ความโลภที่น่ากลัว
สมัยก่อน เมืองฉีมีคนคนหนึ่งอยากได้ทองคำ เช้าตรู่วันหนึ่ง หลังจากแต่งตัวอย่างเรียบร้อยแล้วจึงออกจากบ้านไปยังร้านค้าทองแห่งหนึ่ง และฉกชิงทองไปต่อหน้าต่อตาผู้คนมากมาย
ต่อมาเขาถูกทางการจับได้และถามเขาว่า เหตุใดเจ้าจึงฉกชิงทองต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้
เขาตอบว่า ขณะที่ข้าฉกชิงนั้น เห็นแต่ทองไม่เห็นผู้คน
*** ความโลภบดบังสติปัญญาและเหตุผล ทำให้ผู้คนสามารถทำในสิ่งที่ยามปกติไม่กล้าที่จะทำได้
จิตละโมบเกิดจากความทะยานอยาก เมื่อมีความอยากจึงละโมบ ความไม่รู้จักพอเพียงจึงโลภ ท่านเล่าจื๊อบอกว่า ความรู้จักพอไม่ก่อเกิดความอัปยศ ภัยพิบัตที่ใหญ่หลวงไม่มีอะไรเทียบเท่าความไม่รู้จักพอ ท่านม่อจื๊อก็บอกว่า หาใช่สมบัติไม่พอเพียง หากอยู่ที่ใจไม่เพียงพอ ดังคำที่ว่า มีความทะยานอยากจะทุกข์ว่ายังไม่พอ ไร้ความทะยานอยากก็ไร้ซึ่งความทุกข์กังวล การไม่ทุกข์ไม่กังวลดูเหมือนง่ายมาก แต่กลับทำได้ยากถึงเพียงนี้ อย่าได้มองข้ามความคิดละโมบในใจแม้เพียงเล็กน้อย จะต้องขจัดดับมันโดยทันที มิเช่นนั้นประกายไฟเล็ก ๆ ก็อาจไหม้ลามทุ่งได้ น้อยนักที่จิตวิญญาณจะเสื่อมไปเลยในคราวเดียว แต่ล้วนถูกสั่งสมทีละเล็กทีละน้อยนับครั้งไม่ถ้วนจนเสื่อมไปในที่สุด คำถามของพระคัมภีร์มัทธิวที่ว่า มนุษย์หากได้มาซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างในโลกแต่ต้องสูญเสียชีวิตของตนไป ยังจะมีประโยชน์อันใด
นี่เป็นข้อสงสัยที่มีมาแต่โบราณนับพันปี มีแต่คนที่สามารถควบคุมจิตที่ละโมบไว้ได้เท่านั้นจึงสามารถตอบคำถามนี้ได้
*****
| Create Date : 30 มีนาคม 2554 |
| Last Update : 30 มีนาคม 2554 8:24:43 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 505 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [