นักเขียนที่ดีที่สุดของการเล่าเรื่องราวอันอบอุ่นนั้น ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากชีวิตของพวกเราเอง
ทั้งการเปลี่ยนแปลงของโชคชะตา หรือปาฏิหาริย์อันยิ่งใหญ่
เรื่องราวของคนเรานั้นบางครั้งมันก็อบอุ่นได้อย่างไม่น่าเชื่อจริงๆ

เรื่องราวต่อไปนี้เป็น เรื่องเล่าสุดอบอุ่นหัวใจ ที่เกิดจากการเขียนบทของโลกใบนี้
ให้มาละลายหัวใจที่เป็นน้ำแข็งของผู้คน
จนรู้สึกอบอุ่นราวกับได้พบกับฤดูใบไม้ผลิในหัวใจของตัวเองไม่มีผิด

น้องสาวของฉันเดินไม่ได้อีกหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์
ที่จริงแล้วบาดแผลของเธอนั้นหายนานแล้ว แต่เธอก็ยังเดินไม่ได้อยู่ดี
 คุณหมอบอกพวกเราว่าเธอต้องการแรงผลักดันอะไรสักอย่าง
แต่ไม่ว่าพวกเราจะลองทำอะไร น้องสาวของฉันก็ยังเดินไม่ได้อยู่ดี

วันหนึ่งพวกเราไปเดินเล่นด้วยกันโดยที่น้องสาวของฉันนั่งอยู่บนรถเข็น
ตอนนั้นเองก็มีจักรยานแล่นผ่านแอ่งน้ำขัง
จนน้ำในนั้นกระเด็นไปใส่น้องสาวของฉันจนเปียกไปทั้งตัว
พวกเราตกใจมาก ฉันรีบหยิบทิชชู่ออกมาจากกระเป๋า
และพยายามที่จะเข้าไปปลอบน้องสาวของฉัน

เธอพลักฉันออกจากทาง ยืนขึ้นแล้วก็ออกวิ่งตามจักรยานคันนั้นไปเฉยเลย
แถมในตอนที่เรารู้ตัว น้องสาวของฉันก็ลื่นล้มลงในแอ่งน้ำขังอันเดียวกันและเริ่มหัวเราะ
ไม่รู้สินะ แต่ฉันต้องขอบคุณคนปั่นจักรยานคันนั้นจริงๆ แรงผลักดันของเขามันสุดยอดมากเลย

เมื่อไหร่ที่ฉันรู้สึกอารมณ์ไม่ดี หรือว่ามีปัญหามารุมเร้า
ฉันมักจะเดินไปคุยกับคนแปลกหน้าแล้วก็ชมเรื่องดีๆ ของพวกเขา
 ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา การแต่งกาย สีผม น้ำเสียง หรือหนังสือที่พวกเขากำลังอ่านอยู่
ฉันชอบที่จะได้เห็นคนอึ้งกับสิ่งที่ฉันพูด ก่อนที่จะยิ้มให้แล้วก็ขอบคุณฉัน

วันนั้นฉันไปมหาวิทยาลัยอย่างอารมณ์เสียสุดๆ
ในตอนที่เดินผ่านตึกที่กำลังก่อสร้างนั่นเอง คนงานคนหนึ่งก็หยุดมือของเขาแล้วพูดกับฉันว่า
"น้องๆ ช่วยอะไรพี่หน่อยได้ไหม"
แม้ยังไม่รู้ว่าเขาจะให้ช่วยอะไรแต่ฉันก็ตอบเขากลับไปตามมารยาทว่า
"จะให้ช่วยอะไรเหรอคะ"

เขาตอบฉันมาว่า
"ผมกำลังสะสมรอยยิ้มสวยๆ อยู่ครับ ช่วยยิ้มให้หน่อยได้ไหม"
เมื่อได้ยินแบบนั้นฉันก็ถึงกับอดยิ้มไม่ได้
"ขอบคุณมากครับ" เขาขอบคุณฉันแล้วก็กลับไปทำงาน
"ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณ"
การที่จะทำให้คนๆ หนึ่งหายอารมณ์เสียนั้น มันทำได้ง่ายขนาดนี้เลยสินะ

ลูกชายของผมมอบกระจกเงาอันเล็กๆ ให้กับผมเป็นของขวัญวันเกิด
เขาแปะรูปพระอาทิตย์ที่เขาวาดเองไว้บนกระจกที่ว่านั่น
พอผมถามว่ารูปนี้มีความหมายอย่างไร เขาก็บอกผมว่า
"พ่ออาจจะมีอารมณ์ที่หลากหลาย แต่สำหรับพวกเราแล้ว
เราเห็นพ่อเป็นเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่อบอุ่นเสมอๆ"

ผิดแล้วลูกชายเอ๋ย.. ลูกต่างหากที่เป็นดวงอาทิตย์ที่คอยส่องแสงให้กับพ่อ

ในวันนั้นฉันกำลังนั่งอยู่ในร้านกาแฟกับเพื่อนของฉัน
 พวกเรานั้นต่างกันราวกับน้ำแข็งกับไฟ
ฉันนั้นอารมณ์ไม่ดีสุดๆ ส่วนเพื่อนของฉันนั้นร่าเริงมากๆ
ฉันถอนหายใจแล้วบอกเขาว่าฉันอิจฉาเขาจริงๆ
 ที่สามารถร่าเริงได้ตลอดเวลาอย่างนั้น

เขางับที่ไหล่ของฉันเบาๆ และบอกฉันว่า
"ฉันแพร่เชื้อความสุขให้เธอแล้ว อีกเดี๋ยวเธอก็จะร่าเริงเหมือนกับฉันเอง"
ให้ตายสิ โรคร่าเริงนี่มันติดต่อกันได้เร็วเสียจริงๆ

แฟนหนุ่มของฉันซื้อแก้วน้ำมีลายเป็นภาพของ Van Gogh ที่ฉันชอบ
เขาบอกว่ามันเป็นแก้วที่เวลาเทน้ำร้อนใส่จะทำให้รูปบนแก้วเปลี่ยนไป
เมื่อตอนที่เขาออกไปทำงานฉันจึงลองเทชาร้อนใส่ในแก้วดู
ภาพบนแก้วนั้นเปลี่ยนเป็นข้อความที่ว่า "แต่งงานกับผมไหม"
และนั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันรู้ว่าการดีใจจนร้องไห้เป็นอย่างไร

ฉันถามลูกชายวัย 4 ขวบว่าใครเป็นคนที่น่ารักที่สุดในห้องเรียนอนุบาลของเขา
ลูกชายของฉันตอบกลับมาด้วยการพูดชื่อของเพื่อนผู้หญิงทุกคนที่อยู่ในห้อง
นี่สินะที่เขาบอกว่าเด็กๆ นั้นเป็นผ้าที่ขาวสะอาดอยู่เสมอ

เวลาที่นั่งรถบัสกลับบ้าน ฉันมักจะวาดภาพยิ้มลงบนไอน้ำบนกระจกถ้าทำได้
ตามปกติคนที่นั่งด้วยก็จะไม่สนใจอะไรมากนัก
แต่วันนั้นมีชายคนหนึ่งที่กำลังดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีมานั่งข้างๆ ฉัน
เมื่อฉันวาดภาพยิ้มลงไปตามปกติ เขาก็เข้ามาเติมตัวให้ภาพยิ้มของฉัน
แน่นอนว่าฉันรับคำท้านั้นแล้วเติมแขนลงไป

พวกเราสลับกันวาดไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายพอจะถึงป้ายฉันก็วาดลิ้นลงไป
และเขายอมแพ้เพราะไม่รู้ว่าจะเติมอะไรลงไปดี
พวกเรายิ้มให้กันแล้วฉันก็เดินลงรถไป
รอยยิ้มของเขาในตอนนั้น ดูดีกว่าภาพที่พวกเราแข่งกันวาดเยอะเลย

ฉันไปบริจาคเลือดอยู่ 2-3 ครั้ง
ก่อนที่จะบริจาคเลือดนั้นจะมีการสอบถามข้อมูลของผู้บริจาคเลือดเก็บเอาไว้
แม้ว่าจะดูเป็นการขอข้อมูลส่วนตัวอยู่บ้าง แต่ฉันก็กรอกเอกสารพวกนั้นไปโดยไม่ได้คิดอะไร
วันนี้มีข้อความอันหนึ่งส่งมาบอกกับฉันว่า เลือดของฉันนั้นได้ช่วยชีวิตของคนๆ หนึ่งเอาไว้
ฉันไม่เคยเสียดายในสิ่งที่ทำลงไปเลย