หรือจะโสดจนสามสิบ (ฉบับนิยาย) ตอนที่ 8
ภาพของเรที่ใบหน้าเปื้อนน้ำตาเบื้องหน้าของโจ ยังคงเป็นภาพที่ติดฝังใจเด็กหนุ่ม
เร...หญิงสาวที่เอาแต่ใจ และคล้ายเย็นชาใครจะคิดว่าอยู่ๆ จะปล่อยโฮออกมาได้
''หลังจากวันนั้น นี้ก็เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์แล้ว'' ชายหนุ่มคิดในใจ ด้วยว่าหลังจากเหตุการณ์นั้นทั้งคู่ก็แทบไม่ได้คุยกันอีกเลย
แต่ชายหนุ่มยังคงไม่สามารถลบภาพนั้นออกจากหัวได้ ความรู้สึกในใจ ไม่ทราบว่า เห็นใจ เอ็นดู สงสัย หรือ ต้องการปลอดประโลม กันแน่
แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้คนที่อยากจะร้องไห้ตอนนี้คงเป็นนายโจเอง
''ไอ้โจ งานที่แกส่งมาให้ฉันวันนี้มัน ห่วยแตกมาก ขอขีดเส้นใต้ ห่วยแตก'' บก เอ็ด ด่ากราดแบบนางร้ายละครหลังข่าว ก่อนจะเอากำปั้นทุมโต๊ะ ห้องประชุมเสียงดัง ตึง
ในห้องประชุม...ยามนั้นมีตัวละครโผล่เข้าฉากมาอย่างครบครัน ทั้งโจ น้องเร น้องเก๋ยอดนักแต่งนิยายกลิ่นอายคลองแสนแสบ และนายแมนเจ้าของคอลัมป์ love love และที่ขาดไม่ได้ บก ร่างท่วมเหมือนนักร้องนำวง ครอลอเจน บรา บรา
และตอนนี้คนที่หน้าเจือนที่สุดคนหนีไม่พ้นนายโจที่กำลังโดนเล่นเป็นกระสอบควาย
''ไอ้โจ ฉันขอบอกแกอีกครั้ง ถ้าพรุ่งนี้เช้าแกไม่ส่งงานที่ดีกว่านี้มา ฉันไล่แกออก'' บก เอ็ดกล่าวด้วยสีหน้าดุดัน เหมือนดั่งหลุดมากจากหนังบางระจัน
แต่พริบตานั้น กลับหันไปพูดกับน้องเก๋อย่างสุดภาพอ่อนโยน เหมือนดั่งหลุดมากจากหนังมนต์รักลูกทุ่งว่า
''น้องเก๋จ๊ะ ไม่ทราบว่าสัปดาห์นี้ช่วยลงนิยายสองตอนได้ไหมจ๊ะ นะคะ นะคะ''
น้องเก๋ได้ฟังคำค่ะขาแทบสำลักตอแหล อยากจะพ่นกลับไปว่า ''ไปกินโคลนเหอะพี่'' แต่ก็กลั้นใจตอบไปว่า
''หนูเขียนให้ไม่ทันหรอก'' สาวน้อยหัวฟูหยัก ตอบแบบรอมชอม
พอเจอปฏิเสธเข้าตรง ๆ นายบกเอ็ด ถึงกลับไปไม่เป็น แอบเหลือบมองไปยังน้องเร แว๊ปหนึ่งก่อนจะปะทะสายตากันพอดิบพอดี
ยามนั้นน้องเรที่ผอมโซรีบลุกขึ้นยืนจากที่นั่งก่อนจะกล่าวเสียงแข็ง
''ขอโทษนะค่ะ ถ้าเป็นเพราะเรยังไมได้ส่งงานให้ เลยทำให้พี่เอ็ดต้องไปขอให้คนอื่นเขียนเพิ่ม อันนี้เรขอบอกว่าพรุ่งนี้เร ส่งงานให้แน่นอนค่ะ'' เรประกาศกร้าวก่อนจะสบัดหน้าเดินออกจากห้องประชุมไป
''เดี๋ยวสิจ๊ะน้องเร..'' บก เอ็ดร้องเสียงหลง ก่อนจะมองไปที่นายโจแบบพาลหาเรื่อง
''พวกแกก็รีบกลับไปทำงานสิเว้ยยยย''
ยามเย็น ณ สำนักพิมพ์
นายโจกำลังเก็บข้าวเก็บของบนโต๊ะทำงานของเขาอย่างขมักเขม่นคล้ายจะเตรียมตัวกลับบ้าน แต่ยังไม่ทันจะเรียบร้อย ก็มีหญิงสาวในแว่นหนาใหญ่เดินเข้ามาทักทาย
''พี่โจ หนังเรื่อง ชั่วฟ้าดิน ดิ้นกระจาย ตกลงว่าตอนจบพระเอก นางเอกเป็นไง'' น้องเก๋กล่าว
''แหะ ๆ น้องเก๋ พี่ไม่ชอบเฉลยหนังล่ะ น้องเก๋ลองไปดูเองดีกว่าไหม''
''โหยยยย อย่างกเลยพี่ เก๋แค่อยากรู้ไอเดียหนังมัน เผื่อจะใช้เขียนหนังสือของเก๋ได้''
ตอนนี้ผมได้แต่คิดว่า น้องเก่นี้เก่งเนอะ เขียนนิยายรักได้เป็นวรรคเป็นเวร แต่ตัวจริงกลับโสดสนิท ศิษย์ส่ายหน้า
''เออ พี่ไม่รู้จะบอกเก๋ยังดีล่ะนะ เอาเป็นว่าเก๋ลองไปดูเองดีไหม'' เก๋ได้ฟังคำตอบแบบนี้ก็ทำหน้างอน แก้มป๋อง แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไรต่อไป ก็มีอีกหนึ่งหญิงสาวเดินเชิด ๆ เข้ามาขัดจังหวะ ด้วยคำกล่าวที่ว่า
''นี่นายหน้าจืด ช่วยขับรถพาฉันไปร้านอาหารญี่ปุ่นที'' คำพูดคล้ายประโยคขอร้อง แต่สำเนียงคล้ายประโยคคำสั่ง น้องเรผู้ผอมโซกล่าวด้วยใบหน้ามั่น ๆ คางเชิดนิด ๆ
มาไม้ไหนล่ะแม่คุณ...
| Create Date : 17 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 17 ตุลาคม 2553 23:50:24 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1054 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [