ไอ้งั่งเอ๊ย
ระหว่างสงครามภายในอเมริกา มีอยู่ครั้งหนึ่ง ประธานาธิบดีลินคอล์นได้ไปตรวจดูการรบที่แนวหน้าภายใต้การติดตามของร้อยเอกโฮมส์นายทหารผู้ช่วย
ในสนามเพลาะ โฮมส์อธิบายสถานการณ์บางอย่างให้ลินคอล์นฟังโดยชี้ไปที่ฐานที่มั่นที่อยู่ไกลออกไป แต่ลินคอล์นจะต้องปีนขึ้นไปบนหลุมเพลาะเพื่อดูให้ละเอียดให้ได้
นาทีนั้นทหารข้าศึกได้รัวกระสุนห่าใหญ่มายังพวกเขาทันที ทำให้โฮมส์ร้อนใจมาก เขารีบดึงแขนประธานาธิบดีลากลงมาในหลุมเพลาะ พร้อมกับคำรามออกมาว่า รีบลงมาเร็ว ไอ้งั่งเอ๊ย สิ้นคำพูด ร้อยเอกคนนี้รู้ตัวว่าตนเองพูดพลาดไป ล่วงเกินประธานาธิบดีเสียแล้ว เขาคิดในใจ นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย หนีไม่พ้นโทษทางวินัยแน่
แต่ในขณะที่ลินคอล์นจะจากไป กลับพูดกับเขาอย่างอ่อนโยนว่า ลาก่อน ร้อยเอกโฮมส์ วันนี้สามารถได้ยินคุณพูดกับผมเหมือนที่คุณพูดกับพลเมืองธรรมดาคนหนึ่ง ทำให้ผมรู้สึกดีใจอย่างยิ่ง
ได้ฟังดังนั้น ร้อยเอกโฮมส์เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก รู้สึกเคารพเลื่อมใสในจิตใจที่กว้างขวางของเขา
*** ต่อหน้าข้อผิดพลาดที่ไม่ได้ตั้งใจของผู้อื่น พวกเราใยต้องถือสาด้วย
*****
| Create Date : 04 ธันวาคม 2553 |
| Last Update : 4 ธันวาคม 2553 7:59:14 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 430 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [