น่ะ นะ แนน มาแว้ววววว

สวัสดีจ้าเพื่อนๆทุกคน

กลับมาแล้วหลังจากไปจมปลักในกองเลนมากสองสามวัน

วันนี้คงไม่ได้มีไดอารี่การรับประทานมาให้เพื่อนอ่านคะ แต่มาบรรยายการกินช่วงที่ผ่านมาและความขี้เกียจ ช่วงที่หายไป กินคอนเน่ถุงละ 20 บาท ไป 3-4 ถุงแน่ะ แล้วแถมบำรุงด้วยนมอีก ไปเข้าเซเว่นมาซื้อมันทุกรสเลยคะ อยากกินอยากทานไปหมดข้าวเช้ากลางวัน ทานเยอะกว่าปรกติ จะเป็นลมช่วงที่ไม่ได้อัพเดทไดอารี่ ก็ไม่ได้ทำไรอะไรเลยคะนอกจาก กวาด-เช็ดตึก 4 ชั้น(งานประจำ)ถ้าไม่ทำก็ถูกแม่ฆ่าเอาแน่ๆ แต่ไม่ได้เข้าฟิตเนสเลยเนื่องจากร่างกายไม่เอื้อ ออกจะป่วยๆ แถมปวดหลัง อาการปวดเท้าก็รุนแรงขึ้นแถมที่เล่าไปอ่ะคะ ล้มแล้วมันทำให้ปวดข้อเท้าด้วย คนน้ำหนักเยอะๆ ไม่ดีเลยเน๊อะมีแต่ผลเสีย วันนี้เป็นวันหยุดงานไม่ทำไรเลย แถมนอนตื่น เที่ยงโน่น(ไม่ได้หลับสนิทอย่างนี้มานานแล้ว) ตื่นมารู้สึกผอมลงคะ(เอ๊ะเป็นไปได้ไงจะมีอะไรอัศจรรย์ ขนาดนั้น)มันรู้สึกผิวหนังมันหย่อนยานไปหมดร่างกายเหมือนประกอบด้วยแค่ 3 ส่วน กระดูก เนื้อหนังและไขมันเหลวๆๆ เพื่อนๆลองจินตนาการดูซิคะ เวลาเดินไปไหนมาไหนแล้วรู้สึกเหมือนถุงกาแฟนมันจะเด้งดึ๋งๆๆ เหลวๆ ไปหมดเลยก็เลยถือเป็นโอกาสดีที่จะชั่งน้ำหนัก(ไหนๆก็รู้สึกเข้าข้างตัวเองแล้วนิ่) ก็ขึ้นตาชั่งเลยปรากฏว่า เข็มมันแตะที่เลข 93 พอดี๊พอดีคะไม่มีขาดไม่มีเกิน ดีใจมากๆ เพื่อนๆว่าแปลกไม๊คะเวลาที่เราลดน้ำหนักแบบไม่ได้มีอารมย์มุ่งมั่นเท่าไรมันทำให้รู้สึกว่าเอ๊ะมันลดเร็วนะ ช่วงที่แนนทานพวกอาหารขยะเยอะจริงๆ แต่ก็มีการเบรคอ่าคะ เช่นอ่าวทานคอนเน่ห่อ 20 บาทไปแล้วก็เลยไม่ทานข้าวในเวลาเย็นเพราะดันกินขนมแทนไปแล้ว ไม่ก็ไปหาผลไม้มากินเพิ่มแทนถ้าหิวอีก กอปรกับซื้อทูน่าในน้ำเกลือมาไว้ในตู้ด้วย อารมย์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เหมือนพายุคะ ซึมเศร้าไร้เหตุผล ร้องห่มร้องไห้ อาละวาด(เงียบๆไม่ให้ใครรู้) มันแบบรำพึงรำพันกับตัวเองว่าทำไมถึงจะกินแบบคนปรกติไม่ได้ต้องมาคอยนั่งพะวงว่าจะเยอะไปไม๊ จะทำลายสิ่งที่ตัวเองทำมาตลอดไม๊ แถมไม่ได้ไปฟิตเนสก็นั่งโทษตัวเองสารพัด

อยากจะสารภาพอีกอย่างวันที่อารมย์รู้สึกแปรปรวนที่สุดนั้นได้ทำผิดใหญ่หลวงคือ ทานแล้วล้วงคอๆๆ ทั้งวันเลยแบบ รู้สึกผิดแย่ และอื่นๆอีกมากมาย แต่จะไม่ทำแล้วคะ >< มันรู้สึกอ่อนไหวมากตอนนั้นคิดแล้วก็รู้สึกผิดไปผิดมาอยู่นั่นแหละ แต่ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นเยอะแล้วคะจะกลับมาจดไดร์อารี่ต่อแล้ว ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากเพื่อนๆทุกคนคะ ทำให้มีความหวังและเดินหน้าฝ่าฟันต่อไปได้คะ