หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 64
หลังจากเมื่อวานนี้ที่แอบบ่นน้อยใจลงไปใน Facebook น้องเลขาฯ เป็นเชิงตัดพ้อเล็กน้อยถึงปานกลางว่า...
"ไม่ตอบพี่เลยนะเรา" จนเธอแอบรู้สึกผิดหรืออย่างไรไม่ทราบ รีบโพสกลับว่า
"ก็เจอหน้ากันอยู่ทุกวัน ไว้ตอบพรุ่งนี้ก็ได้"
ทว่าเสียงจากหัวใจที่แอบน้อยผิดขาดในวันนั้นก็บรรดาลให้ผมตอบกลับแบบใจมดไปว่า
" ยอมแพ้" แต่ไม่นานนัก ผมก็ละลายใจและต้องลบข้อความทิ้งไป
แต่กระนั้นความน้อยใจก็ยังคงครอบงำในความคิดอย่างติดแน่นเป็นตุ๊กแกหลากสีเกาะทีวีจอแบน
ผมได้แต่คิดว่า ''พรุ่งนี้เจอหน้าน้องเค้าจะทำไงดี เลิกคุยเล่นเหมือนเดิมไปเลยดีไหม ไหน ๆ ก็ดูเธอไม่สนใจเราแล้วนี่'' (แอบพาลเล็กน้อย)
ทว่า....
ไม่รู้อะไรดลใจให้เพื่อนสาวผู้หนึ่งโทรเข้ามาปรับทุกข์กับเราพอดี
เรื่องที่เธอปรับทุกข์ก็คือ เรื่องหัวหน้าที่มาสารภาพรักกับเธอ แต่เธอนั้นไม่ได้ชอบหัวหน้าแบบนั้น
สุดท้ายเพื่อนสาวได้กล่าวคำพูดหนึ่งซึ่งกระแทกใจผมสุดแรง ประหนึ่งดังดั่งทำ BB ตกร่องน้ำคลำ
เพื่อนสาวกล่าวว่า "พี่ หนูเครียดมากนะ ถึงขั้นอยากจะลาออกเลย ไม่รู้จะทำหน้า พูดคุยกับเขายังไงแล้วทุกวันนี้"
คำพูดนี้มันทำให้ผมสะท้านไปทั้งร่าง (แอบเวอร์เล็กน้อย) เสมือนมองกระจกเห็นหน้าตัวเองตอนตีห้าแล้วนึกว่าเห็นผี
อย่างนี้เรียกดูหนังดูละคร แล้วย้อนมาดูตัวเอง
''หรือตอนนี้น้องเลขาฯ ก็อาจอึดอัดใจไม่แพ้เพื่อนผมก็ได้ เมื่อรู้ว่าผมตามจีบ''
สุดท้ายผมเลยคิดว่า ผมไม่ควรจะทำตัวแต๋วแตกแอบประชดประชัน ให้น้องเค้ารู้สึกอึดอัดในการทำงานด้วย
อย่างน้อยถ้าเราชอบเค้าจริงๆ เราก็ควรทำดีเพื่อเค้า ไม่ควรทำให้เค้าลำบากใจ
สุดท้ายวันนี้ผมเลยไปทำงาน และพูดคุยเฮฮากับน้องเลขาฯ อย่างปกติเหมือนเดิม
น้องเลขาฯ พี่ขอโทษเด้อ
Create Date : 23 มีนาคม 2553 |
Last Update : 24 มีนาคม 2553 0:09:28 น. |
|
8 comments
|
Counter : 1034 Pageviews. |
|
|
|
อืมมม .... จริงค่ะ