ครูครับ ผมยืนอยู่ครับ
นี่คือโรงเรียนมัธยมที่มีภูมิทัศน์สูงสามารถมองเห็นท้องทะเลกว้างแห่งหนึ่ง เวลาเข้าสอนมองจากห้องเรียนลงมาจะสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ไม่สิ้นสุดของท้องทะเลได้
ในปีนั้นมีนักเรียนเข้าใหม่ประมาณ 80 คน ในจำนวนนั้นส่วนใหญ่เป็นลูกหลานของชาวประมงที่ต้องสู้รบปรบมือกับทะเล
นั่นเป็นเรื่องราวที่ฉันเริ่มต้นสอนนักเรียนใหม่เป็นชั่วโมงแรก
นักเรียนยืนตรง
ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนตรงเคารพครู เนื่องจากเป็นนักเรียนใหม่ ฉะนั้นทุกคนจึงดูตั้งใจจริงจัง ภายในห้องเรียนดูเงียบสงบในบัดดล
ทว่า มีนักเรียนคนหนึ่งคิดจะมีลูกเล่นไม่ได้ยืนขึ้น
ลุกขึ้นยืน เพิ่งเข้าเรียนก็มีท่าทีเช่นนี้แล้ว ไม่ได้นะ
น้ำเสียงของฉันดูเข้มงวดขึ้นทันที
เวลานี้มีคนส่งเสียงออกมาว่า ครูครับ ผมยืนอยู่ครับ
ถูกต้องแล้ว นาย ก. กำลังยืนอยู่ แต่เนื่องจากรูปร่างของเขาเตี้ย จึงมองดูเหมือนเขากำลังนั่งอยู่
แย่แล้ว ฉันกำลังทำเรื่องที่ผิดต่อนาย ก.
ฉันรู้สึกไม่สบายใจในความไม่รอบครอบของตัวเอง ชั่วขณะนั้นไม่รู้จะพูดอย่างไรดี หากจะกล่าวคำสารภาพผิด ณ. ที่ตรงนั้น กลับจะเป็นการทำลายความเชื่อมั่นตนเองของนาย ก. และแล้ว ฉันจึงได้แต่พูดว่า ขอโทษ นักเรียนที่รายรอบอยู่นั้นต่างพากันหัวเราะขึ้นมา จิตใจความรู้สึกของนาย ก. คงจะเหงาและว้าเหว่เป็นแน่ ฉันคาดการณ์เอาว่าจากนี้ไปนาย ก. อาจจะถูกคนอื่น ๆ รังแกด้วยเรื่องนี้เป็นแน่แท้
หลังชั่วโมงเรียน เดิมทีฉันตั้งใจจะไปขอโทษนาย ก. แต่เนื่องจากงานยุ่งมากกลับลืมเรื่องนี้ไปเลย ตอนเย็น ฉันลังเลที่จะโทรศัพท์ถึงนาย ก. การขอโทษทางโทรศัพท์ดูเป็นการเสียมารยาท ดังนั้นจึงไม่ได้โทร
วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าแจ่มใสไร้เมฆหมอก ท้องทะเลในวสันต์ฤดูเขียวใสกระเพื่อมคลื่น ฉันเข้าสอนในชั้นของนาย ก. เป็นครั้งที่สอง
นักเรียนยืนตรง
เงียบสงบอีกครั้งในบัดดล เวลานี้มีเสียงดังใสแว่วมาทันใด
ครูครับ ผมยืนอยู่แล้วครับ
คือนาย ก. นั่นเอง เขายืนอยู่บนม้านั่ง ยิ้มยิ้ม ฉันรู้สึกเบื้องหน้ามืดไปชั่วขณะ จากรอยยิ้มของนาย ก. ฉันดูออกว่าเขาไม่ได้ประชดประชันแต่อย่างใด และก็ไม่ใช่การแสดงออกของอารมณ์ทีต่อต้าน
ฉันรู้สึกได้ถึง ครูครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับ ผมไม่ได้ติดใจอย่างใด การเข้าใจและให้อภัยเช่นนี้ ฉันรู้สึกปวดแปร๊บที่หัวใจ
ตอนเย็น ฉันโทรศัพท์ถึงนาย ก. ด้วยความรู้สึกที่สับสนมากมาย
ครูครับ อย่าได้ใส่ใจ ไม่ต้องใส่ใจนะครับ ได้ยินเสียงอันกังวาลและเต็มไปด้วยความใสซื่อของนาย ก. ดังมาจากสาย
ฉันภาวนาให้ท้องฟ้าในวันพรุ่งนี้ยังคงเจิดจรัสไร้เมฆหมอก ท้องทะเลเป็นสีเขียวใสคลื่นกระเพื่อม
*** หากมีจิตใจที่กว้างใหญ่ไพศาลดุจทะเล ยังมีเรื่องอะไรในชีวิตที่ทำให้คุณยิ้มไม่ออกอีกเล่า
*****
| Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2554 |
| Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2554 8:45:15 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 511 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อาหารเย็นมาส่งค่ะ