|
|
Plankton: a romance /๑. ชั่วนิรันดร์
แพลงตอน ( plankton ) มาจากคำภาษากรีก ( πλανκτον ) แปลว่า "ผู้ท่องไป" หรือ "ผู้ล่องลอย"
แพลงตอนแบ่งเป็นสองชนิด คือ แพลงตอนพืช (Phytoplankton) และ แพลงตอนสัตว์ (Zooplankton) แพลงตอนทั้งสองประเภทมีบทบาทในระบบนิเวศน์ทางน้ำอย่างสูง ถือเป็นผู้ผลิตอันดับแรกในห่วงโซ่อาหาร
โดยเป็นอาหารของกันและกันเอง รวมทั้งเป็นอาหารของสัตว์ทะเลบางชนิด เช่น ปลาวาฬ
###
บ่อยครั้งที่ผมนึกถึงนิทเช่
ไม่ได้หมายความว่าผมเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องนิทเช่ หามิได้ ผมเพียงแต่เข้าเรียนในชั่วโมงปรัชญาครั้งหรือสองครั้ง จากนั้นก็โดดโลดยาว ไม่กลับไปให้อาจารย์เห็นหน้าค่าตาอีกเลย ประการหนึ่งเพราะผมไม่ชอบความรู้สึกแปลกแยกของ "เด็กนอกเอก" และอีกประการหนึ่งก็เพราะว่าผมไม่พบคำตอบที่กำลังค้นหาในห้องเรียนนั้น
ผมมาเรียน "ปรัชญากับวรรณกรรม" แต่เขาดันให้ผมเรียนนิทเช่
ไม่ใช่ปัญหาหรอก ตราบใดที่ผมไม่ชังตาลุงนิทเช่แกจนเต็มกลืน แต่ปัญหาก็คือผมชัง ผมคิดว่าลุงช่างมองโลกในแง่ร้าย ซึ่งก็ควรจะเป็นอย่างนั้น สำหรับคนที่เป็นโรคประสาทขนาดหนักและเจ็บปวดทรมานตลอดเวลา ( โอ๋ ไม่ ผมไม่ได้รู้เรื่องนี้ด้วยตัวเอง แต่อาจารย์เป็นคนบอกต่างหาก ) ผมไม่ชอบคิดถึงโลกในแง่ร้ายของนิทเช่ ผมอ่าน "คือพจนาซาราทุสตรา" ไม่รอดสันดอน ไม่เข้าใจคำว่า "พระเจ้าตายแล้ว" ( หรืออาจจะเข้าใจ ไม่ทราบได้ ) แต่ในที่สุด สิ่งที่กบาลน้อย ๆ ของผมเข้าใจ และจะจำไปจนตายก็คือถ้อยคำของตาลุงนิทเช่ผ่านปากอาจารย์
"นิทเช่บอกว่าคนเราควรใช้ชีวิตอย่างมีศิลปะ" อาจารย์ผมพูดอย่างนั้น...หรืออะไรทำนองนั้น "เพราะนิทเช่เห็นว่าชีวิตเป็นวงเวียนที่ไม่มีที่สิ้นสุดและสิ้นหวัง ผมหมายความว่านิทเช่มองจักรวาลนี้เป็นวงกลม ทุกอย่างจะเวียนกลับมาเหมือนเดิมครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างเช่นตอนนี้ พวกคุณนั่งเรียนอยู่กับผม คุณทำดินสอหล่น นี่ไม่ใช่ครั้งแรก...ในอนันตกาล ทั้งในอดีตและในอนาคต คุณนั่งเรียนกับผม ทำดินสอหล่นครั้งแล้วครั้งเล่า คุณจะไม่มีวันทำให้ดินสอไม่หล่น เช่นเดียวกับเรื่องผิดและเรื่องถูกทุกเรื่อง"
เจ๋งเลย...ผมคิด มนุษย์จะเดินไปในทางที่ผิดพลาดตลอดกาลนาน
ผมนึกถึงเทตซึกะ โอซามุ พวกนักวิชาการ...อย่างน้อยก็คนไทย คนไม่สนใจแกมากนัก สำหรับเมืองญี่ปุ่น แกเป็น "พระเจ้าแห่งการ์ตูน" ( God of Manga ) เพราะเป็นคนแรก ๆ ที่ผลักดันให้วงการมังงะก้าวเดินไป ลายเส้นของแกโบราณบรม มุขบางมุขก็ฝืดเฝือ แต่ผมชอบแกในหลายแง่หลายมุม ...คนฉลาด...เทตซึกะน่ะ คนฉลาดปราดเปรื่อง เข้าใจง่ายกว่านิทเช่
เทตซึกะ โอซามุ เขียนเรื่อง "ฮิโนะโทริ" ( นกแห่งไฟ ) ฮิโนะโทริหวังว่า สักครั้ง...สักครั้งมนุษย์จะเดินไปในทางที่ถูกต้อง "คราวนี้ละ...คราวนี้ละ..." มันคิด "พวกเขาจะไปในทางที่ถูกต้อง"
มันแสดงให้เห็นว่าถึงความแตกต่างระหว่างนักเขียนการ์ตูนญี่ปุ่นที่มีลูกเมียเรียบร้อย แม้จะมีปัญหาเรื่องเงินทองกับโครงการที่ใหญ่เกินตัวไปบ้าง กับศาสตราจารย์เยอรมันผู้มาจากครอบครัวเคร่งศาสนาแถมยังเป็นโรคประสาท ชีวิตช่างทำให้มุมมองแผกไปได้สาหัสจริง ๆ
หรือไม่แผกกันแน่
ผมคิดถึงนิทเช่ บ่อยครั้งผมคิดถึงนิทเช่ เพราะถ้อยคำหลอกหลอน สิ้นหวัง คนที่รู้มาก ๆ คงว่าผมงั่ง เพราะผมรู้ว่าต่อจากนิทเช่มีคนอีกมาก แต่ผมรู้จักแค่นิทเช่ เหมือนผมรู้จักเทตซึกะ ได้โปรดเถอะ ผมจะพูดถึงเฉพาะที่ผมรู้จักเท่านั้น เพราะว่าชีวิตของคนเราไม่ได้ดีขึ้นหรือเลวลงเพราะผมรู้จักคนมากกว่านิทเช่ ไม่ว่าปู่ทวดหรือลูกศิษย์หลานศิษย์ของแก
ชั่วนิรันดร์...มันคือชั่วนิรันดร์ อนันตภาพไม่มีที่สิ้นสุดของมนุษย์ ออสตราโลพิทิคัสเป็นโฮโมอิเรคตัส เป็นโฮโมเซเปี้ยน และโฮโมเซเปี้ยน เซเปี้ยน ( ผมเคยได้ยินใครสักคนพูดถึง "โฮโม เพอร์เฟค" ) จากนั้นโฮโมเซเปี้ยน เซเปี้ยนก็จะฆ่ากันเอง บึ้ม ๆๆๆๆ ตูม เปรี้ยง ( เน้นดำตัวโต ) ตายห่าหมดโลก หมดกัน
แล้วก็เริ่มใหม่...นับหนึ่ง ธาตุโปรตีนตัวแรกไปสู่สัตว์เซลล์เดียวตัวแรก ไปสู่สัตว์หลายเซลล์ ไปสู่พืช สัตว์น้ำ สัตว์บก สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์เลือดอุ่น
อนันตภาพน่าเบื่อหน่าย ผมคิดอย่างนั้น อนันตภาพที่เป็นเช่นเดียวกับการโตจากเด็กเป็นผู้ใหญ่ ไปเรียน แต่งงาน ทำงาน มีลูก แก่ ตาย แล้วอนันตภาพนั้นก็ฝังอยู่ในตัวลูกต่อไป
ผมคิดอย่างนั้นจนกระทั่งผมเจอตาวิเศษตัวเป็น ๆ เข้า
( ถ้าคุณอายุมากกว่ายี่สิบห้า คุณควรจะรู้จักตาวิเศษเป็นอย่างดี ถ้าไม่รู้ก็ไม่เป็นไรหรอก ผมยังมีเวลาเล่าถึงหมอนั่นอีกนาน)
แล้วผมก็ถูกสาป
ไม่สิ
...เราถูกสาปต่างหาก
| Create Date : 25 พฤษภาคม 2549 |
| Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 0:30:13 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 572 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: romancer IP: 124.120.236.218 วันที่: 6 มิถุนายน 2549 เวลา:12:08:31 น. |
|
|
|
| โดย: เคียว IP: 124.120.148.195 วันที่: 18 มิถุนายน 2549 เวลา:1:08:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
สาปอะไร..........