ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
Group Blog
 
All Blogs
 
นกโง่บิน “ ช้า ”

นานมาแล้ว ด้วยความบังเอิญผมได้อ่านบทความของคนอเมริกันคนหนึ่งที่เรียกตนเองเป็น “ คนโง่ “ เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับกระบวนการเติบโตของตนเอง หลายปีผ่านไป บทความนั้นไม่รู้อยู่ไหนแล้ว แต่เรื่องราวมหัศจรรย์ของเขาทำให้ผมไม่อาจลืมได้ จึงเขียนมาเล่าสู่กันฟัง เผื่อจะทำให้ผู้อ่านได้ข้อคิดอะไรบ้าง
ตั้งแต่เล็กจนโต ปีเตอร์มักจะทำอะไรเชื่องช้ากว่าเด็กคนอื่นเสมอ นักเรียนในห้องชอบหัวเราะเยาะว่าเขาโง่ ครูว่าเขาไม่ขยัน ไม่ว่าเขาคิดจะทำดีแค่ไหน เปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างไร แต่ว่า เขาก็ยังไม่เคยทำได้ กระทั่งปีเตอร์ขึ้นเรียนในเกรด 9 หมอได้ตรวจพบว่าเขาเป็นโรคทางประสาททำให้การเคลื่อนไหวเชื่องช้า
ตอนจบมัธยมปลาย ปีเตอร์ยื่นสมัครเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยธรรมดา ๆ สิบแห่ง คิดในใจว่ายังไงเสียคงต้องมีสักแห่งที่ตอบรับเขาแน่ แต่สุดท้ายเขาไม่ได้หนังสือตอบรับเลยแม้แต่ฉบับเดียว
ต่อมา ปีเตอร์เห็นประกาศโฆษณาแห่งหนึ่งลงว่า “ เพียงจ่ายแค่ 250 ดอลลาร์ รับรองว่ามหาวิทยาแห่งหนึ่งรับเข้าเรียนแน่ “ ในที่สุดเขาจ่ายเงินไป 250 ดอลลาร์ มีมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งรับเขาเข้าเรียนจริง ๆ
เมื่อเห็นชื่อมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ปีเตอร์นึกขึ้นมาได้ทันทีว่า หลายปีก่อนมีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งเขียนเกี่ยวกับเรื่องราวของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ว่า “ นี่คือมหาวิทยาลัยที่ไม่มีการสอบตก ขอเพียงแต่ผู้ปกครองมีเงินเท่านั้น ไม่มีคำว่าไม่รับ “ เวลานั้นปีเตอร์มีความตั้งใจเพียงอย่างเดียวว่า ฉันจะเอาอนาคตมาพิสูจน์วิธีพูดที่ผิด ๆ เช่นนี้ หลังจากเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้หนึ่งปี ปีเตอร์ก็ย้ายไปเรียนที่มหาวิทยาลัยอีกแห่ง เมื่อเรียนจบจากมหาวิทยาลัย เขาเข้าสู่วงการอสังหาริมทรัพย์ ขณะอายุ 22 ปี เขาเปิดบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นของตนเอง ตั้งแต่นั้นมา เขาได้สร้างอพาทเม้นท์ร่วมหมื่นหลังในสี่มลรัฐในอเมริกา มีร้านค้าที่เป็นเชนสโตร์ร่วมเก้าร้อยแห่ง มีทรัพย์สินหลายร้อยล้านเหรียญ ต่อมา ปีเตอร์เข้าสู่แวดวงธนาคารและได้เป็นประธานกรรมการ
เด็ก “ โง่ “ คนหนึ่ง เขาเดินไปสู่เส้นทางแห่งความสำเร็จได้อย่างไร นี่คือสิ่งที่ปีเตอร์เล่าให้ฟังด้วยตนเอง 3 ประการ ดังนี้
ข่อที่ 1 คนทุกคนล้วนมีจุดแข็งของตนเอง บางคนถนัดที่จะเขียน บางคนถนัดคำนวณ บางอย่างยากสำหรับบางคน แต่ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยสำหรับอีกคน สิ่งที่ผมอยากย้ำเน้นก็คือ จะต้องทำในสิ่งที่ตนเองถนัด อย่าทำในสิ่งที่ถูกใจผู้อื่นแต่ไม่ใช่ตัวตนของเราแล้วก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนไปชั่วชีวิตสำหรับการทำอะไรที่เป็นเรื่องยากสำหรับตน
ข้อที่ 2 ผมโชคดีมากที่มีพ่อและแม่ที่เข้าใจผม มีความอดทนกับผม หากมีข้อสอบข้อหนึ่งที่คนอื่นใช้เวลาเพียง 15 นาทีแต่ผมต้องใช้เวลา 2 ชั่วโมง พ่อแม่ผมจะไม่เคยตำหนิหรือทำร้ายความรู้สึกผมเลย กล่าวสำหรับพ่อแม่ของผมแล้ว ขอเพียงลูกของท่านได้พยายามอย่างเต็มที่ นั่นก็คือเป้าหมายของท่านแล้ว
ข้อที่ 3 แต่ไหนแต่ไรมาผมจะไม่แข่งกับเพื่อนร่วมเรียน หากเพื่อนของผมทั้งสูงทั้งใหญ่ วิ่งเร็วมาก และผมทั้งเล็กทั้งเตี้ย แล้วทำไมจะต้องไปแข่งกับพวกเขาล่ะ ต้องรู้ว่าตัวเองควรจะหยุดอยู่ที่ตรงไหน อันนี้สำคัญมาก ผมก็เคยถามตัวเองเป็นร้อยเป็นพันครั้งว่า ทำไมคนอื่นเขาเรียนกันอย่างสบาย ๆ ทำไมเราไม่เคยตอบปัญหาได้เลยตลอดกาล ทำไมผมถึงสอบตกตลอด เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นโรคอะไรแล้ว ผมได้รับความรักและเอาใจใส่ดูแลและอธิบายจากผู้เชี่ยวชาญ เข้าใจตัวตนของตนและเข้าใจรอบข้าง มันสำคัญมาก

*** กล่าวสำหรับคำว่า “ โง่ “ แล้ว ไม่ได้เป็นเรื่องน่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือเมื่อผู้อื่นว่าคุณโง่ แล้วคุณก็ละทิ้งความพยายาม ละทิ้งสิทธิที่จะโบยบิน ตั้งแต่จุดเริ่มต้นถึงจุดจบ การแข่งขันไม่เพียงแต่เป็นเรื่องของความเร็วในชั่วขณะ สิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือความมุ่งมั่นและอดทน

*****




Create Date : 19 สิงหาคม 2553
Last Update : 19 สิงหาคม 2553 11:28:48 น. 2 comments
Counter : 406 Pageviews.
Share

 
เรื่องนี้สุดยอดเลยค่ะ...


โดย: neenika วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:11:48:02 น.  

 
อืม ได้อ่านบทความที่นำมาเล่าสู่แล้ว
พูดในแง่ความคิดเป็นอะไรที่น่าชื่นชมยิ่งนัก
หากพูดในแง่ความจริงแล้ว
เป็นอะไรที่ยากพอดูสำหรับผู้ปฏิบัติ
แต่อย่างไรก็แล้วแต่ แง่คิดดี ๆ เหล่านี้
คงเป็นประโยชน์ไม่น้อย
สำหรับผู้ที่เห็นปัญหา และใช้สติปัญญาแก้ไขมัน

ขอให้ทุกท่าน มี "สิ่งที่สำคัญ" ที่คุณกล่าวถึงค่ะ


โดย: -_- (zagai2002 ) วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:11:48:02 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

syrubbocaboro
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Friends' blogs
[Add syrubbocaboro's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.