เนื้อหา บางส่วนจากการแสดงธรรมชุดนี้
      ๑. การให้ส่วนบุญแก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว
      ๒. ความแตกต่างเรื่องเวลาระหว่างสวรรค์กับโลกมนุษย์
      ๓. ผู้ที่เทศน์เก่งๆในศาสนาตายแล้วไปอยู่สวรรค์ชั้นดุสิต
      ๔. แม้บัณฑิตในครั้งโบราณกาล ก็ได้ให้บุญแก่กันเช่นนี้
      ๕. สถานที่อันเร้นลับเหมาะแก่การทำความเพียรเพื่อมรรคผล 
     ฯลฯ

ว่าด้วยการให้ส่วนบุญแก่ผู้ตาย(ติโรกุฑฑสูตร) เล่ม39 หน้า276-277

ติโรกุฑฑสูตร ว่าด้วยการให้ส่วนบุญแก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแก่พระเจ้าพิมพิสาร  เป็นคาถาว่า
[๘]  ฝูงเปรตพากันมายังเรือนของตน ยืนอยู่ที่นอกฝาเรือนบ้าง ยืนอยู่ที่ทาง ๔ แพร่ง  ๓ แพร่งบ้างยืนอยู่ใกล้บานประตูบ้าง.เมื่อข้าวน้ำ ของเคี้ยว ของกินเขาวางไว้เป็นอันมาก ญาติไร ๆ ของเปรตเหล่านั้น  ก็ระลึกไม่ได้ เพราะกรรมของสัตว์ทั้งหลายเป็นปัจจัย.ชนเหล่าใด  เป็นผู้เอ็นดู ชนเหล่านั้นย่อมให้น้ำข้าว  อันสะอาด  ประณีต  อันสมควร  ตามกาล อุทิศเพื่อญาติทั้งหลาย อย่างนี้ว่า ขอทานนี้แล จงมีแก่ญาติทั้งหลาย ขอญาติทั้งหลาย จงมีสุขเถิด.

ส่วนฝูงเปรตที่เป็นญาติเหล่านั้น มาแล้ว พร้อมแล้ว ก็ชุมนุมกันในที่ให้ทานนั้น ย่อมอนุโมทนาโดยเคารพ ในข้าวน้ำเป็นอันมากว่า เราได้สมบัติเพราะเหตุแห่งญาติเหล่าใด ขอญาติเหล่านั้น ของเรา จงมีชีวิตยั่งยืน ทั้งการบูชา ญาติผู้เป็นทายกก็ได้กระทำแก่พวกเราแล้ว อนึ่ง ทายกทั้งหลาย  ย่อมไม่ไร้ผล.

ในปิตติวิสัยนั้น ไม่มีกสิกรรมการทำไร่การทำนาไม่มีโครักขกรรม การเลี้ยงโค.ในปิตติวิสัยนั้น การค้าเช่นนั้น การซื้อขายด้วยเงิน ก็ไม่มี.ผู้ทำกาลกิริยาละไปแล้ว ย่อมยังอัตภาพให้เป็นไปในปิตติวิสัยนั้น ด้วยทานที่ญาติให้แล้วจากมนุษย์ลกนี้.น้ำตกลงบนที่ดอน ย่อมไหลไปสู่ที่ลุ่ม ฉันใดทานที่ทายกให้ไปจากมนุษยโลกนี้ ย่อมสำเร็จผลแก่ฝูงเปรตฉันนั้นเหมือนกัน.

ห้วงน้ำเต็มแล้ว  ย่อมยังสาครให้เต็มฉันใด ทานที่ทายกให้ไปนากมนุษยโลกนี้ ย่อมสำเร็จผลแก่ฝูงเปรตฉันนั้น เหมือนกัน.บุคคลเมื่อระลึกถึงกิจที่ท่านทำมาแต่ก่อนว่าท่านได้ทำกิจแก่เรา ได้ให้แก่เรา ได้เป็นญาติมิตรเป็นเพื่อนของเรา ดังนี้ จึงควรให้ทักษิณาแก่ฝูงเปรต.การร้องไห้ การเศร้าโศก หรือการพิไรรำพันอย่างอื่น ๆ ก็ไม่ควรทำ เพราะการร้องไห้เป็นต้นนั้นไม่เป็นประโยชน์แก่ผู้ล่วงลับไปแล้ว ญาติทั้งหลาย ก็คงอยู่อย่างนั้น.

ทักษิณานี้แล อันทายกให้แล้ว ตั้งไว้ดีแล้วในพระสงฆ์ ย่อมสำเร็จประโยชน์แก่ทายกนั้น โดยฐานะตลอดกาลนาน.

ญาติธรรมนี้นั้น ก็ทรงแสดงแล้ว การบูชาผู้ล่วงลับไปแล้ว ก็ทรงทำโอฬารแล้ว ทั้งกำลังของภิกษุทั้งหลาย  ก็ทรงเพิ่มให้แล้ว บุญพระองค์ก็ทรงขวนขวายไว้มิใช่น้อย.

จบติโรกุฑฑสูตร

อุทิศบุญให้ผู้ล่วงลับ....ทันที   เล่ม 39 หน้า 284

....เปรตพวกนั้น  พากันไปยืนที่นอกฝาเรือนเป็นต้น  ด้วยหวังว่า  วันนี้พวกเราคงได้อะไรกันบ้าง. พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงทำโดยอาการที่เปรตพวกนั้น จะปรากฏแก่พระราชาหมดทุกตน.
          
พระราชาถวายน้ำทักษิโณทก (ถวายน้ำเป็นทาน) ทรงอุทิศว่า ขอทานนี้จงมีแก่พวกญาติของเรา. 
ทันใดนั้นเอง สระโบกขรณีดารดาษด้วยปทุม  ก็บังเกิดแก่เปรต พวกนั้น. เปรตพวกนั้นก็อาบและดื่มในสระโบกขรณีนั้น ระงับความกระวนกระวายความลำบากและหิวกระหายได้แล้ว มีผิวพรรณดุจทอง.
         
ลำดับนั้น พระราชาถวายข้าวยาคู ของเคี้ยว ของกินเป็นต้น แล้วทรงอุทิศ. ในทันใดนั้นเอง ข้าวยาคูของเคี้ยวและของกินอันเป็นทิพย์  ก็บังเกิดแก่เปรตพวกนั้น. เปรตพวกนั้น ก็พากินบริโภคของทิพย์เหล่านั้น มีอินทรีย์เอิบอิ่ม.
          
ลำดับนั้น พระราชาถวายผ้าและเสนาสนะ (ที่อาศัย) เป็นต้น ทรงอุทิศให้เครื่องอลังการต่าง ๆ มีผ้าทิพย์ ยานทิพย์  ปราสาททิพย์  เครื่องปูลาดและที่นอนเป็นต้น ก็บังเกิดแก่เปรตพวกนั้น. สมบัติแม้นั้นของเปรตพวกนั้น ปรากฏทุกอย่างโดยประการใด พระผู้มีพระภาคเจ้า ก็ทรงอธิษฐาน (ให้พระราชาทรงเห็น) โดยประการนั้น.  
พระราชาทรงดีพระทัยยิ่ง.....

ความแตกต่างเรื่องเวลาระหว่างสวรรค์กับโลกมนุษย์ (วิสาขสูตร) เล่ม37หน้า510

ดูก่อนวิสาขา เพราะราชสมบัติมนุษย์เป็นเหมือนของคนกำพร้า เมื่อเทียบกับสุขอันเป็นทิพย์
ดูก่อนวิสาขา ๕๐ มนุษย์เป็นคืนหนึ่งวันหนึ่งของเทวดาชั้นจาตุมมราช ๓๐ ราตรีโดยราตรีนั้นเป็นเดือนหนึ่ง  ๑๒ เดือนโดย เดือนนั้นเป็นปีหนึ่ง ๕๐๐  ปีโดยปีนั้น เป็นประมาณอายุของเทวดาชั้นจาตุมมหาราช  ดูก่อนวิสาขา  ข้อที่บุคคล บางคนในโลกนี้  จะเป็นหญิงหรือชายก็ตาม  เข้าอยู่อุโบสถอันประกอบด้วยองค์  ๘  ประการแล้ว เมื่อตายไป พึงเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นจาตุมมหาราช นี้เป็นฐานะที่นะมีได้   เราหมายเอาข้อนี้จึงกล่าวว่า  ดูก่อนวิสาขา ราชสมบัติมนุษย์เป็นเหมือนของคนกำพร้า   เมื่อเทียบกับสุขอันเป็นทิพย์.

ดูก่อนวิสาขา ๑๐๐  ปีมนุษย์ ฯลฯ
ดูก่อนวิสาขา ๒๐๐  ปีมนุษย์ ฯลฯ
ดูก่อนวิสาขา ๔๐๐  ปีมนุษย์ ฯลฯ
ดูก่อนวิสาขา ๘๐๐  ปีมนุษย์ ฯลฯ
ดูก่อนวิสาขา  ๑,๖๐๐  ปีมนุษย์  เป็นคืนหนึ่งวันหนึ่งของเทวดาชั้นปรนิมมิตวสวัตตี ๓๐  ราตรีโดยราตรีนั้นเป็นเดือนหนึ่ง๒   เดือนโดยเดือนนั้นเป็นปีหนึ่ง   ๑๖,๐๐๐ ทิพย์โดยปีนั้น  เป็นประมาณอายุของเทวดาชนปรนิมมิตวสวัตตี

ดูก่อนวิสาขา ข้อที่บุคคลบางคนในโลกนี้ จะเป็นหญิงหรือชายก็ตาม เข้าอยู่อุโบสถอันประกอบด้วยองค์ ๘ ประการแล้ว  เมื่อตายไป  พึงเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นปรนินมิตวสวัตตี นี้เป็นฐานะที่จะมีได้

ผู้ที่เทศน์เก่งๆในศาสนาตายแล้วไปอยู่สวรรค์ชั้นดุสิต (เรื่องธัมมิกอุบาสก) เล่ม 40หน้า178

อุ. เทวโลกชั้นไหน ? ควรเป็นที่รื่นรมย์.
บุตร.  ภพดุสิต อันเป็นที่ประทับอยู่ของพระโพธิสัตว์ทุกพระองค์ของพระพุทธมารดา  และของพระพุทธบิดา  เป็นที่รื่นรมย์ซิ  พ่อ.
อุ.  ถ้ากระนั้น  พวกเจ้าจงเสี่ยงว่า  ่ขอพวงดอกไม้ จงคล้องที่รถมาจากภพดุสิต,'  ดังนี้แล้ว เหวี่ยงพวงดอกไม้ไปเถอะ.บุตรเหล่านั้นได้เหวี่ยงไปแล้ว. พวงดอกไม้นั้น  ได้คล้องที่แอกรถห้อยลงในอากาศ. มหาชนเห็นแต่พวงดอกไม้นั้น หาเห็นรถไม่. 
อุบาสกพูดว่า  " เจ้าทั้งหลายเห็นพวงดอกไม้นั่นไหม ?"
เมื่อบุตรตอบว่า " เห็นจ้ะ."  จึงกล่าวว่า  "พวงดอกไม้นั่น ห้อยที่รถซึ่งมาจากดุสิต,เราจะไปสู่ภพดุสิต, พวกเจ้าอย่าวิตกไปเลย, พวกเจ้ามีความปรารถนาจะเกิดในสำนักเรา  ก็จงทำบุญทั้งหลาย  ตามทำนองที่เราทำแล้วเถิด"  ดังนี้แล้ว ทำกาละ ดำรงอยู่บนรถที่มาจากภพดุสิต. อัตภาพของเขาสูงประมาณ  ๓  คาวุต  ประดับด้วยอลังการหนักได้  ๖๐  เล่มเกวียน  เกิดในทันใดนั่นเอง, นางอัปสรพันหนึ่งแวดล้อมแล้ว. วิมานแก้วประมาณ๒๕  โยชน์ปรากฏแล้ว.

พระศาสดา  ตรัสถามภิกษุแม้เหล่านั้น ผู้มาถึงวิหารแล้วโดยลำดับว่า "ภิกษุทั้งหลาย  อุบาสกได้ฟังธรรมเทศนาแล้วหรือ ?"
ภ. ฟังแล้ว พระเจ้าข้า แต่อุบาสก ได้ห้ามเสียในระหว่างนั่นแลว่า 'ขอท่านจงรอก่อน,'  ลำดับนั้น     บุตรและธิดาของอุบาสกนั้นคร่ำครวญกันแล้ว,  พวกข้าพระองค์ปรึกษากันว่า "บัดนี้ไม่เป็นโอกาส,'
จึงลุกจากอาสนะออกมา.

ศ.  ภิกษุทั้งหลาย  อุบาสกนั้นหาได้กล่าวกับพวกเธอไม่,  ก็เทวดาประดับรถ ๖ คัน นำมาจากเทวโลก  ๖  ชั้น เธอเชิญอุบาสกนั้นแล้ว,เธอไม่ปรารถนาจะทำอันตรายแก่การแสดงธรรม จึงกล่าวกับเทวดาเหล่านั้น.

ภ.   อย่างนั้นหรือ ?   พระเจ้าข้า.
ศ.  อย่างนั้น  ภิกษุทั้งหลาย.
ภ.  บัดนี้เขาเกิดแล้ว  ณ  ที่ไหน ?
ศ.  ในภพดุสิต  ภิกษุทั้งหลาย.
ภ.   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อุบาสกนั้น เที่ยวชื่นชมในท่ามกลางญาติในโลกนี้แล้ว   เกิดในฐานะเป็นที่ชื่นชมนั่นแลอีกหรือ ?
พระศาสดา  ตรัสว่า "อย่างนั้น ภิกษุทั้งหลาย เพราะคนผู้ไม่ประมาทแล้วทั้งหลาย เป็นคฤหัสถ์ก็ตาม   เป็นบรรพชิตก็ตาม  ย่อมบันเทิงในที่ทั้งปวงทีเดียว"

แม้บัณฑิตในครั้งโบราณกาล ก็ได้ให้บุญแก่กันเช่นนี้(อ.สังขชาดก) เล่ม59หน้า813

ดูก่อนนางเทพธิดา เมื่อเป็นเช่นนั้น ขอท่านจงเนรมิตเรือลำ ๑ แก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด  แต่ขอจงเนรมิตเรือเล็ก ๆ ลำ  ๑ ประมาณเท่าเรือโกลน อนึ่ง เรือที่ท่านจักเนรมิตขอให้เป็นเรือที่ต่อด้วยแผ่นกระดานหลาย ๆ แผ่น ที่ตรึงดีแล้ว   ที่ชื่อว่า น้ำไม่รั่ว   เพราะไม่มีช่องที่จะให้น้ำไหลเข้าไปได้ ประกอบด้วยใบที่จะพาแล่นไปได้อย่างสะดวกเพราะในสมุทรนี้ พื้นที่ที่จะใช้ยานพาหนะอื่น  เว้นเรือทิพย์มิได้มี ขอท่านได้ฟังข้าพเจ้าให้ถึงเมืองโมลินีด้วยเรือลำนั้น ในวันนี้เถิด.

นางเทพธิดาได้ฟังคำของพระโพธิสัตว์นั้นแล้ว มีจิตยินดีเนรมิตเรือขึ้นลำ ๑ ซึ่งแล้วไปด้วยแก้ว ๗ ประการ เรือลำนั้นยาว๘  อุสภะ กว้าง  ๔ อุสภะ  ลึก  ๒  วา   มีเสากระโดง  ๓ เสา แล้วไปด้วยแก้วอินทนิล มีสายระโยงระยาง แล้วไปด้วยทอง มีรอกกว้านแล้วไป  ด้วยเงิน  มีหางเสือ แล้วไปด้วยทอง  เทวดาเอารัตนะ ๗ ประการมาบรรทุกเต็มเรือ แล้วอุ้มพราหมณ์ขึ้นบนเรือที่ประดับแล้ว แต่มิได้เหลียวแลบุรุษอุปัฏฐากของพระโพธิสัตว์เลย พราหมณ์ได้ให้ส่วนบุญที่ตนได้การทำไว้แก่อุปัฏฐาก  อุปัฏฐากก็รับอนุโมทนา ทันใดนั้น เทวดาก็อุ้มอุปัฏฐากนั้นขึ้นเรือด้วย   ลำดับนั้น  เทวดาก็นำเรือไปสู่โมลินีนครขนทรัพย์ขึ้นเรือนพราหมณ์  แล้วจึงไปยังที่อยู่ของตน.

พระที่มีเพศสัมพันธ์ทาง"ทวารหนัก"ถ้ายินดีต้องปาราชิกทั้งคู่ (ปฐมปาราชิกกัณฑ์) เล่ม1หน้า660

[๔๔]  พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก เราให้พิสดารแล้วฉันใด  พวกพระราชา
ผู้เป็นข้าศึก  พวกโจรผู้เป็นข้าศึก  พวกนักเลงผู้เป็นข้าศึก  พวกมนุษย์ผู้ตัดหัวใจ
ผู้เป็นข้าศึก  บัณฑิตพึงให้พิสดารฉันนั้น.

[๔๕]  ภิกษุสอดองค์กำเนิดเข้ามรรคทางมรรค ต้องอาบัติปาราชิก
๒สอดองค์กำเนิดเข้ามรรคทางมรรค  ต้องอาบัติปาราชิก
๓สอดองค์กำเนิดเข้ามรรคทางอมรรค  ต้องอาบัติปาราชิก

๑.ความพิสดาร  พึงทราบตามนัยที่กล่าวแล้วในเบื้องต้น
๒. ยังองค์กำเนิดให้เข้าไปทางปัสสาวมรรคเป็นต้น  แล้วถอนออกทางแผลใกล้ต่อมรรคนั้น
๓. ยังองค์กำเนิดให้เข้าทางแผลใกล้ต่อมรรคแล้วถอนออกทางมรรค.

สอดองค์กำเนิดเข้าอมรรคทางอมรรค  ต้องอาบัติถุลลัจจัย.

[๔๖]  ภิกษุปฏิบัติผิดในภิกษุผู้หลับ  เธอตื่นขึ้นแล้วยินดี  พระวินัยธร พึงนาสนะเสียทั้งสองรูป  เธอตื่นขึ้นแล้วไม่ยินดี  พระวินัยธรพึงนาสนะภิกษุผู้ประทุษร้าย

ภิกษุปฏิบัติผิดในสามเณรผู้หลับ  เธอตื่นขึ้นแล้วยินดี  พระวินัยธร พึงนาสนะเสียทั้งสองรูป  เธอตื่นขึ้นแล้วไม่ยินดี พระวินัยธรพึงนาสนะภิกษุผู้ประทุษร้าย

สามเณรปฏิบัติผิดในภิกษุผู้หลับ  เธอตื่นขึ้นแล้วยินดี  พระวินัยธร พึงนาสนะเสียทั้งสองรูป  เธอตื่นขึ้นแล้วไม่ยินดี  พระวินัยธรพึงนาสนะสามเณรผู้ประทุษร้าย

สามเณรปฏิบัติผิดในสามเณรผู้หลับ  เธอตื่นขึ้นแล้วยินดี  พระวินัยธร พึงนาสนะเสียทั้งสองรูป  เธอตื่นขึ้นแล้วไม่ยินดี พระวินัยพึงนาสนะสามเณรผู้ประทุษร้าย.

อนาปัตติวาร

[๔๗]  ภิกษุไม่รู้สึกตัว ๑ ภิกษุวิกลจริต ๑ ภิกษุมีจิตฟุ้งซ่าน ๑ ภิกษุผู้กระสับกระส่ายเพราะเวทนา ๑  ภิกษุอาทิกัมมิกะ  ๑ เหล่านี้  ไม่ต้องอาบัติ

วัดป่าสามแยก ศึกษาพระธรรมวินัย เบิกบุญ โอนบุญ อกหัก โดนของ ธรรมะ ธรรมทาน คลายเครียด เจริญรุ่งเรือง //www.samyaek.com

Create Date : 02 สิงหาคม 2555
Last Update : 2 สิงหาคม 2555 22:54:20 น.		4 comments
Counter : 1516 Pageviews.
Share Tweet