หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 126
หลังจากเมื่อวานได้จับทุเรียนมากระแทกปาก ให้หายอดอยากปากเป็นมัน
วันนี้จริงๆ ความอยากก็ยังคงไม่หาย คล้ายจะน้ำลายไหลเมื่อนึกถึงผลไม้เนื้อสีวนิลา แต่กลิ่นหอมมหาประลัย
แต่กระนั้นก็ยังคงต้องห้ามใจไว้เป็นขยัก ๆ เนื่องจากกว่าจะเลิกงานก็เกือบสองทุ่มเข้าไปแล้ว
เพราะว่าแม้นบริษัทในไทยจะหยุดกัน แต่ต่างประเทศไม่ได้หยุดด้วย ลูกค้าต่างแดนจึงเร่งเอางานอย่างบ้าคลั่ง
พอเลิกงานดึก ก็ไม่อยากกินอะไรตอนค่ำ เพราะว่ามันจะทำให้พุงกะทิ ที่ค่อนข้างอวบอัด ขยับแน่นไปอีก
และยิ่งเจ้าทุเรียน หนามแหลมนี้ก็ถือว่าเป็นผลไม้ที่มีแคลอรี่ บรา บรา สูงเอาเรื่องทีเดียว
หลังจากชั่งใจอยู่นานก็เลยต้องขอผ่านไว้ก่อน เนื่องจากขี้เกียจเดินไปตลาด อ้าว ซะงั้น (จริงๆ ไม่สนเรื่องแคลอรี่หรอกนะ ถ้ามันจะกินซะอย่าง)
จะว่าไปแล้วผมก็ยังคงฉงนใจกับไม้ตีทุเรียนไม่น้อย ว่ามันมีหลักการอะไร จึงทำให้เลือกทุเรียนได้
ผมเลยไป search ในเวปอากู๋(เกิล) เลยได้ความว่า เสียงที่ดังนี้มันสามารถบอกได้ว่าสุกแล้วหรือยัง (ถ้าดังหลวม ๆ คือสุก)
และยังมีอีกหลายวิธี แต่ง่าย ๆ ก็ดูสีที่ร่องพู ถ้ามันน้ำตาลหน่อย ๆ ก็โอเค (ไม่ใช่เขียวเป็นมดแดงวีสาม) รวมทั้งกลิ่นทุเรียนด้วย ยิ่งหอมแสดงว่ายิ่งสุก
แต่วิธีไหนก็ไม่ classic เท่าวิธีไม้ตีทุเรียนอีกแล้ว
วิธีนี้แม้นแต่อาจารย์บางคนยังเคยใช้กับผมมาแล้ว บางท่านเอาไม้เรียวตีหัว แล้วเสียงมันดังกลวง ๆ เหมือนว่าข้างในไม่ได้อะไร แบบนี้แสดงว่าผมนั้นฉลาดมากใช่ไหมครับเอย อิอิ
Create Date : 24 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 24 พฤษภาคม 2553 22:11:29 น. |
|
9 comments
|
Counter : 945 Pageviews. |
|
|
|