อำนาจทำให้คนเปลี่ยนไป วันนี้เสียความรู้สึกกับคนบางคนมาก
...........ช่วงนี้ไม่ได้อัพเดทบล็อคเท่าไหร่เลย..........
......ขอขุดบล็อคที่เขียนไว้สักอาทิตย์ก่อนตอนกำลังเดือดๆเอามาแปะย้อนหลังละกัน.....
...........เมื่อเช้าแนนโทรมาบอกว่า นุ๊กผ่าตัดหู วางยาสลบอยู่ อยากให้กลับมาดูเพราะเค้าจะต้องไปทำธุระให้บริษัทที่สาธร ผมมารู้เรื่องก็ตอนจะไปรับผลโทอิค ที่อโศก เลยไม่เป็นอันเปิดผลดูเลย ก็เห็นว่าไปใกล้ที่ทำงานแล้ว กะไปลาที่นั่น ไปโผล่ให้เค้าเห็นหน้าก่อนแล้วก็ขอลาเปลี่ยนวันหยุดกลับบางบัวทองไปเฝ้านุ๊กหน่อย ปรากฏว่า ที่ทำงานไม่ให้ลากลับ ทั้งๆที่คนก็เกิน ลูกค้าก็ไม่เยอะ ไม่ได้ยุ่งเลย ผมอยากรู้เหมือนกันว่า ไอ้หัวหน้าที่มันไม่ให้ลากลับเนี่ย ถ้าลูกมันป่วย ถ้าพ่อแม่มันป่วย แล้วมันต้องทำงาน ไม่ได้กลับบ้านเนี่ย มันจะรู้สึกยังไงกันนะ เสียดาย ความรู้สึกดีๆกับคนที่เราเคยรู้สึกดีๆด้วยเหลือเกิน ไม่น่าเชื่อนะว่าเวลาผ่านไป คนเราจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนั้น อย่างว่าแหละนะ มีตำแหน่ง มีอำนาจ คนเรา จากที่เคยเป็นแบบนึง ก็กลายเป็นอีกแบบนึง
...........อำนาจตัวเดียว ทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้ เห็นมาไม่รู้กี่คนแล้ว ที่ทำงานที่อื่นผมไม่รู้ว่าจะเหมือนที่ผมทำงานอยู่หรือเปล่านะ คงคล้ายๆกันล่ะมั้ง ผมไม่เคยศรัทธากับคนที่ตำแหน่งสูงกว่าสักเท่าไหร่นัก เพราะเห็นๆมาไม่รู้กี่คน ไม่เห็นเก่งจริงสักคน มีแต่โชว์แอ๊ค โชว์พาว ตั้งแต่ระดับสูงๆ เข้ามาเพราะเส้น เครือญาติ พวกที่ขึ้นตำแหน่งได้ก็ลิ้นยาว เลียเก่ง จับผิดเก่ง ไม่ได้เลื่อนชั้นเพราะผลงานเข้าตา แต่ขึ้นเพราะเหยียบคนอื่นขึ้นไป ท่านๆหัวหน้าทั้งหลาย มีผลงานดีๆก็เอาดีเข้าตัว เอาชั่วโยนให้ลูกน้อง รู้หลบเป็นปีก เซฟตัวเองเข้าว่า ความรับผิดชอบไม่ต้องพูดถึง เพราะรับแต่ชอบ ลูกค้ามีปัญหาหายหัวกันหมด นอกจากลิ้นต้องดีแล้ว กิจกรรมก็ต้องเลิศ เข้ากับคนอื่นได้ดี ในที่นี่หมายถึงเข้ากับระดับใหญ่ๆนะ เวลามีปาร์ตี้ก็ต้องคอยไปปิ้งๆย่างๆบาร์บีคิวให้เค้า มีปาร์ตี้ก็ต้องไปโชว์เต้นแร้งเต้นกาให้ผู้ใหญ่เขาดู มีกิจกรรมเงินๆทองๆก็ต้องเค้าไปช่วยงุบงิบ เล่นแร่แปรธาตุเข้ากระเป๋าบรรดาพวกใหญ่ๆให้ได้ ตีสีหน้าตอแหลให้เก่งๆ ก็จะรุ่งเร็ว แล้วเวลาได้ตำแหน่งแล้วนะ ต้องคบแต่ระดับสูงๆด้วยกัน แม้จะมีเพื่อนฝูงที่เป็นระดับต่ำกว่า นี่จะเริ่มคบไม่ได้แล้ว ต้องยกตัวเองให้สูงกว่า ฮึ ถ้าต้องมีชีวิตที่โสโครกแบบนั้นนะ ผมขอบอกว่า มีชีวิตอย่างพนักงานระดับล่างแบบนี้ สุขใจกว่าเยอะเลย
..........กลับมาเล่าต่อละกัน สรุปวันนี้ก็เลยไม่เป็นอันทำงาน แมร่งไม่ให้กลับ ก็ไม่ต้องกลับ เดินไปเดินมา ฆ่าเวลาไปทั้งวัน ใหนๆผลสอบโทอิคก็ออกมาแล้ว พลาดไปข้อเดียว ไม่งั้นได้ 700แต้ม เสียดายเหมือนกัน แต่ก็มากพอที่จะทำให้ได้ค่าภาษาในระดับสูงสุด ( อุบไว้ละกันว่าเท่าไหร่ ) เด๋ววันศุกร์ต้องไปเลี้ยงน้องๆในแผนกซักหน่อย รับปากไว้แล้ว วันนี้ต้องโทรไปเช็คที่บ้านหลายรอบมาก แม่ไปต่างจังหวัดยังไม่กลับ นุ๊กกลับมาพักฟื้นต่อที่บ้าน เห็นว่าอีก10วันถึงจะถอดเฝือกออก นุ๊กเค้าไปผ่าตัดที่คลีนิคหน้าบ้านน่ะครับ เห็นว่าหูอักเสบบวม ต้องไปดูดเลือดหรือหนองออกจากหูเนี่ยแหละ ผ่าตัดอยู่เกือบชั่วโมง สรุปแล้วผมเลยไม่ได้ไปเยี่ยม แต่เด๋วพรุ่งนี้จะเข้าไปอยู่บ้านบางบัวทองช่วงกลางวัน จะพาเจ้าขาวกะตัวเล็กวิ่งด้วย แล้วบ่ายๆจะแวะเอาเอกสารไปส่งให้เจ๊อาร์มี่สักหน่อย เซ็งอารมณ์นิดหน่อย แต่ทำใจได้ล่ะครับ ผมเชื่อว่า เวรกรรมมันมีจริง สักวันนึงเค้าก็จะรู้สึกอย่างที่ผมเคยรู้สึก ความรู้สึกดีๆวันนี้มันหมดไปแล้ว บางที สิ่งที่ผมเคยได้ยินจากคนอื่นที่เค้าพูดถึงคนๆนี้มันอาจจะจริงก็ได้ เวลาเราหมดประโยชน์ เค้าก็เขี่ยทิ้งอย่างไม่ไยดี คนส่วนใหญ่มันก็แบบนี้ละนะ คบกันหวังแค่ผลประโยชน์ พยายามคบคนแต่ในระดับที่สูงกว่า สักวันนึง เค้าก็จะรู้สึก
| Create Date : 13 พฤษภาคม 2549 |
| Last Update : 13 พฤษภาคม 2549 12:04:37 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 722 Pageviews. |
 |
|
|
นะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [