ค่าของชีวิต
ค่าของชีวิต เด็กชายคนหนึ่งเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาถามผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยความรู้สึกหมดอาลัยในชีวิตอยู่เสมอว่า เด็กที่ไม่มีใครต้องการอย่างผม มีชีวิตอยู่ยังมีความหมายอะไรอีก ผู้อำนวยการได้แต่ยิ้มไม่ได้ตอบแต่อย่างใด มาวันหนึ่ง ผู้อำนวยการนำก้อนหินมาให้เด็กชายก้อนหนึ่งและบอกกับเด็กชายว่า พรุ่งนี้เช้า เธอจงเอาหินก้อนนี้ไปขายในตลาด แต่ไม่ใช่ ขายจริง จำไว้ ไม่ว่าใครจะให้ราคาแค่ไหนอย่างไร ห้ามขายเด็ดขาด วันรุ่งขึ้น เด็กชายนำก้อนหินไปแล้วนั่งอยู่ ณ มุมหนึ่งในตลาด เขาสังเกตุเห็นมีคนจำนวนไม่น้อยที่สนใจก้อนหินของเขาอย่างเหนือความคาดหมาย ราคายิ่งมาก็ยิ่งให้สูงขึ้นเรื่อยๆ เขากลับมาที่สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้า รายงานให้ผู้อำนวยการทราบด้วยความตื่นเต้น ผู้อำนวยการได้แต่ยิ้มและบอกให้เขานำก้อนหินไปขายที่ตลาดทองคำในวันพรุ่งนี้ ในตลาดทองคำ มีคนเสนอราคาที่สูงกว่าเมื่อวานถึงสิบเท่า สุดท้าย ผู้อำนวยการให้เขานำก้อนหินไปจัดแสดงที่ตลาดเพชรพลอย ปรากฎว่าราคาก้อนหินพุ่งสูงขึ้นอีกสิบเท่า เนื่องจากเด็กชายยืนยันไม่ขาย หินก้อนนี้เลยเป็นข่าวแพร่สะพัดออกไปว่า เป็นของหายาก ที่ประเมินค่ามิได้ เด็กชายดีใจมากนำก้อนหินกลับมาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ถามผู้อำนวยการว่าทำไมจึงเป็นเช่นนี้ ผู้อำนวยการไม่ยิ้ม มองหน้าเด็กชายและกล่าวอย่างช้าๆ ว่า ค่าของชีวิตก็เหมือนหินก้อนนี้ ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างก็จะมีความหมายที่แตกต่าง หินก้อนหนึ่งที่ดูธรรมดาๆ แต่เนื่องจากเธอรักและหวง แหน ไม่อยากขายราคาจึงเขยิบเพิ่มขึ้น กระทั่งเป็นข่าวลือว่าเป็นของมีค่าหายาก เธอก็เหมือนกับหินก้อนนี้ ขอเพียงแต่เห็นค่าของตนเอง รักตนเอง ชีวิตก็จะมีค่า มีความหมาย
*** ถ้าหากตนเองยังดูถูกตนเองแล้ว คนอื่นก็ยิ่งดูถูกเรา ค่าของชีวิตขึ้นอยู่ที่ว่าก่อนอื่นเรามีท่าทีต่อมันอย่างไร รักตัวของเราเอง ถนอมเวลาที่มีเพียงไม่กี่สิบปีของชีวิตนี้ และหมั่นฝึกฝนทำให้ตนเองสมบูรณ์แบบ ค้นพบตนเองให้ได้ ในที่สุดโลกนี้จึงจะยอมรับในคุณค่าของเรา
*****
Create Date : 13 กรกฎาคม 2553 |
Last Update : 13 กรกฎาคม 2553 16:41:58 น. |
|
2 comments
|
Counter : 409 Pageviews. |
|
|
|