:: แล้วคุณแม่ก็จากพวกเราไป ::
...............ใจหายเหมือนกันนะครับ เวลาทานข้าวแล้วมองไปตรงเก้าอี้นวมที่แกเคยนั่ง หันไปคุยอยู่ทุกวันแล้ววันนี้พอหายไป ก็ไม่พบว่าแกอยู่ตรงนั้นอีกต่อไปแล้ว ก่อนนอนจะต้องโผล่เข้าไปนั่งคุย พาหลานไปให้แกเล่นด้วย ไปพูดคุยรายวัน ทบทวนความจำเก่าๆของแก ฝึกแกทำโน่นทำนี่ ต่อไปนี้ก็จะไม่มีอีกแล้ว วันหยุดก็จะไม่มีใครคอยกวนใจให้พาไปเที่ยวอีกแระ ต่อไปจะเดินห้างหรือไปใหนต่อใหนก็คงไม่ต้องค่อยๆเดินช้าๆคอยประคองแกอีกแล้ว จริงอยู่แม้ว่าแกจะเป็นภาระและสร้างความเหนื่อยให้บ้างในการต้องคอยดูแล แต่แกก็เป็นคนทำให้บ้านดูเป็นบ้านมากขึ้น เป็นอะไรที่เติมเต็มครอบครัวได้ดีทีเดียว แต่วันนี้แกจากไปแล้ว
...............เปล่าครับ แกยังไม่ตายหรอกครับ อย่าเพิ่งร่วมแสดงความเสียใจกันล่ะครับ แกเพียงแต่ความจำไม่ค่อยดี แล้วก็ไม่เคยจำเรื่องเก่าๆที่สร้างความลำบากลำบนให้กับแก เมื่อวานซืนนี้แกโดนลักพาตัว เอ๊ย ฉกตัวแบบสายฟ้าแลบกลับไปอยู่อีกบ้าน คือที่บ้านบางลำพูน่ะครับ เรื่องของเรื่องก็คือ ย้อนกลับไปประมาณ 5 - 6 เดือนก่อนหน้านี้ ตอนนั้นแกอยู่ที่บ้านผัวน้องสาวผมครับ แล้วสภาพแกน่ะย่ำแย่มาก แกดูแย่มาเป็นปีแล้วครับ แต่ผมไม่สามารถเอาแกมาอยู่ด้วยได้เพราะตอนนั้นผมไม่มีบ้านเป็นหลักแหล่ง อยู่คอนโดเป็นห้องๆจะเอาแกมาอยู่ก็ลำบาก เลยต้องรอจนกว่าจะจัดการซื้อทาวน์เฮ๊าส์ได้ ถึงได้พร้อมรับแกมาอยู่ด้วย ณ วันนั้นก็ปรึกษากันอย่างดีแล้ว และแกก็อยากมาอยู่กับผมอย่างมาก
...............พลาดอย่างเดียวก็ตรงไม่ได้พาญาติๆบางท่านเข้าไปดูสภาพแกก่อนออกมา ไม่ได้พาไปดูว่าน้องสาวมันเลี้ยงดูแม่ผมเลวขนาดใหน ? ไม่ได้ดูว่าน้องผมมันทอดทิ้งแกขนาดใหน แม้ว่าจะรับเงินรายได้จากแกถึงเดือนละ 4- 5 หมื่น ซึ่งรายได้หลักของแกมาจากค่าเช่าบ้านเดือนละประมาณสามหมื่น ค่าบำนาญอีก หมื่นเจ็ด !! แต่กลับเอาแกมาขังไว้ในบ้านแม่ผัวซึ่งโทรมยังกะสลัม เข้าไปในบ้านเต็มไปด้วยกลิ่นฉี่ กลิ่นขี้ ที่ผมบอกว่าขัง หมายความว่าขังจริงๆครับ บ้านนั้นมันอยู่ห่างไกลผู้คน ล๊อกกุญแจขังไว้ในบ้าน ผมไปหาทีไร เข้าไปหาไม่ได้ ต้องหาคนมาตามเปิดกุญแจบ้านให้ โทรสับมันก็ตัดให้แกใช้โทรออกไม่ได้ แล้วไม่มีใครอยู่ดูแลแก ทั้งๆที่แกความจำไม่ค่อยดี แถมยังช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ ถ้าแกล้มหรือเกิดอะไรกับแก ถามว่าใครจะช่วยได้ กว่าจะเจอแกก็คงเป็นศพไปแล้ว แล้วแกก็ยังแบบไม่ค่อยพูด ทน ไม่รู้จะทนอะไรอยู่นั่นแหละ
...............เชื่อใหมครับ ผมเคยบอกน้องว่า ในเมื่อรับเงินแม่เดือนนึงตั้งเยอะ จ้างคนมาดูแลแกสักหน่อย อยู่เป็นเพื่อนแกตอนช่วงกลางวันก็ยังดี แม่ก็เป็นเบาหวานด้วยต้องฉีดยาเช้าเย็น ต้องคุมอาหาร แต่คำตอบของน้องสารเลวก็คือ ไม่ได้ หาคนมาดูแลแม่ไม่ได้ ให้คนที่บ้านผลัดกันมาดูมาส่งอาหารก็พอ ถ้าหาคนมาแล้วไว้ใจไม่ได้ เด๋วมันจะขโมยของในบ้าน ( ดูมันพูด ) สุดท้ายหลังจากบ้านพร้อม คุยกับแม่เรียบร้อย แม่อยากจะมาอยู่กับผมจนตัวสั่น ณ วันนั้น แม้จะถามแม่อีกหลายครั้งว่าอยากจะกลับไปอยู่กับน้องสาวใหม แกบอกว่าไม่เอา จะอยู่กับผม !! ปกติช่วงที่แกอยู่กับผม ก็จะเอาเงินบำนาญของแกมาใช้จ่ายในบ้าน พาแกเที่ยว ใช้ซื้อของกินแล้วก็หมุนเวียนสัพเพเหระด้วย แต่พอสิ้นเดือนที่ผ่านมา แกถามหาเงินค่าเช่าบ้าน ผมก็บอกว่าน้องสาวเขามาเก็บไปทุกเดือนแระ แกบอกว่านึกว่าอยู่กับคนที่ดูแลบ้านให้ ผมก็บอกงั้นคุยกันเองละกัน สุดท้ายพอตกลงว่าแม่จะขอเข้าไปเก็บเงินค่าเช้าบ้าน เท่านั้นแหละ น้องสาวกรี๊ดแตก รีบวิ่งมาขอคุยกับผม ก่อนจะไปพาญาติอีกคนมาตะล่อมหลอกล่อแม่ให้ออกจากบ้านผม พอไปถึงบ้านบางลำพูแกก็เปลี่ยนไป
...............แน่ล่ะว่าคงจะโดนกรอกหูมาเยอะ คิดดูนะครับ ว่าพอจะเสียค่าเช่าบ้าน ซึ่งเป็นรายได้ของแม่เท่านั้นแหละ แกก็กลับมาทำดีกับแม่ขึ้นมาทันที จากที่ห้าหกเดือนไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยแวะมาหาแม่ หลังจากพาแม่ออกจากบ้านไปได้แล้วก็รีบพาแม่ไปกินดีๆ ไปเที่ยวทันที จริงๆเมื่อวานนี้เป็นคิวแม่ต้องพาไปหาหมอ จริงๆตอนแม่จะออกจากบ้านแกก็จะไม่ไปหรอก แต่อีน้านั่นแหละ หลอกล่อออดอ้อนเหลือเกินจนมันเอาไปกันจนได้ แล้วไงครับ ขนาดบอกว่าแกต้องไปหาหมอ มันก็รับปากว่าจะพาไปหาหมอ ยาแม่ก็หมดแล้ว แต่มันก็ลากแม่ถูลูถูกังไปเที่ยวพัทยากัน ( ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า ) นี่ขนาดเรื่องสำคัญอย่างไปหาหมอ มันยังไม่ทำตามที่รับปาก แล้วคิดว่าช่วงที่ผมไม่อยู่ดูแล ช่วงที่แกอยู่กับมัน แกจะได้ฉีดยาใหม แกจะได้กินดีใหม แกจะมีคนดูแลใหม ไม่อยากจะคิด ผมกับแฟนเห็นสภาพแล้ว ก็ไม่อยากจะพูดมาก แกยังเห่อบ้านใหม่อยู่ แต่ตกลงกันไว้แล้วว่าถ้าทำแบบนี้ ก็จะไม่เอากลับมาอีกแล้ว เข็ดแล้ว เบื่อแล้ว คนแบบย่านี่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ ผมและครอบครัวอุตส่าห์ลำบากขนาดใหนในการดูแลแก ใหนจะขี้เยี่ยวเรี่ยราด ใหนจะเดินไปใหนมาใหนแทบไม่ได้ ช้าต้องคอยดูแลตลอดเวลา พอเปลี่ยนไปอยู่กับคนอื่นหน่อย ก็ลืมความดีที่เราทำกับแกเกือบหมด เอ้า ก็รอดูกันไป
................เมื่อวานนัดมาคุยกัน ผมพามูวี่ไปฉีดวัคซีน ไปหาหมอเรียบร้อย ก็มารอคุยตั้งแต่บ่ายโมง แต่มันกลับหนีหน้า ไม่พาแม่ไปหาหมอ พากันไปเที่ยวแล้วยังกลับมาซะเย็น ผมกับแฟนกะลูกต้องรอเพื่อจะคุยกันเรื่องนี้ถึงห้าชั่วโมงทั้งๆที่สภาพร่างกายก็ไม่ค่อยแข็งแรง จริงๆแล้วถ้าคุยกันเรียบร้อย จะเอาแม่ไปยังไง ก็เชิญ แต่ต้องคุยรายละเอียดก่อนว่าจะเอายังไงกับแม่ จะดูแลแกยังไง จะไหวหรือ บลาๆๆ มันจะกลับมาเย็นก็ไม่บอกก่อน ทั้งที่นัดกันไว้ เหมือนมันจะแกล้งหนีหน้า โทรไปก็ไม่รับสาย ต้องให้คนอื่นโทรให้ สุดท้ายหกโมงกว่าถึงได้คุยกัน มีป้า กับ น้าอีกคนที่เป็นญาติมาเป็นตัวกลางค่อยไกล่เกลี่ยและเป็นพยาน ก็คุยรายละเอียดกันเรียบร้อย ให้แม่ ( ย่า ) ได้ตัดสินใจว่าจะเอาไงกับชีวิต ตกลงเรื่องรายละเอียดเงินๆทองๆกัน
................คุยกันเกือบชั่วโมงก็ตกลงกันได้เป็นอย่างดี หลังจากปล่อยคาราคาซังมาเกือบสองวัน สรุปตอนนี้แกก็กลับไปอยู่บางลำพู อีน้องเขาว่าจะมาดูแล แล้วหาคนมาเฝ้า ก็รอดูกันไป สภาพบ้านที่บางลำพูนั่นมันเละมาก สภาพแวดล้อมก็แย่ ดีอย่างเดียวคือเป็นบ้านเก่าแก และมีคนผ่านไปผ่านมาเยอะ คนรู้จักแกเยอะหน่อย พูดตรงมันไม่เหมาะที่จะให้แกได้พักอาศัยก่อนตายเล๊ยย แต่ก็เอาเหอะ ในเมื่อแกอยากอยู่อย่างนั้นและน้องมันว่ามันจะมาค้างดูแลแกได้ ก็เอาไป ญาติๆบอกว่าถ้าทำไม่ได้ตามที่พูด หลังจากนั้นก็คงต้องมาพูดคุยกันอีกทีว่าจะเอาไง แต่แฟนผมบอกแล้วว่า ปรับตัวกันได้เรียบร้อยแล้วแบบนี้ มาย้ายไป ถ้าสภาพเละกลับมา คืออาการหนักกว่านี้แล้วจะโยนกลับมาให้ดูแล แกไม่เอาแล้วนะ แกว่าแกพอแล้ว ผมก็รับปากว่ายังไงก็ได้ไม่ว่ากัน ถือว่าแกทำตัวเองด้วย คนเราเจ็บแล้วต้องรู้จักจำ ถ้าไม่งั้นเขาจะเรียกว่าเป็นอะไรก็คิดเอาเอง แต่คิดว่าว่างๆจะแวะไปดูแกเหมือนกันล่ะครับ ที่แน่ๆต่อจากนี้เราคงต้องประหยัดเพิ่มขึ้นหน่อย แต่ข้อดีก็คือจะมีความเป็นส่วนตัวมากขึ้น และมีเวลาให้กันและกันมากขึ้นสักที หลังจากเหน็ดเหนื่อยกันมาพักใหญ่ๆล่ะ
พูดคุยเพิ่มเติมเชิญบ้านหมีครับ
//www.pandagroup.pantown.com/
ภาพล่าสุดที่ถ่ายกับครบทั้งครอบครัว ย่า แม่ พ่อ หลาน
Create Date : 02 ตุลาคม 2551 |
|
13 comments |
Last Update : 2 ตุลาคม 2551 13:32:57 น. |
Counter : 651 Pageviews. |
|
|
|
กำลังใจมันก็แค่คำพูดที่ไร้สาระ
สำหรับคนที่ไม่ต้องการ
เหมือนคนไม่ป่วยก็ไม่ต้องการยา
ถ้าตอนนี้แรงดีอยู่ฝากเก็บไว้ก่อง
แต่วันใดอ่อนแอ..อย่ายอมแพ้สู้ๆ
อย่างน้อยพลังชีวิตที่ผมมี..ก็พร้อมจะแบ่งปัน
ในวันที่คุงมะมีใคร
ขอให้ยิ้มได้ทุกวันน๊า