|
|
วานราสูร / (ตา)
ในบรรดาความไม่แน่นอนทั้งปวงของตาข้านั้น ข้าคิดว่ายังมีสิ่งหนึ่งที่แน่นอน
ทว่าข้าก็ไม่อาจบ่งบอกนามของสิ่งดังกล่าวออกมาได้...ข้าควรอธิบายอย่างไรดีหรือ หากบอกว่าตามีความรับผิดชอบของขัตติยะ ตาก็ทำให้เกิดความตายมากมาย หากบอกว่าตาเป็นคนใจดี...ข้าก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นควรเรียกว่าความใจดีหรือไม่ หากข้าบอกว่าตากล้าหาญ...คนทั้งปวงจะเข้าใจความกล้าหาญแบบนั้นไหม ที่สำคัญ คนทั้งปวงจะเรียกสิ่งนั้นว่าความกล้าหาญหรือเปล่า ในเมื่อสิ่งที่่เห็นด้วยตาไม่ใช่ความกล้าหาญเลย สิ่งที่เห็นด้วยตามีเพียงการทรยศ...ความอ่อนแอ สิ่งที่เห็นด้วยตามีเพียงว่าตาข้าแต่ผู้เดียวที่หลบหนีออกมา ดังนั้นจึงรอดชีวิตอยู่ได้ ส่วนคนเหลือพากันตาย
แต่ตาข้าเป็นคนแบบที่คิดว่า...ความตายมีประโยชน์อะไรหรือ นั่นเองเป็นความแน่นอนของท่าน ตาข้าเป็นคนแบบที่คิดว่าความตายไม่มีประโยชน์ใด เกียรติศักดิ์นักรบเป็นเรื่องไร้สาระ ตาของข้าเป็นคนแบบที่คิดว่าการมีชีวิตอยู่คือการมีชีวิตอยู่ คือความหวัง คือความจริง ตาไม่เข้าใจการเสียสละพลีกาย ไม่เข้าใจการตายในสนามรบ ตาปราศจากธรรมของนักรบโดยสิ้นเชิง ไม่ใช่ว่าท่านไม่ทราบ แต่ท่านไม่เชื่อ เมื่อไม่เชื่อเสียแล้วย่อมไม่มีวันเข้าใจ บางทีคงเพราะเป็นเช่นนั้น ตาจึงนับถือพี่ชายของท่านกุมภกรรณ ท่านบอกข้าว่ากุมภกรรณแต่ผู้เดียวที่ชัดเจน กุมภกรรณแต่ผู้เดียวที่เห็นความจริง ทว่ามีเกียรติพอจะเสียสละเพื่อความจริงนั้นได้
...เกียรติคืออะไรหรือ ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกัน
เกียรติการภักดีต่อสกุลวงศ์อย่างนั้นหรือ เกียรติของการปกป้องบ้านเมือง
"กุมภกรรณบอกข้าว่า แม้ข้าจะมีชีวิตอยู่ต่อมาได้ แต่จะไม่มีใครสรรเสริญ ข้าจะมีชีวิตอยู่โดยปราศจากความเคารพ ชื่อของข้าจะไม่มีความหมายกับผู้ใด เพราะข้าทำให้เป็นเช่นนั้นเอง" ตาบอกข้าเช่นนี้ "กุมภกรรณไม่ได้ศึกษาโหราศาสตร์ แต่เขา่ทำนายได้แม่นยำทีเดียว"
นำภรรยาผู้อื่นมาเป็นของตนเป็นเรื่องถูกหรือ การปกป้อง "ธรรม" เล่า...เป็นเรื่องถูกหรือ ทว่าอะไรคือ "ธรรม" และหลักการใดที่คนแต่ละคนควรจะยึดถือไว้สำหรับตน
ตัวข้าเองเล่า ข้าผู้เป็นบุตรของหนุมานและเบญยกาย...อะไรคือ "ธรรม"
หากข้าเป็นเช่นตากุมภกรรณ ข้าคงเห็นชัดเจนกว่านี้ ทางของข้าคงเปิดออกไปข้างหน้า และแขนขาของข้าคงมีกำลังพอจะฝ่าหนามแหลมทั้งปวงไปได้ ทว่าน่าเสียดาย ข้าอาจจะเหมือนตามากเกินไป ข้าเห็นโลกเป็นความไม่แน่นอน เห็นธรรมเป็นสิ่งอันเกิดและตายตามยุคสมัย ข้าไม่เคยรู้แท้จริงว่าสิ่งใดคือถูกหรือผิด รู้แต่ว่าทางนี้เองคือทางที่ข้าเลือก ข้ามีชีวิตอยู่เช่นนั้นเสมอมา คงเพราะเช่นนี้ วรณีกับไพนาจึงเดินทางฝ่าด่านร้อยพันชั้น โดยมีข้าเป็นเพียงผู้เฝ้าดู
(...)
| Create Date : 19 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 0:38:28 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 486 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [