พ่อแม่ที่ไม่ดีมันเป็นยังไง?
ถ้าถามคำถามแบบนี้เชื่อว่าคนส่วนใหญ่ก็คงตอบว่าพ่อแม่ที่ตามใจลูกมากเกินไป
 หรือว่าพ่อแม่ที่ปล่อยให้ลูกขาดความอบอุ่นอะไรแบบนั้น แต่คุณรู้กันรึเปล่าว่า
การเป็นพ่อแม่มันมีอะไรมากกว่านั้น เพราะต่อให้คุณมั่นใจว่าตัวเองสั่งสอนลูกตัวเองมาดีแล้วก็ตาม 
บางครั้งคุณก็อาจจะเผลอทำลายชีวิตลูกๆ โดยไม่รู้ตัวได้เหมือนกัน

มันมีเส้นกั้นบางๆ ที่แบ่งคำว่าการสั่งสอนของพ่อแม่ออกจาก การกระทำที่ทำร้ายลูกทางอ้อมอยู่
โดยนักจิตวิทยา Seth Meyers และ Preston Ni ได้ออกมาบอก
" 10 ลักษณะผู้ปกครองที่จะ  ท ำ ร้ า ย ชี วิ ต ลู ก ๆ  โดยที่ไม่รู้ตัว " ไว้ดังนี้

สำหรับพ่อแม่บางคนการทำให้เด็กกลัวตัวเองนั่นอาจถูกมองเป็นการสั่งสอน
หรือให้ความรักอย่างหนึ่ง คนจำพวกนี้มักจะมีอาการโมโหในตัวเด็กหากถูกลูกๆ ส่งสัยในการกระทำ
แต่การทำแบบนี้นั้น จะทำให้เด็กๆ ต้องอยู่กับความหวาดกลัวไปแทบทั้งชีวิต
และกลายเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออกไปในอนาคต

หลายๆ ครั้งที่พ่อแม่จะให้ลูกรับมือกับปัญหาของผู้ใหญ่
ไปพร้อมๆ กับตัวเองไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม
แต่ในขณะเดียวกันกลับมักจะไม่ให้โอกาสให้ลูกได้ทำตามใจของตัวเองหรือแสดงความเห็น
เพราะว่าพวกเขานั้น "เด็กเกินไป" ซึ่งการกระทำแบบนี้อาจจะนำไปสู่การที่เด็กๆ คิดว่า
ตัวเองไร้ซึ่งพลัง และเอาแต่สร้างปัญหาได้ไม่ยากเลย

พ่อแม่ที่หลงตัวเองมักจะคาดหวังให้บุตรหลานของตนเป็นที่หนึ่งอยู่เสมอ
พวกเขามักจะคิดว่าความสำเร็จทั้งหมดที่ลูกได้รับนั้นเป็นเรื่องธรรมดาๆ
กลับกันหากลูกทำอะไรไม่ดีจะถูกดุด่าอย่างแรง
การดุด่าพวกนี้สามารถทำลายชีวิตของเด็กได้เลยทีเดียว
เพราะมันจะนำไปสู่การที่เด็กๆ คิดว่าตัวเองนั้นทำให้พ่อแม่ผิดหวังอยู่ตลอดนั่นเอง

พ่อแม่บางคนจะบังคับให้ลูกๆ ของพวกเขาบอกทุกอย่างกับตัวเอง
จนบางครั้งอาจทำให้ เด็กๆ รู้สึกผิดถ้าไม่ต้องการเล่าความรู้สึก
แต่พอเด็กๆ เล่าเรื่องของตัวเองให้ฟังกลับถูกพ่อแม่เอาไปเยาะเย้ย
 หรือโดนดุด่าจากเรื่องที่ตัวเองสารภาพออกไป
นี่จะทำให้เด็กรู้สึกว่าไม่มีที่พึ่งหรือถูกทรยศจากคนที่ตัวเองไว้ใจซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย

ยิ่งความมั่นใจในตัวเองของเด็กต่ำ
ยิ่งเป็นเรื่องง่ายสำหรับพ่อแม่ที่จะควบคุมเด็ก
ดังนั้นพ่อแม่บางคนจึงมักล้อเลียนข้อด้อยของลูกๆ
จนถึงขั้นที่บางครั้งก็สร้างข้อด้อยที่ว่าขึ้นมาเองเลยก็มี
คนเหล่านี้มักมีความอิจฉาในใจที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่รู้ตัว
และพยายามทำทุกสิ่งไม่ให้ลูกของตัวเองสามารถก้าวข้ามพ่อแม่ไปได้
เพื่อที่จะควบคุมพวกเขาไปตลอดกาล

พ่อแม่ส่วนใหญ่ต้องการให้ลูกๆ ประสบความสำเร็จ
 แต่พวกเขาไม่สนใจหรอกว่าจะต้องทำอย่างไรบ้างถึงจะประสบความสำเร็จ
ตัวอย่างเช่น พ่อแม่บางคนอาจสามารถคาดหวังให้บุตรหลานของตนมีอาชีพที่ประสบความสำเร็จ
ตราบใดที่พวกเขาไม่ต้องออกจากบ้านไป ซึ่งเป็นไปได้ยากมากๆ

ซึ่งพ่อแม่เหล่านี้ก็มักจะมีเหตุผลที่อยากให้ลูกๆ ประสบความสำเร็จเป็นอะไรที่เห็นแก่ตัวเสียด้วย
 อย่างจะได้อวดคนอื่นได้ หรือจะได้มีชีวิตยามแก่ที่สบายเป็นต้น

พ่อแม่บางคนจะปฏิบัติต่อเด็กเหมือนเป็นหุ่นยนต์
พวกเขาจะสั่งให้ลูกทำตามที่ตัวเองสั่ง และคาดหวังให้บุตรหลานของตนปฏิบัติตาม
แต่ไม่สนใจเกี่ยวกับผลกระทบของคำสั่งของตน เพราะถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา
มันเป็นความผิดของผู้กระทำไม่ใช่ความผิดของคนสั่งเสียหน่อย

พ่อแม่ที่บางคน มักจะแสดงความเหนือกว่าลูกด้วยการไล่ลูกออกจากบ้านเวลามีปัญหา
แต่กลับไม่ยอมให้ลูกออกไปจากบ้านจริงๆ ด้วยการอ้างเหตุผลร้อยแปด

พวกเขาต้องการอะไรอย่างนั้นรึ? ก็เด็กผู้เชื่อฟังทุกอย่างที่จะอยู่เคียงข้างพวกเขาไง!

พ่อแม่เหล่านี้มักจะเสนอเข้าช่วยเหลือสิ่งที่บุตรหลานของตนสามารถทำได้เองโดยไม่มีเหตุผล
และไม่ฟังความเห็นจากลูกด้วย จากนั้นก็เรียกร้องสิ่งตอบแทนจากการช่วยเหลือที่ลูกๆ ไม่ได้ขอ
ซึ่งหากปฏิเสธไปก็จะทำเป็นไม่พอใจอีก

การทำแบบนี้บ่อยๆ จะทำให้ลูกๆ คิดว่าทุกสิ่งที่พ่อแม่ทำนั้นต้องการอะไรบางอย่างตอบแทน
แต่ก็ไม่สามารถปฎิเสธพ่อแม่ได้ จนตกอยู่ในสถานการณ์ที่การเจอกับพ่อแม่
ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีไปโดยปริยาย

เมื่อไหร่ที่เด็กๆ เริ่มจะอยากได้พื้นที่ส่วนตัว
จะมีพ่อแม่อยู่กลุ่มหนึ่งที่มองการกระทำของลูกๆ
ว่าเป็นการเรื่องไม่เชื่อถือในตัวพวกเขาแล้ว
และนั่นเป็นเรื่องที่พวกเขายอมรับไม่ได้เด็ดขาด
พวกเขาจะต้องหาวิธีมาขุดค้นหาสิ่งที่ลูกๆ เก็บเอาไว้ให้ได้
 และถ้าเจออะไรแปลกๆ เข้าละก็ พวกเขาจะบังคับให้ลูกๆ ตอบคำถามทุกอย่างที่ถามเป็นแน่

การกระทำเช่นนี้แม้ว่าจะทำให้คนเป็นพ่อแม่สามารถควบคุมไม่ให้ลูกๆ ทำอะไรไม่ดีได้
แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้ลูกๆ คิดว่าพ่อแม่นั้นไม่เชื่อถือในตัวเองเลยได้เช่นกัน

แล้วเพื่อนๆ ล่ะ เคยทำแบบนี้กับลูกๆ บ้างไหม?

หรือว่าเป็นฝ่ายโดนพ่อแม่ทำแบบนี้ใส่กันล่ะ? ถ้าใช่… ในตอนนั้นรู้สึกยังไงบ้าง?