= พาแม่ไปหาหมอ =
..............เมื่อวานไม่ได้มาอัพบล้อคเลย เนื่องจากเหนื่อยมาทั้งวัน แถมการ์ดที่ได้ไปถ่ายภาพมาตลอดวันดัน error อีกตะหาก ว่าจะเอาการ์ดไปที่ร้านวันนี้ไปลองให้เขาลงแผ่นดู เพราะเคยเกิดเคสแบบนี้แล้ว เอาลงแผ่นที่ร้านได้ แต่แปลกที่เอาใส่การ์ดรีดเดอร์แล้วจะเอาลงคอมเองดันทำไม่ได้ เมื่อวานตื่นแต่เช้ามืดครับ ตีสี่ครึ่ง จัดการพาแม่อาบน้ำแต่งตัว แล้วก็อาบน้ำตัวเองแล้วพากันยกโขยงทั้งครอบครัวออกเดินทางไปโรงบาลวชิร เพื่อพาแม่ตรวจเบาหวานทุกสามเดือนครับ ต้องไปถึงโรงบาลเพื่อเจาะเลือดตอน 6 โมงเช้า แต่ปรากฏว่าเลทนิดหน่อย เนื่องจากไม่เคยพาแม่ไปตรวจมาเป็นเวลาหลายปี ก่อนหน้านี้น้องสาวเป็นคนทำ ตอนนี้แม่มาอยู่กับเราแล้วก็เลยเป็นหน้าที่ของพวกเราที่จะต้องพาแม่ไปจัดการหาหมอ ก็ไม่ได้วุ่นวายเท่าไหร่ครับ เด๋วนี้โรงบาลวชิรเขาจัดระบบอะไรเข้ารูปเข้ารอยเรียบร้อยแล้ว ก็ค่อนข้างสะดวกสบายมากกว่าแต่ก่อนครับ อย่างน้อยถึงจะต้องไปรอนานนิดนึงแต่เขาก็จัดสถานที่รอหมอไว้ค่อนข้างดี มีแอร์เย็นสบาย มีทีวีดู มีหนังสือพิมพ์อ่าน มีดนตรีไทยบรรเลงให้ฟังคลายเครียดด้วย บรรยากาศในการรอก็เลยไม่น่าเบื่อเกินไปนัก จำภาพเก่าๆสมัยเด็กๆได้ว่าเวลามาหาหมอที่นี่ เห็นคนเฒ่าคนแก่ คนยากคนจนมารอหมอกัน สภาพนั้นอเน็จอนาถมากครับ แต่ที่มาที่นี่บ่อยเพราะว่ามีพยาบาลที่รู้จักกันอยู่ เขาจะรัดคิวและให้บริการดีๆ ที่บ้านก็เลยนิยมมาที่นี่ครับ แต่เด๋วนี้ก็เกรงใจคุณน้าเขาครับ ก็จะไม่ไปรบกวน ก็ทำไปตามขั้นตอน รอคิวไปเหมือนกับชาวบ้านชาวช่องคนอื่นๆ
...............สรุปว่าหลังจากเจาะเลือดตอนเช้าเรียบร้อยก็ออกมานั่งรอหมอตั้งแต่หกโมงกว่าๆ กว่าจะถึงเวลานัดหมอก็ เก้าโมง แต่กว่าจะได้ตรวจจริงๆก็สิบโมงครึ่ง เดินออกไปหาของกินข้างนอกมาทานในโรงบาล แล้วก็แวะซื้อยาด้วย เพิ่งรู้ว่ายา telfast 180 ที่คุณนายแม่มูวี่ต้องทานตลอดเพื่อแก้แพ้ แถวโรงบาลวชิรขายถูกมากเลย แค่ แผงละ 120 บาทเท่านั้นเอง ขณะที่ปกติผมซื้อมาจากแถวอนุสาวรีย์ปาเข้าไป 200 บาทแน่ะครับ ถ้ามาซื้อแถวนวนคร หาแทบไม่ได้ มีขายร้านเดียวเขาขาย 300 บาท โห เรียกว่าเอากำไรกันกะรวยไปเลย !! ไม่รู้ต้นทุนยาแต่ละแผงอื่นๆที่พวกเราทานๆกันเนี่ย มันเท่าไหร่กันเชียวหว่า กว่าจะมาถึงคนป่วยอย่างเราๆท่านๆ ? ว่าแล้วก็เลยตุนยามา 4 แผง เสียดาย xyzal เขาไม่มีขาย ไม่งั้นก็คงจะซื้อมาด้วย พาแม่ตรวจหมอเบาหวานเสร็จ ก็ขอให้หมอเขาสั่งยาคลายเครียด เกี่ยวกับประสาทให้แม่ด้วย แต่หมอว่าสั่งให้ไม่ได้เพราะเป็นยาควบคุม ต้องไปหาหมอเฉพาะทาง ก็แผนกเกี่ยวกับประสาท จิตเวชน่ะครับ ให้เขาสั่งยาให้ ก็เลยเป็นครั้งแรกที่ได้เดินเข้าไปตรงแผนกจิตเวชของโรงพยาบาล คนไม่เยอะเท่าไหร่ ที่นี่เขาเรียก คลีนิค กู้ใจ ฟังดูดีกว่าแผนกรักษาผู้ป่วยโรคจิต อิอิ ?? ที่ต้องพาแม่ไป เพราะช่วงหลังๆบางทีแม่เค้ามีอาการวี๊ดแตกขึ้นมาบ้าง คือไม่ถึงกับเป็นบ้าน่ะครับ แต่ออกแนวงอแงไม่มีเหตุผล อาจจะเพราะก่อนหน้านั้นแกเคยมีเนื้องอกในสมองแล้วไปผ่าตัด ไม่รู้เป็นผลกระทบจากตอนนั้นหรือเปล่า สมองเลยสั่งงานผิดพลาดบ้าง
...............หมอที่ตรวจความจำดีมาก หรือว่าคนไข้น้อยไม่รู้ อิอิ เขาจำคุณแม่ได้ด้วยล่ะ ยังบอกเลยว่าปกติมากับน้องสาวไม่ใช่เหรอ ? ก็คุยอาการกะหมอ หมอเขาก็เคยมีประวัติอยู่แล้วเพราะว่าเคยมาตรวจกันไว้ เห็นแกว่าแม่เดินเหินได้ดีขึ้น แต่ด้านความจำและการสั่งการของสมองไม่ดีเท่าไหร่ เขาก็มีแบบทดสอบให้ดู แกทำได้บางอย่าง แต่เรื่องพวกคำนวณไม่ได้เลย วันเดือนปีแกก็จำไม่ได้ คือบางอันนี้ก่อนหมอถามเรารู้แน่ว่าแม่ตอบไม่ได้ คือถ้าเป็นความทรงจำเก่าๆแม่แกจำได้ดีนะ แต่ความจำใหม่ๆนี้แกไม่ค่อยรับเลย หลังจากคุยกับแม่เรียบร้อย หมอก็ขอคุยกับเรายาวพอสมควร ก็ให้คำแนะนำมาเยอะแยะแล้วก็สั่งยาให้ ( ให้คำแนะนำดีๆกว่าหมอเบาหวานเยอะเลย สงสัยหมอเบาหวานคงยุ่ง ถามนิดถามหน่อย ก็จะไล่ให้ไปถามพยาบาลซะแล้ว ) หลังจากพบหมอเสร็จก็ไปรับยาจากทางแผนกจิตเวชแล้วก็ทางแผนกเบาหวาน กว่าจะเสร็จสรรพพิธีก็ราวๆบ่ายโมง ครั้นจะให้ไปคุยกับพยาบาลเรื่องการดูแลผู้ป่วยเบาหวานก็ยุ่ง ต้องไปเอาแฟ้มข้อมูลคนไข้ แล้วมาเข้าคิวรออีก ก็เลยไม่เอาล่ะ เหนื่อยแล้ว ออกเดินทางไปพาราก้อนกันเลยดีกว่า ตั้งใจจะไปดู โอเชียนเวิลด์ น่ะครับ งานนี้ก็เลยเดินกันจนเหนื่อยเลย จะแวะทานข้าวฟู๊ดคอร์ทของ พาราก้อน แต่เห็นราคาแล้วตกใจครับ ส้มตำจานละ 50 บาท ข้าวมันไก่จานละ 55 บาท น้ำโค๊กแก้วละ 35 บาท ก๋วยเตี๋ยวชามละ 55 บาท ทานไม่ลงครับ
................ซื้อพิซซ่าชิ้นเล็กให้คุณนายแม่มูวี่ทานรองท้องกับโค๊กเคเอฟซี 32 บาท จากนั้นก็ไปเดินดูโอเชียนเวิลด์และหนังสี่มิติ ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากมายเท่าไหร่ ไม่ได้ใหญ่โตอย่างที่ผมคิดไว้ เห็นเขาว่าที่พาราก้อนนี้ใหญ่กว่าโอเชียนเวิลด์ของสิงคโปร์อีก เลยอดคิดไม่ได้ว่า สงสัยที่สิงคโปร์คงจะกิ๊กก๊อกน่าดู ผมจำได้ว่าสมัยสิบปีก่อนเคยไปโอเชียนเวิลด์ที่ เพิรธ ออสเตรเลีย เขาทำหรูหราไฮโซดูดีกว่าที่นี่เยอะเลยล่ะ หลังจากเดินชมโอเชียนเวิลด์จนทั่วก็ไปดูหนังสี่มิติต่อ ก็เหมือนหนังสารคดีทั่วไป ผมว่าหนังสามมิติที่เคยดูที่ศูนย์การเรียนการสอนของไอซีที ที่เซนทรัล เวิลด์ยังดูดีกว่าเลยครับ แต่ที่เจ๋งสุดก็คือโรงพวก simulator ที่เคยอยู่ในห้างเมื่อก่อน แบบหนังเขามันส์และสมจริงมากๆๆ เมื่อวานใช้เวลาอยู่ในพาราก้อน 2.30 ชั่วโมง ออกมาก็เหนื่อยอ่อนกันแล้ว ที่ตั้งใจว่าจะไปดูหนัง โอ่โอ .. ปักษ์ใต้บ้านเรา หนังสารคดีของคุณป๊อป อารียา ก็เลยไม่ได้ไปดูกันครับ คงต้องเลื่อนไปก่อน จนถึงเวลาที่เหมาะสม แต่ยังไงก็ต้องไปดูแน่ๆครับ พลาดไม่ได้โปรแกรมนี้ ช่วงเย็นก็หิ้วท้องกลับมาหาของกินกันแถวบ้านครับ แวะเติมแก๊ซหน่อยนึง แวะซื้อของตลาดไทอีกนิดหน่อย แล้วก็แวะตลาด ซื้ออาหารมาทาน ถึงบ้านหกโมง จัดการบ้าน ช่วงค่ำแม่ขี้แตกเต็มบ้านอีก เฮ่อ แทนที่จะรีบบอก กลับไปนอนเลย ที่นอนเลอะอีก ก็เลยต้องจัดการเช็ดขี้ ขัดถูพื้นกลางดึก แล้วเอาผ้าที่เปื้อนทั้งหลายไปแช่ เปลี่ยนผ้าปูที่นอนกันใหม่ เหนื่อยกันรอบดึกถ้วนหน้า ต้องย้ำกับแม่ว่าอีกหน่อยถ้าขี้แตกต้องรีบบอกนะ ไม่ใช่เงียบไว้ เลยต้องคุยกะคุณนายแม่ เรื่องเตรียมจัดห้องนอนให้แม่ใหม่ ให้แยกตะหาก ต้องเสียตังกันอีกเยอะ ค่าแอร์ ค่าทีวี ค่าเตียง อะไรต่อมิอะไร เฮ่อ ช่วงนี้ก็จนกรอบจะแย่แล้ว
//www.pandagroup.pantown.com/
| Create Date : 27 มิถุนายน 2551 |
| Last Update : 27 มิถุนายน 2551 18:20:48 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 1517 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [