|
[บทความดีๆ] รัก... จากใจพ่อ
พ่อของฉันไม่ค่อยจะแสดงออกว่ารักพวกเรายังไง คนที่หลอมรวมเราพี่น้องคือแม่
เราทุกคนเห็นพ่อไปทำงานและก็กลับจากทำงาน
เวลาเราทำอะไรผิด แม่จะเป็นคนเปิดบัญชี
จากนั้นก็ให้พ่อเป็นคนตัดสินว่าจะลงโทษพวกเรายังไง
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ฉันขโมยลูกกวาดจากร้านค้ามาเม็ดหนึ่ง
พ่อบอกให้ฉันเอาไปคืนป้าเจ้าของร้าน
และสั่งให้ฉันบอกป้าเจ้าของร้านว่าฉันเป็นคนขโมยลูกกวาดไป
และยินดีทำงานเก็บกล่อง พับกล่องในร้านเป็นค่าชดใช้ที่ขโมยของ
แต่แม่กลับเห็นใจฉัน แม่บอกว่าฉันยังเป็นเด็กอยู่
วันหนึ่ง ฉันนั่งโล้ชิงช้าจนตกลงมาขาหัก คนที่อุ้มฉันกอดฉันก็คือแม่
พ่อเป็นคนขับรถด้วยความเร็วไปส่งฉันที่โรงพยาบาล
เมื่อถึงโรพยาบาล พ่อจอดรถหน้าแผนกฉุกเฉิน
เจ้าหน้าที่เข้ามาบอกให้พ่อย้ายไปจอดในที่จอดรถ
เขาบอกว่าที่ตรงนี้เหลือไว้เพื่อให้รถคนไข้ฉุกเฉินมาจอด
เมื่อพ่อได้ยินก็ตะคอกใส่เจ้าหน้าที่ว่า
"คุณคิดว่ารถผมเป็นอะไร? รถทัวร์เหรอ!
คุณคิดว่าผมจะพาลูกมาทัศนาจรโรงพยาบาลหรือไง?"
ในวันเกิดของฉัน พ่อทำอะไรบ้างก็ไม่รู้ แต่ที่เห็น
พ่อเป็นคนเป่าลูกโป่ง และก็ตกแต่งสถานที่ ยกนั่นย้ายนี่
คนที่ยกเค็กมาให้ฉันอธิษฐานและเป่าคือแม่
เวลาที่ฉันเปิดอัลบั้มรูปขึ้นมาดู ใครๆก็มักจะถามว่า "พ่อของหนูคนไหนเอ่ย?"
พระเจ้าทรงรับรู้ พ่อมักจะเป็นคนถ่ายรูปฉันกับพี่ๆและแม่เสมอ
ในอัลบั้มรูปจึงมีแต่รูปของฉันกับพี่ๆและแม่
ที่พากันอวดรอยยิ้มและท่าทางอันแสนจะน่าขัน
ฉันยังจำได้ดี ครั้งหนึ่งแม่ขอให้พ่อสอนฉันถีบจักยาน ฉันบอกพ่อว่า "อย่าปล่อยมือนะ หนูกลัว"
พูดยังไม่ทันขาดคำ พ่อก็ปล่อยมือให้ฉันถีบเองจนจักยานล้มคว่ำ
แม่วิ่งเข้ามากอดฉันและปลอบใจ พ่อกลับโบกมือไล่แม่ออกไปห่างๆ
ตอนนั้นฉันโมโหพ่อมาก ฉันเลยฮึดสู้
ฉันจะถีบจักยานเองให้พ่อดู ไม่ต้องให้พ่อมาช่วยจับ
ฉันลุกขึ้นแล้วขึ้นขี่จักยานแล้วก็ปั่นออกไปอย่างไม่เชื่อในตัวเองว่าจะทำได้
เวลานั้น พ่อกลับปรบมือและหัวเราะอย่างชอบใจ
ตอนที่ฉันเรียมหาวิทยาลัย จดหมายที่ส่งมาเป็นลายมือแม่ทั้งนั้น
พ่อรับหน้าที่เป็นคนส่งอย่างเดียว มีอยู่ครั้งหนึ่งที่จดหมายเป็นลายมือของพ่อ
ครั้งนั้นพ่อส่งจดหมายมาถึงฉัน ข้อความในจดหมายบอกว่า "เพราะลูกไม่อยู่ ไม่มีใครเล่นบอลที่สนามหญ้าหน้าบ้าน
ตอนนี้สวนหน้าบ้านหญ้าขึ้นสวยงามมาก"
ทุกครั้งที่ฉันโทรศัพท์กลับบ้าน
ดูเหมือนพ่อจะดีใจและอยากจะพูดกับฉัน
แต่พอทักทายเสร็จ "แม่ๆ ลูกโทรมา เร็วๆ"
วันที่ฉันแต่งงาน คนที่เอาแต่ร้องไห้ก็คือแม่
พ่อได้แต่บีบจมูกเสียงเหมือนคนเป็นหวัด จากนั้นก็เดินเข้าห้องไป
ตั้งแต่เด็กจนโต เสียงที่ฉันมักจะได้ยินก็คือ "ลูกอยู่ไหน? เมื่อไหร่จะกลับ? รถมีน้ำมันไหม? ไม่! พ่อไม่ให้ไป"
พ่อเป็นคนที่ไม่แสดงออกถึงความรักลูกเลย นอกเสียจากว่า....พ่อได้แสดงออกมาแล้ว แต่ฉันต่างหากที่ไม่เข้าใจ! Photographer: Jody Sie of Better Together Photography ขอบคุณข้อมูลจากเพจ นุสนธิ์บุคส์
| Create Date : 07 พฤษภาคม 2560 |
|
0 comments |
| Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2561 22:42:36 น. |
| Counter : 687 Pageviews. |
|
 |
|
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 142 คน [
