'ปีแห่งการให้อภัย' ฉันทำได้แล้ว
ตั้งแต่ปีที่แล้ว ปี 59 ฉันตั้งใจเอาไว้ว่าจะให้ปี 60 เป็นปีแห่งการให้อภัย เพราะฉันเจอเรื่องหนักๆ ยาวนานมาถึง 2 ปี ตั้งแต่ปี 58 59 แต่เรื่องที่ฉันเจอ เป็นเรื่องอีกที่หนึ่ง ไม่ใช่ที่นี่ ฉันจึงมีความคิดอยู่ในหัวของตัวเองว่า ปี 60 จะเป็นปีของการให้อภัย และไม่ยุ่งอะไรกับใครทั้งสิ้น เพราะลำพังแค่ดูแลคนในครอบครัว ฉันก็เหนื่อยพอแล้ว การที่เอาตัวเองเข้าไปยุ่งในเรื่องของคนอื่น ถ้ามันหนักมากๆ สะท้อนกลับมามากๆ สิ่งที่ได้คือความเจ็บปวด (เรื่องนี้ฉันเคยเขียนถึงใน ฉันจะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ในงานตะพาบเมื่อช่วงต้นปี) นั่นทำให้ฉันเข็ด
ฉันคิดว่าปี 60 จะเป็นปีที่ฉันสบายๆ ใช้ชีวิตที่ง่ายๆ ในที่ที่สงบ แต่ฉันก็กลับพบว่าที่แห่งนี้มันวุ่นวาย ทางเดียวที่จะทำให้ฉันสงบได้ คือ ออกมาจากสิ่งที่วุ่นวายนั้นซะ แต่เมื่อออกมาแล้ว ฉันก็ยังคงเป็นห่วงเพื่อนๆ เพื่อนๆ หลายคนดูจะวุ่นวายกับสิ่งนั้นไม่น้อย
ฉันก็พยายามช่วยเท่าที่ช่วยได้ หลายครั้งฉันก็ล่วงเกินใครหลายคน หลายครั้งฉันก็ได้รับความเจ็บปวด มันทำให้ฉันรู้สึกว่านี่มันไม่ใช่ ฉันคงต้องขออภัยถ้าหากทำให้ใครทุกข์ ในขณะเดียวกันฉันก็ให้อภัยคนที่เคยทำให้ฉันเจ็บปวด
การให้อภัยไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ตาม ฉันว่ามันเป็นเรื่องที่ดี มันทำให้รู้สึกเบา ไม่ยึดติด และไม่เอาจิตไปผูกกับเรื่องนั้น พอไม่เอาจิตไปผูกกับเรื่องนั้น เราก็สามารถทำอะไรอื่นๆ ได้ เรียนรู้เรื่องใหม่ๆ ได้
สำหรับฉันในปีนี้ เป็นปีแห่งการให้อภัยจริงๆ ฉันรู้สึกดีใจ และภูมิใจที่ฉันทำได้ ฉันได้ให้อภัยผู้อื่น ฉันได้ให้อภัยตนเอง เรียกว่าไม่มีอะไรติดค้าง
ปีหน้าฉันคิดว่า ฉันจะอยู่กับตัวเองมากขึ้น ฉันจะเรียนรู้ในสิ่งที่ฉันอยากเรียน และฉันก็คงจะเข้ามาที่นี่น้อยลง
สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น ความวุ่นวายที่เกิดขึ้น ฉันไม่รู้นะว่าปีหน้าจะเป็นอย่างไร ฉันก็ไม่รู้ว่าความเปลี่ยนแปลงจะมีขึ้นไหม แต่ฉันก็มีเป้าหมายในชีวิตของตัวเองแล้ว
สำหรับใครก็ตามที่ยังมีเรื่องทุกข์ เรื่องที่ปล่อยวางไม่ได้ ฉันก็หวังว่าเขาจะหาทางได้ในเร็ววัน ไม่มีใครที่ปลดล็อกชีวิตตัวเองไม่ได้ ถ้าแค่อยากปลด เราก็มีกุญแจอยู่ในมือแล้ว เราสามารถนำพาตัวเองออกจากจุดดังกล่าวได้
หนทางแห่งความสุข มันมีมากมาย และหนทางการเรียนรู้ ก็มีมากมายเช่นกัน สำหรับที่นี่ฉันก็ได้เรียนรู้อย่างมากมาย ฉันก็คงจะต้องไปเรียนที่อื่นบ้าง แต่ฉันก็ไม่ลืมที่นี่หรอกนะ เหมือนๆ กับที่ฉันก็ไม่ลืมที่ที่ฉันเคยจากมา ในวันหนึ่งฉันอาจจะกลับไปอีกก็ได้
แต่สำหรับปีหน้า ฉันคิดว่าฉันจะอยู่กับตัวเองให้มากขึ้น ดูแลตัวเองให้มากขึ้น ดูแลครอบครัว ดูแลคนรัก บางทีชีวิตคนเราก็มีแค่นี้
ฉันคงต้องพักผ่อนจริงๆ จังๆ เพราะฉันคิดว่ามันถึงเวลาแล้ว
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
