| |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
บท Y ว้าวุ่น ตอน ใช้ชีวิตให้มีความสุข ส่วนความซวยนั้นพี่รับไว้เอง
หลังจากทำร้านป้าอุ้มเละไปแล้ว พี่กั๊ตจังก็นำมาม่าผัดขี้เมาทะเลมาให้อาร์เหมือนรู้ใจว่าจริงๆ แล้วอาร์อยากกินมาม่าผัดขี้เมาทะเลมากกว่ามาม่าผัดไข่ เมื่ออาร์เห็นก็รู้สึกอึ้ง ทึ่ง เสียว เพราะมันเกินคาดมาก อาร์ : พี่ทำอะไรเนี่ย! พี่กั๊ตจัง : ก็มาม่าผัดขี้เมาทะเลไง อาร์ : ผมไม่ได้บอกว่าผมจะเอาทะเล พี่ไปเอากุ้ง เอาปลาหมึกมาใส่อย่างนี้ ป้าอุ้มเขารู้ พี่โดนด่าเลยนะ พี่กั๊ตจัง : พี่บอกแล้วไงว่าพี่เคลียร์ได้ พี่เคลียร์ได้ทุกเรื่องแหละ อาร์ : ให้มันจริงเถอะ ไม่ใช่สุดท้ายผมต้องมาซวยไปด้วย พี่กั๊ตจัง : ใช้ชีวิตให้มีความสุข ส่วนความซวยนั้นพี่รับไว้เอง อาร์ : อู๊ยยย... ขออนุญาตกราบเลย พี่กั๊ตจัง : พี่นั้นใจถึงพึ่งได้ สุดยอดประธานนักเรียน อาร์ : คร้าบเอาเลยคร้าบ เอาที่พี่สบายใจ พี่กั๊ตจัง : อย่าลืมเอาเรื่องนี้ไปบอกเอนะ เอจะได้รู้ว่าพี่นั้นหล่อมาก เผื่อพรุ่งนี้จะมา พี่จะได้อรุณสวัสดิ์ อาร์ : ถ้าเอเขาอยากมา เขาก็น่าจะมาตั้งแต่วันนี้แล้วล่ะครับ ที่เขาไม่มาคงเพราะโรงเรียนนี้ไม่ค่อยน่าอยู่ พี่กั๊ตจัง : แต่ไม่เกี่ยวกับพี่ใช่มั้ย เพราะพี่เป็นคนดี มีวินัย ใฝ่ศึกษา และเป็นประธานนักเรียนที่สุดยอดมากๆ อาร์ : ไม่เกี่ยวครับ ไม่เกี่ยวเล้ย ไม่เลยจริงๆ พี่กั๊ตจัง : ถ้างั้นต้องปรบมือให้ตัวเอง สุดยอดจริงๆ เลยเรา อาร์ : ครับสุดยอดมากๆ ถ้าป้าอุ้มมาฝากเคลียร์ด้วยนะครับ พี่กั๊ตจัง : ได้เลย!
บท Y ว้าวุ่น ตอน พี่พร้อมเจอทุกสถานการณ์
อาร์มีความตั้งใจอย่างมากที่จะมากินมาม่าผัดร้านป้าอุ้ม แต่ก็ต้องผิดหวังนิดหน่อย เมื่อป้าอุ้มไม่อยู่ ไปเที่ยวโคราช "ไปกี่วันเนี่ย เดี๋ยวส่องเฟซดูสักหน่อย" อาร์พูดกับตัวเองแล้วก็หยิบมือถือเปิดดูเฟซบุ๊กป้าอุ้ม "ไม่บอกแฮะ แต่ยำไข่เค็มน่ากินดีเหมือนกัน" "พูดกับใครน่ะ" เสียงพี่กั๊ตจังดังขึ้นทางด้านหลัง "พูดกับตัวเอง เฮ้ย! มาไงเนี่ย" อาร์ตกใจเมื่อหันไปเห็นอีกฝ่าย "มาตามเสียงของหัวใจ" พี่กั๊ตจังปล่อยมุกเสี่ยว "ไม่ชอบอรุณสวัสดิ์แล้วเรอะ" "ก็ชอบอยู่ แต่อยากชอบราตรีสวัสดิ์ด้วย" "เออดี เดี๋ยวสามทุ่มก็มาราตรีสวัสดิ์แล้วกัน เฮ้ย! จะชอบอรุณสวัสดิ์ก็ชอบไป ไม่ต้องมายุ่งกับผม" อาร์ตั้งใจว่าจะเดินหนี แต่พี่กั๊ตจังเดินมาดักทางข้างหน้า "อยากกินมาม่าผัดใช่มั้ย เดี๋ยวพี่ทำให้" พี่กั๊ตจังยิ้มร่า ขันอาสา "แล้วพี่จะทำที่ไหน" "ทำในร้านป้าอุ้ม" พี่กั๊ตจังยักคิ้วให้ "ฮะ?! เอาจริงดิ ถ้าป้าอุ้มกลับมา แล้วเจอร้านเละ พี่ซวยเลยนะ" "พี่พร้อมเจอทุกสถานการณ์" "โอ้โห ประธานนักเรียนในฝัน" อาร์สรรเสริญเยินยอ "เห็นมั้ย พี่น่ะไม่ใช่ประธานนักเรียนกิ๊กๆ ก๊อกๆ นะ พี่น่ะสุดยอดประธานนักเรียน" "ขี้โม้เอ๊ย" อาร์เบือนหน้าพูดพึมพำเบาๆ "เดี๋ยวพี่ทำมาม่าผัดให้ ไปนั่งรอเลย" "ครับ ผมนั่งอยู่ตรงนั้นนะ อยู่กับบี" "เดี๋ยวพี่จัดการให้ น้องไปนั่งรอเลย แล้วก็เรื่องป้าอุ้มไม่ต้องกังวล พี่เคลียร์ได้" พี่กั๊ตจังยิ้มให้อีกหนึ่งที ไม่มีทุกข์ร้อนอะไร
บท Y ว้าวุ่น ตอน ยิ้มแบบโยเกิร์ต
เมื่ออาร์หรือราตรีสวัสดิ์เดินเข้ามาในโรงอาหาร เพื่อนสนิทของเอหรืออรุณสวัสดิ์ (แฝดพี่ของเขา) ก็ทักขึ้น บี : สวัสดีอาร์ อาร์ : นายรู้ได้ยังไงว่าฉันคืออาร์ บี : เพราะนายยิ้มแบบโยเกิร์ต ซึ่งเอยิ้มแบบนี้ไม่เป็น อาร์ : นายนี่รู้ลึกรู้จริง บี : ฉันน่ะไม่ได้รู้ลึกรู้จริงอะไรหรอก ฉันแค่สังเกต อาร์ : ทำไมพี่กั๊ตจังไม่รู้ บี : เขาไม่ได้สังเกตน่ะสิ ว่าแต่นายยิ้มแบบนี้ให้พี่กั๊ตจังเหรอ อาร์ : เปล่า บี : ถ้างั้นมันก็ถูกแล้วที่เขาไม่รู้ แล้วอีกอย่างเขาไม่ได้ตัวติดกับเอตลอดเวลา เขาแยกไม่ออกหรอก พี่กั๊ตจังน่ะเขาเจอผู้คนเยอะ จะให้เขามาจดจำ สังเกตทุกคนมันไม่ได้หรอก อาร์ : ก็จริงของนาย พี่กั๊ตจังคงเหนื่อยน่าดูเลยเนอะ บี : คนเป็นประธานนักเรียน เป็นรองประธานนักเรียนก็เหนื่อยกันทุกคนแหละ ถ้าเลือกได้ เขาคงไม่อยากเป็นหรอก อาร์ : ไม่อยากเป็น แล้วลงสมัครทำไม บี : บางคนก็ไม่ได้อยากลงสมัครหรอก แต่ครูประจำชั้นผลักดัน ก็เลยต้องมาเป็น อาร์ : น่าสงสาร บี : ใช่ น่าสงสารมาก เราก็ได้แต่เป็นกำลังใจให้เขาอยู่ห่างๆ อาร์ : เราก็ทำได้เท่านี้แหละ -----‐-------------- หมายเหตุ :: ยิ้มแบบโยเกิร์ตคือยิ้มแบบนี้ 
บท Y ว้าวุ่น ตอน นักเรียนแลกเปลี่ยน
เช้าวันต่อมา บริเวณทางเดินหน้าโรงเรียน กั๊ตจังเห็นคนที่ตัวเองชอบก็รีบเข้าไปทัก กั๊ตจัง : อรุณสวัสดิ์! อาร์ : ไม่ใช่ครับ กั๊ตจัง : อ้าว! ราตรีสวัสดิ์หรอกเหรอ อาร์ : ครับ ผมเอง ผิดหวังมั้ยล่ะครับ กั๊ตจัง : ทำไมอรุณสวัสดิ์ไม่มาล่ะ เขายังไม่หายป่วยเหรอ อาร์ : เขาหายป่วยแล้วครับ ตอนนี้เขาไปเรียนอยู่ที่โรงเรียนของผม กั๊ตจัง : พวกนายเล่นอะไรกันน่ะ เล่นเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเหรอ อาร์ : ก็ประมาณนั้นครับ เราแลกเปลี่ยนกันอยู่ ระยะเวลาก็ประมาณหนึ่งเทอม ถ้าติดใจก็อาจจะอยู่จนถึงจบม.6 เลย กั๊ตจัง : พี่ไม่โอเคนะ อาร์ : เรื่องของพี่ครับ กั๊ตจัง : ทำไมนายต้องแลกเปลี่ยนกันด้วย อาร์ : เรื่องของผมครับ มีอะไรอีกมั้ยครับ ถ้าไม่มี ผมจะไปกินมาม่าร้านป้าอุ้มแล้ว กั๊ตจัง : ไปด้วยสิ พี่ก็ชอบ อาร์ : ชอบมาม่า หรือชอบป้าอุ้มครับ กั๊ตจัง : พี่ชอบอรุณสวัสดิ์ อาร์ : เรื่องของพี่ครับ ผมขอตัวไปก่อน หิว!
บท Y ว้าวุ่น ตอน วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง
ทันทีที่อาร์กลับมาถึงบ้าน เอก็เอ่ยถามทันที เอ : วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง อาร์ : ก็ดี เอ : ดีจริงเหรอ อาร์ : จริงหรือไม่จริง ฉันคิดว่านายรู้ดีที่สุด เพราะว่าฉันแค่ไปเรียนแทนนายชั่วคราว นายน่ะใช้เวลาอยู่ที่โรงเรียนนี้นานกว่าฉันมากๆๆๆ นายย่อมรู้ เอ : พี่กั๊ตจังอรุณสวัสดิ์นายมั้ย ครูอุ้มล่ะ นายเจอครูอุ้มหรือเปล่า อาร์ : พี่กั๊ตจังชอบอรุณสวัสดิ์ ไม่อรุณสวัสดิ์ก็แปลก ส่วนครูอุ้มตอนนี้ก็คงไปเที่ยวตามสไตล์ผู้สาวขาเลาะ เอ : นายอยู่ที่โรงเรียนน้อยกว่าฉัน แต่ทำไมรู้เรื่องครูอุ้มดีจัง อาร์ : ฉันชอบส่องเฟซบุ๊กครูอุ้ม ก็ตั้งแต่นายชอบบ่นๆ เรื่องครูอุ้ม ฉันก็เริ่มอยากจะรู้จัก เอ : แล้วส่องแล้วเป็นไง อาร์ : ก็หิวน่ะสิ ลงรูปอาหารแต่ละอย่างทำเอาอยากกิน มาม่าผัดขี้เมาทะเลงี้ ข้าวผัดไส้กรอกงี้ ถ้ามุดจอเข้าไปกินได้ ฉันจะเข้าไปแย่งกินแล้ว เอ : แล้วไม่สนใจค่ายบางระจันเหรอ อาร์ : ก็สนใจ แต่ฉันยังไม่พร้อมรบ เอ : แต่พร้อมรักใช่มั้ย อาร์ : เล่นมุกอะไรของนายเนี่ย เฮ้อ นายจะให้ฉันรักใคร รักครูอุ้มเหรอ รักพี่กั๊ตจังเหรอ เฮ้อ เอ : แต่ครูอุ้มกับพี่กั๊ตจัง เขาเป็นสีสันของโรงเรียนเราเลยนะ อาร์ : โรงเรียนนาย ไม่ใช่โรงเรียนฉัน กรุณาหายป่วยสักที พรุ่งนี้จะได้ไปโรงเรียน ฉันจะได้ไม่ต้องไปแทน
|
comicclubs
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [?] Group Blog
All Blog
Friends Blog
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
