เมื่อวานเก็บเรื่องราวไว้หลายเรื่อง การทำบันทึกประจำวันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับตัวเองเพราะต้องทำการบันทึกทุกวัน นี่ขนาดเพิ่งลองทำยังล่วงเลยไปตั้งหนึ่งวัน.....แย่จริง ๆ

เมื่อวานก็ไม่มีอะไรมากมาย...เราเตรียมกาแฟกับของว่างช่วงเช้าตรู่เพราะสามีต้องประชุมกับคนงานทุกเช้า ต้องเตรียมกาแฟให้ทุกคน (10 คนเลยทีเดียว) จากนั้นพอประชุมเสร็จ ก็ออกไปทำงาน..ถึงเที่ยงวัน ก็มาทำกับข้าวเที่ยงทานที่บ้านกับสามี (ประหยัดกันหน่อยลดค่าใช้จ่าย จะได้นำส่วนนั้นที่ไม่จำเป็นไปใช้จ่ายอย่างอื่นที่จำเป็น เช่น จ่ายค่าแรงงานให้คนงาน ค่าวัสดุอุปกรณ์ทำบ้าน แต่งบ้าน บิลค่าน้ำ ค่าไฟ ฯลฯ )

ความคิด...
"พูดถึงเรื่องคนออสเตรเลีย ความเเป็นอยู่ของเขาสวัสดิการต่าง ๆ ที่รัฐบาลให้กับประชาชนถือว่าดีทีเดียว เพราะใครที่ไม่มีงานทำ ก็จ่าย 200 ดอลล่าห์ต่ออาทิตย์ ถ้าตกเป็นเงินไทยตอนนี้ก็ เอา 27 บาทคูณ 200 ดอลล่าห์ออสเตรเลีย ก็ 5,400 บาทหากคิดเป็นเงินไทยต่ออาทิตย์ ก็ถือว่าอยู่ได้ แบบมีข้าวกินครบ 3 มื้อ เพราะของกินก็อยู่ที่ 3-6 ดอลล่าห์ สำหรับชั้นประหยัด อาหารเช้าของคนออสเตรเลียที่เราได้สัมผัส ก็จะเป็นกาแฟ กะคุกกี้ บ้าง หรืออาหารพวกซีเรียล ต่าง ๆ แฮม ไข่ดาว กับขนมปังปิ้ง บ้างก็ ไส้กรอก กะแฮม กะขนมปัง"

สำหรับคนแก่ๆ ที่นี่เขาก็จะไม่ไปอยู่กับลูกกับหลาน บางคนนะเท่าที่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง อยู่คนเดียว แต่อาหารเขาก็จะเป็นแบบอิสซี่โกล แบบเหมือนในร้านสะดวกซื้อที่มีในเมืองไทย เข้าตู้อบตามเวลาที่เขากำหนด เวฟเสร็จก็ทานได้ทันที เวลาไปไหนก็จะมีมอเตอร์ไซด์แบบเบาะนั่งเหมือนรถเก๋งสตาร์ทมือ มีที่วางของเวลาไปชอปปิ้ง ไปได้มันทุกที่...และจะมีถนนสำหรับเฉพาะให้คนแก่ได้ขับไปโน่นไปนี่

บางคนอายุ 80 กว่า ยังเล่นคอมส่งอีเมลหาลูกหาหลานเฉยเลย....เรานึกถึงยายที่อยู่เมืองไทย ท่าน 80 กว่า ๆ อยู่แต่กับเม็ดยา และสถานที่ที่ยายเราไปบ่อยก็ไม่พ้นโรงพยาบาล มันแตกต่างกันมาก (ทำให้นึกถึงภาพยนต์เรื่อง"ความจำสั้น...แต่รักฉันยาว" ชอบตอนที่พระเอกนางเอกวัยแก่ชื่ออะไรน๊า..คุณยายสมพิศ แกก็ไปเรียนคอมฯ แล้วส่งMSM หาแฟนแก...ชอบจัง)

แต่ถ้าเอาฝรั่งมาแข่งดำนา ไถ หว่านกล้า กับยายเรา..ขอบอกสู้ยายเราไม่ได้ ฮ่า ๆ....เจ๋งกว่า...แต่ตอนนี้ยายก็มะไหวแล้วหล่ะ ท่านก็ปล่อยให่ลูก ๆ ของท่าน..ทำไป วัฒนธรรมมันแตกต่างกันจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมฝรั่งชอบ เมืองไทย ส่วนใหญ่ถามเพื่อนที่ไปเที่ยวเมืองไทย เขาจะบอกว่า ชอบเมืองไทยเพราะมีควายไถนา มีช้างให้ดู มีอาหารอร่อยไม่ทำให้เขาอ้วน และพวกกระเป๋ษย่ามแบบสะพายนี่ เขาชอบจริง ๆ เพื่อนสามีกับภรรยาเขาจะพากันไปฮอลิเดย์ที่เมืองไทยบ่อย ๆ

หลังจากทานข้าวเสร็จสามีก็ไปทำงานจนถึงบ่ายสามโมงเย็นเวลาที่ออส. ส่วนเราก็นั่งถักเสื้อให้หลานที่เพิ่งคลอดอยู่เมืองไทยอีกสัก 4-5 ตัว เสร็จเจ็คเก็ทน้อย ไปแล้วตัวหนึ่งตัว...วันนี้ทำตุ๊กตาหมีให้เพื่อนได้อีก 1 คู่ ช่วงบ่ายถึงเย็น

ใกล้ถึงวันเกิดเรา กะ คุณสามีแล้วสินะเนี่ย เวลาช่างผ่านไปไวเหมือนโกหก เราเกิดวันที่ 4 กรกฎาคม คุณสามีเกิด 6 กรกฎาคม พ.ศ อย่ารู้เลย เดี๋ยวจับได้ว่าอายุเท่าไหร่ เอิ๊กกก.....วันจันทร์เมื่อวานก็เป็นวันดี ๆ อีกวันหนึ่ง....ไม่มีอะไรมาก....

เช้าวันนี้วันอังคาร ที่ 30 มิถุนายน..ต้องรีบเก็บกวาดบ้านซะหน่อย...เพราะดูจะเริ่มรกอีกแล้ว


" การเดินทางของชีวิต ไม่มีวันสิ้นสุดยิ่งเกษียณอายุยิ่งหมายถึง การเดินทาง เดินทางกับใจ กับความรู้สึก ที่ต้องแก่ตัวขึ้นเรื่อย ๆ "