ไม่มีคำพูดสำหรับแม่
ได้ฟังนิทานเกี่ยวกับแม่สองเรื่อง
เรื่องหนึ่งเป็นเรื่องระหว่างลูกจากแดนไกลกับแม่บังเกิดเกล้า ลูกที่มาจากแดนไกลเพื่อเยี่ยมแม่ถึงเวลาต้องจากบ้านเกิด แม่ส่งเขาไปที่สถานีรถ ที่สถานีรถ สายรัดกระเป๋าเดินทางของลูกขาดสะบั้นลงเพราะกระเป๋าเต็มเกินไป มองดูเวลาแล้วรถได้เวลาออก แม่รีบถอดเข็มขัดที่รัดเอวตัวเองออกมารัดที่กระเป๋าเดินทางของลูกแทน เวลาถอดเอาเข็มขัดออกเนื่องจากร้อนใจและใช้แรงทำให้ใบหน้าของแม่แดงกล่ำ ลูกชายถามแม่ว่าแล้วแม่จะกลับบ้านอย่างไร แม่บอกว่าไม่เป็นไร ค่อย ๆ เดิน หลายปีมานี้ ลูกชายถนอมรักษ์เข็มขัดของแม่เส้นนี้ไว้ข้างกายตลอดเวลา หลายปีมานี้ ลูกชายคิดอยู่เสมอว่าแม่ของเขาไม่มีเข็มขัดแล้วเดินกลับบ้านที่มีระยะทางไกลตั้งหลายกิโลเมตรอย่างไรกัน
นิทานอีกเรื่องหนึ่งเกิดขึ้นระหว่างนักโทษคนหนึ่งกับแม่บังเกิดเกล้า ในวันที่มาเยี่ยมในคุก แม่ที่มาจากถิ่นทุรกันดารเขตชายป่าเขา ผ่านการนั่งรถลา มาต่อรถยนต์และนั่งรถไฟต่อไปอีก เพื่อเยี่ยมลูกชายที่ต้องโทษ ท่ามกลางผู้ที่มาเยี่ยมผู้ต้องหาในคุกที่มีเครื่องอุปโภคบริโภคหลากหลาย แม่ผู้แก่ชราล้วงเอาห่อผ้าขาวที่ห่อเมล็ดทานตะวันออกมา เมล็ดทานตะวันที่ผัดจนสุก แม่ได้แทะเปลือกออกหมดแล้ว สีขาวด่างเต็มไปหมดดูคล้ายลิ้นของนกกระจอก
ลูกชายที่ต้องโทษรับเอาเมล็ดทานตะวันผัดกับเนื้อ มือเริ่มสั่นเทา แม่ไม่ได้พูดจาอะไร เลิกชายเสื้อขึ้นมาเช็ดน้ำตา เธอเดินทางไกลนับพันกิโลเมตรเพื่อมาเยี่ยมเยียนลูกชาย นอกจากขายลูกหมูและไข่ไก่ แล้วยังต้องประหยัดค่าใช้จ่ายต่าง ๆ เพื่อรวบรวมเงินให้พอสำหรับค่าเดินทาง ก่อนมา หลังจากที่ต้องทำงานหนักในตอนกลางวัน ตอนค่ำนั่งแทะเมล็ดทานตะวันใต้แสงตะเกียง เนื้อเมล็ดทานตะวันที่แทะแล้วกองไว้รวมกัน มองดูมันราวกับภูเขาเล็ก ๆ ที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นทีละนิด ๆ เธอไม่ยอมกินเองเลยแม้สักเมล็ดเดียว เมล็ดทานตะวันเป็นสิบกิโลใช้เวลาแทะนับสิบคืน
ลูกชายที่ต้องโทษก้มหน้า ในวัยฉกรรจ์และแข็งแรงบึกบึนเช่นนี้ ควรจะเป็นช่วงเวลาที่ดูแลเลี้ยงดูแม่ แต่เขากลับไม่สามารถ ในจำนวนผู้คนที่มาเยี่ยมนักโทษ เสื้อผ้าของแม่มอซอรุ่งริ่งที่สุด เมล็ดทานตะวันที่แม่แทะทีละเมล็ด ๆ ในนั้นเต็มไปด้วยคำพูดมากมาย ลูกชายทรุดลงคุกเข่าต่อหน้าแม่ เขาสารภาพผิด
ครั้งหนึ่ง เพื่อนในวัยเดียวกันที่เพิ่งแต่งงานไม่นานบ่นไม่พอใจในตัวแม่ของเขาให้ฉันฟัง ว่าแม่ของเขาไม่มีการศึกษาไร้วัฒนธรรม ว่าเธอทำอะไรไม่เป็นทั้งนั้นแล้วยังชอบบ่น ฉันเลยเล่านิทานสองเรื่องนี้ให้เขาฟัง ฟังจบ เขาน้ำตาคลอเบ้า นิ่งอึ้งไปนาน
*** อย่าได้คบหาสมาคมกับผู้ที่ไม่กตัญญูกับพ่อแม่ แม้แต่พ่อแม่เขาเองยังทำได้ แล้วกับผู้อื่นจะเป็นเช่นไร
*****
| Create Date : 18 มกราคม 2554 |
| Last Update : 18 มกราคม 2554 7:53:41 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 525 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [