Bloggang.com : ดอกไม้ของฬีฬา : พะนอขวัญ บทที่ ๙

พะนอขวัญ บทที่ ๙

พะนอขวัญ บทที่ ๙

พะนอขวัญกับรินทร์มาถึงตึกอังสนาก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ขณะที่รินทร์คุยกับประชาสัมพันธ์เรื่องมาตามนัดหมาย พะนอขวัญกวาดสายตามองห้องโถงชั้นล่างอย่างพิจารณา การตกแต่งเน้นความเรียบหรู เน้นงานหินอ่อน โลหะ และกระจก แจกันดอกไม้ขนาดใหญ่ที่ตั้งกลางโถง รวมทั้งแชนเดอร์เลียคริสตัลสวยหรู มีภาพโปสเตอร์ของบ้านจัดสรรและคอนโดมิเนียมหรูเป็นส่วนหนึ่งของการตกแต่ง

เธอทราบมาจากรินทร์ว่าอังสนานั้นเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ โครงการบ้านจัดสรร คอนโดมิเนียม และอาคารสำนักงาน เน้นลูกค้ากำลังซื้อสูง

พะนอขวัญหยุดสายตาที่ภาพเขียนขนาดใหญ่ที่ประดับอยู่ผนังด้านหนึ่ง ช่อดอกไม้สีเหลืองสดใสนั้นดูไม่คุ้นตานัก แต่ด้วยความชื่นชอบดอกไม้เป็นพิเศษทำให้ไม่สามารถละสายตาได้ เธอใช้เวลาสักพักเมื่อก่อนจะนึกออกจากการเชื่อมโยงชื่อของตึกนี้กับดอกไม้ชนิดนั้น

ดอกประดู่...

คงจะเป็นดอกประดู่อังสนาตามชื่อตึกนี้

“อืม...อังสนา...เอ๊ะ” พะนอขวัญกะพริบตา ถ้าจำไม่ผิดหลานรหัสของเธอนามสกุลนี้

‘แดนดิน อังสนา’

หวังว่าคงจะไม่ใช่นะ

“เชิญที่ห้องประชุมชั้นสิบนะคะ คุณมรกตรออยู่ค่ะ” ประชาสัมพันธ์สาวเอ่ยเสียงหวานหลังจากวางโทรศัพท์ “ลิฟท์ทางด้านซ้ายนะคะ”

รินทร์เอ่ยขอบคุณ ก่อนจะหันไปพยักหน้ากับนักออกแบบสาว เรื่องการผลิตผลงานนั้นสิทธาเป็นคนรับผิดชอบ ส่วนเรื่องสัญญาและผลประโยชน์เป็นหน้าที่ของเขา

สองหนุ่มสาวขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นสิบก็พบว่ามีสาวใหญ่วัยราวสี่สิบในชุดสูทกางเกงท่าทางคล่องแคล่วรออยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ดิฉันมรกต เป็นเลขานุการของโครงการค่ะ คุณรินทร์กับคุณพะนอขวัญใช่ไหมคะ”

“ครับ...ผมรินทร์ กับพะนอขวัญจากสิริ อาร์ตแอนด์ดีไซน์” รินทร์เป็นคนตอบ ส่วนพะนอขวัญไหว้สาวใหญ่พร้อมกับยิ้มน้อยๆ

มรกตยิ้มกว้าง

“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ เชิญที่ห้องประชุมด้านนี้เลยค่ะ”

เขตชลเคาะประตูห้องทำงานของพี่ชายก่อนจะเปิดเข้าไป น่านฟ้านั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานโดยมีเอกสารกองโตเช่นเคย ข้างๆ กันมีเลขานุการคอยจดโน้ตอยู่ การที่ดาริกาหลุดออกจากตำแหน่งเลขานุการอีกคนของพี่ชายทำให้เขามาที่ห้องนี้อย่างสะดวกใจขึ้น

“คนของสิริอาร์ตมาแล้ว พี่จะไปคุยด้วยไหม” เขาแวะมาถามอีกครั้ง แม้เขาจะเป็นคนดูแลโครงการนี้ แต่เป็นความคิดร่วมกันระหว่างน่านฟ้ากับเขา

“ไม่ล่ะ เดี๋ยวพี่มีประชุมกับฝ่ายการตลาด นายจัดการได้เลย” น่านฟ้าตอบ เขาไว้ใจเขตชลเต็มที่ โดยเฉพาะโปรเจคนี้ที่เขตชลกระตือรือร้นเป็นพิเศษ

“โอเค แต่ไม่อยากเจอคุณพะนอขวัญที่พี่ชอบเหรอ” เขตชลพยักพเยิดไปที่ดอกทานตะวันสามดอกบนผนังห้อง มันทำให้ห้องของน่านฟ้าดูสดใสขึ้นมากทีเดียว

น่านฟ้าบอกว่าเจอนักออกแบบเฟอร์นิเจอร์แนวกรีนดีไซน์ที่น่าสนใจให้เขาลองไปดูว่าสนใจบางไหม เขาเข้าไปดูเว็บไซต์ของบริษัทที่ว่า เป็นแนวคิดที่ตรงกับแนวคิดในโปรเจคโรงแรมของเขา จึงไปดูที่โชว์รูม มีงานที่น่าสนใจมากทีเดียว แล้วเขาก็ใจตรงกับพี่ชายเมื่อเห็นงานของนักออกแบบคนที่พี่ชายแนะนำ จึงได้ให้คนติดต่อไปเพื่อมาคุยกันก่อน

“ถ้าได้ร่วมงานกันก็ต้องเจอสักวันนั่นแหละ” เขาเองก็มีประชุมเช่นกัน เพราะโครงการคอนโดมิเนียมแห่งใหม่ใกล้จะเปิดตัว งานจึงยุ่งเป็นพิเศษ

เขตชลพยักหน้า

“งั้นผมไปล่ะ ยังไงจะมารายงานนะครับ”

ชายหนุ่มออกจากห้องทำงาของพี่ชาย ไปยังห้องประชุมเล็ก เมื่อเปิดประตูเข้าไปคนที่นั่งอยู่ในห้องหันมา นอกจากมรกตและธวัชชัย สถาปนิกโครงการแล้วอีกสองคนน่าจะเป็นคนจากสิริอาร์ตแอนด์ดีไซน์ หากก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นหนึ่งในสองนั้นเป็นหญิงสาวที่เพิ่งได้เจอเมื่อวันก่อน

“คุณแพง...”

พะนอขวัญหันไปตามเสียง รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าคมของคนที่เปิดประตูเข้ามาทำให้เธอหัวเราะแบบไม่ค่อยขำเท่าไร

อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ เธอวนเวียนมาเจอพี่ชายของแดนดินอีก ทั้งที่คิดว่าคงจะไม่ได้มีเรื่องให้เจอกันอีกแล้วแท้ๆ

วันนี้ประชุมย่อยเกี่ยวคอนเซปด้านการตกแต่งเท่านั้น การคุยงานเป็นไปด้วยดี พะนอขวัญค่อนข้างถูกคอกับสถาปนิกหนุ่มใหญ่ของอังสนากรุ๊ปที่หันมาสนใจงานกรีนดีไซน์ และเธอเองก็ต้องร่วมงานกับเขามากเป็นพิเศษ ส่วนเจ้าของโปรเจคอย่างเขตชลนั้นทำให้แธอแปลกใจนิดๆ มาดกวนและเฮฮาหายไปเมื่ออยู่ในห้องประชุม เขาดูเป็นคนที่จริงจังและเคร่งขรึมขึ้นมา

ทั้งหมดเดินคุยกันออกจากห้องประชุม เขตชลเสนอที่จะเลี้ยงอาหารเที่ยงเพราะใกล้เวลา แต่ทั้งธวัชชัย คุณมรกต และรินทร์ต่างมีนัดต่อกัน

“แบบนี้ก็เหลือแค่ผมกับคุณแพงสิ” เขตชลหันไปทางหญิงสาว

“แพงต้องกลับออฟฟิศค่ะ”

“อะไรกัน แค่กินข้าวกันแป๊บเดียว ขออนุญาตนะครับคุณรินทร์” เขาหันไปทางเจ้านายของหญิงสาว ฝ่ายนั้นมองยิ้มๆ กลับมา

“เข้าช้านิดหน่อยไม่เป็นไรหรอกครับ คนนี้เป็นคนโปรดของเจ้านายใหญ่”

“พี่รินทร์ก็ชอบแซวแพง”

รินทร์หัวเราะเบาๆ ที่จริงแล้วบริษัทไม่ค่อยได้เข้มงวดขนาดนั้น อีกทั้งพะนอขวัญก็ออกมาทำงานข้างนอก การไปรับประทานอาหารทำความคุ้นเคยกับลูกค้าก็ไม่ได้แปลกอะไร

แต่จะน่าเป็นห่วงหน่อยก็ตรงลูกค้าที่เป็นหนุ่มหล่อที่แม้ว่าจะไม่ได้แสดงออกอะไร แต่เขาก็แอบเห็นว่าเขตชลมองมาที่นักออกแบบสาวบ่อยๆ แม้เจ้าตัวจะบอกว่ารู้จักกันมาก่อนก็ตามเถอะ

ส่วนเรื่องพะนอขวัญเป็นคนโปรดของสิทธานั้นเป็นเรื่องจริง

“แล้วแต่แพงก็แล้วกัน แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องเวลางานหรอก” เขาให้พะนอขวัญตัดสินใจเอาเอง เพราะว่านอกขอบเขตเรื่องงานแล้ว

“นะคุณแพง...”

พะนอขวัญพยักหน้าน้อยๆ เพราะไม่มีเหตุผลจะปฏิเสธ

“ขอบคุณครับ...หืม พี่ใหญ่นี่” เขตชลเหลือบไปเห็นประตูห้องประชุมอีกห้องเปิดออกมา โดยมีพี่ชายเดินนำออกมาพร้อมกับหัวหน้าฝ่ายการตลาดและพนักงานอีกหลายคน

พะนอขวัญหันตามก็พอดีสบเข้ากับนัยน์ตาคมที่มองมาพอดี

ได้เจอทั้งคู่เลยแฮะ

วันนี้คุณพระเอกแต่งตัวด้วยชุดสูทเต็มยศ ร่างสูงประเปรียวและบุคลิกสง่าอย่างเป็นธรรมชาติทำให้ยิ่งดูดีเข้าไปใหญ่

เขตชลนำคณะของเขาก้าวเข้าไปหาพี่ชายคนโต

“พี่ใหญ่...รู้สึกจะมีเรื่องบังเอิญนะครับ นี่คุณรินทร์รองผู้จัดการของสิริอาร์ตแอนด์ดีไซน์กับคุณพะนอขวัญนักออกแบบที่จะร่วมงานกับเรา ทางนี้คือคุณน่านฟ้า กรรมการบริหารของอังสนากรุ๊ปครับ” เขตชลแนะนำแบบทางการ

“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ” น่านฟ้าจับมือกับรินทร์ และรับไหว้หญิงสาว “ยินดีเช่นกันครับน้องแพง ไม่นึกว่าจะบังเอิญอย่างนี้”

รินทร์เลิกคิ้วเมื่อน่านฟ้าหันไปพูดกับนักออกแบบสาว แสดงว่าพะนอขวัญรู้จักทั้งพี่ทั้งน้องเลยสิ

ท่าทางพะนอขวัญจะมีอะไรหลายอย่างที่คาดไม่ถึงทีเดียว

“ขอบคุณค่ะที่ให้โอกาสแพง” พะนอขวัญยิ้ม งานนี้เป็นงานใหญ่อีกงานของเธอ รับรองว่าเธอจะใช้โอกาสนี้ให้เต็มที่

น่านฟ้าสบตาสีน้ำตาลเข้มที่เปล่งประกายสุกใส ริมสีปากอิ่มยิ้มอย่างเต็มที่ เขาไม่นึกว่าความบังเอิญจะเกิดขึ้นอีก รุ่นพี่ของแดนดินคือเจ้าของงานออกแบบที่เขาสนใจ

บังเอิญอย่างนั้นเหรอ...แสดงว่า วันนั้นเขาก็บังเอิญเจอหญิงสาวคนนี้ถึงสามครั้งน่ะสิ แม้ครั้งสุดท้ายจะเป็นเพียงชื่อ ‘พะนอขวัญ’ เท่านั้น

“ทางเราก็ยินดีที่ได้ร่วมงานกับอังสนากรุ๊ปครับ” เสียงห้าวๆ ของคนที่ยืนข้างๆ พะนอขวัญทำให้น่านฟ้าต้องละสายตาไปจากหญิงสาว สบตากับหนุ่มใหญ่ที่มองเขาด้วยแววตาพิจารณา

รินทร์ยิ้ม เขาเคยได้พบกับน่านฟ้ามาก่อนผ่านการแนะนำจากคนอื่นๆ จากงานเลี้ยงต่างๆ แต่ไม่เคยได้คุยกันเป็นจริงจังสักครั้ง หากชื่อเสียงความสามารถของน่านฟ้านั้นรู้กันดี น่านฟ้าเป็นที่จับตาอย่างมากในวงการธุรกิจ เรื่องส่วนตัวเองก็ได้รับความสนใจไม่แพ้กัน

ความจริงเขาก็ไม่คิดจะสนใจเรื่องส่วนตัวของพี่น้องตระกูลอังสนามาก่อน แต่บางทีอาจจะต้องสนใจเสียบ้าง

พะนอขวัญลอบถอนหายใจเมื่อหลุดออกจากนัยน์ตาคม ไม่ได้รู้สึกเกร็งหรือกลัวที่จะสบตาคุณพระเอกละครเหมือนตอนแรกๆ แล้ว แต่ก็รู้สึก...ไม่ชิน

คิ้วเรียวเลิกขึ้นเมื่อสบตาเข้ากับพนักงานคนหนึ่งในกลุ่มที่ทยอยออกมาจากห้องประชุม ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างอย่างดีใจ

“เอ๊ะ...นวลใช่ไหม” เธอร้องทักเบาๆ เห็นอีกฝ่ายสะดุ้ง แต่เธอแน่ใจว่าจะต้องเป็นจันทร์นวลเพื่อนสมัยเด็กของเธอแน่ๆ แต่แล้วเมื่อสบตากันฝ่ายนั้นทำหน้าเฉย แล้วเดินเลี่ยงออกไปพร้อมกับพนักงานคนอื่นๆ

หรือว่าเธอจะจำผิด เพราะดูแล้วไม่ค่อยเหมือนจันทร์นวลที่เธอรู้จักเท่าไร

“มีอะไรหรือเปล่าคุณแพง” เขตชลหันมาถาม เมื่อเห็นหญิงสาวมองผ่านเบื้องหลังพี่ชายไป

“เอ่อ...ไม่มีอะไรค่ะ อืม แพงขอตัวไปห้องน้ำสักครู่นะคะ”

“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” รินทร์เอ่ยกับสองพี่น้องอังสนา แล้วหันไปทางนักออกแบบสาว “แล้วค่อยเจอกันนะแพง”

“ถ้าอย่างนั้นลงไปด้วยกันเลยก็ได้ครับคุณรินทร์” ธวัชชัยเอ่ยแล้วค้อมศีรษะให้เจ้านายหนุ่มทั้งสอง ก่อนจะเดินนำรินทร์ไปยังลิฟต์ พร้อมกับมรกตเหลือเพียงสองพี่น้อง

น่านฟ้ามองร่างโปร่งที่เดินเลี่ยงออกไปยังห้องน้ำซึ่งอยู่สุดทางเดินอย่างแปลกใจ ก่อนจะหันมาทางน้องชายที่กระแอมกระไอ

“อะไรของนาย”

“ความสงสัยติดคอ” เขตชลตอบกวนๆ

“เฮอะ...” น่านฟ้าทำเสียงในลำคอกึ่งขำกึ่งรำคาญ ก่อนจะเหลียวไปยังสุดทางเดินอีกครั้ง ทำไมหญิงสาวถึงไม่กลับพร้อมกับคุณรินทร์คนนั้น

“พี่ใหญ่รออะไรเหรอครับ”

น่านฟ้าหันกลับมา ทั้งรอยยิ้มแววตาและน้ำเสียงของน้องชายทำให้เขาคันไม้คันมืออย่างบอกไม่ถูก เขตชลต้องริทำอะไรที่จะก่อกวนเขาแน่นอน

“แล้วนายล่ะ ประชุมเสร็จแล้วไม่ใช่รึไง”

“แน่ะ มีถามกลับ แต่ไม่เป็นไรกลางตอบก็ได้ กลางก็รอคุณแพงไง เดี๋ยวเราจะไปเดท เอ๊ย กินข้าวกระชับความสัมพันธ์กันสักหน่อย”

พะนอขวัญล้างมืออยู่ตรงหน้าอ่าง มองภาพตัวเองในกระจกบานใหญ่เหนืออ่างน้ำ หลายครั้งที่เธอเองสงสัยว่าหน้าตาตัวเองแท้ๆ กลับมองไม่เคยเห็นอย่างแท้จริงสักครั้ง จะมองเห็นก็แค่ภาพสะท้อนเท่านั้น

แล้วกระจกสะท้อนภาพจริงๆ หรือเปล่า

เสียงประตูเปิดขึ้น เธอเหลือบไปมองโดยอัตโนมัติ หญิงสาวในชุดกระโปรงสั้นสีดำสวมทับด้วยสูทสีขาวสวยเก๋ก้าวเข้ามา

“นวล...นวลอี๋หลี เฮานึกว่าจำคนผิด” พะนอขวัญยิ้มอย่างดีใจ ผู้หญิงคนเมื่อกี้คือจันทร์นวลเพื่อนในวัยเด็กของเธอจริงๆ ด้วย หากอีกฝ่ายกลับนิ่วหน้า นัยน์ตาฉายแววโกรธขึ้นมาแวบหนึ่งก่อนจะจางไป

“พูดไทยกลางดีกว่า”

พะนอขวัญหุบยิ้มลงอย่างแปลกใจเพราะเธอก็พูดอีสานกับนวลจันทร์ทุกครั้ง แต่ก็พยักหน้า

“แล้วแพงมาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่าจะมาทำงานที่นี่”

“เปล่า แค่เข้ามาคุยรายละเอียดโปรเจคที่คุณกลางจะให้บริษัทของเราทำงานให้” พะนอขวัญตอบ พลางสำรวจเพื่อนวัยเด็ก

เธอรู้จักกับจันทร์นวลรู้จักกันเพราะพ่อแม่เป็นเพื่อนกัน เรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่ประถมจนมัธยม เคยได้เรียนห้องเดียวกันบ้าง แยกห้องกันบ้าง หากก็เป็นเพื่อนกันเรื่อยมา จนมาถึงมหาวิทยาลัยทั้งเธอและจันทร์นวลก็เรียนที่เดียวกันแต่คนละคณะ หากสี่ปีในมหาวิทยาลัยกลับเจอกันน้อยมาก และไม่ได้เจอกันอีกเลยหลังจากเรียนจบ

“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน นวลสวยขึ้นมากนะ” พะนอขวัญเอ่ยชมอย่างจริงใจ ใบหน้าของเพื่อนเปลี่ยนไปบ้าง แต่สวยขึ้นจริงๆ ตั้งแต่ทรงผมเสื้อผ้าจนถึงรองเท้านั้นดูผ่านการคัดเลือกมาอย่างดี ส่งเสริมให้เพื่อนดูดีมาก

“ขอบใจ อ้อ เลิกเรียกฉันว่านวลได้แล้ว ฉันเปลี่ยนชื่อเป็นณัฐนนทยา เรียกว่านีน่านะ”

“เอ๋... เหรอจ๊ะ อืม นีน่า” พะนอขวัญพยักหน้า แม้จะแปลกใจแต่ก็พอเข้าใจได้ เพราะมีคนรู้จักหลายคนที่เปลี่ยนชื่อเพราะเชื่อเรื่องดวง แต่ไม่นึกว่าจันทร์นวลจะเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วย แถมยังเปลี่ยนแม้กระทั่งชื่อเล่น

แต่เธอชอบชื่อจันทร์นวลมากกว่า

“แล้วนีน่าทำงานที่นี่เหรอ”

“ใช่ ฉันอยู่ฝ่ายการตลาดที่นี่” ณัฐนนทยาตอบอย่างภูมิใจเพราะการได้ทำงานบริษัทใหญ่ที่เมื่อเอ่ยชื่อใครๆ ก็ต้องรู้จัก ใครก็ต้องอิจฉา เส้นทางที่เธอเลือกเป็นอย่างดี

เธอปรายตามองเพื่อนวัยเด็กที่ไม่นึกว่าจะมาพบกันได้

อดีตที่ไม่น่าโผล่มา

“เก่งจังเลยนะ ที่นี่ใหญ่โตมากเลย” พะนอขวัญเอ่ยยิ้มๆ พยายามไม่สนใจความรู้สึกไม่ค่อยดีในท่าทางที่ดูเปลี่ยนไปของเพื่อน

“ใช่ แล้วเมื่อกี้เห็นเธอมากับกลุ่มของคุณเขตชล” เธอเห็นพะนอขวัญอยู่ในกลุ่มของคุณเขตชล ลูกชายคนกลางของประธานบริษัท เธอจำพะนอขวัญได้ในทันทีเพราะอีกฝ่ายแทบไม่เปลี่ยนไปเลย แต่นั่นแหละที่ทำให้เธอต้องรีบหลบแล้วไปแอบดู ก่อนจะตามมาที่ห้องน้ำนี้

แม้ไม่ได้ยินชัดว่าพะนอขวัญคุยอะไรแต่ท่าทางเหมือนจะสนิทสนมกับทั้งคุณน่านฟ้าและคุณเขตชล ผู้ชายที่ผู้หญิงแทบทุกคนในอังสนาเฝ้ามอง

ขนาดเธอเองทำงานที่นี่มาถึงสองปี ยังไม่มีโอกาสพูดคุยเป็นส่วนตัวเลย

“อืม โปรเจคที่ว่าเป็นของคุณกลางน่ะ”

“อย่างนั้นเหรอ แสดงว่าเธอจะต้องมาที่นี่อีกนะสิ” ณัฐนนทยาถามยิ้มๆ หากสมองกำลังใคร่ครวญ ถ้าเธอต้องเจอพะนอขวัญอีกบ่อยๆ ละก็ ไม่ใช่เรื่องดีแน่

“ก็คงจะมาบ้างมั้ง ยังไม่แน่เหมือนกัน” พะนอขวัญพยักหน้า เธอก็คงจะมาที่นี่เพื่อนำเสนองานบ้าง แต่ก็คงไม่ได้บ่อยอะไร “แต่ก็ดีนะจะได้เจอนวล เอ๊ย นีน่าบ้าง”

ณัฐนนทยานิ่วหน้า แต่ก็รีบเปลี่ยนเป็นยิ้ม

ไม่ต้องมาเจอกันจะดีกว่า...

“เอ๊ะ...แพงต้องไปแล้วล่ะ ให้คุณกลางคอยนานจะไม่ดี” พะนอขวัญเอ่ยขึ้นเมื่อนึกได้ว่าปล่อยให้เขตชลรออยู่ เธอมัวแต่ดีใจที่ได้เจอกับเพื่อนเก่าอีกครั้ง

“หืม...ยังคุยกันไม่เสร็จเหรอ”

“คุยเสร็จแล้ว เดี๋ยวจะไปทานข้าวกันน่ะ”

ณัฐนนทยามองเพื่อนวัยเด็กที่ตอบด้วยท่าทางปกติ ขณะที่เธออยากจะกรีดร้อง พะนอขวัญรู้บ้างไหมว่าผู้หญิงคนไหนก็อยากจะไปกินข้าวกับคุณเขตชลสักครั้ง แม้จะเป็นเรื่องงานก็ตามเถอะ

“อย่างนั้นเหรอ...” ณัฐนนทยาก้าวตามร่างโปร่งออกมาจากห้องน้ำ เธอลอบพิจารณาอีกฝ่าย พะนอขวัญแทบไม่ต่างไปจากเดิมเลย เสื้อโปโลสกรีนตราอะไรสักอย่างคงเป็นตราบริษัทกับกางเกงยีนส์และรองเท้าผ้าใบไม่ได้ส่งเสริมรูปลักษณ์เลย ดู ‘จืด’ เหมือนเดิม

“คุณกลาง...เอ๋...พี่ใหญ่” พะนอขวัญพึมพำเบาๆ เมื่อเห็นว่าคนที่ยืนรออยู่นั้นไม่ได้มีแค่เขตชล ยังมีคุณพระเอกอีกคน

ณัฐนนทยาหายใจเข้าลึก เมื่อกี้เธอมัวแค่กังวลเรื่องได้เจอกับพะนอขวัญกะทันหัน ไม่ทันได้สังเกตวิธีเรียกคุณเขตชลอย่างสนิทสนม แต่ที่แน่ๆ ไม่สะดุดหูเท่ากับตอนนี้

ยายแพงเรียกคุณน่านฟ้าว่า ‘พี่ใหญ่’

“ขอโทษค่ะ รอนานไหมคะ” พะนอขวัญยิ้มแหยๆ เหลือบมองไปยังเจ้าของนัยน์ตาคม เห็นเขาเลื่อนสายตาเธอไปยังเพื่อนเก่า

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณแพง เอ่อ...แล้ว” เขตชลตอบ เขามองไปยังหญิงสาวที่เดินมาด้วย รู้สึกคุ้นๆ หน้าแต่ยังนึกไม่ออก เพราะที่ผ่านมางานของเขาส่วนใหญ่มักจะอยู่ไซต์งานข้างนอกเสียมากกว่า

“คุณนีน่า...” น่านฟ้าเลิกคิ้ว เขาจำพนักงานฝ่ายการตลาดได้ ณัฐนนทยาเป็นพนักงานที่โดดเด่นคนหนึ่งของฝ่ายการตลาด

“อ๋อ...แพงกับนีน่าเป็นเพื่อนกันค่ะ เจอกันที่ห้องน้ำเมื่อกี้”

“ค่ะ...เราเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันค่ะ” ณัฐนนทยารีบเสริม ใช่การเป็นเพื่อนกันสมัยมหาวิทยาลัยน่าจะดีกว่า

เธออุตสาห์โรยดอกกุหลาบบนเส้นทางของตัวเองแล้ว เรื่องอะไรจะให้ใครมารู้จักอดีตที่ไม่น่าพิสมัยนั่นอีก

พะนอขวัญเหลือบมองเพื่อนสาวอย่างแปลกใจ จันทร์นวลตั้งใจจะทำอะไร

“อย่างนั้นเหรอ ดีจังนะคุณแพงได้เจอเพื่อน” เขตชลพยักหน้า แล้วก็ไม่ใส่ใจอีก เขาหันมาทางพะนอขวัญ “งั้นเราไปกันเถอะครับ รู้สึกว่าเราจะมีเพื่อนร่วมโต๊ะเพิ่มอีกคนแล้วล่ะ” เขาพยักพเยิดไปทางพี่ชายที่ยืนหน้านิ่งอยู่

“เอ๋...พี่ใหญ่” พะนอขวัญหันไปทางสมาชิกอีกคนซึ่งพยักหน้าน้อยๆ แปลกใจที่น่านฟ้าไปด้วย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไร หันไปลาเพื่อน “งั้นแพงไปก่อนนะจ๊ะ แล้วค่อยเจอกัน”

ณัฐนนทยามองเพื่อนวัยเด็กที่เดินจากไปโดยมีสองทายาทของอังสนาเดินประกบข้าง

แล้วเธอจะทำยังไงดี

น่านฟ้ามองร้านอาหารที่น้องชายเลือกแล้วอยากจะเขกกะโหลกสักที ร้านอาหารอร่อยใกล้ๆ ตึกที่จะได้ไม่ต้องเสียเวลาที่เขตชลว่าเป็นร้านอาหารญี่ปุ่น

“คุณแพงชอบอาหารญี่ปุ่นไหม ร้านนี้อร่อยมากนะ ผมรับรอง” เขตชลนำไปยังที่นั่งด้านใน ร้านนี้แม้จะเป็นขนาดแค่คูหาเดียว มีที่นั่งไม่ถึงสิบโต๊ะ แต่ก็ตกแต่งได้อย่างลงตัว ไม่อึดอัด แต่ก็เป็นส่วนตัวทีเดียว

เขาชำเลืองไปยังพี่ชาย เห็นแววตาดุๆ ก็อยากจะหัวเราะ

“ก็ชอบนะคะ แต่ไม่ทานบ่อยเท่าไรค่ะ” พะนอขวัญตอบตรงๆ อาหารญี่ปุ่นก็อร่อยแบบหนึ่ง แต่จะให้กินบ่อยๆ คงไม่ไหว เพราะยังไงที่สุดของเธอก็ต้องเป็นอาหารไทยรสจัดจ้านโดยเฉพาะอาหารพื้นบ้านนั่นแหละ

เขตชลหัวเราะ ผายมือให้หญิงสาวนั่งฝั่งตรงข้าม ส่วนเขานั่งฝั่งเดียวกับพี่ชายซึ่งแทบไม่เอ่ยปากพูดอะไร

“แต่ท่าทางพี่ใหญ่จะไม่ค่อยโปรดเท่าไร”

“ไม่ต้องทำเป็นพูดดี” น่านฟ้าส่ายหน้า เขตชลรู้ดีอยู่แล้วว่าไม่ใช่เขาไม่ชอบอาหารญี่ปุ่น แต่เป็นตะเกียบต่างหากที่ทำให้เขาไม่ค่อยอยากจะกินอาหารญี่ปุ่นนัก

“ถ้าพี่ใหญ่ไม่ชอบ เราเปลี่ยนร้านไหมคะ” พะนอขวัญท้วงเสียงอ่อยๆ เรื่องกินน่ะเธอกินได้ทุกอย่าง แต่ถ้าเพื่อนร่วมโต๊ะไม่ชอบแบบนี้คงไม่ดีหรอก

เขตชลยิ้มกว้าง เหลือบมองพี่ชาย

“ไม่ต้องหรอกน้องแพง พี่ไม่ได้ไม่ชอบ” น่านฟ้าอยากจะเขกกะโหลกคนที่หัวเราะอย่างสนุกอยู่ข้างๆ จริงๆ

พะนอขวัญมองสองพี่น้องอย่างแปลกใจ ดูเหมือนเขตชลจะสนุกมากส่วนน่านฟ้าก็ดูเหมือนขัดใจอะไรสักอย่าง

“คุณแพงไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ สั่งอาหารกันดีกว่า” เขตชลพยักหน้าให้บริกรเพื่อขอรายการอาหาร

“แต่ว่า...” พะนอขวัญยังไม่ค่อยสบายใจ เธอสบตาคมที่ฉายแววอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วรู้สึกว่าริมฝีปากนั่นจะมีรอยยิ้มด้วย

ไม่ใช่ยิ้มที่เย็นยะเยือก...แต่ดูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

“พี่ทานได้ครับ...น้องแพงชอบทานอะไรบ้าง”

เขตชลอมยิ้ม นานๆ จะมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำอย่างนี้ก็รู้สึกกระตือรือร้นขึ้นมา ใครจะคิดว่าพอเขาบอกว่าจะไปกินข้าวกับพะนอขวัญ พี่ชายก็มองเขาอย่างพินิจพิจารณาทันที แล้วก็ยืนรออยู่หญิงสาวอยู่กับเขา

ไม่ต้องบอกก็เป็นอันรู้ว่าเขาได้สมาชิกมื้อเที่ยงเพิ่ม

เขตชลมองรอยยิ้มของพี่ชาย ก่อนจะเบนสายตาไปยังฝั่งตรงข้าม หญิงสาวที่กำลังเลือกดูรายการอาหาร

เป็นผู้หญิงที่น่าสนใจจริงๆ

พะนอขวัญมองไปยังอาหารที่ทยอยนำมาวางบนโต๊ะแล้วก็แอบยิ้มแหยๆ นิดหน่อย เพราะมันเต็มโต๊ะเลยทีเดียว หากแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อบริกรนำช้อนกับส้อมมาให้กับน่านฟ้า

“พี่ไม่ค่อยถนัดใช้ตะเกียบนะครับ” น่านฟ้าตอบสายตาของหญิงสาว แล้วก็ต้องยิ้มเมื่ออีกฝ่ายเลิกคิ้วก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มน้อยๆ

ไม่ใช่ยิ้มขำๆ หรือหัวเราะเหมือนเจ้าน้องชายตัวดีที่หัวเราะร่วนอยู่ข้างๆ

“เลยมีน้องชายบางคนชอบแกล้ง”

“อ้าว...พี่ใหญ่ว่ากลาง”

“หืม...รู้ตัวด้วย”

พะนอขวัญยิ้มกว้าง ไม่นึกว่าจะได้เห็นท่าทางแบบนี้ของสองพี่น้อง วันนี้ดูเขตชลเป็นวิศวกรที่เอาจริงเอาจังกับงานอย่างมากส่วนน่านฟ้าก็ดูเป็นมาดนักธุรกิจใหญ่ แต่ตอนนี้ดูเป็นพี่น้องที่แกล้งหยอกกัน แล้วเธอต้องยิ้มจนตาแทบหยีเมื่อเขตชลคีบอาหารใส่จานให้พี่ชายเป็นระยะ เป็นภาพที่น่ารักอย่างบอกไม่ถูก

“แบบนี้พี่ใหญ่ถึงบอกว่าไม่ใช่ไม่ชอบอาหารญี่ปุ่นสินะคะ” พะนอขวัญรู้สึกว่าน่าเอ็นดูไม่น้อยเลย คุณพระเอกละครที่ดูเหมือนจะสมบูรณ์แบบ มีมุมน่ารักๆ แบบนี้ด้วย

“คราวหน้าเราไปกินอาหารเกาหลี สุกี้ หมูกระทะกันนะคุณแพง” เขตชลอมยิ้ม เห็นพี่ชายปรายตาดุๆ มา เพราะอาหารที่ว่าต้องใช้ตะเกียบทั้งนั้น

“คุณกลางนี่ล่ะก็” หญิงสาวส่ายหน้า รู้สึกว่าที่แดนดินบอกว่าพี่ชายคนกลางชอบแกล้งคนนั้นไม่ผิด แต่ดูเป้าหมายในการแกล้งจะดูไม่ใส่ใจสักเท่าไร

“จริงๆ ก็อยากกินแจ่วฮ้อนฝีมือคุณแพงอีกนะ ยังติดใจไม่หาย”

“ของอร่อยมีไม่บ่อยหรอก” พะนอขวัญตอบกลั้วหัวเราะ

เขตชลหัวเราะเบาๆ อย่างชอบใจคำตอบของหญิงสาว ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขารู้สึกคุ้ยเคยและสนิทใจกับพะนอขวัญเป็นพิเศษ เขาเหลือบไปทางพี่ชายเล็กน้อย

“แล้วอย่างนี้ทำยังไงจะให้ได้กินของอร่อยบ่อยๆ น้า”

พะนอขวัญอมยิ้ม รู้ว่าอีกฝ่ายแกล้งหยอดมา

“ก็หัดทำทานเองสิคุณกลาง”

น่านฟ้าต้องกลั้นหัวเราะ รู้สึกว่าพะนอขวัญจะทันน้องชายนะ ใบหน้านั้นมีแต่รอยยิ้มเต็มที่ไม่มีท่าทีเอียงอายเลยสักนิด

“ถ้างั้นขอสมัครเป็นลูกศิษย์ของคำแพงได้ไหมล่ะครับ”

พะนอขวัญหัวเราะ คำหวานและนัยน์ตาหวานเชื่อมของเขตชลทำให้เธอรู้สึกขำมากกว่าซึ้ง แล้วอีกฝ่ายก็ไม่น่าจะหยอดเธอจริง

“แหม...ไม่เคยรับศิษย์กับเขาสักคนเลย”

“แล้วถ้าผมจะฝากตัวฝากใจ...คำแพงจะว่ายังไง”

น่านฟ้าชะงักมือที่กำลังจะหยิบถ้วยชา น้ำเสียงของเขตชลทำให้เขาต้องหันไปมองว่าอีกฝ่ายกำลังล้อเล่นอยู่หรือไม่

นัยน์ตาคมหรี่ลง

=======================================

ปล. คุณใหญ่ก็ช้านะ เดี๋ยวคุณกลางฉวยโอกาสซะหรอก ฮ่าๆ

Create Date : 10 กันยายน 2555

Last Update : 10 กันยายน 2555 12:41:30 น.

33 comments

Counter : 8436 Pageviews.

อ่านไปยิ้มไป มีความสุขมากค่ะ พี่ใหญ่น่ารักมาก คุณกลางก็น่ารัก ชอบแกล้งพี่ใหญ่ :)

โดย: ลูกหมู IP: 182.52.101.214 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:12:18:31 น.

เห็นด้วยค่ะ คุณลูกหมู แต่ถ้าจะให้ดีออกรวมเล่มเร็วๆนะคะ

โดย: burin IP: 101.51.162.170 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:13:16:11 น.

ชอบๆ น่ารักจัง ชอบตัวละคนทุกคน อ่านไปยิ้มไป แต่นานจังกว่าจะมาแต่ละคร อิอิ

โดย: จ๋า IP: 61.47.123.50 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:13:40:06 น.

คุณใหญ่ได้หัดใช้ตะเกียบแน่ๆ คุณกลางนี่แผลงศร เร็วๆจริงๆ

โดย: ปูจ้า IP: 49.144.107.26 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:13:53:26 น.

มาแอบอ่านตอนทำงานนิสัยไม่ดีเลยเรา 555

มีนวลจันทร์ จุด1นะค่ะคุณฬี
"พะนอขวัญหุบยิ้มลงอย่างแปลกใจเพราะเธอก็พูดอีสานกับนวลจันทร์ทุกครั้ง แต่ก็พยักหน้า"

ปล.พี่ใหญ่ ถือคติช้าๆได้พร้าเล่มงานป่าวคร้าาาา

โดย: YUI-NEMO

วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:14:15:51 น.

พี่ใหญ่ไม่รุกบางเลยนะค่ะ กองเชียร์ออกจะเยอะแยะ

โดย: orn IP: 101.108.171.194 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:15:22:41 น.

อ่าฮ้าาาาา มีฝากตัว ฝากใจด้วยยยยอ่ะ แล้วอย่างนี้พี่ใหญ่จะหาทางออกยังไงเนี่ยยยยย 555 ถ้าช้า อดแน่ๆ อิอิ

โดย: หนุ่ย IP: 49.230.163.182 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:15:28:58 น.

ขอบคุณสำหรับนิยายนะค่ะ ยิ้มได้ตลอดเรื่อง รอติดตามตอนต่อไปคะ :)

โดย: นู๋เต่า IP: 27.55.13.129 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:16:08:02 น.

อยากเป็นครูสอนคุณใหญ่ใช้ตะเกียบ 555+

โดย: นู๋ติ๋ว...จ้า IP: 223.27.233.126 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:16:15:35 น.

อ้ายยยชอบมากกก ไม่รู้จะเลือกใครดี555 คุณกลางขี้เล่นแต่เหมือนมีอะไรอยู่ลึกๆมุมๆนึงที่จริงจังน่าค้นหา ส่วนพี่ใหญ่นิ่งๆจริงจังแต่ลึกๆเหมือนจะไม่นิ่งนะ555แอบหึงอ่ะดิ อิอิ ว้าวพี่น้องบ้านนี้ น่าตกหลุมรักทุกคนเลย เขินนนแอบคิดอยากเป็นน้องแพง ว่าแต่นีน่าค่ะ ตอนหน้าเจอกัน สงสัยมาเต็ม อิชชี่น้องแพงอะดิ
ลอยคอรอคอยนะค่ะคุณฬี เหมือนเดิมทิ้งท้ายว่าอยากให้ทำเป็นเล่มเร็วๆ อุดหนุนแน่นอนค้าา ขอบคุณมากนะคะ มาต่อเร็วๆนะคะ คอยคอยคอย จุ๊บบบ^.^

โดย: ฟ้าใส IP: 113.53.215.107 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:16:42:37 น.

จะน่ารักไปไหนเนี่ย สุดยอด

โดย: น้อง IP: 223.27.233.126 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:18:29:19 น.

หวาน.... กำลังพุ่ง หนูช้อบชอบ
รายงานตัวคนที่12 ค่าาา

โดย: Fiction addict IP: 115.67.160.25 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:18:49:02 น.

น่ารักมากค่ะ ดีใจที่ได้อ่านต่อนะคะ

โดย: Natee IP: 184.56.150.138 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:19:13:13 น.

คุณใหญ่นิ่งๆ เงียบๆ นี่เก็บข้อมูลคู่แข่งแน่เลยอ่ะ งี้สิ เรียกว่า ร้ายลึก
ขอเชียร์ค่า

ว่าแต่ หนูแพงไม่น่าไปทัก ไปคบคนลืมถิ่นเกิดเลยนะ ขัดใจจัง

โดย: bijin-k IP: 125.25.0.171 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:19:49:02 น.

พี่ชายใหญ่เก๊กจริงๆ งี้ต้องให้พี่กลางป่วนเยอะๆ

โดย: nasa IP: 202.28.78.180 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:20:46:17 น.

คุณกลางน่ารักอะ อิอิ

โดย: บ่าบี๋

วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:21:19:11 น.

ยิ่งอ่านยิ่ง"ชอบ"พี่ใหญ่นะคะเนี่ย อ้ายยยย คนอะไรน่ารักจังเลย แบบนี้ต้องรีบหัดใช้ตะเกียบโดยด่วน! เดี๋ยวโดนคุณกลางแกล้งอีก(แต่แอบชอบที่พี่น้องเขารักกันมาก มีตักอาหารให้กันด้วย กรี้ดดด!)

โดย: ของขวัญ...^=A=^... IP: 171.99.15.212 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:22:44:51 น.

อ่านไปอมยิ้มไป 555
อ่านไปทีละบรรทัดอย่างช้าๆ....กลัวจะอ่านจบเร็ว 555

โดย: jj IP: 171.97.187.59 วันที่: 10 กันยายน 2555 เวลา:23:13:19 น.

พี่น้องบ้านนี้น่ารักทุกคนเลยเนอะ ...นีน่าหรือนวลน่ากลัวอ่ะ..ปิดบังตัวเองเพื่อที่จะถีบตัวเองให้สูง วัวลืมเท้า หรือปล่าวหนอ

โดย: ต่างแดน IP: 89.2.127.252 วันที่: 11 กันยายน 2555 เวลา:3:25:44 น.

คุณใหญ่คะ..มา ม่ะ เค้าช่วยป้อนให้ อิอิ

โดย: หนอนฮับ IP: 101.109.223.153 วันที่: 11 กันยายน 2555 เวลา:3:49:18 น.

อยากอ่านต่อ มาอัพเร็วๆน้า

โดย: bee IP: 118.175.68.220 วันที่: 11 กันยายน 2555 เวลา:7:11:41 น.

ขอบคุณคะ สนุกคะ

โดย: ณัฏฐ์ IP: 118.173.142.59 วันที่: 11 กันยายน 2555 เวลา:10:15:02 น.

หนุกหลายๆ เน้อนาง

โดย: noi IP: 58.137.128.162 วันที่: 11 กันยายน 2555 เวลา:11:15:00 น.

เดี๋ยวจันทร์นวล ก็มาแกล้งนวลใกล้ ๆ คำแพงแน่ๆ แต่เรื่องนี้มีนางเอกคนเดียวหรือค้า น่าเสียดาย น่าจะมีสักสามคน อิอิ

โดย: yao chan IP: 101.109.108.147 วันที่: 11 กันยายน 2555 เวลา:19:41:05 น.

คุณคนเขียนก็ช้านะ เด๋วก็โดนคนอ่านอุ๊บอิ๊บพระเอกซะก่อนหรอก หุ หุ

รออุ๊บอิ๊บพระเอกตอนต่อไปอยู่นะคะ อิ อิ

โดย: Final_P IP: 171.5.81.99 วันที่: 11 กันยายน 2555 เวลา:22:17:46 น.

คำแพงของอ้าย... แปลว่า "คนรักของอ้าย" ใช่ป่ะค่ะ...พี่ฬี...

โดย: fIrepInk IP: 171.4.236.131 วันที่: 11 กันยายน 2555 เวลา:22:49:16 น.

รอบ 2แล้วค่ะ

โดย: pimpagee

วันที่: 15 กันยายน 2555 เวลา:11:49:00 น.

ชอบค่ะ ชอบ อ่านไปยิ้มไป

ขอบคุณนะคะ

โดย: รมณ IP: 171.101.162.20 วันที่: 15 กันยายน 2555 เวลา:23:58:35 น.

เข้ามาดูทุกวัน^^วันละหลายๆรอบ อยากอ่านต่อออ ^_______^

โดย: ฟ้าใส IP: 113.53.214.135 วันที่: 19 กันยายน 2555 เวลา:16:58:28 น.

คุณฬีเจ้าขา ออกหนังสือใหม่บ้างเถอะคะ รออยู่คะ

โดย: ณัฏฐ์ IP: 49.48.232.4 วันที่: 21 กันยายน 2555 เวลา:21:31:37 น.

นั่งอมยิ้มหน้าจออยู่คนเดียวเหมือนบ้า
พี่น้องสามหนุ่มนี้หน้ารักมั้กมาก
เลือกไม่ถูก อิอิ

โดย: wow IP: 118.173.225.2 วันที่: 22 กันยายน 2555 เวลา:11:52:10 น.

หลงรักพี่น้องบ้านนี้ทุกคนเลยยย

โดย: wa-ne IP: 99.54.47.70 วันที่: 22 กันยายน 2555 เวลา:22:03:55 น.

เข้ามาแอบดูทุกวัน เผื่อคุณฬีีเข้ามาอัฟ
อย่าหายไปนานนะคะ คิดถึง พี่นางของคุณแดนเจ้าคะ

โดย: ณัฏฐ์ IP: 118.173.129.226 วันที่: 25 กันยายน 2555 เวลา:14:55:01 น.