นานแล้วนะ
เนื่องจากเราหายไปจากวงการนี่นานปีกว่า ๆ ปีงบประมาณหนึ่งเลย
ตอนนี้เราเปลี่ยนงานใหม่ ไม่ได้ทำงานเดิมแล้ว งานสบายขึ้น เหมือนเป็นประชาสัมพันธ์ ตอบคำถามต่าง ๆ ตอบได้บ้างไม่ได้บ้างก็ว่ากันไป ลอยไปลอยมา ฟังดูแล้วเหมือนผีกระสือเลยเนอะ แต่ก็ได้คุมพนักงานจำนวนหนึ่ง ก็โอเคนะ แต่ก็มีบางคนมาคอยกระแหนะกระแหนให้ช้ำใจ แต่ขอโทษนะ เดี๋ยวนี้เราไม่สนใจแล้วแรงมาก็แรงไปสนุกดี
คนเรานี่ก็แปลกเนอะ เห็นใครสบายนิดนึงก็ไม่ได้ ความจริงเราก็ไม่ได้สบายนะ งานเราต้องรื้อความรู้เก่า และหาความรู้ใหม่ ๆ อีก ต้องประสานงานกับหน่วยงานอื่น ๆ อีก โมโหก็ต้องต้องยิ้มไว้ คนไข้บ่นก็ต้องอธิบายว่าเพราะอะไร รอหน่อยนะคะคุณป้า คุณลุง คุณพี่ แล้วก็ต้องเข้าไปถามเพราะอะไรคนไข้รอนานจัง ถ้าเค้าอารมณ์ดี ก็ตอบกันดี ๆ ถ้าเค้ายุ่งเราก็โดนออกมาบ้าง
พอถึงตรงนี้แล้วเราคิดว่าเราสบายจริงเหรอ ตอนแรกคิดว่าสบายขึ้นนะเนี่ย ตอนนี้ไม่แน่ใจซะแล้ว แต่ไม่ต้องยุ่งกับงานเอกสารที่แสนจะทำให้เราปวดหัว หัวหน้าบอกเราว่างานนี้ เป็นงานที่ต้องการคนที่คุยกับใคร ๆ ได้ทุกคน ไม่เคยมีปัญหากับคนไข้ หรือกับผู้ร่วมงานใด ๆ และได้ปรึกษาหารือกันกันแล้ว คณะกรรมการเลือกเรา คิดเหรอว่าเราจะเชื่อ น่าจะเป็นเพราะเราหลงลืม นั่น นี่ ตามประสาคนแก่นะแหล่ะ เค้าบอกว่าไม่ใช่ เค้าเลือกคนที่น่ารักและสวยด้วย เราตกลงมาทำงานนี่ทันที
เหตุผลนี้แหล่ะ น่าจะจริง 5555