สำหรับบล็อกนี้จริงๆ ตั้งใจจะเขียนและโพสต์ลงในวันสุดท้ายของการส่งงาน แต่ก็เกรงว่าจะยุ่งๆ และเขียนไม่ทัน เลยขออนุญาตเขียนและโพสต์ลงก่อน ซึ่งจะเป็น Blogs to Friends บล็อกสุดท้าย ที่ขอรวบรวมลายชื่อของคนที่มาคอมเมนต์เอาไว้ (ถ้าขาดตกใครไป ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ)
ในส่วนของแตงการที่กลับมาเขียนบล็อกอีกครั้งก็เพื่อรวบรวมงานกลอนตัวเอง โดยตั้งใจว่าสักวันหนึ่งจะรวมเป็นเล่มและเก็บเอาไว้ รวมไปถึงแจกจ่ายสำหรับคนที่สนใจ
ช่วงแรกๆ ที่กลับมาแตงจึงมุ่งหน้าโพสต์งานกลอนอย่างเดียว ไม่ได้อ่านงานของใครเลย เพราะตั้งใจมาโพสต์เพื่อเก็บรวมรวบผลงานตัวเองเอาไว้ วันละเรื่อง ซึ่งกลอนแต่ละเรื่องที่แตงเขียนก็จะเป็นกลอนเก่าๆ ทั้งที่เคยโพสต์ในเว็บพันทิปและที่อื่นๆ ซึ่งคนที่มาคอมเมนต์ก็จะเป็นคนที่มาจากห้องกลอนในพันทิปอย่างคุณออมอำพัน คุณวัคคุวัท พี่นานา ซึ่งแตงก็จะโพสต์ตอบในบล็อกนั้นๆ ไป เพราะพี่ๆ เขาไม่ได้เขียนบล็อกกัน บางคนเคยเขียนบล็อก แต่ปัจจุบันก็ไม่ได้อัพบล็อกแล้ว และแตงเองก็ไม่รู้ว่าถ้ามีคนมาคอมเมนต์ ส่วนใหญ่แล้วเขาจะไปตอบในบล็อกของคนนั้นๆ เพิ่งจะมารู้ภายหลัง
และแตงเองก็ไม่เคยเปลี่ยนหน้าแรกของบล็อกตัวเอง คือคงหน้าแรกเอาไว้ที่เรื่องการแคปภาพ เนื่องจากตัวเองเป็นมือแคปและอยากจะแชร์เรื่องการแคปภาพให้คนที่อยากเป็นมือแคปได้รู้ ถ้าใครต้องการรายงานสดละครก็สามารถเข้ามาดูได้เลย แต่การตั้งหน้าแรกไว้ที่ตรงนี้ก็จะทำให้คนอื่นๆ ที่อยากอ่านเรื่องอื่นๆ หรืออยากอ่านกลอนไม่รู้ว่าเรามีการอัพกลอนใหม่ แตงก็ได้คำแนะนำจากพี่กาปอมซ่าว่าให้ตั้งหน้าแรกเป็น Group Blog นั้นๆ ทุกๆ ครั้งที่เรามีการอัพกลอนใหม่ๆ หลังจากนั้นมาแตงก็เลยเปลี่ยนการตั้งค่าไปเรื่อยๆ ตามแต่ว่าเราโพสต์เรื่องนั้นไว้ในกรุ๊ปบล็อกไหน
คนที่เข้ามาอ่านงานกลอนของแตงในช่วงแรกๆ นอกจากจะเป็นพี่ๆ ในห้องกลอนแล้ว ก็มีล็อกอินของคนในบล็อกแก็งอย่างพี่อ้อมแอ้ม พี่สาวคิตตี้ที่ตอนแรกแตงอ่านเป็นซอว์คิตตี้ sawkitty คิดว่าพี่เขาคงชอบคิตตี้เนอะ คงมาแนวพี่ปอมที่ชอบคิตตี้เหมือนกัน แต่จากที่ได้ไปอ่านบล็อกถึงได้รู้ว่าพี่เขาชื่อสาว ไอ้เราก็อ่านซอว์คิตตี้มาตั้งนาน แอบฮาตัวเอง
พี่สาวและพี่อ้อมแอ้มได้หลังไมค์มาหามีแจกโปสการ์ดและแจกหนังสือกวี ซึ่งแตงรู้สึกซาบซึ้งใจมากๆ และจากจุดนี้เอง แตงก็คิดว่าถ้าหากแตงรวมเล่มงานกลอนตัวเองเมื่อไหร่ จะส่งกลับคืนไปให้บ้าง และก็อยากจะส่งให้กับคนที่อยากจะอ่านแบบฟรีๆ ถึงแม้รูปเล่มมันจะดูเป็นสมุดรายงานสมัยชั้นมัธยมก็ตาม (จริงๆ อยากทำได้ในแบบพี่อ้อมแอ้มบ้าง แต่ถ้าทำอย่างนั้น เดี๋ยวอาจจะต้องขอคำปรึกษาอีกที แตงทำไม่เป็น)
ส่วนพี่ๆ ในบล็อกคนอื่นๆ แตงรู้จักมากขึ้นจากการที่เริ่มเขียนงานตะพาบ และจากการอ่านบล็อกของคนอื่นๆ แตงเริ่มอ่านบล็อกของคนอื่นๆ ก็จากงานตะพาบนี่แหละ ก็ได้หลายๆ คนมาคอมเมนต์กลับ แต่เพราะในช่วงนั้นแตงตั้งค่าหน้าแรกไว้ที่เรื่องแคปภาพ คนก็เลยไปโพสต์คอมเมนต์กันไว้ในนั้น ซึ่งคนใหม่ๆ ที่มาคอมเมนต์ให้ก็มี คุณแอมอร peeamp คุณ 9A คุณต่อ toor36 คุณอุ้มสี คุณ ugly princess คุณกิ่งฟ้า ก็ทำให้เราได้รู้จักคนอื่นๆ มากขึ้น งานตะพาบทำให้เราได้ฝึกเขียนงานตามโจทย์และได้เพื่อนใหม่มากจริงๆ
ต่อจากนั้นก็ยังได้รู้จักกับอีกหลายๆ คน คุณเป็ดสวรรค์, คุณแม่ซอง (ซองขาวเบอร์ 9), คุณ ณ ปลายฉัตร, คุณตุ๊กจ้ะ คุณจี๊ดจ๊าด (บ้านต้นคูน), คุณกะว่าก๋า, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณชลบุรีมามี่คลับ, คุณ NENE77, คุณชีริว, คุณเศษเสี้ยว, คุณFreakGirL, คุณ AppleWi, คุณ lovereason, คุณแม่โอ๋เรนเจอร์, คุณเงามืดในประวัติศาสตร์, คุณ newyorknurse, คุณ zungzaa, คุณ The Kop Civil, คุณ kae+aoe, คุณเหมือนพระจันทร์, คุณ Max Bulliboo, คุณ pantawan, คุณปลาแห้งนอกกรอบ
นอกจากนี้การที่แตงได้มาเขียนไดอารี่ (สมุดบันทึก) จากที่ตัวเองประสบพบเจอมาและจากในความทรงจำ ก็ทำให้ได้รู้จักคนเพิ่มมากขึ้นจากคนที่เข้ามาอ่านและมาคอมเมนต์ ได้รู้จักคุณลุงชาติ loongchat, คุณ Insignia_Museum, คุณดอยสะเก็ด, คุณเวียงแว่นฟ้า, คุณป้าชมพร, คุณ XODA
ถ้าหากตกหล่นใครไป ต้องขออภัยด้วยนะคะ เพราะไม่สามารถไล่ดูได้ครบทุกบล็อก เพราะเยอะมาก และเชื่อว่าก็ยังมีอีกหลายๆ คนที่เข้ามาอ่านแต่ไม่ได้แสดงตัว ไม่ได้ทิ้งคอมเมนต์ไว้ ก็อยากจะบอกว่าขอขอบคุณทุกๆ คนมากๆ นะคะที่เข้ามาอ่านมาเยี่ยมชมกันไม่ว่าจะเป็นในส่วนไหนก็ตาม ขอบคุณทุกคำคอมเมนต์ ขอบคุณทุกคะแนนโหวต ขอบคุณมากๆ จริงๆ ค่ะ
แตงรู้สึกดีใจมากๆ ที่ได้รู้จักทุกๆ คนผ่านตัวอักษร ถึงแม้จะไม่เคยเจอหน้าหรือรู้จักกันมาก่อน ก็รู้สึกซาบซึ้งใจ และรู้สึกได้ถึงคำว่ามิตรภาพ
สุดท้ายนี้ถ้ามีสิ่งไหนหรือแตงเขียนอะไรทำให้ใครไม่สบายใจก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
และทั้งหมดนี้ก็คือจากฉันถึงเธอที่อยากจะบอกความรู้สึกกับทุกๆ คนที่ได้เข้ามาอ่านในบล็อกนี้ค่ะ
มีชื่ออ้อมแอ้ม..ขอบคุณนะคะ..
อย่าเพิ่งหนีหายกันไปไหนนะคะ