หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 140
วันจันทร์แห่งการทำงานนี้ เรียกว่าเหนื่อยพุงแทบปลิ้น
งานอะไรต่อมิอะไร ไหลทะลักเข้ามาเป็นน้ำป่า แม้นว่าวันนี้จะทุ่มสุดตัวสุดตูด บากบั่นนั่งทำถึงสองทุ่ม งานก็ยังไม่เสร็จ
ส่วนเรื่องหัวใจก็ยังไม่มีอะไรเดินหน้า ไม่มีเป้าหมายใหม่โผล่มาให้หรรษาหัวใจ
เพื่อน ๆ หลาย ๆ คนก็ชอบบอกว่า ''ถึงเวลามันจะมาเอง ทีนี้จะหนีก็ทำไม่ได้'' หรือ ''อะไรที่เป็นของเรา ยังไงมันก็เป็นของเรา''
ไอ้ประโยคหลังนี้ แอบมาซึ้งจับจิตก็วันนี้เลยขอรับ
เริ่มด้วยออกไปทานข้าวกับ พี่ที่ออฟฟิศ ผู้มีผิวสีมะเมื่อม ทว่าเสนห์แรงจัด จนเค้าให้ฉายาตัวเองว่า นายช๊อกโกแลต (ดำแต่หวาน)
เราสองคนก็กินข้าวกันไป บ่นเรื่องงานกันไปตามประสา พนักงานรับประทานเงินเดือน
พอตอนเก็บตังค์นี้แหละ ต้องจ่ายคนล่ะ 80 บาท ผมจึงยื่นแบงค์ 100 ไปให้พี่จักร (นามสมมุติ) เค้าก็ทอนเงินผมมาด้วยเป็นแบงค์ยี่สิบ ที่มีสภาพคล้ายฟอสซิล ทั้งเปื่อยทั้งเก่า แถมตัวแบงค์ขาดครึ่งทว่าปิดไว้ด้วยเทปใส ที่ตอนนี้มันไม่ใสแถมยังเหลืองขุ่น
สภาพมันถึงขั้น ที่ผมต้องบอกพี่เค้าไปว่า ''แบงค์ยี่สิบใบนี้ ผมขอแลกเหรียญสิบ 1 เหรียญแทนเหอะครับ''
ทุ่มขนาดนี้พี่เค้ายังปฏิเสธไปหลายรอบ ลองคิดดู
สุดท้ายพี่เค้าก็ยอมรับ และขอเดินไปหาซื้อน้ำที่ 7-11 ซึ่งแน่นอนจุดประสงค์คือจะหาทางกำจัดแบงค์ดึกดำดึ๋ยใบนั้น
ผมก็ไม่ว่าอะไร ไป 7-11 ก็ดีผมก็จะได้ซื้อขนมกินด้วย
ตอนจ่ายเงินผมก็เดินไปต่อหลังพี่จักร แอบลุ้น ๆ ว่า ถ้าพนักงาน 7-11 เค้าไม่รับแบงค์พระเจ้าเห่า คงจะขำดีพิลึก
แต่สรุปว่าน้อง 7-11 เค้ารับไปโดยละม่อม ผมก็แอบฮาในใจที่เห็นพี่จักรเหมือนยิ้มโล่งใจเล็ก ๆ
พอถึงตาผมจ่ายเงิน ผมก็จ่ายแบงค์พัน ซื้อขนมของผมไป 30 และ พนังงาน 7-11 หน้าซื่อก็ค่อยๆ ทอนเงินผมมาเป็นแบงค์ห้าร้อย แบงค์ร้อยสี่ใบ แบงค์ห้าสิบ และสุดท้ายแบงค์ยี่สิบ......
นั้นไง!!! ตูไม่น่าเดินต่อหลังพี่จักรเลย แบงค์พระเจ้าเห่ามันเวียนกลับมาอยู่ในมือผมอีกแล้ว
เออ อะไรที่มันจะเป็นของเรา มันก็เป็นของเราจริงๆ
ปล วันนี้ผมได้เลยคนขำแบบว่าหน้าดำเปลี่ยนเป็นหน้าแดงก็วันนี้แหละ
Create Date : 07 มิถุนายน 2553 |
|
8 comments |
Last Update : 7 มิถุนายน 2553 23:08:34 น. |
Counter : 993 Pageviews. |
|
|
|
เหมือนเด็ก น่ารักๆ มานั่งเล่าเรื่องต่างๆ
ที่ทำที่โรงเรียนไง