|
|
วานราสูร/.
บางที...คงเพราะบอกข้าแล้วสนุกกระมัง
บางคงเพราะบอกข้า สิ่งที่ข้าเห็น และเชื่อ และรู้สึก ก็จะพังทลายลง ขอเพียงบอกข้า ข้าจะคิดอย่างไรกับตาที่ข้ารักอย่างนั้นหรือ ข้าจะคิดอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นในลงกา สิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต และในปัจจุบัน และอนาคต ถ้อยคำบอกเล่าของวรณีจะนำข้าไปจากตัวตนปัจจุบัน จากความสนใจเฉพาะหน้า จากความกังวลของเด็กน้อยที่ข้าประสบอยู่ และทิ้งข้าลงท่ามกลางวังวนอันสับสนของศีลธรรม ของคุณธรรม ของความถูกต้อง ของความจำเป็น มันจะนำไปสู่การตั้งคำถาม เหตุใดตาจึงต้องอภิเษกกับพระนางมณโฑ การตายของทศกัณฐ์มีความหมายใด สงครามครั้งที่แล้วนั้นเล่า และที่จริงแล้ว อะไรคือสิ่งที่ตาเชื่อ อะไรคืออนาคตของลงกา
วรณีบอกข้า ว่าสักวันไพนาจะเป็นใหญ่ แต่...เธอไม่ต้องการให้ไพนาเป็นใหญ่โดยไม่รู้ความจริง เธอต้องการให้ไพนารู้ ว่าเขาเป็นโอรสของทศกัณฐ์...ลูกของคนยิ่งใหญ่ เช่นเดียวกับอินทรชิต หรือบรรลัยกัลป์ หรือคนอื่น ๆ เขาเป็นลูกของคนกล้าหาญ ไม่ใช่คนขนาดอย่างตา เขาเป็นลูกของนักรบที่ตายในสมรภูมิ ไม่ใช่ลูกของโหรขี้ขลาด ซึ่งดีแต่สาวไส้ให้กากิน
และบางที สิ่งเหล่านั้นคงจะเปลี่ยนไพนาไป
แต่บางที ข้าก็คิด สิ่งเหล่านั้นเปลี่ยนไพนาไปจริง ๆ หรือ บางที ข้าก็คิดว่าไพนาเป็นผลผลิตของสิ่งที่ตากับพระนางมณโฑกระทำ เขาไม่เหมือนทศกัณฐ์หรอก ทั้งไม่เหมือนอินทรชิต เขามีบางสิ่งที่เหมือนตา กิริยาท่าทาง ลักษณะการพูดเหมือนคนเรียนหนังสือไม่ใช่นักรบ เขาเหมือนตายิ่งกว่าที่ข้าเหมือนตา มีคนบอกว่าข้าเหมือนพ่อของข้า แต่ข้าไม่มีเวลา หรือความสนใจ มากพอจะคิดว่าพ่อเป็นอย่างไร
แต่บางที วรณีอาจจะบอกสิ่งเหล่านี้ เพียงเพราะอยากรู้ว่าข้าจะคิดอย่างไร เพียงเพื่อจะดูปฏิกิริยาของข้าเท่านั้นเอง
"ข้าจะบอกไพนาสุริยวงศ์" เธอบอกข้าอย่างนี้ "จากนั้น ข้าจะให้ไพนาไปหาพระเจ้าจักรวรรดิ"
"ไปหาพระเจ้าจักรวรรดิทำไม"
"เพื่อนำกองทัพมา ยึดกรุงลงกาคืนจากพิเภก"
"นี่เจ้า..."
วรณีหัวเราะ เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ข้า จมูกของข้าได้กลิ่นของเธอ...จมูกของสัตว์ป่าอย่างนั้นหรือ จมูกของวานร
"หากว่าแน่จริง จงไปแจ้งกับพิเภกปะไร"
ครั้นแล้วเธอก็จากไป
ข้าไม่ได้แจ้งเรื่องนี้กับตา ข้าควรจะแจ้ง ทว่าก็ไม่ได้พูดออกมา ข้าไม่รู้ว่าตัวเองไม่คิดว่าวรณีจะทำได้ หรือข้ากลัวว่าวรณีจะตาย หรือข้ากลัวไพนาจะตาย หรือข้ากลัวว่าตาจะเสียใจ หรือข้ากลัวว่าโลกที่ข้าอยู่ในขณะนั้นจะสูญสลายไป
ในที่สุดก็มีเรื่องต่าง ๆ เกิดขึ้น แต่ข้าเสียใจกับเรื่องเหล่านั้นหรือเปล่า แม้แต่ตัวข้าเองก็ไม่รู้
ข้าเสียในในความตายของไพนา ในความตายของวรณี ข้าเสียใจในสิ่งที่ตาต้องประสบ เสียใจกับโลกนี้ที่ตัวข้าเป็นส่วนหนึ่ง ทว่าไม่อาจช่วยแก้ไขได้อย่างเต็มที่ แต่ถึงอย่างนั้น หากให้หวนกลับไปอีก ข้าก็คงไม่เอาความจากปากของวรณีไปบอกตา
บางทีข้าก็สงสัย ว่าตาจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว หรืออาจจะไม่รู้ก็ได้ ข้าไม่เคยทำนายอะไรได้เหมือนท่าน ข้าไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่ท่านเห็นในอนาคตมีขอบเขตอย่างไรและเพียงไร
ข้าสงสัยว่าตาคงอยู่ในโลกที่โดดเดี่ยวยิ่งนัก
พวกเราต่างอยู่ในโลกที่โดดเดี่ยวยิ่งนักเหมือน ๆ กัน
| Create Date : 20 กันยายน 2551 |
| Last Update : 20 กันยายน 2551 5:38:45 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1069 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [