปซื้อ แต่เพื่อนรอไม่ไหว เลยไม่ได้หนังสือมาให้เรา แงแง


โดย: นู๋หยง IP: 125.27.215.108 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:19:09:51 น.  

 
อิจฉาคนได้หนังสือจัง แล้วคนที่อยู่ต่างจังหวัดจะได้อ่านเมื่อไหร่ก็ไม่รู้


โดย: Tong IP: 113.53.33.103 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:19:57:51 น.  

 
เย้...หนังสือออกแล้วเหรอ ให้เดานะเราก็ว่าเป็น อ.นิพนธ์ แน่ๆ เลย


โดย: momtu IP: 124.120.37.108 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:19:57:56 น.  

 
ตกลงยังไม่ได้ไปงานหนังสือเลย
อิจฉาคนได้หมอธีร์ไว้ในครอบครองแล้วจัง
(แถมได้เจอคุณฬีฬาด้วย)


โดย: Nina_Varadee IP: 124.122.153.164 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:21:50:18 น.  

 
ขอบคุณครับ
หนังสือมี 2เล่ม ค๊าบ...
คนขายก็น่ารัก...


โดย: ตากุ๊ก IP: 58.9.44.184 วันที่: 19 ตุลาคม 2552 เวลา:9:17:28 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดอกไม้ของฬีฬา
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 84 คน [?]




จิบกาแฟ...อ่านนิยาย...ชมดอกไม้...ในสวนสวย
Friends' blogs
[Add ดอกไม้ของฬีฬา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.