Bloggang.com : ดอกไม้ของฬีฬา : รหัสรักในดวงใจ ตอน ๗

รหัสรักในดวงใจ ตอน ๗

สวัสดีค่ะ...วันนี้มาตอนบ่ายแก่ๆ (เปลี่ยนเวลาไปมา ตามโอกาส ไม่ว่ากันนะคะ)

ใกล้สิ้นเดือนแล้วค่ะ หมดไปอีกครึ่งปี...เวลาผ่านไปเร็วจัง ใครยังไม่ได้ทำอะไรในปีนี้รีบๆ นะคะ เหลืออีกไม่กี่เดือนแล้ว ฬีเองก็มีอะไรอยากทำค้างไว้เยอะแยะเลย

อาทิตย์หน้าวันหยุดยาว... ขอให้พักผ่อนอย่างมีความสุขนะคะ ส่วนถ้าใครยังไม่รู้จะไปเที่ยวไหนดีก็...มาดูดอกกระเจียวสวยๆ ที่จ.ชัยภูมิก็ได้ค่ะ (แอบโปรโมทจังหวัดตัวเองเสียหน่อย) รีบๆ มากันนะคะ ปีหนึ่งบานอยู่แค่สองสามเดือนเองค่ะ^^

เอาล่ะ...ไปติดตามชีวิตของหมอธีร์กันดีกว่าค่ะ

ปล.ผีเรื่องนี้ไม่น่ากล้วน้า...ออกจะหน้าตาดีกันทั้งน้านนนนนนน อิอิ

+++++++++++++++++++++++++++++

รหัสรักในดวงใจ ตอน ๗

สิทธิเทพหัวเราะสีหน้ายุ่งๆ ของหลานชายที่จ้องมายังเขา แต่แววตานั้นไม่ได้บ่งบอกว่า ‘เห็น’ หรือรับรู้ว่าเขามีตัวตนอยู่ตรงนี้ จะว่าไปหลังจากเสียชีวิตก็ไม่เคยมีคนในตระกูลวรรณวิจักษ์คนใดรับรู้ว่าเขายังคงอยู่แถวนี้ คอยเฝ้าดูการเจริญเติบโตของทุกคน

เมื่อหลายเดือนที่ผ่านมานี้เองที่เขาได้พบกับเพลงพิณซึ่งสามารถเห็นและพูดคุยกับเขาได้ ทำให้สิทธิเทพรู้สึกมีความสุขมาก และมากที่สุดเมื่อเพลงพิณตอบตกลงที่จะก้าวเข้ามาเป็นหลานสะใภ้ของเขา

อีกไม่กี่เดือนต่อมา เขาก็พบว่ายังมีอีกคนที่เขาสามารถพูดคุยด้วยได้ก็คือ เหลนสาวน้อย

เฮ้อ... เขากลายเป็นตาทวดไปซะแล้ว

“สงสัยว่าอาธีร์ของแองจี้จะมองไม่เห็นตาทวด” เขาเอ่ยกับเหลนสาว

“อาธีร์ไม่เห็นตาทวดเหรอคะ” แองจี้ขมวดคิ้วเล็กๆ ถามผู้เป็นอา “ก็อาธีร์มองเห็นพี่ชายนี่คะ พี่ชายก็เป็นผีเหมือนคุณตาทวด”

ธีร์มองข้างกายหลานสาวเห็นเพียงความว่างเปล่า ไม่มีกรอบโครงร่างโปร่งแสงเช่นเดียวกับวิญญาณของเด็กหนุ่มที่เขาเห็นเลยสักนิด

แล้วทำไมเขาจึงเห็น ‘หมอนั่น’ แต่ไม่เห็นคุณปู่ของเขา

“นั่นสิครับคุณปู่...ทำไมผมถึงไม่เห็นคุณปู่ล่ะ” เขาเอ่ยขึ้น แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับมา

‘บางที คลื่น เราคงจะไปตรงกันละมัง’ สิทธิเทพตอบ แต่คนที่พยักหน้าหงึกหงักรับรู้คำตอบของเขาคือแองจี้

“ตกลงว่าอาธีร์ไม่เห็นคุณตาทวด แต่เห็นพี่ชาย เง้อ...แองจี้ล่ะงง”

ธีร์หัวเราะหึๆ ยกมือขยี้ผมของหลานสาวอย่างเอ็นดูท่าทางแก่แดดแก่ลมของหลานสาว เขาก็งงไม่ต่างจากแองจี้หรอก การที่จู่ๆ ก็มองเห็นวิญญาณของเด็กหนุ่มคนนั้นได้โดยที่ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ก็ทำให้เขาทั้งงุนงง แปลกใจ ประหลาดใจ

“ว่าแต่อาธีร์กับพี่ชายโกรธอะไรกันคะ ทะเลาะกันไม่ดีน้า รักๆ กันไว้ดีกว่า”

“วันนี้พูดคล่องเชียวนะแองจี้” ธีร์หอมแก้มยุ้ยๆ “อาไม่ได้โกรธกับพี่ชายของแองจี้หรอก...อาแค่ไม่ค่อยถูกชะตาด้วยเท่านั้น” แค่นึกถึงก็คันไม้คันมือแล้ว ว่าแต่เขาจะแล่นงานผีได้ยังไง

“ไม่ถูกชะตากับพี่ชาย แล้วพี่สาวล่ะคะ” แองจี้ถามอีกเช่นเคย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจคำตอบนัก ยังพูดต่อไปว่า “ใครๆ ก็มีฝาแฝด คุณตาทวด อาปรัชญ์กับอาปราชญ์ แล้วยังพี่ชายกับพี่สาวอีก แองจี้อยากมีฝาแฝดบ้างจังเลย”

คุณนาเดียก้าวเข้ามาในห้องนอนของบุตรชายคนรอง เธอกวาดสายตาเร็วๆ ไปรอบห้องที่ยังไม่ได้เปิดไฟแม้ไม่มีแสงธรรมชาติแล้ว แสงเดียวภายในห้องคือแสงจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ เธอส่ายหน้าช้าๆ แล้วกดสวิตซ์เปิดไฟเพดานกลางห้อง

ธีร์กลายมาเป็นลูกที่เธอห่วงที่สุดได้ยังไงกันนะ

คุณนาเดียสบตาบุตรชายที่ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วหันมายังเธอ เธอลดสายตามองชุดของบุตรชายซึ่งยังเป็นชุดเดิมเมื่อตอนเย็น เพียงแต่ถอดเนกไทออกไปแล้ว เสื้อเชิ้ตปลดกระดุมออกสามเม็ด และพับแขนเสื้อขึ้นมาถึงข้อศอก ไม่ใช่การพับแบบประณีตแบบศาสตร์เสียด้วย

ธีร์บอกว่าจะขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ก่อนจะลงไปรับประทานอาหารเย็น

“ได้เวลาอาหารแล้วนะจ๊ะน้องธีร์”

“แม่ครับ...ผมสามสิบกว่าแล้วนะครับ ไม่ใช่สามขวบ” เขาทำหน้ามุ่ยนิดๆ ประท้วงสรรพนามแทนตัวเขาที่มารดาชอบใช้

“แหม...ก็แม่ชอบของแม่ น่า...แม่ไม่เรียกน้องธีร์ต่อหน้าสาวๆ หรอก” คุณนาเดียหัวเราะเบาๆ “แล้วนี่ทำอะไรอยู่จ๊ะ ขึ้นมาตั้งนานแล้วยังอยู่ชุดเดิมอีก”

ธีร์หัวเราะแววดุๆ ในนัยน์ตาคู่สวยของมารดา

“อ่านเปเปอร์ใหม่อยู่ครับ” เขาไปที่ครัวพบมารดาอยู่กับนางชื่นจึงฝากไว้แล้วขอตัวขึ้นมาบนห้อง ตอนแรกตั้งใจจะอาบน้ำให้สดชื่นแล้วค่อยลงไปรับประทานอาหารเย็น แต่พอเปิดคอมพิวเตอร์แล้วพบว่ามีอีเมลจากเพื่อนหมอซึ่งอยู่ต่างประเทศส่งงานวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์ในวรสารทางการแพทย์ฉบับล่าสุดมาให้ เขาจึงนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์จนกระทั่งมารดาเปิดไฟขึ้นมา

คุณนาเดียส่ายหน้า เธอยังจำธีร์ตอนเป็นวัยรุ่นจอมเฮี้ยวเข้าคู่กับกันตธีร์ได้อย่างดีที่สุด แต่สองคนที่ชอบเล่นอะไรแผลงๆ และชอบทำอะไรให้ผู้ใหญ่ใจหายใจคว่ำอยู่เรื่อย หากไม่เคยทำให้ใครหนักใจเรื่องการเรียนเลย ธีร์สำเร็จเป็นนายแพทย์อย่างที่เขาตั้งใจ ส่วนกันตธีร์เป็นนักบัญชี

อืม...ตั้งแต่เรียนจบนั่นละมั้งที่ธีร์ค่อยๆ เปลี่ยนไป

ธีร์ได้ทุนของคณะไปเรียนต่อต่างประเทศแล้วกลับมาเป็นอาจารย์แพทย์ที่มหาวิทยาลัยเดิม แม้ทั่วไปเขาจะยังเป็นธีร์ที่เป็นตัวกวนของบ้าน แต่ทุกคนก็เห็นเหมือนกันว่าความสนใจของธีร์พุ่งไปที่งานของเขามากสิ่งอื่น ซึ่งคงจะเป็นเรื่องดีถ้าหากธีร์ไม่ลดความสนใจในตัวเองลง

นี่ถ้าไม่มีใครขึ้นมาตาม ธีร์อาจจะมัวอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ไปถึงดึก ไม่ได้รับประทานอาหารเย็นก็เป็นได้ คุณนาเดียรู้ว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นประจำอีกด้วย

เธอคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจอยู่ที่เมืองไทยต่อ

เมื่อสัปดาห์ก่อนครอบครัวของเธอยกขบวนกันไปที่อุบลราชธานีเพื่อสู่ขอเพลงพิณให้กับศาสตร์ และยังได้ฤกษ์วันแต่งงานแล้วซึ่งอีกไม่กี่เดือนนี้เอง แต่ยังแทบไม่ทันใจลูกชายคนโตของเธอ เมื่อกลับมาสามีเธอก็ต้องกลับไปทำงานเพราะไม่สามารถลาราชการได้นานนัก ส่วนเธอขออยู่ที่เมืองไทยต่อเพื่อจัดการเรื่องงานแต่งงานซึ่งมีรายละเอียดปลีกย่อยมากมาย

เธอจะได้คอยดูแลธีร์ด้วย...

“ไปอาบน้ำได้แล้วจ้ะ จะได้ลงไปทานข้าว กินข้าวไม่เป็นเวลาเดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะนะคะคุณหมอ” เธอเอ่ยยิ้มๆ

ธีร์หัวเราะแห้งๆ สายคมกริบของมารดา เขามองคอมพิวเตอร์อย่างอิดออด

“เปเปอร์นั่นไม่ได้หายไปไหนจ้ะ กินข้าวเสร็จแล้วค่อยมาอ่านก็ได้” คุณนาเดียเสียงเข้มขึ้นอีกนิด เธอรู้สึกเหมือนกำลังพูดอยู่กับเด็กชายธีร์ที่ยังอยากเล่นของเล่นมากกว่านายแพทย์ธีร์

สาบานได้นะว่าลูกชายเธออายุสามสิบกว่าแล้ว

“ครับ...” ธีร์รับคำหงุงหงิง เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ ผ่านสายตาเข้มงวดของมารดาเข้าไปในห้องน้ำ

คุณนาเดียมองตามร่างสูงใหญ่ของบุตรชายแล้วส่ายหน้าอย่างขำๆ เธอเดินสำรวจห้องของธีร์ สิ่งที่เปลี่ยนไปจากครั้งสุดท้ายที่เธอกลับบ้านก็คือจำนวนตำราที่เพิ่มขึ้นในชั้นหนังสือ นอกจากนั้นไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย

เธอเข้าใจนะว่าบรรดาหนุ่มๆ บ้านนี้ไม่ใช่พวกวิ่งตามเทรนด์ตามแฟชั่นเหมือนกับหนุ่มๆ ยุคนี้หลายคนเป็นกัน แต่ทุกคนก็ยังมีอะไรที่แปลกใหม่บ้างยกเว้นลูกชายคนรองของเธอนี่แหละ

เครื่องพีดีเอซึ่งวางอยู่บนโต๊ะทำงานยังเป็นรุ่นเก่า แต่เจ้าตัวบอกว่าอัพเกรดโปรแกรมใหม่ เธอรู้ว่าที่ธีร์ยอมอัพเกรดโปรแกรมก็เพื่อรองรับข้อมูลใหม่ๆ ทางการแพทย์นั่นแหละ เพราะไม่เช่นนั้นธีร์ก็คงไม่สนใจถ้าหากเครื่องมันยังใช้ได้ดี เพราะข้าวของอย่างอื่นของธีร์นั้นมากกว่าอายุห้าปีทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นนาฬิกาซึ่งคุณปู่ให้เป็นของขวัญตอนเรียนจบ กระเป๋าเงินเธอก็ให้เมื่อห้าปีก่อนเพราะทนเห็นสภาพกระเป๋าใบเก่าที่ธีร์ใช้มาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้

คุณนาเดียเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วเปิดประตูตู้ออก ไล่สายตาไปยังเสื้อผ้าที่แขวนอยู่อย่างเป็นระเบียบด้วยฝีมือของสาวใช้ เสื้อผ้ารวมไปถึงเนกไท เข็มขัด ถุงเท้า รองเท้าและของใช้ส่วนตัวอายุเกินหนึ่งปีทั้งนั้น และเป็นของที่เธอเป็นคนซื้อทั้งหมด

นี่ถ้าเธอไม่คอยจัดการโล๊ะเสื้อผ้าเก่าๆ ของธีร์แล้วซื้อเพิ่มให้ ในตู้นี้อาจจะมีเสื้อผ้าตั้งแต่ธีร์ยังเป็นนักเรียนแพทย์อยู่ก็เป็นได้

ความสนใจของธีร์อยู่ที่งานมากเกินไป

ถ้าธีร์ไม่ปรับเปลี่ยนนิสัย เธอก็จะหาคนมาดูแลเขาเสียเลย

“โอ๊ะโอ... หาอะไรในตู้เสื้อผ้าครับ รับรองว่าผมไม่ได้ซ่อนอะไรไว้”

คุณนาเดียหันไปยังบุตรชายที่ก้าวออกมาจากห้องน้ำด้วยหน้าตาสดชื่น เธอยิ้มน้อยๆ อย่างพอใจ

“จ้ะ...ในตู้ไม่มีอะไรซ่อนไว้ แต่ที่อื่นมีซ่อนไว้หรือเปล่าจ๊ะ”

ธีร์หัวเราะคำพูดและประกายวิบวับในสายตามารดา เขาเดินเข้ามากอดร่างบอบบางแรงๆ

“ใครจะซ่อนอะไรไว้จากคุณแม่ได้ละครับ”

“นั่นสิ...แม่ก็อยากรู้เหมือนกัน” เธอหัวเราะเบาๆ แล้วผลักร่างสูงใหญ่ของลูกชายออก “แต่งตัวได้แล้วจ้ะ ไม่ต้องโชว์ล่ำกับแม่นาน”

ธีร์ยิ้มกว้างแล้วกระเซ้า

“ใช่สิ...ผมไม่หล่อไม่เท่เหมือนท่านทูตนี่” เขาปล่อยร่างมารดา แล้วหยิบเสื้อกับกางเกงในตู้ แล้วเดินกลับไปยังห้องน้ำเพื่อแต่งตัว หากชะงักอยู่หน้าประตูห้องน้ำนั้นเองเพราะคำพูดของมารดา

“น้องธีร์ไม่คิดจะซื้อเสื้อผ้าใหม่บ้างหรือไง ในตู้มีแต่ของที่แม่ซื้อให้ปีก่อนโน้นกับปีที่แล้ว”

ธีร์เหลือบกลับไปมองตู้เสื้อผ้าตัวเองนิดๆ

“ก็แม่ซื้อให้พอแล้วนี่ครับ ไม่เห็นต้องซื้อใหม่เลย”

คุณนาเดียกลอกตา คำตอบเหมือนคราวที่แล้วไม่มีผิด

“พรุ่งนี้แม่จะไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้... ธีร์หยุดใช่ไหม”

รอยยิ้มของชายหนุ่มจางลง เขาคิดหาทางหนีทีไล่โดยด่วน เพราะเขาเหมือนกับผู้ชายส่วนใหญ่คือไม่ชอบช้อปปิ้ง

“ผมมีนัดซ้อมยูโดกับเพื่อนครับ”

คุณนาเดียยิ้ม มองบุตรชายอย่างรู้ทัน

“ถ้างั้นก็มะรืน...คงไม่มีนัดอะไรนะจ๊ะ”

“เอ่อ...” สมองของนายแพทย์หนุ่มแล่นเร็วจี๋

“ถ้าจำไม่ได้ก็เอาพีดีเอมาให้แม่ช่วยดูสิจ๊ะ”

“เอ่อ...ยังไม่มีนัด...แต่ต้องแสตนบายด์ไว้เผื่อมีคนไข้ฉุกเฉินครับ” เขารีบหาทางถ่วงไว้ก่อน ขืนให้พีดีเอที่มีตารางงานของเขาไปก็ถูกจับได้น่ะสิว่าเขาว่างทั้งสองวัน”

“ไม่มีปัญหาจ้ะ เราเลือกห้างที่ใกล้ๆ โรงพยาบาลของน้องธีร์ก็ได้” คุณนาเดียสรุปด้วยแววตาพราวพร่าง “อ้อ...แต่งตัวเสร็จแล้วลงไปทานข้าวเลยนะจ๊ะ ห้ามอ่านเปเปอร์ต่อ” เธอกำชับบุตรชายก่อนจะออกจากห้องเพื่อให้เขาทำธุระส่วนตัวได้ถนัด

ธีร์มองตามร่างมารดาซึ่งเยื้องกรายออกจากห้องนอนของเขาอย่างสง่างาม เขาส่ายหน้าช้าๆ มารดาเขาเป็นเจ้าของฉายาสวยประหารได้เลย ไม่มีอะไรที่มารดาต้องการแล้วไม่ได้

ไหนๆ ก็เพื่อความสมจริง ธีร์เดินไปที่โต๊ะทำงานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนซึ่งเป็นครูสอนยูโด

ของขวัญจอดรถคู่ใจของญาติผู้พี่ที่ถูกโอนมาเป็นรถของหล่อนชั่วคราวตามข้อตกลงและสินบน รถที่หล่อนชอบเรียกว่ารถกระป๋องเพราะมันคันเล็กๆ แต่ราคาเท่ากับบ้านหลังหนึ่งทีเดียว ราคานี้ไม่ได้เป็นปัญหาเลยเพราะครอบครัวธนกิจจาอยู่ในทำเนียบมหาเศรษฐีของเมืองไทย

กิจการหลักของครอบครัวนพนันท์คือบริษัทนำเข้ารถตระกูลหรูๆ จากต่างประเทศ รวมทั้งมีศูนย์บริการครบวงจร โดยที่ตอนนี้นพนันท์รั้งตำแหน่งผู้จัดการใหญ่

ส่วนครอบครัวของหล่อน...

ของขวัญทั้งเศร้าและสุขทุกครั้งที่นึกถึงครอบครัว การสูญเสียมารดาเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ของครอบครัวหล่อน และการสูญเสียครั้งที่สองทำให้ครอบครัวเล็กๆ เหลือกันเพียงสามคนเท่านั้น ปู่ พ่อและตัวหล่อนเอง ทั้งแม่และเมืองขวัญอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีก แต่ทั้งคู่ไม่ได้ไปจากความทรงจำของคนที่รักเลย พ่อของหล่อนยังครองตัวเป็นโสดจนถึงทุกวันนี้

ของขวัญไม่ได้เข้าตัวบ้านทันทีเพราะเห็นลุงและป้านั่งอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน หล่อนเดินตรงไปหาท่านพร้อมรอยยิ้มกว้าง

“กลับมาแล้วหรือยายขวัญ...ไปเรียนเป็นยังไงบ้าง” คุณนันทนาทักหลานสาว “มา...นั่งพักก่อน”

“สนุกดีค่ะ แต่การบ้านเยอะจัง” หล่อนทรุดนั่งลงเก้าอี้ข้างๆ ผู้เป็นป้า

“อะไรกัน เรียนปริญญาโทมีการบ้านด้วยเรอะ” คุณธนัทเอ่ยยิ้มๆ

“นั่นสิคะคุณลุง เยอะกว่าตอนเรียนตรีเสียอีก” ของขวัญตอบกลั้วหัวเราะ “ไม่รู้คิดถูกคิดผิดที่มาเรียนต่อ”

คุณนันทนาหัวเราะเบาๆ เธออยากบอกว่าของขวัญคิดถูกแล้วที่มาเรียนต่อ เพราะทำให้เธอได้ใกล้ชิดกับหลานสาวซึ่งเหมือนกับน้องสาวของเธอเอามากๆ

นี่พ่อลูกชายมาออดแอดขอรางวัลที่กล่อมให้ของขวัญอยู่ที่บ้านได้ แม้ว่าจะไม่ทุกวันแต่เธอก็ยังยินดีที่จะได้มีหลานสาวอยู่ใกล้ๆ

“แล้วคุณลุงเป็นยังไงบ้างคะ หมอว่ายังไงบ้าง” ของขวัญมองใบหน้าสดใสของคุณธนัทซึ่งวันนี้ไปตรวจร่างกายตามนัดของแพทย์ หล่อนไม่ได้ไปด้วยเพราะตรงกับเวลาเรียนซึ่งทั้งลุงและป้าก็สนับสนุนให้เธอไปเรียนมากกว่า นพนันท์เป็นคนพาท่านไปพบแพทย์เจ้าของไข้ที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง

“หมอว่าดีขึ้น หลอดเลือดที่ทำบอลลูนขยายตัวดี” คุณธนัทตอบยิ้มๆ “คงเพราะได้ขวัญมาออกกำลังกายเป็นเพื่อนลุงทุกเช้าละมัง”

“ขวัญว่าได้ยาดีจากคุณป้ามากกว่ามั้งคะ” ของขวัญเย้า โล่งอกที่อาการของผู้เป็นลุงดีขึ้นเรื่อยๆ “แบบว่ายาใจดีกว่ายาหมอน่ะค่ะ”

“แหม...ยายขวัญ มาล้อคนแก่” คุณนันทนาหัวเราะ

“ผมว่าภรรยาผมยังสาวยังสวยอยู่น้า...มาว่าแก่ได้ไง” คุณธนัทพยักพเยิดกับหลานสาวที่หัวเราะร่วน “ใช่ไหมยายขวัญ”

“ใช่ค่ะคุณลุง”

“คุณนี่...เป็นไปกับยายขวัญอีกคน” คุณนันทนาค้อนให้สามีพองาม แต่ริมฝีปากมีรอยยิ้ม

ของขวัญเดินลงบันไดจากชั้นสองเพื่อจะไปยังห้องครัวเพื่อหาอะไรอุ่นๆ ดื่มก่อนจะนอน เพราะเริ่มรู้สึกหิวจากการทำการบ้านจนดึก ไม่น่าเชื่อว่าเปิดเทอมมาได้สัปดาห์เดียวซึ่งตารางเรียนไม่ครบทั้งห้าวันด้วยซ้ำ กลับมีการบ้านมากมาย

หล่อนเห็นแสงไฟในห้องนั่งเล่นจึงแวะไปดูว่ามีคนอยู่ในห้องหรือลืมปิดไฟ เห็นว่าเป็นนพนันท์กำลังนั่งเหม่ออยู่ที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่ม กำลังจะถอยหลังกลับญาติผู้พี่ก็รู้สึกตัวเสียก่อนว่ามีคนมา

“ขวัญ...”

หล่อนว่าตัวเองเดินเบาแล้วเชียว...

แต่นั่นแหละ...เพราะอีกฝ่ายคือพี่เม่น

“ดึกแล้วยังไม่นอนอีกเหรอพี่เม่น” ของขวัญเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น มองแก้วในมือญาติผู้พี่แล้วโคลงศีรษะ “กินเหล้าอีกแล้ว”

“กินด้วยไหมล่ะ” นพนันท์ชวนง่ายๆ แล้วหัวเราะเมื่อของขวัญส่ายหน้า “ทำเป็นเด็กดี”

“ทำไมกินคนเดียวล่ะ” ของขวัญถามอย่างแปลกใจนิดๆ เพราะนพนันท์เพื่อนเยอะ แค่เพื่อนสนิทในกลุ่มก็มีอีกสี่คนซึ่งแต่ละคนก็เซียนๆ ทั้งนั้น

“วันนี้ขี้เกียจออกจากบ้านน่ะ” เขายกแก้วขึ้นจิบ “แล้ววันนี้ไม่กลับบ้านสวนเหรอ พรุ่งนี้หยุดนี่”

“ก็เพิ่งกลับมา กลับไปเร็วเดี๋ยวปู่กับพ่อเบื่อหน้า” หล่อนตอบกลั้วหัวเราะ “ขืนกลับบ้าน รับรองการบ้านไม่เสร็จแหงๆ” เวลาอยู่บ้านหล่อนไม่อยากจะทำอะไรหรอก

นพนันท์หัวเราะ

“อยากกลับมาเป็นนักเรียนก็อย่างนี้ล่ะ”

ของขวัญย่นจมูก

“จริงสิ...พรุ่งนี้พี่เม่นว่างไหม”

นพนันท์เลิกคิ้ว “มันก็ขึ้นอยู่กับประโยคต่อไปของเรานั่นแหละ”

ของขวัญหัวเราะ “ขวัญอยากเข้ายิมน่ะ พี่เม่นไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ อยากซ้อมยูโดแก้เครียดหน่อย”

“ไอ้ขวัญเอ๊ย... พี่เคยแต่ได้ยินผู้หญิงเขาแก้เครียดด้วยช้อปปิ้ง” นพนันท์หัวเราะลั่น ผู้หญิงที่ใกล้ชิดเขาเป็นอย่างนี้เสียทั้งหมด ไม่ว่าเพื่อนว่าน้อง

“ก็นั่นผู้หญิงของพี่เม่น แต่นี่น้องพี่เม่นนี่” ของขวัญยักไหล่ “แล้วตกลงพี่เม่นว่างไหม”

“ว่างก็ได้”

ของขวัญยิ้มอย่างพอใจ แม้คำตอบของญาติผู้พี่จะกวนๆ ก็ตาม “อ้อ... เอายิมแบบธรรมดาๆ นะพี่เม่น ประเภทมีสีมีเหล่าน่ะไม่เอา” หล่อนบอกแล้วหมุนตัวออกเดิน

“อ้าว...จะไปนอนแล้ว”

“ค่า... เดี๋ยวขวัญจะไปหานมดื่ม พรุ่งนี้จะได้มีแรงระบายเครียดเยอะๆ”

นพนันท์มองตามร่างญาติผู้น้องที่เดินออกจากห้องนั่งเล่นไป การมีของขวัญอยู่ด้วยทำให้เขาหายเซ็งไปเยอะทีเดียว

ไอ้ไผ่นะ...ท้องแล้วทิ้งเพื่อน

เขานึกนินทาเพื่อนสนิทในใจ ส่วนเพื่อนสนิทอีกสามคนก็งานยุ่งพร้อมกันเสียอย่างนั้น เขาไม่ชอบเที่ยวคนเดียวเสียด้วย

“โทษทีวิทย์...บอกกะทันหันไปหน่อย” ธีร์ตบไหล่ทักทายเพื่อนสมัยมัธยมซึ่งเรียนยูโดมาด้วยกัน นอกจากยูโดแล้วเขายังเรียนศิลปะการต่อสู้อื่นๆ เพราะสนใจศาสตร์ด้านนี้ ส่วนวิทยารักยูโด จึงเรียนและซ้อมเรื่อยมาจนกระทั่งติดทีมชาติ และตอนนี้มาเป็นครูสอนยูโดในสปอร์ตคอมเพล็กซ์ใหญ่

“ไม่เป็นไรไอ้หมอ ไปเปลี่ยนชุดเลยเพื่อน เดี๋ยวฉันเป็นคู่ให้” วิทยาตบไหล่เพื่อนตอบ บุ้ยใบ้ไปทางห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

“อือ เดี๋ยวมา” ธีร์พยักหน้า เดินไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาใช้เวลาไม่นานก็ออกมายังห้องซ้อม ธีร์ชะงักเมื่อเห็นใครบางคนที่เขาไม่นึกว่าจะได้เห็น

ธีร์ไม่รู้ตัวว่ายิ้มออกมาเมื่อเห็นร่างโปร่งขนาดมาตรฐานหญิงไทยในชุดยูโดสีขาว

“พี่เม่น...ทิ้งกันได้ไง” ของขวัญแทบตะโกนใส่โทรศัพท์ เพราะเมื่อเปลี่ยนชุดออกมา กลับไร้วี่แววของญาติผู้พี่

“โทษทีขวัญพี่มีธุระด่วน แต่พี่ฝากครูวิทย์ไว้ให้แล้วนะ” นพนันท์ตอบเสียงอ่อย “พี่เอารถมาด้วย เดี๋ยวจะให้คนไปรับขวัญแทน แค่นี้ก่อนนะน้องสาว”

ของขวัญถลึงตาใส่โทรศัพท์ที่ญาติผู้พี่ตัดสายไปแล้ว แม้จะเข้าใจว่าถ้าไม่มีเรื่องด่วนจริงๆ นพนันท์คงไม่ทิ้งหล่อนไปอย่างนี้ แต่ก็อดโมโหไม่ได้

อย่าให้เจอหน้ากันนะ...

หล่อนถอนหายใจก่อนจะเงยหน้าขึ้น กวาดสายตามองหาครูวิทย์คู่ซ้อมของนพนันท์ซึ่งเขาแนะนำให้หล่อนรู้จักก่อนจะไปเปลี่ยนชุด

ลมหายใจของขวัญสะดุดเมื่อสายตากลับไปปะทะร่างสูงใหญ่

ธีร์ก้าวเข้าไปหาหญิงสาวที่ยืนตะลึงมองเขาตาโต อย่าว่าแต่หล่อนจะแปลกใจเลย เขาก็แปลกใจที่บังเอิญเจอหล่อนที่นี่ได้ ธีร์อดมองหา ‘ใคร’ ที่อยู่ข้างกายหล่อนไม่ได้

แองจี้บอกว่าหมอนั่นเป็นฝาแฝดของหล่อน

ธีร์ไม่มีฝาแฝด แต่เขามีน้องชายฝาแฝด ว่ากันว่าฝาแฝดมักจะมีความสัมพันธ์พิเศษมากกว่าพี่น้องกันธรรมดา เขาไม่รู้ว่าคำพูดนี้เชื่อถือได้หรือไม่ แต่ปราชญ์กับปรัชญ์มักมีอะไรบางอย่างที่เชื่อมโยงกันได้โดยที่คนอื่นไม่รู้

น้องชายฝาแฝดของเขาจัดอยู่ประเภทแฝดแท้ คือเกิดจากไข่ใบเดียวกันและอสุจิตัวเดียวกัน แต่มีการแบ่งเป็นสองส่วนหลังจากปฏิสนธิจึงมีลักษณะเหมือนกันทุกประการ ถ้าทั้งสองจะมีความเชื่อมโยงกันพิเศษก็ไม่แปลก ส่วนกรณีของหญิงสาวตรงหน้านี้คงจะเป็นประเภทฝาแฝดเทียม เพราะเป็นฝาแฝดคนละเพศ

ฝาแฝดเทียมเกิดจากไข่คนละใบและอสุจิคนละตัว แต่อยู่ในครรภ์มารดาร่วมกันแต่แรก ฝาแฝดเทียมมีได้ทั้งแบบคนละเพศและแบบเพศเดียวกัน โดยรูปร่างหน้าตาจะเหมือนกับเป็นพี่น้องกันธรรมดา การอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ในครรภ์มารดาจะทำให้เกิดความพิเศษเช่นเดียวกันกับฝาแฝดแท้หรือไม่

เขาไม่เห็นหมอนั่น...

ธีร์ไม่คิดว่าฝาแฝดของหล่อนจะไม่อยู่ใกล้ๆ หล่อน ท่าทางขี้หวงอย่างนั้นคงไม่ไปไหนไกลแน่

หรือว่าเป็นเพราะกลางวันทำให้ หมอนั่นปรากฏตัวไม่ได้

ธีร์คิดอย่างครึ้มใจ...งั้นก็สนุกสิ

“อาจารย์ธีร์” ของขวัญไหว้อาจารย์หนุ่ม ลดสายตาลงไม่ให้เผลอไปสบนัยน์ตาสีน้ำตาลทองสุดสวยคู่นั้น หากสายตาหล่อนกลับจับนิ่งที่ลำคอสีน้ำตาลจางๆ ระหว่างคอเสื้อยูโด

การแต่งตัวแบบไหนถึงจะทำให้ผู้ชายคนนี้ดูดีน้อยลงได้นะ

“คุณของขวัญ...” น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยชื่อของหล่อนทำให้ของขวัญต้องเงยหน้าขึ้น ลมหายใจหล่อนสะดุดอีกครั้ง

หล่อนไม่เคยใจเต้นเพราะหน้าตาหล่อๆ ของใครมาก่อน

‘ของขวัญ’ เมืองขวัญตะโกน เขาอยากเขย่าๆ ร่างฝาแฝดให้ได้สติขึ้นมา แต่ตอนนี้เขาทำไม่ได้ กลางวันซึ่งมีพลังงานมากมายสับสนทำให้เขารวบรวมสมาธิได้ยากขึ้น หากไม่จำเป็นเขาก็จะไม่เสียพลังงานไปในการทำอะไรยามกลางวัน

ธีร์ยิ้มกว้างขึ้น เขามองเห็นวิญญาณเด็กหนุ่มนั่นแล้ว หน้าตาบึ้งตึงของอีกฝ่ายทำให้เขารู้สึกสนุกมากขึ้น

‘กลับบ้านเถอะขวัญ’

ฝาแฝดของเมืองขวัญไม่ได้ยินคำพูดนั้น แต่ธีร์ได้ยินและเขามีวิธียั่วโมโหวิญญาณหนุ่มได้อย่างดี

“อาจารย์มาซ้อมยูโดเหรอคะ” ของขวัญอยากเอามือเขกหัวตัวเองที่เอ่ยคำถามไม่ได้เรื่องออกมา ก็เขาสวมชุดยูโด ยืนอยู่ในยิมสำหรับซ้อมยูโด

ธีร์พยักหน้ายิ้มๆ สบตาใสแจ๋วของหล่อน

“คุณจะมาเป็นคู่ซ้อมให้ผมอย่างที่บอกวันนั้นหรือ”

“อ้าว...รู้จักกันแล้วเหรอครับ” เสียงของวิทยาดังขึ้นขัดจังหวะ พร้อมกับเจ้าตัวเดินเข้ามาหาสองหนุ่มสาว นัยน์ตาคมมองทั้งสองอย่างแปลกใจ

ธีร์หันมาทางเพื่อนแล้วพยักหน้านิดๆ

“อืม...”

“ขอโทษครูวิทย์ด้วยนะคะ พี่เม่นนี่ใช้ไม่ได้เลยยกภาระให้ครู”

วิทยายิ้มกว้าง “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมยินดี เพียงแต่ว่า...” เขาหันไปยังธีร์ “นายวอร์มรอก่อนนะ เดี๋ยวฉันเป็นคู่ซ้อมให้คุณขวัญก่อน”

ของขวัญเลิกคิ้วนิดๆ “ครูวิทย์เป็นคู่ซ้อมของอาจารย์ธีร์เหรอคะ งั้นขวัญไม่รบกวนดีกว่า”

“เอ่อ...” วิทยากำลังจะค้าน เพราะนพนันท์ซึ่งเป็นสมาชิกวีไอพีของสปอร์ตคอมเพล็กซ์นี้เป็นคนฝากให้เขาช่วยดูแลหญิงสาว

“คุณซ้อมกับผมก็แล้วกัน” ธีร์เอ่ยแทรกขึ้น

“เฮ้ย...” วิทยาอุทาน “นายกับคุณขวัญนี่นะ” เขามองรูปร่างของเพื่อนกับหญิงสาวแล้วคนละขนาดกันเลยทีเดียว

“อือ...” ธีร์พยักหน้าให้เพื่อน แล้วหันมายังหญิงสาว “โอเคไหมครับ” เขาค่อนข้างแน่ใจว่าฝีมือของหล่อนจริงๆ ที่ไม่เกี่ยวกับฝาแฝดของหล่อนน่าจะพอตัวทีเดียว

“ก็...” ของขวัญมองร่างสูงใหญ่อย่างลังเลนิดหน่อย ก่อนจะตอบตกลง “ได้ค่ะอาจารย์”

วิทยาผิวปากเบาๆ เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของเพื่อนถูกทุ่มด้วยผู้หญิงที่ตัวเล็กกว่าเกือบครึ่ง ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่นพนันท์แนะนำว่าเป็นน้องสาวจะฝีมือดีถึงขนาดนั้น

สำหรับนพนันท์นั้นเขาเคยเป็นคู่ซ้อมด้วยหลายครั้ง

ฝีมือดีจนน่าทึ่งทั้งพี่ทั้งน้อง

+++++++++++ พบกันวันจันทร์หน้าค่ะ ++++++++++++++++++

Create Date : 29 มิถุนายน 2552

Last Update : 29 มิถุนายน 2552 14:55:07 น.

39 comments

Counter : 1761 Pageviews.

แว๊บบบบ...มาคนแรกนี่

ขิงขวัญซ้อมยูโดกับหมอธี

แต่...หนูอยากซ้อม กะคุณเธียรอ่ะ...

ฮิ..ฮิ อิจฉา

โดย: หนอนฮับ IP: 202.12.73.4 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:15:09:01 น.

ดีใจจังได้มาอ่านคนแรก

โดย: ส้ม IP: 203.158.118.15 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:15:09:35 น.

เหอ เหอ ตอนนี้ล่ะก้อจับอาจารย์ไปก่อนเหอะ สักวันจะโดนจับมั่ง อิอิ วันนี้มาอัพเร็วนะค๊า นึกว่าจะเจอกันเย็น ๆ ซะอีก

โดย: นู๋หยง IP: 125.27.211.132 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:15:19:25 น.

อยากเป็นคู่ซ้อมของพี่หมอจังเลย ^^

วันนี้มีสอบกลางภาคค่ะพี่ฬี สอบเร็วมาก รู้ตัวว่าทำไม่ค่อยได้เลย หุหุ

โดย: มู๋ IP: 202.28.78.40 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:15:57:48 น.

อัพสัปดาห์ละ 2 ตอนได้ป่ะ จะได้คิดถึงน้องธีร์น้อยลง
...เสร็จภารกิจรหัสรักฯ ของน้องธีร์ จะเป็นไปได้หรือเปล่าถ้าอยากจะขอให้ไปแอบสอดส่องพฤติกรรมของคุณเพชร (พี่ชายพลับพลึง) มาฝากนะจ๊ะ..อยากรู้ๆๆๆๆๆๆ มั๊กๆๆๆๆๆ

โดย: หมีพูร์น้อย IP: 118.173.37.93 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:19:52:33 น.

ว้าววววววววววว มารับหมอธีร์แล้วค่ะ

โดย: รมณ IP: 58.8.35.120 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:20:20:38 น.

มาตามอ่านตามสัญญาใจค่ะ อยากให้ลงเยอะกว่านี้จัง แล้วจะมาตามสัญญา วันจันทร์หน้านะคะ

โดย: อัจ IP: 124.120.196.154 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:20:27:18 น.

โอ้ย ทำไมมาฆ่ากันอย่างนี้ หยุดกลางคันได้ไง มาอัพต่อเลยนะ อย่างน้อยอาทิตย์ละ 2 ครั้งก็ยังดี ฮือ ฮือ ใจร้าย

โดย: ngek IP: 125.24.224.70 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:20:57:52 น.

อย่าลืมหาเจ้าสาวในนพนันท์นะ อยากรู้จัง แล้วก้อพี่เพชรของพลับพลึงด้วย

โดย: นกกระเต็น IP: 222.123.162.197 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:21:37:46 น.

ง่ะ จบแล้วเหรอตัวเองงงงงงงงงงง อยากอ่านต่อแบบยาวๆ เลยอ่ะ

โดย: Milky_bread IP: 114.128.233.51 วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:21:46:47 น.

คุณหมอนี่ชอบลองของ

เจอของดีแล้วมั้ยล่ะ อิอิ ^^

โดย: GoOsHa!R (join_Eng

) วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:0:29:57 น.

ตามมาอ่านแล้วค่า หลังจากอ่านทั้ง 6 ตอนจบไปเมื่อตอนบ่ายๆ

อยากเล่นยูโดบ้างจัง~~~! แต่ขอคู่ซ้อมหล่อๆ แบบนี้ด้วยนะคะ ^^

โดย: Aom IP: 61.90.17.209 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:1:09:30 น.

พี่น้องธีร์ ส่มจริง

แปลว่า พี่น้องธีร์ปรี้ยวจริง

เจอหน้าผีก็กวนซะงั้น
ระวังเหอะจะโดนผีสิง

โดย: เสาวภาคินทร์ IP: 202.91.19.194 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:1:54:40 น.

มาพบกันตอนดึกๆอีกแล้ว น่าสงสารเมืองขวัญจัง คงแทบขาดใจเลยเนอะ หมอธีร์ใจร้าย.......ฮา

โดย: นู๋กบ IP: 192.168.16.1, 202.129.44.130 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:2:46:45 น.

กวนได้ใจจจริงๆ เลยหมอน้องธีร์

โดย: oata IP: 202.142.200.250 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:8:17:53 น.

หมอน้องธีร์กวนอ่ะ
ชอบแกล้งเมืองขวัญอยู่เรื่อย
ของขวัญจับทุ่มให้เข็ดไปเลย...ชิ

โดย: rice IP: 172.16.20.59, 203.170.231.232 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:10:00:37 น.

มาเร็วๆนะคะ

โดย: ฟ้าเคียงเดือน IP: 58.9.96.198 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:10:57:44 น.

ชอบมากค่ะ อยากอ่านต่อเร็วๆ
อยากให้ทุกวันเป็นวันจันทร์

โดย: แก้ว IP: 202.28.248.140 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:11:24:53 น.

คุณพี่ฬีขา เมื่อไรจะมาอาทิตย์ละ 2 วันละคะ ไม่จุใจเลยอะ

โดย: วีริน IP: 202.176.81.127 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:13:44:14 น.

งานนี้คุณหมอดเละ โดนกระทำอ่วม
ของขวัญใจร้าย

โดย: ปูน IP: 125.27.251.166 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:16:34:09 น.

ต๊ายตาย อาจารย์หมดขา....กะจะกินลูกศิษย์เลยนะคะเนี่ย

โดย: jinx IP: 124.120.18.151 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:16:38:38 น.

คุณฬีค่าเมื่อไหร่จะอัพอาทิตย์ละ 2ครั้งคะ คิดถึงหมอธีร์มากๆๆ อย่าลืมบอกเล่าความคืบหน้าของสาวอุบลด้วยนะคะ

โดย: ข้าว IP: 125.25.22.232 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:16:57:18 น.

อยากให้อัพอาทิตย์ละ 2 ตอน เหมือนกันค่ะ

โดย: peerisa IP: 124.120.208.213 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:19:05:42 น.

โหหห พี่ของขวัญทุ่มอาจารย์ธีร์ได้ด้วยค่ะ เก่งน่าดูเลย สงสัยพี่เมืองขวัญต้องแอบหัวเราะอยู่แน่ๆๆเลยค่ะ อิอิอิ

โดย: นู๋เต่า IP: 61.90.24.147 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:19:16:41 น.

โห ทุ่มไปได้แรงเยอะโคตร
ใช่พลังของเมืองขวัญป่าวอ่ะ

โดย: เน็ต IP: 118.172.55.158 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:20:59:40 น.

เจ็บรึเปล่าค่ะหมอธีร์

โดย: ฟ้า IP: 124.121.218.174 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:22:53:11 น.

ยุ่งกับการเตรียมสอบจนลืมว่ามีนัดกับคุณหมอ

โดย: sweeT IP: 192.168.128.9, 203.158.4.114 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:23:24:58 น.

เอ..หมอธีร์แกล้งโดนทุ่มป่าวเนี่ย
ตอนนี้ไม่ค่อยมีเรื่องของสมาชิกในบ้านเลย...จริงๆ คิดถึงเจ้าหญิง หุหุหุ

โดย: ตากุ๊ก IP: 61.90.76.196 วันที่: 1 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:38:47 น.

โอ๊ย มาช้าเพราะลืมไปว่ามีนัด

โดย: hlee IP: 118.174.140.17 วันที่: 1 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:04:43 น.

เปิดอ่านตั้งแต่เช้า เพิ่งจะได้อ่านจบตอนเลิกงาน = =

หมอธีร์อ่อนให้ขวัญเปล่าเนี่ย อิอิ

โดย: zalapao IP: 192.168.10.230, 210.246.156.73 วันที่: 1 กรกฎาคม 2552 เวลา:18:21:47 น.

อิ ๆ ๆ คลาดกันอยู่เรื่อยเลยนะคะ หมอธีร์กับพี่เม่นเนี่ย เลยไม่รู้กัน 555+++

อาทิตย์ละ 2 ครั้ง จะดีใจที่สุดเลยค่ะ

โดย: กระต่าย IP: 192.168.1.31, 115.31.144.218, 117.121.208.2 วันที่: 2 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:26:27 น.

สวัสดีค่ะพี่ฬีฬา
ตีซื้อนิยายทุกเรื่องของพี่เลยนะคะ
ชอบมาก โดยเฉพาะของ ตระกูลวรรณวิจักษ์ เราเคยเจอกันที่งานหนังสือด้วยนะคะ
ตัวจริงพี่น่ารักมาก

จะรอรหัสรักในดวงใจ(ตอนรวมเล่ม)นะคะ สนุกมาก

โดย: ตี IP: 124.121.129.93 วันที่: 2 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:42:35 น.

แหม....กำลังได้ทีเลยค่า..อิอิ หมอธีร์โดนทุ่มเสียยับเยินแน่ๆ เลยค่ะ แล้วจะตามมาเก็บวันจันทร์นะคะ 555

โดย: ezy IP: 115.67.150.173 วันที่: 2 กรกฎาคม 2552 เวลา:22:35:14 น.

อยากให้มีตอนใหม่เร็ว เร็วจัง

โดย: meen IP: 192.168.103.47, 61.7.143.159 วันที่: 3 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:47:14 น.

คุณฬีขอรับ..
ไม่ได้ทักทายกันนาน นิยายสนุกเหมือนเดิมเลยนะขอรับ
แบบว่าตอนนี้มีหน้าที่ใหม่หนึ่งอย่าง
คือเปิดรหัสรักในดวงใจให้หม่าม้าที่รักอ่านทุกอาทิตย์
**หม่าม้าฝากบอกว่าขอสมัครเป็นแฟนคลับคุณฬีด้วยคนนะขอรับ ** 5555+++++

โดย: hayee IP: 124.120.117.210 วันที่: 5 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:11:37 น.

ชอบอ่านนิยายพี่ฬีฬามากค่ะ สนุกมากค่ะชอบตระกูลวรรณวิจักษ์มาก(อยากใช้นามสกุลนี้จัง อยากอ่านเรื่องของนายทหารที่ยังโสดของตระกูลอีกคนจัง เค้าสบายดีมั้ยค่ะ (ชื่อไรแล้วน้าใครจำได้บ้าง)

โดย: นู๋นิ่ม IP: 202.183.130.163 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:59:48 น.

วันนี้ยุ่งทั้งวันเลยพึ่งจะได้เปิดดูแอบหวังลึกๆว่าจะได้อ่านเลย เฮ้อ..แต่ไม่เป็นไรหรอกเราคอยได้(รักแล้วรอหน่อยจ้า)

โดย: kung IP: 58.136.10.107 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:11:32 น.

อ้อ! ลืมไปว่าจะช่วยนู๋นิ่มซะหน่อยที่เป็นทหารคิดว่าน่าจะเป็นชัชชนนท์นะคะ(ถ้าจำไม่ผิด)

โดย: kung IP: 58.136.10.107 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:17:52 น.

รอตอนที่แปดอยู่นะ

ขอสัปดาห์ระสองครั้งได้ไหมคะ

อยากอ่านมาก

รักนะวรรณวิจักษ์

โดย: กาแฟ IP: 118.172.70.163 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:18:50 น.