วันนี้ได้ลองๆ ย้อนกลับไปดูบล็อกของตัวเองนับตั้งแต่ที่กลับมาโพสต์ หลังจากไม่ได้แตะบล็อกอยู่นานหลายปีก็พบว่าคนที่เข้ามาคอมเม้นต์ให้เราในช่วงแรกๆ หนึ่งในนั้นก็มีคุณออมอยู่ด้วย เพิ่งรู้ว่าคุณออมก็ตามอ่านมานาน เรารู้จักกับคุณออมจากหลังไมค์เมื่อประมาณกลางปี 58 เป็นวันที่เราอกหักจากความรักที่วื่นวือ(วุ่นวาย)ในห้องกลอน เป็นวันที่เราตั้งกระทู้บอกลาคนในห้องกลอน คุณออมเป็นคนที่เข้ามาเคลียร์ตัวเองซึ่งเรื่องที่เกิดขึ้นก็ไม่เกี่ยวกับคุณออม และคุณออมก็ไม่ได้เกี่ยวกับคนคนนั้น เราได้บอกให้คุณออมวางใจได้
เรารู้สึกว่าคุณออมเป็นคนที่จริงใจดีนะ เราชอบคนที่เคลียร์ๆ มีอะไรก็พูดกัน ถ้าคิดว่าตัวเองเข้าไปผูกพันกับเรื่องบางอย่างให้เป็นประเด็น การเคลียร์ตัวเองเป็นเรื่องที่ดี แต่เราก็ไม่ได้ติดใจหรือสงสัยอะไรคุณออม (ไม่ได้ติดใจมาตั้งแต่แรก) ตอนเห็นหลังไมค์ก็แอบงงนิดๆ แต่ก็รู้สึกดีนะ เพราะทำให้เราได้รู้จักกัน
หลังจากนั้นคุณออมก็ได้มากดถูกใจกลอนของเราอยู่บ้าง ก็ได้เห็นล็อกอินออมอำพันผ่านตาอยู่บ่อยๆ แต่เราก็ไม่ได้คุยอะไรกันนักหรอก (เราจะเป็นคนที่ไม่หลังไมค์หาใครก่อน จะไม่ค่อยเจ๊าะแจ๊ะ แต่ถ้าใครหลังไมค์มาเราจะตอบ)
ตอนที่เรามาโพสต์งานกลอนในบล็อก ก็คิดว่าคงไม่ค่อยมีใครตามมาหรอก เพราะคนในห้องกลอนในพันทิปส่วนใหญ่ก็จะเล่นกันแต่ในห้องนั้น น้อยคนที่จะมาเล่นในบล็อก ช่วงแรกที่เราโพสต์งานก็จะมีคนในห้องกลอนแค่บางคนมาเม้นต์ หนึ่งในนั้นก็มีคุณออม เราย้อนกลับไปดูมา ถึงรู้
ปัจจุบันคุณออมก็มาเม้นต์ให้เกือบทุกบล็อก ต้องขอขอบคุณมากจริงๆ ถือเป็นมิตรภาพที่ดีๆ จากห้องกลอนที่ถึงแม้ไม่เคยเจอกัน แต่ก็สัมผัสได้
เห็นน้องออมบอกเหมือนกันว่ารู้จักน้องแตงกับคุณกาปอมจากห้องกลอน แต่ไม่คิดว่าจะมีความหลังอะไรกันมากมายขนาดนี้
ดีจังจ้า มีอะไรคุย คุย มีอะไรเคลียร์ เคลียร์ ก็เพื่อนกันนี่เนอะ จะได้ไม่มีอะไรค้างคาใจ หรือกัดกร่อนมิตรภาพระหว่างเรา